Group Blog
All Blog
|
เมื่อสามีเธอเป็นแต๋ว บทแรก หน้า 3 ข้าวหอมนั่งเรียบร้อยอยู่ต่อหน้า พ่อและแม่ของต้นข้าว เป็นครั้งแรกที่เธอได้พบกับท่าน “รู้จักกันมานานแล้วเหรอ?” แม่ตั้งคำถาม “ก็น่าจะ 5-6 ปีแล้วค่ะ เราเคยอยู่บริษัทผลิตยางด้วยกันค่ะ” หญิงสาวตอบ แม่มองดูหน้าสดใสของอีกฝ่ายแล้วนึกเอ็นดู ด้วยที่มีลูกชาย ที่ไม่แท้แค่คนเดียว ถูกเลี้ยงมาอย่างเข้มงวด เขาเป็นทั้งความหวังของตระกูล หมายให้เป็นผู้สืบทอดวงศ์ตระกูลต่อไป อีกทั้งเจ้าตัวก็เก็บกด เพราะแอบซ่อนความแอบไม่ให้คนในครอบครัวรู้ แต่แม่ผู้เลี้ยงดูลูกมาตั้งแต่เกิด นางเข้าใจและยอมรับสิ่งที่ลูกเป็นได้ “บ้านอยู่ที่ไหนจ๊ะ” “บ้านอยู่อุดรค่ะ มีพี่น้อง 3 คน มีพี่ชาย กับน้องชาย สองคนแต่งงานไปหมดแล้ว แล้วก็อยู่ที่บ้านทำนาดูแลพ่อกับแม่ ส่วนหนู ทำงานโรงแรมที่ชลบุรีค่ะ” ข้าวหอมโฆษณาตัวเองให้เรียบร้อย โดยไม่ต้องให้แม่ถามมากความ “ที่บ้านทำนาเหรอ” แม่ถามอย่างเอ็นดู “ค่ะ มีนาอยู่ แต่หนูทำไม่เป็นเหมือนหนุ่มๆ เขา แม่ก็เลยส่งหนูมาอยู่กรุงเทพฯ เรียนจบทีแรกก็ไปทำงานโรงงานยาง ก็ได้เจอเจ..เออ พี่ต้นค่ะ เราก็ทำงานด้วยกันอยู่ 2 ปี หลังจากนั้น หนูก็ไปเรียนสปาเพิ่ม ตอนนี้เลยดูแลสปาที่โรงแรมแถวพัทยาค่ะ” ข้าวหอมเกือบหลุดเรียกว่าเจ้ “อืม แบบนี้ก็ดีสิ ต้นเขาก็เปิดสปาแถวอ่อนนุช ก็มาทำงานกับพี่เขาก็ได้ ทำไมต้องไปทำงานโรงแรม” “หนูอยากไปหาประสบการณ์ค่ะ มันสนุกดีนะคะ” แม่ยิ้มกับความสดใสของอีกฝ่าย พ่อได้แต่มองการสนทนาแล้วยิ้ม “แล้วถ้าแต่งงานกันแล้ว ต้องมาอยู่กรุงเทพฯ นะ” “ค่ะคุณพ่อ พี่ต้นก็บอกไว้เหมือนกัน หนูไม่ขัดใจพี่เขาหรอกค่ะ” ท่าทางเจื้อยแจ้ว พูดอย่างกับเขียนบทเอาไว้ ทำเอาต้นข้าวโล่งอกไปยกใหญ่ กับความเป็นธรรมชาติของเธอ พ่อกับแม่ยิ้มอย่างพอใจและเอ็นดูข้าวหอม ดูทั้งสองก็ไม่ได้รังเกียจที่อีกฝ่ายเป็นลูกชาวไร่ชาวนา แม่ลงมือทำอาหารเที่ยงต้อนรับทั้งสอง เมื่อทานข้าวเสร็จแล้ว ต้นข้าวขอตัวกลับ เพราะต้องพาข้าวหอมไปทำธุระต่อ ซึ่งก็เป็นข้ออ้าง เพราะไม่อยากจะอยู่คุยนาน เผื่อว่าข้าวหอมจะเผลอหลุดเรียกเขาว่าเจ้ “คุณพ่อคุณแม่เจ้ ก็ไม่เห็นจะดุตรงไหนเลย” “หล่อนเพิ่งเจอท่าน จะไปรู้อะไร” “เจ้ คิดมากไปหรือเปล่า?” “ไม่ได้คิดมากหรอก แต่ฉันรู้จักพ่อแม่ฉันดี” “อืมม แต่เจ้หน้าเหมือนแม่มากเลยนะคะ ยิ่งไว้ผมยาวเหมือนผู้หญิงจริงๆ เลย” “ถ้าเป็นอย่างนั้นได้ก็ดี จะได้ไม่ต้องลำบากลำบน แต่งงานกับผู้หญิง” “คนเรานี่ก็แปลกน้อ” “อะไรแปลก?” “ธรรมชาติก็มีเรื่องที่ลึกลับจนเราไม่อาจจะหยังรู้ได้” เธอเอ่ยเป็นวิชาการ การที่ต้นข้าวเป็นแบบนี้มันผิดปกติหรือไง? สำหรับข้าวหอมแล้ว เธอคิดอะไรอยู่ “หล่อนคิดว่าเจ้ผิดธรรมชาติหรือ?” “ก็ไม่รู้สิเจ้ ฉันก็ไม่ได้สนใจเรื่องพวกนั้นหรอก จะเพศอะไร ขอแค่เราไม่หลอกลวง ซื่อสัตย์ต่อมิตรภาพ ก็พอแล้ว” ต้นข้าวนิ่งคิด ข้าวหอมโลกสวยเกินไปหรือเปล่า “หล่อนเคยถูกใครหลอกลวงมาหรือเปล่า?” “ก็อาจจะมี แต่ฉันไม่ได้สนใจไง พอเวลาผ่านไป คนที่แค่ผ่านมารู้จัก เขาก็หายไปจากชีวิตเรา” “มันก็จริง” “แต่ถ้าคนที่ต้องเกิดมาเพื่อหากันให้เจอ เขาก็คงจะได้อยู่ด้วยกันตลอดไป” ต้นข้าวคิดตามคำพูดของหญิงสาว “สิ่งที่เรากำลังจะทำ เขาเรียกว่าหลอกลวงผู้ปกครองไหมเจ้?” “ฮืม หล่อนคิดว่าไง” “ก็ฉันสงสารเจ้นิ” “ถ้าสงสารก็ต้องช่วย” “ก็คงต้องเป็นเช่นนั้น” ทั้งสองตอบโต้กันในปัญหาที่ทำให้อีกฝ่ายหนักอกมานาน “เจ้ รักบนทางช้างเผือก มันจะจบวันนี้แล้วนะ” “..” ข้าวหอมนั้น เป็นคนที่เปลี่ยนเรื่องคุยได้รวดเร็ว จนคนสนทนาด้วยแทบจะตามเธอไม่ทัน แต่อาศัยว่ารู้จักกันมานาน ต้นข้าวรู้จักเธอดี บางครั้งเขาก็ปล่อยให้เธอพูดอยู่คนเดียวไปก่อนจนกว่าจะจับเรื่องได้ว่าเธอข้ามไปเรื่องไหนแล้ว คืนนั้นข้าวหอมค้างที่คอนโด ต้นข้าว เขาอาศัยอยู่คนเดียว คอนโดมี 2 ห้องนอนและ 1 ห้องครัว และระเบียงเล็กๆ ไว้รับลมและตากผ้า เขาให้หญิงสาวพักห้องที่ว่าง “มีคนเคยมานอนนี่ไหมคะ” หญิงสาวนั่งลงบนเตียงแล้วทดสอบว่าเป็นสปริงหรือไม่ “นาน ๆ ที เพื่อนก็มีแวะมาบ้าง” “เจ้เหงาไหมต้องอยู่คนเดียว” “ไม่ วันๆ ทำงาน เลิกก็ค่ำแล้ว กว่าจะถึงบ้านก็ดึก อาบน้ำหาอะไรกินแล้วนอน” “อืมมม” “พักผ่อนก็แล้วกัน พรุ่งนี้เช้าจะไปส่งขึ้นรถตู้” “ค่ะ”
สนุกๆ ต้องตามต่อจนจบ ฝ่ายชายน่าจะเปลี่ยนใจจ้า
 โดย: หอมกร
  วันที่: 26 ธันวาคม 2562 เวลา:11:55:02 น. |
unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]  Link |
||||||||||||
