Group Blog
All Blog
|
เมื่อสามีเธอเป็นแต๋ว บทที่ 15 หน้า 3 ต้นข้าวอมยิ้ม “แล้วให้พี่ขอบ้างนะ” “เจ้จะขออะไร เจ้ก็มีอะไรหมดแล้วนิ” “อ้าวก็ตัวเองขอให้พี่ทำกับข้าว ซื้อไอติมให้ทุกวันงี้ พาไปภูเก็ตงี้” “ก็มันเรื่องง่ายนิดเดียวเอง” “พี่ยังไม่มีครบทุกอย่าง” “มีอะไรที่เจ้ยังไม่มีอีกละคะ” “ลูกสัก โหล นึง ลูกชาย 6 คน ลูกสาว 6 คน” “ห๊า .... เจ้จะตั้งทีมฟุตบอลหรือไงคะ?” “ก็ดีออก ข้าวหอมจะได้อยู่บ้านเลี้ยงลูก” “ไม่เอา ฉันก็อยากทำงานนะ มีลูกเยอะต้องทำงานเยอะๆ” “สมบัติพ่อแม่มีเยอะแยะ มีหลาน โหลนึง สบายมาก” “โห มีคนเดียวก็พอแล้วมั้ง” “อยู่คนเดียวเขาจะเหงาเกินไป” ข้าวหอมหันมามองเสี้ยงหน้าคมอีกฝ่าย รับรู้คำว่าเหงาที่เขาเอ่ย ตลอดมาก่อนที่เธอจะมาอยู่กับเขา เขาอยู่คนเดียวมาตลอด ก็คงจะเหงาอย่างว่า “งั้น ก็เอาแฝดก็ได้มั้ง แค่มีแฝดก็น่าจะวุ่นวายแล้วล่ะ” เธอพูดเอาใจอีกฝ่าย “ก็ดีน้อ ลูกจะต้องหน้าตาดีเหมือนพ่อแน่ๆเลย” “อ้าว เจ้ จะให้เรียกว่าพ่อเหรอ นึกว่าจะเป็นแม่ แม่ใหญ่กับแม่เล็กไง อิอิ” “ยายบ๊องเอ้ย...คิดไปได้ ฮึฮึ” ทั้งสองมาถึงเขตและจดทะเบียนสมรสเรียบร้อย ต้นข้าวก็พาข้าวหอมไปทานอาหารแถวเยาวราช เพราะเธอบอกว่าอยากกินหูฉลาม พนจ์นวดเสร็จลงมาจากห้องนวดไทย ขวัญยกชามาให้นั่งดื่มพร้อมคุ๊กกี้ เขานั่งดื่มไปตาก็ส่องหาร่างสูงโปร่งของต้นข้าว ก็นึกหงุดหงิดที่ไม่พบ พอดีไกด์สาวพาทัวร์จีนมา “สวัสดีค่ะ คุณต้นไม่อยู่เหรอคะ” ประโยคแรกที่เธอเอ่ยตาก็ส่องหาต้นข้าว “ไม่อยู่ค่ะ” เค้กรีบตอบ แล้วรีบเอา register ไปให้ลูกค้าลงบุค ขวัญกับไก่ลงช่วยเพราะเห็นเค้กอยู่คนเดียว ลูกค้ามาเป็นทัวร์ต้องคอยช่วยกันรับ ส่วนนายทั้งสอง เค้กกำลังเมาส์มอยให้ฟังเรื่องไปทำธุระ “แย่จัง คุณต้นไปไหนคะแล้วจะกลับกี่โมง” ช่อทิพย์ยังไม่วายถามหาต้น “ไปธุระกับแฟนค่ะ วันนี้ไม่กลับเข้ามาค่ะ” เค้กรีบตอบ “ห๊า ..... “ ช่อทำเสียงตกใจ พจน์หูผึ่ง “คุณต้นมีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ทำไมฉันไม่เห็นรู้เลย” “อ้อ เจ้านายก็มีของเจ้านายอยู่แล้วนะคะ แค่ไม่เปิดเผย” เค้กรอเวลาที่จะขยี้ใจช่อทิพย์มาตั้งนานแล้ว “คุณต้นก็รักแฟนแกออก มุ้งมิ้งกันตลอด” “ไม่อยากจะเชื่อเลย แบบนี้ต้องไปสืบแล้ว แฟนคุณต้นหน้าตาเป็นยังไง” “น่ารักค่ะ ใจดี ขี้เล่น ฉลาด ทำงานเก่ง” เค้กยังไม่ยอมหยุดเติมเชื้อ “คนอะไรจะเฟอร์เฟคขนาดนั้นล่ะ” “จริงค่ะ” เค้กยิ้ม หยักคิ้วให้ขวัญอย่างรู้กัน ส่วนพจน์นั่งไม่ติด พอกินขนมเสร็จก็ลุกไปทันที ส่วนช่อทิพย์ไม่อยากเชื่อ เธอพยายามส่งข้อความหาต้นข้าว แต่เขาก็ไม่ยอมตอบกลับใดใด ยิ่งสร้างความสงสัยให้กับช่อทิพย์อย่างมาก ต้นข้าวพาข้าวหอมทานข้าว ไปดูหนัง เธออยากไปซื้อของใช้ อาหาร ก็พาไปไม่มีขัดใจเลยสักนิดเดียว พอมาถึงบ้าน หิ้วของขึ้นห้องมากมาย โอห์มยังไม่กลับ ข้าวหอมนอนหมดแรงที่โซฟา ต้นข้าวเปิดหนังให้ดู แล้วเอาของไปเก็บในครัว พอออกมาเห็นคนตัวเล็กทำท่าจะนอนหลับ เขาเลยแกล้งจูบจนอีกฝ่ายตื่นมาร้องห้าม แต่ก็หลอกล้อกันหัวเราะ โอห์มกลับมาเห็นพี่กับข้าวหอมนั่งคุยสวีทกันก็อยากแกล้ง “ทำไมวันนี้กลับกันเร็วจังครับ” “พอดีมีธุระเลยพากันกลับมา” “อ้อ..แล้วทานข้าวกันหรือยัง?” “เรียบร้อยแล้ว โอห์มก็หาของกินเองก็แล้วกัน พี่ซื้อหูฉลามมาฝาก” “โห ของแพงซะด้วย” โอห์มดีใจที่ได้ลาภปาก “แล้วมีข่าวดีอะไรกันเหรอถึงเลี้ยงซะหรูเลย” “พี่ว่าจะขุนพี่ข้าวไว้ เตรียมท้องแฝด” “เจ้...... อย่ามาโม้เกิน” “ท้องแล้วเหรอครับ” น้องชายทำท่าตื่นเต้น “ยัง ยัง” ข้าวหอมรีบปฏิเสธหน้าแดง “โห นึกว่าท้องแล้ว ผมอุตส่าห์คิดว่าถ้าพี่ต้นเลิกกับพี่ข้าวได้ ผมจะขอพี่ข้าวเป็นแฟน” “ทะลึ่งแล้ว” ต้นข้าวดุน้องชาย “ฮ้าๆๆ ไปกินหูฉลามดีกว่า” โอห์มไม่สนใจหายเข้าไปในครัว กลับออกมาจากครัวก็ไม่เห็นทั้งสองแล้ว โอห์มนั่งกินหูฉลามดูหนังคนเดียว ข้าวหอมเข้าห้องมาได้ก็นอนอย่างเหนื่อยเพราะเดินที่เยาวราชทั้งวัน ต้นข้าวลงไปนอนข้างๆ หมุนตัวมากอดเธอไว้ ได้ยินเสียงหายใจหนักหน่วงของอีกฝ่ายก็รู้ทันทีว่าคงหลับไปแล้ว “หลับง่ายจริงๆ” ต้นข้าวชะโงกหน้าดูอีกฝ่ายที่ไม่มีท่าทีจะลืมตาตื่น เสียงโทรศัพย์ข้อความเมสเซนเจอร์ดังขึ้น เขาจึงเอาโทรศัพย์มากดดู คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันอย่างสงสัย เขาลบเฟสบุคอันเก่าแล้วสร้างใหม่มาร่วม 4 ปี เพื่อนในเฟสมีเพียงญาติและคนสนิทจริงๆ เพราะเขาออนไลน์น้อยครั้งมาก เพิ่งจะมีอัพเดทบ่อยหลังจากแต่งงานและข้าวหอมเป็นคนเอาโทรศัพย์เขาไปเล่นแทน แล้วเหตุใด พจน์จึงครวญหาจนพบ เขาลังเลว่าจะรับหรือบล็อกดี ข้อความที่อีกฝ่ายส่งมาทางเมสเซนเจอร์ราวกับพยายามจะคุยกับเขา ต้นข้าวนิ่งคิด เขาไม่คิดว่าจะได้พบกับพจน์อีก เวลาที่ผ่านไปนั้น เขาเองก็เจ็บปวดกับมันไม่ใช่น้อย ความรักที่แสนจะทรมานหัวใจที่บอบบางของเขา เขาใช้เวลากับความเจ็บปวดเหล่านั้นตั้งหลายปี ต้นข้าวหันไปมองร่างเล็กที่พลิกตัวมาหาเขา ข้าวหอมหน้าตาไร้ความกังวลใดๆ วันๆ เอาแต่กิน นอน แกล้งเขา ผู้หญิงที่ก้าวเข้ามาในชีวิตอันยุ่งเหยิงของเขา ผู้หญิงบ๊องส์คนนี้ที่มาเปลี่ยงแปลงชีวิตให้เข้าใจถึงความรักและความอบอุ่นในวันแสนเหน็บหนาว คนที่ไม่ได้จำกัดความรักที่เพศ ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย เธอก็ยังยินดีจะอยู่กับเขา แม้ความชัดเจนในหัวใจจะยังเป็นที่สงสัย แต่วันนี้การที่เธอยอมไปจดทะเบียนสมรสพร้อมข้อเสนอติ๊งต๊องสุดๆ แต่ก็เป็นข้อเสนอที่ทำให้เขามีความสุขที่สุด คนที่ชีวิตไม่ต้องปรุงแต่งมากมาย แต่กลับมีความสุขในชีวิตแบบธรรมชาติอย่างที่เขาเองค้นหามานาน ข้าวหอมทำให้เขายิ้ม ทำให้เขาหัวเราะ ทำให้เขามีวันพรุ่งนี้ ชีวิตของเขาไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าการสร้างครอบครัวกับเธอ ต้นข้าวเลื่อนตัวลงนอนข้างๆ ลูบแก้มน้อยๆเบาๆ อย่างเอ็นดู เขาลืมเรื่องของพจน์ไปทันที
|
unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]  Link |
||||||||||||||
บล็อกนี้ยังไม่ผ่านตาค่ะ