Group Blog
All Blog
|
เมื่อสามีเธอเป็นแต๋ว บทที่ 16 หน้า 3 เมื่อสรุปกันแล้ว ทั้ง 5 กะเทยแสบมารวมตัวกันที่คอนโดตอนเย็นหลังเลิกงาน ห้องรับแขกเลยเป็นที่รวมของเหล่ากะเทยแสบ “ไหนล่ะน้องโอห์ม” ก๊อฟถามส่ายตาหาโอห์ม “พวกมึงขอร้องล่ะ มีเรื่องหนึ่งที่น้องกูยังไม่รู้นะ” “อะไรวะ” “เขาไม่รู้ว่ากูเป็นกะเทย” “เออ จริงวะ คราวที่แล้วที่พาน้องเขามา นังต้นมันก็บอกแล้วนิหว่า อย่าหลุด” ข้าวหอมกับต้นข้าวเตรียมอาหารอยู่ในครัวช่วยกันยกออกมารับแขก โอห์มกลับมาบ้านก็ต้องตกใจที่เจอเพื่อนๆ พี่มาเยี่ยม “สวัสดีครับทุกคน” เขาไหว้อย่างนอบน้อม “จำพวกพี่ได้ไหมฮะ น้องโอห์ม” ก๊อฟกระดี๋กระด๋าจนลืมตัว “ครับ จำได้ ไม่ได้เจอกัน 3 ปีแล้วนะครับ” “โตแล้วหล่อเป็นกองเลยนะฮะ” นัตอายบิดไปมา ทุกคนต้องคอยกัดจิกทางสายตา “แล้วนี่มีแฟนหรือยังฮะ” อันถาม “ก็มีคุยๆ ครับ หาแบบพี่ข้าวยังไม่เจอ” โอห์ม ทำตาเจ้าชู้ใส่พี่สะไภ้ “อะไรอ่ะ แอบชอบพี่ข้าวเหรอ” นัตแซว “ก็พี่ข้าวน่ารักนิครับ ถ้าไม่ใช่พี่สะไภ้จีบไปแล้ว” “แม้ๆ ตลกนะเราน่ะ” ข้าวหอมหัวเราะชอบใจ “เมียพี่ๆ” ต้นข้าวรีบเบรค ทุกคนมองหน้ากัน “อ้าวๆ น้องโอห์มกินนี่สิ พี่ซื้อมาเองนะ เป๋าหือ เพิ่มพลัง” ก๊อฟรีบทำคะแนน “อันนี้ของพี่นะฮะ ตับห่าน อร่อยมากๆ” อันตักให้อีกคน “ขอบคุณครับ เดี๋ยวผมทานให้ครับ” “อันนี้ก็อร่อยนะ กุ้งมาจากอยุธยาฮ่ะ” แม็กเสริมอีกคน “น้องโอห์มต้องของพี่ กะเพาะปลาจากปากซอยเราเอง” ไพส์ไม่ยอมกะเทยคนอื่น “ครับ ขอบคุณครับ” โอห์มมองหน้าอย่างหวาดๆ เพราะกลัวการจู่โจม ทุกคนต่างลุมเอาใจเขา เหมือนมีอะไร “พวกมึงน้องกูกินไม่ทันแล้ว” ต้นรีบเบรค พอทานข้าวเสร็จ ข้าวหอมขอตัวเคลียร์โต๊ะยกจานไปล้าง โอห์มได้จังหวะขอตามไปช่วยข้าวหอม โอห์มดึงแขนข้าวไปในครัว “พี่ข้าว เพื่อนๆ พี่ต้นแปลกไปไหมครับ” “แปลกยังไง” “เหมือนจะเป็นตุ๊ดเป็นแต๋วยังไงไม่รู้” “ฮืม น้องคิดมากไปหรือเปล่า” “พี่ก็ดูท่าทางสิครับ ฮะอย่างโน้น ฮะอย่างนี้ แถมมีหลุดๆ หวีดๆ ยังไงไม่รู้” “อืม ช่างเขาเถอะ แล้วนี่กลัวหรือไง?” “ก็กลัวนิดๆครับ พี่ข้าวต้องคอยอยู่เป็นเพื่อนผมนะครับ” ทำหน้ากรุ่มกริ้มใส่ซะงั้น “พวกเจ้ๆ เอ้ย พี่ๆ เขาใจดีนะ ถึงลักษณะภายนอกเขาจะเป็นยังไง แต่จิตใจพวกเขาดีนะจ๊ะ เราต้องมองคนจากข้างในสิคะ” ข้าวหอมสอนน้อง โอห์มพยักหน้าทำเหมือนเข้าใจ ขณะเดียวกันแกงค์กะเทยแสบก็ได้จังหวะล้อมวงซักไซ้ต้นข้าว “น้องโอห์มมาอยู่ด้วยแบบนี้ คอนโดเมิงมีอยู่ 2 ห้อง ห้องหนึ่งข้างน้องโอห์ม ห้องหนึ่งของมึง แล้วข้าวหอมนอนไหนวะ” ก๊อฟจอมซักเริ่มประเด็น “ก็นอนห้องกูไง” “ตายล่ะ อกอีแป้นจะแตก พวกแกนอนด้วยกันนานแล้วเหรอ?” นัตถาม “ก็ตั้งแต่มาอยู่ พ่อกับแม่มาจับผิด ก็เลยต้องมานอนห้องฉัน” “ถามจริ๊ง นอนอย่างเดียว มีอะไรกันหรือยังวะ” ก๊อฟยื่นหน้าเข้ามาใกล้จ้องมองต้น บีบเค้นอย่างหนัก “ฮืม” หน้านิ่งๆ ทำเสียงในคอเป็นการรับคำแทนการตอบ “ว้ายย....แม่เจ้า พระเจ้าช่วยกล้วยทอด...มิน่าล่ะ มึงถึงได้หัวเกรียนขนาดนี้” ไพส์ต่อว่ามือทาบ อก “ถามจริง มึงคิดยังไงของมึง” “เออจริง สถาบันกะเทยยังไม่มีแบบนี้นะเว้ย” นัตเสริม “แรกๆ กูก็ไม่ได้คิดอะไร แต่อยู่ไปอยู่มา ข้าวเขาก็ไม่ค่อยเหมือนผู้หญิงเท่าไหร่ เขาเข้มแข็ง เป็นทั้งผู้นำและผู้ตาม ทำงานเก่ง เขาฉลาด เขาเป็นทั้งเพื่อน พี่และน้องที่ดี เขาทำให้กูสับสน....” ต้นกลอกตาไปมาอย่างใช้ความคิดทบทวน ทุกคนตั้งใจฟัง “ไอ้ข้าวมันไม่มีหอยหรือไงถึงคิดว่าเขาไม่ใช่ผู้หญิง” นัตถามอย่างสงสัย “ใจเขา ไม่เหมือนผู้หญิง” ต้นตอบ “มึงก็เลยเสียตัวให้เขาเหรอ” ไพส์ถาม “อืม” ต้นรับคำ “ใครเริ่มก่อนวะ” ก๊อฟถาม “กูเอง” “บ้าแล้ว อีกดอก กะเทยฟิสเชอร์รี่งกับชะนี” ก๊อฟสถบอย่างหัวเสียกับเพื่อน “มึง กะเทยวิปริต” อันเสริม “กูล่ะคิดว่าข้าวหอมปล้ำมึงซะอีก ที่ไหนได้ เป็นมึงเอาเขาก่อนเหรอ” นัตช็อคมาก “อืม กูเองแหล่ะ ก็สับสนว่ากูคิดยังไงกับเขานิ กูก็เลยเริ่มก่อน” “เออ แล้วไง หลังจาก...” อันถามต่อ “หลังจากนั้น กูก็รู้สึกได้ว่า กูอยากจะอยู่กับเขา อยากแต่งงานจริงๆกับเขา” “มึงคิดว่าผู้หญิงที่ไหนจะเอาผัวกะเทยมั่งวะ” ก๊อฟถาม “กูก็ไม่รู้นะ แต่กูพยายามทำดีที่สุดแล้ว” “แล้ววันหนึ่งเขาทิ้งแกไปล่ะ” ไพส์ถาม “กูก็...” ต้นทำท่าคิดหนัก
|
unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]  Link |
||||||||||||||
วันนี้มีบทของตัวรองๆ เยอะเชียวค่ะ