เช้านี้..ตื่นเช้าเป็นประวัติกาลเพราะเสียงนังน้ำตาลเห่า

ฮ่อง ฮ่อง ฮ่อง . . . สักพัก อีจิมก็แหกปากโหยหวนหาแม่มันอีก แบ๊ก แบ๊ก แบ๊ก แบ๊ก

สักพัก น้องดำเกลิง และดำน้อยทั้งสามตัวก็วิ่งเล่นกันราวกับโลกนี้มีตัวพวกฉัน

เสียงกระดิ่งที่แกว่งไกวอยู่ที่คอน้อยๆของพวกมันกำลังกระทบกันจนเกิดเสียงก๊อง แก๊ง ก๊อง แก๊ง

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดนี้เกิดขึ้นในเวลาชั่วไม่กี่นาที

แต่มันก็สามารถทำให้คนๆนึงที่กำลังนอนอยู่ใต้ผ้าห่มที่ซ้อนกันอยู่ถึงสองผืน

ค่อยๆตื่นขึ้นมา พร้อมกับค่อยๆลำดับความคิดตัวเอง

วันนี้..

วันที่ 2 มกราคม 2554

สองวันที่ผ่านมา ส่งท้ายปีเก่า ต้อนรับปีใหม่ มีการฉลองเล็กๆน้อยๆ

เหล่าหมูกะทะที่เคยเด้งดิ้นอยู่บนที่ปิ้ง พร้อมกับผัก คงใกล้เวลาจะออกมาดูโลกแล้ว

ปลาหมึก ปลาเผา ที่กินเมื่อวานพร้อมกับน้ำพริกกะปิของน้าเพ็ญคงกำลังย่อยได้ที่แล้ว

วันนี้..ว่าจะไปซื้อของขวัญเล็กๆน้อยๆแจกเด็กนักเรียนกับนังนัท

วันนี้..จะไปกินแจ่วฮ้อนกับเอมและแอน

งานมีอะไรบ้าง

บลา บลา บลา

เหล่านี้คือสิ่งที่กำลังวิ่งวนอยู่ในหัวของคนที่เพิ่งลืมตาตื่นขึ้นมา

พร้อมกับเสียงสิ่งมีชีวิตตัวน้อยๆที่กำลังวิ่งเล่นและส่งเสียงประท้วงกันอย่างเมามัน

ชีวิตของฉันวันนี้เริ่มต้นด้วยสิ่งเหล่านี้

และขณะกำลังนอนใช้ความคิดอยู่ในโลกของตัวเองอย่างเงียบๆ

หูทั้งสองข้างพลันได้ยินเสียงคนแปลกหน้าเดินเข้ามาหน้าบ้าน

เสียงหลายเสียงเหล่านั้น ไม่ใช่เสียงคนที่ฉันเคยได้ยินมาก่อน

เสียงผู้ชาย เสียงผู้หญิง เสียงเด็ก

ใคร ???

ทนหาคำตอบให้กับตัวเองได้ไม่นาน ความขี้เกียจก็พ่ายแพ้ให้ความอยากรู้อยากเห็น

เลยลุกจากที่นอน สะบัดหัว ลูบผม เช็ดหน้าเช็ดตาให้พอดูได้

แล้วก็เดินออกไปนอกห้อง

เห็นแม่กำลังคุยอยู่กับญาติของพ่อที่แวะสวัสดีปีใหม่ ((แต่พ่อไปเที่ยวไหนแต่เช้าก็ไม่รู้..เลยไม่เจอ))

"อ้าว ขวัญ มาสวัสดีอานี่" เสียงแม่ร้องเรียกเมื่อเห็นลูกสาวยื่นหน้าตาที่ยังไม่พร้อมรับแขกออกจากห้อง

"คนนี้ต้องเรียกว่า อา อาขวัญ" เสียงแม่หันไปบอกเด็กน้อยที่มี "ศักดิ์"เป็นหลานของฉันให้ยกมือไหว้

"อาขวัง" อืม... แก่ขึ้นอีกหนึ่งปีแล้วสินะ อาขวังงงง

ทักทายพอเป็นกษัย เล่นกับหลานพอแก้เก้อ

((เป็นญาติที่เพิ่งเคยรู้จักครั้งแรก ประหนึ่งว่าพลัดพรากกันมานานหลายปีแสง))

ไปเปิดน้ำใส่เครื่องซักผ้า เอาผ้าลงเครื่อง เดินไปทักทายเหล่าสมุนน้อยๆที่ส่งเสียงปลุก

สักพัก แม่กับเหล่าญาติของพ่อก็เดินออกมา ทำท่าว่าเตรียมจะกลับ

พร้อมกับพูดเลาๆว่า เดี๋ยวเย็นๆอาจจะกลับมาใหม่ เพราะหลานยังไม่เคยเจอปู่(พ่อ)เลย

ร่ำลากันเรียบร้อยแล้ว เราก็ไปชงไมโลกิน พร้อมกับบอกแม่

"ไปทำงานในห้องนะ"พร้อมด้วยแก้วไมโลที่ควันฉุย

เปิดเอ็มขึ้นมาตอนเจ็ดโมงครึ่งในวันหยุดอย่างนี้ หัวมืดตื้อกันทุกคน...

"ทำอะไรดี" คำถามนี้ผุดขึ้นมา หลังจากเปิดคอมฯแล้วพบว่า ตัวเอง "ขี้เกียจทำงาน"

"Blog" คำนี้ลอยเข้ามาในหัว

เพราะเมื่อวาน อ่านบล็อกของคุณ Great_opal ติดพันอยู่ แล้วยังอ่านไม่จบ

((ขออนุญาตนะคะคุณพระจันทร์))

"พระจันทร์ของขวัญคนเดียว"

ครั้งแรกที่เข้าไปอ่าน ก็เพราะว่า มีชื่อคล้ายเรา

เลยอยากอ่านเรื่อง ของขวัญ จากคนชื่อขวัญคนอื่นบ้าง

อ่านไปอ่านมา ทำให้รู้ว่า "คุณขวัญ" ที่ "คุณพระจันทร์" กล่าวถึงก็เป็นสมาชิกของบล็อกเช่นกัน

อ่านแล้ว..ทำให้เราอดหัวเราะ((มันมากกว่าแค่อมยิ้ม))ไปด้วยไม่ได้

กับความน่ารักของคุณพระจันทร์ใส่แว่น กับคุณขวัญแสนดื้อ

จะมีผู้ชายคนไหนในโลกนี้

น่ารักเหมือนคุณพระจันทร์คนนี้อีกมั๊ย

ผู้ชายที่ "รัก"    ใน     "ตัวตน" ของผู้หญิงคนหนึ่งอย่างไม่มีข้อโต้แย้ง

รักใน "ทุกอณู" ของผู้หญิงคนหนึ่ง

รักแม้กระทั่งเสียงลมหายใจของผู้หญิงคนหนึ่ง

ดีใจกับ "คุณขวัญ" ที่เจอ "พระจันทร์ของขวัญ..คนเดียว" ที่ยังมีตัวตนจริงๆในโลกนี้

ตอนนี้....เราอยากมีพระจันทร์ที่น่ารักอย่างนี้บ้าง

แต่มันคงเป็นไปได้ยากมาก ถึงมากที่สุด

ที่เราจะหาพระจันทร์อย่างที่ว่าเจอในโลกของความเป็นจริง

......

ปัจฉิมลิขิต :

1.หลงรักคุณพระจันทร์คนนี้จัง เป็นผู้ชายธรรมดาที่ไม่ธรรมดาจริงๆ ขอคารวะ 

2. ในบางความรู้สึก เหมือนจะแอบๆรู้สึกดีกับบางสิ่ง บางอย่าง ของบางคน แต่..ก็แค่บางความรู้สึก

3.เข้าวันที่สามของวันหยุด..งานยังไม่คืบหน้า ดินที่พอกไว้ ยังคงมีความหนาแน่นเท่าเดิม 

4. อาเมน !!!!

Create Date : 02 มกราคม 2554
Last Update : 2 มกราคม 2554 8:17:20 น.		5 comments
Counter : 490 Pageviews.
Share Tweet