" ค น ที่ รู้ ว่ า ตั ว เ อ ง โ ง่ , , , คื อ ค น ฉ ล า ด "
I t ' s " แ ห้ ง ตี่ น้ อ ย " ! ! !


ปะติ๊โถ..ชีวิตแห้งตี่น้อย


ชีวิตดูน่าสงสารอย่างกะลูกเมียน้อยถูกตบแย่งสมบัติอย่างไงอย่างงั้น Smiley


(เปรียบเทียบเว่อร์ไปไหน สมแล้วที่มีชื่อเล่นว่า " วึ่ น วื อ ")


เจี๊ยกกกกกกกก. . . . .



ชีวิตช่วงนี้


จะพัวพันอยู่กับ



เ ด็ ก ( นั ก เ รี ย น )


แ ผ น   ( ก า ร ส อ น โ ม่ มั น เ ข้ า ไ ป   ! ! ! )


ส อ น   ( โ อ๊ ว   มั น ลิ ง ห รื อ นั ก เ รี ย น เ นี่ ย )


ใ บ ง า น   บั น ทึ ก ป ร ะ จำ วั น ข อ ง ม ห า ลั ย   ใ บ ง า น ข อ ง ตั ว เ อ ง  ฯ ล ฯ



โอ๊ย เยอะได้อีก ปลวกได้อีก และ(วาย)ป่วงได้อีก


อาทิตย์ที่แล้วไปเรียนเพื่อนถึงกับทักว่า


เอ็ม : ขวัญ ผอมลงป่ะเนี่ย คางที่ห้อยอยู่มันหายไปแล้วนะ


(ปล. เราเป็นคนผอมที่มีคางห้อยๆเหมือนคนอ้วน เพื่อนเลยชอบแซว Smiley)


(เดี่ยวนี้จะไปเรียนอาทิตย์ละหนึ่งวัน ส่วนอีกห้าวันฝึกสอน)



ขวัญ : จริงหรอเอ็ม ก็ไม่นะ ก็กินปกติ .. แค่กินน้อยกว่าเดิมแค่นั้นเอง ((ปกติตรงไหนวะ))


เอ็ม : &$&^$@#*+!@#




โถ นอกจากจะผอมจนเพื่อนทักแล้ว


ผมยังร่วงอย่างไม่มีที่สิ้นสุดอีก !!!


พระเจ้า ไอ้จอร์จลูกยัยปริกเอ๊ย



เมื่อก่อนเวลาไปตัดผมที่ไหน จะได้ยินคำพูดประมาณว่า


"น้องผมหนามากเลย"


"โอ๊โห..ทำไมผมหนาอย่างนี้คะ"


"น้อง ซอยออกเยอะหน่อยเนอะ ผมหนามาก"


ฯลฯ



ปัจจุบัน


ยังไม่กล้าไปร้านทำผมสักเท่าไร


กลัวเค้าบอกว่าน้องผมบางจัง แล้วทำใจรับไม่ได้


555+ เหมือนจะตลก


แต่ขอบอกว่า "ไม่"



โห ใครไม่มาเป็นฉันไม่รู้หรอก


ที่ต้องประสบกับภาวะ "เครียด"


ผมร่วง กินข้าวได้น้อยลง ชีวิตวกวนอยู่กับสิ่งเหล่านี้ (การสอน แผนฯ ใบงาน สื่อฯ นักเรียน)



เป็นหนึ่งปีที่รู้สึกว่าตัวเองใช้สมองเยอะมาก


เยอะกว่าตอนเรียนปริญญาตรี 4 ปีเสียอีก



บางที


รู้เลยว่าสมองเราล้า


แค่ตรรกะง่ายๆยังคิดไม่ออก


(ทุกวันนี้ ระแวงว่าจะคิด 1+1 เท่ากับเท่าไรไม่ออกอยู่เลย)



บางที


รู้เลยว่าเราเหนื่อยมาก


กลับบ้านไปวันๆก็หมดแรง ไม่อยากจะทำอะไรเลย


แต่ก็อดไม่ได้ ไหนจะแผน ไหนจะสื่อ ยังไม่ได้ทำ


ก็ต้องตัดใจลุกมาทำงาน ทั้งๆที่จริงๆแล้ว หมดแรงตั้งแต่สอนชั่วโมงสุดท้ายไปแล้ว



บางที


รู้เลยว่าเหงามาก ((อันนี้เริ่มไม่เกี่ยว เอ๊ะ หรือจริงๆแล้วคือประเด็นหลักวะ))


เหงา แต่ก็ยังไม่อยากพยายามหาอะไรมาเติมให้ความเหงานั้นหายไป




เขียนที่ : ห้องสมุด โรงเรียนสะพานที่ 3


เวลา : ชั่วโมง 3 (10.30 -11.30 น)


ความรู้สึก : ยังพอไหว เตรียมตัวไปขายของที่สหกรณ์ และสอนตอนบ่ายอีกสองชั่วโมงเอ๊งงงง



กรี๊สสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส








Free TextEditor


Create Date : 23 พฤศจิกายน 2553
Last Update : 23 พฤศจิกายน 2553 11:21:54 น. 2 comments
Counter : 431 Pageviews.

 
เป็นเหมือนกันค่ะ
ขอยืมคำว่าลูกยายปริกนะคะ
เพราะเหมือนจิงๆค่ะตอนนี้
ทั้งเครียด ทั้งผอม กินแล้วแต่ น. น ไม่ยอมขึ้น
ยังไงก็อย่าเครียดนะคะ
55+ บอกได้แต่ก็ทำไม่ได้เหมือนกัน


โดย: surrender วันที่: 23 พฤศจิกายน 2553 เวลา:20:57:11 น.  

 
นั่นสิเนอะ

เราพูดกันง่ายมากเลยนะ

แต่จริงๆแล้ว มันทำยากที่สุดเรยยย


โดย: วึ่นวือ girl (asilike ) วันที่: 24 พฤศจิกายน 2553 เวลา:11:10:29 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

asilike
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




รั ก เ อ ย อ ยู่ ที่ ใ ด ยั ง ฝั น ใ ฝ่
ยั ง ค ง ต า ม ห า


แ ท้ จ ริ ง อ ยู่ ไ ม่ ไ ก ล เ ค ย ฝั น ใ ฝ่
เเ ค่ เ พี ย ง ห ลั บ ต า

魔女音符

“ฉัน” เป็นเพียงผู้หญิงคนหนึ่ง

ที่เกิดวันพุธ ราศีพฤษภ และเลือดกรุ๊ป โอ

“ฉัน” เป็นเพียงผู้หญิงคนหนึ่ง

ที่มีหลายชื่อตามแต่คนเรียกจะปรารถนา

 “ฉัน” เป็นเพียงผู้หญิงคนหนึ่ง ที่มีหลายอารมณ์

บางครั้งก็ชอบที่จะอ่านหนังสืออยู่คนเดียวเงียบๆ แต่หลายๆครั้ง ก็เหงาเกินกว่าที่จะอ่านหนังสืออยู่คนเดียว

“ฉัน” เป็นเพียงผู้หญิงคนหนึ่ง

ที่แสนจะธรรมดา บนหัวไม่มีวงแหวนวิ้งๆ

ไม่โดดเด่น ไม่มีออร่าหรือเรืองแสงได้

แต่ที่สำคัญ “ฉัน” ก็ยังเป็น ”ฉัน”

ที่ไม่ได้ปรุงแต่งเพื่อใคร

 “ฉัน” รักในสิ่งที่ฉันเป็น และตอนนี้

 “ฉัน” รักในสิ่งที่ฉันเล่าออกมา

แม้ไม่ได้เพื่อใคร แต่เพื่อ “ฉัน” และ “เพื่อน” ที่ฉันรัก

สักวัน “ฉัน”หวังว่า คุณคงอาจจะใช่ “เพื่อน” ที่ฉันพูดถึงอยู่

หวังว่า เราคงรู้จักกันดีขึ้น และยินดีที่ได้รู้จักนะ




Free Clock
Group Blog
 
<<
พฤศจิกายน 2553
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
282930 
 
23 พฤศจิกายน 2553
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add asilike's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.