Bloggang.com : แม่น้องแปงแปง : เมื่อ...มะเร็งกลับมาหาพ่ออีกครั้ง

เมื่อ...มะเร็งกลับมาหาพ่ออีกครั้ง


	วันนี้เป็นวันที่มีความรู้สึกว่ายากมากที่จะอัพบล็อก ที่หายหน้าหายตาไปหลายวัน เพราะมีเรื่องสุขภาพเจ็บป่วยของคุณพ่อค่ะ เมื่อคืนวันจันทร์ที่ผ่านมาคุณพ่อมีอาเจียนตอนกลางคืนอยู่ 6-7 ครั้ง จนรุ่งเช้าจึงได้พาไปร.พ.เอกชนที่เคยไปรักษาประจำ เล่าอาการให้คุณหมอฟัง คุณหมอเลยขอเจาะเลือดดูและให้ admit ให้น้ำ เกลือที่ร.พ. เพราะพ่ออ่อนเพลียมาก ไม่มีแรงเป็นครั้งแรกที่พ่อยอมแต่งตัวรอให้ลูกพาไปร.พ. ปกติเคี่ยวเข็ญให้ไปร.พ.เพื่อตรวจเช็คร่างกายยังไงก็ไม่ไป แถมบอกอีกว่าใครว่าพ่อจะไป หลังจากผลเลือดออกมา ได้ไปคุยกับคุณหมอๆบอกว่า ผลเลือดค่าของตับผิิดปกติ คือเดิมก่อนที่จะมีอาการอาเจียน ได้ไปพบคุณหมอตรวจเช็คร่างกายแล้วที่ร.พ.รัฐบาล คุณหมอบอกว่าทุกอย่างดูโอเค ยกเว้นที่ตับที่มีค่าสูงกว่าปกติ คุณหมอนัดทำอุลตร้าซาวด์อีกครั้ง แต่ยังไม่ทันได้ทำอุลตร้าซาวด์ พ่อก็มาอาเจียนก่อน จากค่าที่สูงผิดปกติที่ตับจากในตอนนั้น ถัดมาอีกอาทิตย์เดียวค่าความผิดปกติของตับก็มากขึ้นไปอีก คุณหมอที่ร.พ.เอกชนบอกว่าขึ้นไปเร็วมาก จขบ.เองก็โพล่งถามคุณหมอไปว่ามะเร็งเหรอคะ คุณหมอพยักหน้่า ทำเอาจขบ.ช็อคและอึ้งไปเหมือนกัน ทั้งๆที่สังหรณ์ใจมาก่อนหน้านี้อยู่เหมือนกัน ที่คุณหมอที่ร.พ.รัฐบาลทักมาครั้งหนึ่งแล้ว ความรู้สึกตอนนั้นบอกไม่ถูก เกิดคำถามขึ้นในใจเป็นไปได้หรือ พ่อหายจากมะเร็งลำไส้ระยะที่ 3 มา เข้าปีที่ 10 แล้ว ตอนนั้นคุณหมอบอกว่าว่าพ่อสอบผ่านแล้ว ไม่คิดว่า 10 ให้หลังพ่อจะต้องกลับมาเป็นมะเร็งอีกครั้ง คราวนี้ไปเจอที่ตับซึ่งมีความรู้สึกว่ามันอันตรายและรวดเร็วมากกว่าจุดอื่นเท่าที่เคยได้ยินมา และหมอขอทำ อุลตร้าซาวด์ด้วย หลังจากกลับขึ้นมาบนห้อง คุณพ่อถามผลเป็นยังไง จขบ.ก็บอกว่าพ่อเป็นมะเร็งนะ หลายคนอาจจะคิดว่าไม่ควรจะพูด ก็ใช่ค่ะ แต่พ่อและน้องสาวเล่าให้ฟังว่า คุณหมอที่ร.พ.รัฐบาลทักมาแล้วว่าค่าที่ตับที่มากผิดปกติ มันไม่ค่อยดีนะ อาจจะเป็นเนื้องอกหรืออะไรซักอย่าง เลยอยากขออุลตร้าซาวด์เพิ่ม ตอนนั้นพ่อและน้องสาวก็บอกหมอว่าให้พูดความจริงมาเลยว่าเป็นอะไรกันแน่ ซึ่งหมอบอกว่าไม่ค่อยดี แต่จขบ.ไม่ได้ไปด้วยในวันนั้น เพราะต้องไปทำกายภาพทุกวัน มีแต่น้องสาวที่พาพ่อไปร.พ. พอพ่อได้ยินพ่อก็อึ้งเงียบไปพักใหญ่ จขบ.ก็จับมือพ่อบอกว่า พ่อไม่เป็นไรนะ ไม่ต้องคิดมาก พ่อพูดมาคำเดียวว่าพ่อเป็นห่วงพวกเรา แต่พ่อไม่ห่วงตัวเองเลย ได้ฟังพ่อพูดแค่นั้น จขบ.เองก็น้ำตาร่วงค่ะ รีบเดินมานั่งที่โซฟา ไม่อยากให้พ่อเห็นน้ำตา และคุณพ่อก็เงียบไป เห็นพ่อน้ำตาคลอเหมือนกัน ต่างคนต่างเงียบกันไป จขบ.เองที่คิดจะปลอบใจพ่อก็พูดอะไรไม่ออกค่ะ ต้องมานอนร้องไห้เอง เอาผ้าห่มคลุมหน้าไม่อยากให้พ่อเห็นน้ำตา บอกตรงๆว่า มันใจหายความรู้สึกวันนี้กับวันนั้นเมื่อ 10 ปีก่อน วันนี้มันใจหายบอกไม่ถูก ครั้งนั้นก็ช็อคแต่พ่อกลับเข้มแข็งกว่าลูกมากมาย จำได้ว่าตอนนั้นจขบ.กับน้องสาวบอกพ่อว่าอย่ากลัวนะ พยายามปลอบใจพ่อ ทั้งๆที่พวกเรากลัวกันมากเลยกับโรคมะเร็ง พ่อสวนมาทันทีว่าพ่อไม่กลัวมันหรอกมะเร็งน่ะ พ่อจะสู้อยู่ให้หลาน(ลูกของน้องสาว ตอนนั้น ขวบกว่าๆ) อายุซัก 10 ปี มาวันนี้เข้าปีที่ 10 แล้วตามที่พ่อเคยพูดไว้ มันถึงใจหายบอกไม่ถูกค่ะ ว่ามาทวงคำสัญญาหรือเปล่าที่พ่อเคยพูดไว้ มาวันนี้ด้วยอายุที่มากขึ้น พ่อจะสู้ไหวหรือกับสภาพร่างกายที่ร่วงโรยไปตามวัย สรุปแล้วพ่อนอนที่ร.พ.เอกชน 1 วันคุณหมอให้เลือด 2 ถุงด้วยเพราะเลือดน้อยกว่าปกติ ช่วงที่อยู่ร.พ.พ่อไม่ค่อยพูด เงียบซึมไปมาก น้องสาวนอนเฝ้าพ่อวันนั้น ตอนเย็นพาน้องแปงแปง มาเยี่ยมคุณตา น้องแปงแปงเห็นตาก็อ้าแขน ยืนอยู่ข้างล่างเตียง เรียกตาจ๋า จะให้ตาอุ้มโผหาตา ได้ยินลูกเรียกตาจ๋าก็น้ำตาคลอจะไหลให้ได้ แต่ก็พยายามไม่ร้องไห้ให้พ่อเห็น แต่ก็จะเห็นพ่อน้ำตาคลอบ่อยๆ วันนั้นจขบ.เองต้องกลับบ้านมาดูแลน้องแปงแปง คืนนั้นก็นอนร้องไห้จนหลับไป บอกตรงๆว่ามีแต่คำว่าท้อและเหนื่อยค่ะ พอตื่นขึ้นมา ก็คิดว่าทำไมเราต้องท้อหล่ะ ทำไมเราไม่สู้ เราเคยสู้ชนะมาแล้วนี่นา คิดว่าถึงมันจะกลับมาหาพ่ออีกครั้ง ก็จะต้องสู้ทุกวิถีทาง แม้ว่าจะมีความหวังแค่ 0.001% ก็ตาม ก็จะขอสู้จนวินาทีสุดท้าย พอไปเยี่ยมพ่อที่ร.พ.อีกครั้ง ก็ไปกอดพ่อบอกพ่อว่า พ่อต้องสู้นะ อย่าท้อ ขอให้ใจสู้นะ อยู่กับลูกกับหลานนะ แต่ไม่มีคำพูดว่าสู้ออกจากปากพ่อเลยค่ะ นอกจากคำว่า แล้วแต่เวรแต่กรรม เข้าใจว่าพ่อในวัยนี้คงจะเหนื่อยกว่า 10 ปีก่อนมากแล้ว พอออกจากร.พ.เอกชนวันนั้น พวกเราก็นั่งไม่ติด โทรเช็คกันวุ่นจะพาพ่อไปรักษาที่ร.พ.รัฐบาลที่พ่อรักษาแต่เดิมต่อเลยดีรึเปล่า เพราะกว่าจะถึงวันที่หมอมะเร็งลงตรวจก็ต้องเป็นวันจันทร์หน้านี้ ก็อีกหลายวันกลัวอาการที่พ่อเป็นอยู่จะเป็นมากขึ้น เพราะพ่อกินข้าวไม่ได้ เบื่ออาหาร อาเจียนอย่างเดียว เหนื่อยง่าย ไม่มีเรี่ยวแรง น้ำหนักลดลงไป 6 โลในเวลาเดือนกว่าๆ ปวดเมื่อยตามตัว คุณหมอที่ร.พ.เอกชนก็สันนิษฐานว่าอาจจะมาจากมะเร็งที่ตับและได้เอ๊กซเรย์ที่ปอดเพิ่มพบว่าเหมือนเป็นฝ้าด้วย และอาการที่ปวดหลังปวดเอวอาจจะลามไปถึงไขกระดูกด้วย ปรึกษาลูกพี่ลูกน้องและเพื่อนพี่สาวที่เป็นพยาบาลที่ร.พ.นั้นเลยบอก ให้ลองไปที่ห้องฉุกเฉินดู เค้าอาจจะส่งต่อ ไม่งั้นก็ต้องไปพบหมอทางอายุรกรรมก่อน เพื่อให้เค้าส่งต่อไปเฉพาะทางอีกที ซึ่งต้องเสียเวลา 2 วัน วันนั้นก็เลยถามพ่อว่าไหวมั้ย เพราะพ่อเพิ่งจะออกจากร.พ.เอกชนช่วงเที่ยงๆ พ่อก็พยักหน้าบ่ายๆก็เลยพาพ่อไปที่ฉุกเฉินต่ออีก พอไปถึงที่ฉุกเฉิน แต่ดูทุกอย่างเหมือนไม่ฉุกเฉินตามชื่อเอาซะเลย ตั้งแต่จนท.ทำบัตร พยาบาลคัดกรอง รวมไปถึงคุณหมอที่ห้องฉุกเฉิน ไม่เข้าใจเอาซะเลย คนไข้ก็เจ็บนั่งรอตาปริบๆ พยาบาลก็มัวแต่บรรจงกรีดแฟ้มเก็บเอกสาร ทักเพื่อนพยาบาลคนโน้นคนนี้ที่เดินผ่าน โอ้พระเจ้า จนตอนเข้าห้องฉุกเฉิน หมอเด็กๆหน่อย บอกว่า ให้ญาติที่รู้อาการคนไข้ดีที่สุดอยู่ 1 คน น้องสาวก็เลยอยู่กับคุณพ่อ หลังจากนั้นซักครึ่งชั่วโมง ก็ออกมารอด้านนอกเพื่อรอรับยากลับไปทานต่อที่บ้าน สรุปแล้ววันนั้นก็ไม่ได้ admit อะไรต่อที่ร.พ. น้องสาวมาเล่าให้ฟังทีหลังว่า หมอที่ห้องฉุกเฉินซักแต่ประวัิติคนไข้ แถมบอกว่า อาการที่มาไม่ด่วน ไม่ฉุกเฉิน คำว่าฉุกเฉินคือรอไม่ได้ ต้องบรรเทาอาการให้ก่อน แต่อาการที่เราเป็นมันยังไม่ด่วนในสายตาเค้า บอกให้รอไปพบหมอมะเร็งเอาวันจันทร์ คนเป็นมะเร็งนี่ยังไม่ด่วนอีกนะ ไม่รู้จะว่ายังไงเหมือนกัน แต่ก็เข้าใจน่ะนะว่า หมอฉุกเฉินก็คงไม่มีหมอเฉพาะทางด้านมะเร็งตรวจหรอก แต่ไอ้เราก็มีความหวังว่า อาจจะติดต่อหมอด้านนี้ใน case เร่งด่วนได้บ้าง ไม่เหมือนเมื่อ 10 ปีที่แล้ว ที่หมอที่ร.พ.เอกชนเอ๊กซเรย์พบว่ามีก้อนเนื้อที่ลำไส้ ต้องรีบผ่าตัดด่วน ก็ขอย้ายมาที่ร.พ.รัฐบาลได้เลยในคืนเดียวกัน ก็อย่างว่าถ้าไม่มีเส้นก็คงไม่ได้สำหรับร.พ.รัฐบาล ตอนนั้นพี่เขยซึ่งเป็นวิสัญญีแพทย์ได้ติดต่อจัดการให้หมด แต่ตอนนี้ย้ายไปต่างจังหวัดก็เลย ช่วยอะไรไม่ได้มาก แถมหมอที่ห้องฉุกเฉินวันนั้น ได้แต่ซักประวัติคนไข้อย่างเดียวและจดบันทึก ไม่แม้แต่จะตรวจดูอาการฟังหัวใจอะไรให้เลย แถมน้องสาวเล่าให้ฟังว่า เวลาหมอถามพ่อๆจะช้าลงไปเยอะ อ้ำๆอึ้งๆ น้องสาวบอกตอบแทนพ่อหมด เพราะว่ารู้อาการพ่อตลอด ก็ตอบแทน หมอกลับมองหน้าแล้วส่ายหัวท่าเดียว น้องสาวโมโหมาก บอกเป็นหมอเด็กๆแล้วยังทำกิริยาไม่ดีอีก คือสภาพพ่อเค้าจะอิดโรยมากพอสมควร เพิ่งจะถอดสายน้ำเกลือและเลือดมา แล้วต้องเดินทางต่อ ถามอาการอะไรเค้าก็ออกจะเบลอๆ ช้าๆ น้องสาวก็เลยตอบแทนพ่อไป กลายเป็นมาเจอหมอแบบนี้อีก ทั้งๆที่วันนั้นตั้งความหวังไว้ว่า หมอทางห้องฉุกเฉินอาจจะรับพ่อไว้ก่อน เพื่อส่งต่อแต่ก็เปล่า วันนั้นพวกเราก็เลยกลับไปอย่างเหนื่อยๆท้อๆ นี่ต้องรอจนถึงวันจันทร์จริงๆเหรอนี่ แล้วกับอาการที่เพิ่มมากขึ้นทุกวันของพ่อจะเป็นยังไงระหว่างนี้ นอนคิดมาคืนนึง ตอนเช้าวันถัดมาเป็นวันพฤหัส ก็เลยคุยกะน้องสาวว่า ทำไมเราไม่ไปหาหมอมะเร็งท่านอื่นก่อน เดี๋ยวค่อยไปหาหมอที่รักษาเดิมวันจันทร์ก็ได้ โทรเช็คกับมะเร็งวิทยา ปรากฎว่าเค้าตรวจเฉพาะวันจันทร์กับวันพุธเท่านั้น หมอที่รักษาเดิมก็จะลงเฉพาะวันจันทร์วันเดียว มันช่างเป็นอะไรที่ทรมานมากๆเลย เจอแต่อุปสรรคไปหมด สรุปแล้ววันนั้น จนท.ที่แผนกมะเร็งวิทยาบอกว่า มีหมอมะเร็งลงตรวจที่อายุกรรม 1 คน ให้ลองไปดู เราเหมือนมีความหวังขึ้นมาเลย ปรากฎว่าหมอลงตรวจแค่ชั่วโมงเดียวเท่านั้น เราไปถึงเกือบ 10 โมงแล้วซึ่งหมอ ตรวจแค่ 10 โมง ไปถึง 9.30 น. กว่าบัตรจะขึ้นมาก็ 9.50 บัตรมาถึงข้างบน 10.10 ตอนนั้น จขบ.ไปเร่งที่เคาน์เตอร์พยาบาลบอกคนไข้ไม่ดี พยาบาลก็บอกแต่ว่าต้องรอบัตร จขบ.ก็เลยวิ่งไปตามบัตรที่ชั้น 1 อีกกะจะเดินเรื่องเอง ถือบัตรขึ้นมาเองเลย ปรากฎว่าจนท.เช็คแล้วบอกเอาขึ้นไปให้แล้วตอน 9.50 น. ก็วิ่งมาที่เคาน์เตอร์พยาบาลอีกบอกว่า แผนกบัตรเค้าบอกว่าเอาบัตรขึ้นมาให้แล้วตอน 9.50 น. พยาบาลบอกว่า เค้าออนไลน์เวลาส่งบัตร แต่ต้องรอจนท.เอาบัตรขึ้นมาให้ เฮ้อ! คราวนี้จบเห่เลย ไม่รู้จะไปตามจนท.คนนั้นที่ไหน สรุปแล้วเรียกตอน 10.10 น. หมอกลับไปแล้ว พูดไม่ออก ตามก็ไม่ได้ พบกับคุณหมออายุรกรรมท่านอื่นไปก่อน พอพบคุณหมอซึ่งก็น่าจะเป็นคุณหมอจบใหม่ๆเหมือนกัน แต่การรักษาต่างกับหมอที่ห้องฉุกเฉินโดยสิ้นเชิง คุณหมอซักประวัติคนไข้ละเอียดมาก จนรู้สึกว่า คนไข้ไม่ละเอียดเองคราวนี้ บอกคุณหมอไม่หมด คุณพ่อไม่ค่อยจะบอกอาการที่เป็นให้คุณหมอทราบ จนคุณหมอซักละเอียด ถึงได้เจอว่าเป็นโน่นเป็นนี่ อย่างอาการปวดขาปวดเอวพ่อก็ไม่ได้บอก แต่คุณหมอถามซักเอง ถึงได้บอก เหมือนขาวกับดำเลยกับหมอเมื่อวาน ทีแรกเราก็คิดในใจว่า เอาอีกแล้วเหรอนี่ เจอหมอเด็กๆอีกแล้ว เรียกว่ามองหน้าน้องสาว ถอนหายใจกันเลยว่าวันนี้คงไม่ได้เรื่องอีก สรุปว่าวันนั้นหมอดีมาก และตรวจดูอาการพ่อด้วย มาคลำเจอเป็นก้อนตรงคอด้วย จากที่หมออื่นๆไม่เคยตรวจตรงนี้ คุณหมอพยายามจะซักและวิเคราะห์หาสาเหตุที่เป็น ว่าที่เป็นมะเร็งมาจากของเดิมหรือเป็นใหม่ และอะไรเป็นสาเหตุที่ทำให้เบื่ออาหาร ไม่ใช่กินไม่ได้แล้วอาเจียน แต่ไม่อยากทานอาหารเลย และคุณหมอยังเช็คอย่างอื่นเพิ่มเติมเทียบจากผลที่ร.พ.เอกชนอีกและคุณหมอยังฝากให้คุณหมออีกคนช่วยดูแลต่อในช่วงบ่ายอีก คุณหมอคนนี้อยู่แค่ครึ่งวันเช้า ยังบอกอีกว่า หลังจากผลเลือดออกมาแล้ว ให้คุณหมอช่วงบ่ายดูว่าควรจะ admit ให้น้ำเกลือต่อมั้ยหรืออย่างไร มีคอมเม้นท์ให้หมอช่วงบ่ายไว้แล้ว สรุปแล้ววันนั้น คุณหมอช่วงบ่ายก็ดี ได้ดูอาการคุณพ่อและบอกว่า ถ้ายังไหวก็ให้ยามาทานต่ิออีก 1 อาทิตย์ และนัดมาเจาะเลือดและเอ็กซเรย์ปอดใหม่อีกครั้ง และยังได้นัดหมอทางด้านมะเร็งให้ด้วย หลังจากกลับมาทานยาได้ 1 วัน คุณพ่อก็เริ่มมีทานอาหารได้บ้าง จากที่ทานไม่ได้เลย อาเจียนก็ไม่ค่อยมีแล้ว คุณหมอให้ยามาทานปรับระดับเกลือแร่ในร่างกายด้วย ตอนนี้ก็ได้แต่หาทางรักษาอย่างอื่นร่วมด้วย เมื่อ 10 ปีก่อนนั้น เราหันไปรักษาทางชีวจิตร่วมด้วย เอายาจากที่คณะเคมี ม.จุฬามาทานด้วย ยังไงสมรภูมิชีวิตนี้ขอสู้จนวินาทีสุดท้ายค่ะ ขอแต่ให้พ่อมีกำลังใจที่จะสู้ต่อแค่นั้น โรคนี้คิดว่ากำลังใจคนไข้สำคัญที่สุดค่ะ ลูกๆก็จะเป็นกำลังใจให้พ่อและหาทางรักษาพ่อให้ดีที่สุด ปล.บีจีบล็อคนี้มีความหมายค่ะ แต่ก็ยังตัดต่อไม่ค่อยสวยเท่าไหร่ค่ะ เพราะมีเวลาน้อย รีบๆทำค่ะ ไว้มีเวลาจะมาทำใหม่อีกครั้ง และที่เลือกเอาต้นไม้สีเขียวและมีสะพานก้าวข้ามไป พวกเราจะช่วยกันเป็นแรงผลักดัน เป็นกำลังใจให้พ่อก้าวข้ามผ่านสะพานนี้ไปให้ได้ แม้ว่ามันจะลำบากยากเย็นแสนเข็ญกว่าเดิมร้อยเท่าพันเท่าเพียงใด แม้ว่าอาจจะมองไม่เห็นทางที่จะชนะ แต่เราก็จะไม่ย่อท้อต่อโชคชะตา ขอแต่ให้เราได้ต่อสู้จนสุดกำลังค่ะ เพราะพ่อเป็นสิ่งสุดท้ายที่พวกเราเหลืออยู่ หลังจากแม่เสียไปเมื่อ 3 ปีที่แล้ว ช่วงนี้อาจจะไม่ค่อยได้ไปเยี่ยมเพื่อนๆบ้าง ห่างหายจากบล็อกไปบ้าง เพราะต้องทุ่มเทแรงใจแรงกายดูแลคุณพ่อให้ดีที่สุดค่ะ

Create Date : 18 กันยายน 2552

Last Update : 27 กันยายน 2552 9:32:28 น.

43 comments

Counter : 1130 Pageviews.

เป็นกำลังใจให้นะคะ...

โดย: ratana_sri

วันที่: 20 กันยายน 2552 เวลา:22:34:20 น.

ขอบคุณมากครับสำหรับคำอวยพร
ขอให้มีความสุขเช่นกันครับ
ขอเอาใจช่วยให้คุณพ่อ
เอาชนะโรคร้าย หายป่วยเร็ววันครับ
ปล..อย่าลืมดูแลตัวเองด้วยนะครับ
ฝันดีครับ

โดย: รมย์รวินท์

วันที่: 21 กันยายน 2552 เวลา:1:02:34 น.

สวัสดีค่ะพี่แป๊วขา...ขอแสดงความเสียใจเรื่องคุณพ่อพี่แป๊วด้วยคนนะคะ...และขอเป็นกำลังใจให้กับคุณพ่อพี่ในการที่จะต่อสู้กับโรคภัยไข้เจ็บ และขอให้คุณพ่อมีอาการดีขึ้นเร็วๆด้วยนะคะ..รักและคิดถึงพี่แป๊วมากๆเลยค่ะ

โดย: Suessapple

วันที่: 21 กันยายน 2552 เวลา:2:37:41 น.

ขอเป็นกำลังใจให้ทั้งครอบครัวนะคะ

ขอพรคุณพระสร้างพลังและความเข้มแข็ง..ด้วยค่ะ

คุณตา สู้ สู้..

โดย: เริงฤดีนะ

วันที่: 22 กันยายน 2552 เวลา:5:17:55 น.

ขอให้เป็นกำลังใจด้วยคนค่ะขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ดลใจอะไรก็ตามที่ทำให้คุณพ่อได้เจอหมอและ รพ. รัฐดีๆและรักษาท่านให้หายขาดและหายทรมานจากโรคภัยไข้เจ็บค่ะ..ขอคุณพระคุณเจ้าคุ้มครองคุณพ่อด้วยค่ะ

โดย: deeplove

วันที่: 22 กันยายน 2552 เวลา:8:27:31 น.

แวะมาส่งกำลังใจอีกครับ

มีสุข ฝันดีครับ

โดย: รมย์รวินท์

วันที่: 22 กันยายน 2552 เวลา:22:52:49 น.

คุณพ่อเป็นยังไงบ้างคะ...หวังว่าท่านมีอาการดีขึ้นมากๆ นะคะ มาส่งกำลังใจให้สู้และอดทนค่ะ...เป็นเวลาที่เราต้องตอบแทนท่านค่ะ...คิดถึงนะคะ

โดย: deeplove

วันที่: 23 กันยายน 2552 เวลา:10:56:47 น.

แวะมาทักทายกัน มีความสุขมากมายในวันนี้นะคะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ คุณแป๊วเองก็ต้องระวัง
ดูแลตัวเอง ลองกินอาหารชีวจิตดูนะคะ

โดย: หอมกร

วันที่: 23 กันยายน 2552 เวลา:13:35:20 น.

พี่แป๋วขา...แวะมาเป็นกำลังใจให้พี่แป๋ว และขอให้พี่แป๋วและขอให้พี่แป๋วหลับฝันดีนะคะ...จุ๊บๆๆๆค่ะ

โดย: Suessapple

วันที่: 23 กันยายน 2552 เวลา:23:51:22 น.

พี่แป๋วจ๋ามาเป็นกำลังใจให้ค่ะ ยังโชคดีนะค่ะที่ทราบมาก่อนคุณพ่อของนู๋ดี พ่อนู๋ดีกระเพาะทะลุเลือดไหลไม่หยุดแค่ 72 ชั่วโมงที่ได้อยู่ดูใจกัน5 ชั่วโมงหลังก่อนไปช๊อกไม่ได้บอกลากันสักคำ พี่จ๋าดูแลพ่อให้ดีที่สุดเลยนะค่ะเพราะเวลาไม่คอยใคร แล้วพี่ก็จะไม่เสียดายว่าัยังไม่ได้ทำโน้นนี้เลย เป็นกำลังใจให้ค่ะพี่สู้ สู้ หอมแก้มคุณพ่อให้นู๋ดีด้วยนะค่ะ คิดถึงพี่เสมอค่ะ

โดย: นู๋ดีค่ะ (kun_isara

) วันที่: 24 กันยายน 2552 เวลา:9:32:10 น.

สวัสดีค่ะพี่แป๊ว ติ๊กอ่านแล้วน้ำตาคลอเหมือนกันค่ะ พี่ติ๊กได้มีโอกาสแนะนำเรื่องสมุนไพรไทยเราให้กับผู้ป่วยบ้างแล้วค่ะ มะเร็งก็มีตัวอย่างที่สมาชิกคนอื่นไปแนะนำแล้วได้ผล คือไม่หายขาดแต่ช่วยให้อาการต่างๆ ดีขึ้นและมีอายุยืนมากขึ้น ติ๊กอยากให้พี่แป๊วหันมาสนใจสักนิดนะคะ ติ๊กอยากให้คุณพ่อกินสมุนไพรตัวนี้มากๆนะคะ พี่แป๊วโทรหาติ๊กด่วนนะคะ 089-008-1895 ติ๊กขอเป็นส่วนหนึ่งของการต่อสู้กับโรคร้ายนี้ด้วยคนนะคะ พี่แป๊วโทรได้ตลอดเวลานะ ติ๊กนอนดึกทุกวันค่ะ ไม่ต้องเกรงใจค่ะ หรือถ้าไม่อยากโทรก้ช่วย ส่งข้อความให้ที่อยู่ที่บ้านก็ได้ค่ะ ติ๊กจะรีบส่งสมุนไพรไปให้ทันทีค่ะ เพราะถ้าติดต่อกันทางบล็อคจะล่าช้าไปค่ะ
เป็นห่วงมากๆค่ะ

โดย: ไผ่สวนตาล

วันที่: 24 กันยายน 2552 เวลา:10:36:12 น.

สวัสดีครับ คุณแป๊ว

เป็นกำลังใจให้คุณแป๊ว คุณพ่อ และครอบครัวด้วยครับ

มีความสุขมาก ๆ รักษาสุขภาพนะครับ

โดย: เซียน_กีตาร์

วันที่: 24 กันยายน 2552 เวลา:11:59:42 น.

คุณแป๋ว เอิงเป็นกำลังใจให้คุณแป๋วและครอบคร้วนะคะ ต้องให้กำลังใจคุณพ่อมากๆๆเลยค่ะ โรคมะเร็งยิ่งไม่มีกำลังใจมันยิ่งคุกคามเราค่ะ เดี่ยวเอิงหาหนังสืออาหารสำหรับคนเป็นมะเร็งไปให้นะคะ คุณแป๋วหลังไมค์ที่อยู่มาเลยค่ะ

โดย: Madam_Hatyai

วันที่: 24 กันยายน 2552 เวลา:12:10:01 น.

เป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ

โดย: แม่น้องเนย (ไอแอมเดียร์

) วันที่: 24 กันยายน 2552 เวลา:14:27:01 น.

ขอบคุณสำหรับคำอวยพรนะคะ
ขอให้พรกลับไปเป็นเท่าตัวเลยนนะคะ

โดย: Gu_modmod

วันที่: 24 กันยายน 2552 เวลา:15:31:23 น.

อรุณศุกร์สวัสดีครับ คุณแป๊ว

ในทุกเกม ไม่ว่าเกมกีฬา หรือเกมชีวิต เราต้องสู้ให้เต็มที่ สู้ยังมีสิทธิ์ชนะ ไม่สู้ก็มีแต่แพ้กับแพ้....เอาใจช่วยนะครับ สู้ ๆ

มีความสุขมาก ๆ รักษาสุขภาพ นะครับ

โดย: เซียน_กีตาร์

วันที่: 25 กันยายน 2552 เวลา:7:12:40 น.

สวัสดีค่ะคุณแป๊ว เห็นใจมาเลยนะคะเรื่องคุณพ่อ ก็คงต้องรักษาต่อไป ทั้งทางการแพทย์สมัยใหม่และแพทย์ทางเลือก พูดง่ายๆก็คือทำทุกอย่างที่ทำได้นะคะ ขอส่งกำลังใจมาช่วยคุณพ่อและคุณแป๊วด้วยคนค่ะ

โดย: ดอยสะเก็ด

วันที่: 25 กันยายน 2552 เวลา:9:24:19 น.

มาเอาใจช่วยอีกคนค่ะพี่แป๊ว...

ขอให้ผ่านพ้นเรื่องร้ายๆ ให้มันกลายเป็นเรื่องดีๆนะคะ ให้คุณพ่อหายแบบเมื่อสิบปีที่แล้วค่ะ...

รักและเป็นกำลังใจให้ค่ะ..
^-^

โดย: loppy-poompuy

วันที่: 26 กันยายน 2552 เวลา:2:25:50 น.

เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆ ค่ะ

โดย: i_nookae

วันที่: 26 กันยายน 2552 เวลา:5:12:24 น.

พึ่งรู้ว่า บ้านนี้น่ารักมาก
ว่าง ๆ จากการตะบี้ตะบันเสิร์ฟจำมาแอ่วอีกเด้อคับ

โอม สมรัชนะ
ลูกชายเหรอคับน่ารักดีในเมนท์อ่ะ

คงไม่สายที่จะมาขอบคุณ สำหรับคำอวยพร my Birthday ! ในวันที่ เก้าเดือนเก้า ปีสองพันเก้า จาก โอม สมรัชนะ ลูกเรือไทยและคนเขียนหนังสือครับ..

ปล. บ้านน่ารักมาก ๆ คับ..ชอบ ๆ .

สวัสดีครับ..
ตามมาขอบคุณที่ไปเยี่ยมบ้านของโอม sochana9 สมรัชนะ ลูกเรือไทยในต่างแดน และนักเขียน เรื่อง "เปลือยชีวิต...(ลูก)เรือสำราญ" วางแผงต้นเดือนหน้า ก่อนบินไปทำงานต่อที่สเปน และอเมริกา ว่าง ๆ จะอัพบล๊อกพาเที่ยวนะครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับผม.. ชีวิตของสัตว์ครึ่งบกครึ่งน้ำไม่ค่อยได้ไปเยี่ยมบ้านเพื่อน ๆ เท่าไหร่นัก... มิตรภาพที่แสนดี.. โอม สมรัชนะ

………………..

บางคนแม้เป็นคนเดินช้า...แต่ไม่เคย..เดินถอยหลัง...
เส้นทางสายเล็ก ๆ เกิดจาก..การย้ำเท้า...ของมนุษย์
เส้นทางใหญ่ ๆ เกิดจาก...การสร้างของมนุษย์..
ไม่ว่าเส้นทางนั้นจะเล็ก..หรือ..ใหญ่
มักเกิดจากการเริ่มต้นทำทีละขั้น..ทีละก้าว...อย่างช้า ๆ ..แต่มั่นคง....
ความสำเร็จก็เช่นกัน...
เกิดจาก...การ “สะสมการทำทีละเล็กทีละน้อย”...
แต่มุ่งมั่นอย่างใจ...
และมุ่งมั่นอย่างต่อเนื่อง...สม่ำเสมอ..

..การรู้จักผู้อื่นนั้น...เป็นคนฉลาด..
การรู้จักตนเองนั้น...เป็นคนรอบรู้..
ชนะผู้อื่นได้นั้น...ด้วยมีกำลัง...
แต่ชนะตนเองนั้น...ต้องมีความเข้มแข็ง...

โดย: โอม สมรัชนะ "เปลือยชีวิต...(ลูก)เรือสำราญ" หนังสือผม.. (sochana9

) วันที่: 26 กันยายน 2552 เวลา:10:04:21 น.

สวัสดีค่ะคุณแป๊วขา

ธัญมาส่งความคิดถึงและความสุขให้นะคะ
วันนี้มีความสุขกับวันดีๆนะคะ..ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ

โดย: tanjira

วันที่: 26 กันยายน 2552 เวลา:10:05:02 น.

ขอบคุณนะค่ะ

ที่แวะไปอวยพรวันเกิดให้

^^

โดย: Oo.|||Q|||>>ปุ๋ย<<|||Q|||.oO (bussatip

) วันที่: 26 กันยายน 2552 เวลา:13:33:55 น.

มี่เป็นกำลังใจให้ด้วยค่ะพี่แป๊ว
..................

ประเทศไทยคงรุ่ง-เรืองกว่านี้
ถ้าน้องพี่ประชาต่างช่วยสาน
เราคนไทยใช่ด้อยขาดชำนาญ
ผ่านพันกาลใครฤากล้าเทียบไทย

สามัคคีรวมพลังเราท่านรู้
เรื่องเชิดชูไทยเด่นใครก็ทำได้
เรื่องอนาถเกิดบ่อยด้วยเหตุใด
มีฤาใจเราท่านยากไขคลาย

ไทยรักไทยสงบจบด้วยปลื้ม
ได้ถูกลืมยืมไปส่งซื้อขาย
อำนาจเงินทลายปากสากทรวงปลาย
กดกระจายสยามยิ้มพิมพ์ลับเลือน

จึ่งอยู่กับกราบไหว้วอนดินฟ้า
เวทนาไทยเราเร่าทุกข์เปื้อน
โปรดส่งเทพมาดูแลอย่าแชเชือน
ให้ไทยสิ้นสะเทือนเบือนบาปไล้

ไทยยิ่งใหญ่ระบัดฉ่ำฉีกช่อ
เกิดผลก่อหน่อหน่วงถ่วงหมกไหม้
ได้ชื่นอีกหนคนไทยต้องเริ่มใช้
รักพี่น้องไสสู้กู้พร้อมกัน

......................ญามี่///...

สวัสดีวันปลายฤดูร้อน ที่ยังคงอุณหภูมิที่ 35 องศาค่ะ

โดย: ญามี่

วันที่: 26 กันยายน 2552 เวลา:14:14:33 น.

แม้ในวันทีผมโดดเดี่ยวเดียวดาย แต่เพื่อนในอินเตอร์เน็ตก็ยังคงมีน้ำใจเสมอ

คำที่วิเศษที่สุดที่ผมอยากมอบให้

แม้คุณจะเคยได้ยินมาหลายครั้งแล้ว

แต่สำหรับผมมันวิเศษเสมอ

"ขอบคุณมากมากครับ"

และขอดลบันดาลให้สิ่งที่คุณได้มอบให้ผมในวันนี้ส่งผมดีกลับสู่ คุณ และ ครอบครัวของคุณครับ

เพียงคำอวยพรเล็กน้อย แต่อาจเป็นมิตรภาพอันยิ่งใหญ่ได้ครับ

โชคดีครับ

โดย: devilnodies

วันที่: 26 กันยายน 2552 เวลา:14:41:50 น.

พักผ่อนบ้างนะคะ ต้องดูแลทั้งครอบครัวและคุณพ่อ เป็นห่วงเสมอค่ะและเป็นกำลังใจให้ตลอดเวลาค่ะ..สู้ๆๆ

โดย: deeplove

วันที่: 26 กันยายน 2552 เวลา:18:20:26 น.

มีความสุขมากมายในวันหยุดนะคะ
ขอให้ทุกอย่างเป็นไปอย่างเรียบร้อยค่ะคุณแป๊ว

โดย: หอมกร

วันที่: 26 กันยายน 2552 เวลา:19:18:59 น.

สวัสดียามค่ำคืนค่ะ ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมเยียนกัน

ขอเป็นกำลังใจให้คุณพ่อของแม่น้องแปงแปงนะคะ ให้ร่างกายสามารถยืนหยัดต่อสู้ต่อไปได้
ขอให้แม่น้องแปงแปง ดูแลสุขภาพตัวเองด้วยเพื่อจะได้มีแรงกายดูแลคุณพ่อนะคะ
ยังไงถ้าเป็นไปได้อัพเดทอาการคุณพ่อให้ทราบบ้างนะคะ เป็นห่วงค่ะ

มาส่งเข้านอนค่ะ ขอให้หลับฝันดีนะคะคืนนี้

โดย: อิ่ม_Aim

วันที่: 26 กันยายน 2552 เวลา:21:04:40 น.

อิิอิ ฝันดีค่า พี่แป๊ว

โดย: kittypiggybent (Kittypiggybent

) วันที่: 26 กันยายน 2552 เวลา:23:58:11 น.

พี่แป๋วจ๋า ..
อย่าคิดมากนะคะ
ห่วงสุขภาพตัวพี่แป๋วด้วยค่ะ
หนี่ฯ ขออธิฐานให้คุณพระศรีรัตนตรัย
และสิ่งศักดิ์ทั้งปวง คุ้มครองคุณพ่อพี่แป๋ว
ให้หายจากอาการเจ็บป่วยเร็ววันค่ะ

เลิฟ เลิฟ พี่สาวคนนี้ค่ะ

หนี่ฯ

โดย: หนี่หนีหนี้ (แพรวขวัญ

) วันที่: 27 กันยายน 2552 เวลา:0:29:36 น.

อรุณสวัสดิ์เช้าวันอาทิตย์ค่ะพี่แป๋ว...ยังเป็นกำลังให้พี่แป๋วอยู่เสมอเลยนะคะ..พี่แป๋วดูแลสุขภาพและพักผ่อนมากๆนะคะ อย่าให้ไม่สบายหรือล้มเจ็บไป....คิดถึงและเป็นห่วงอยู่เสมอค่ะ

โดย: Suessapple

วันที่: 27 กันยายน 2552 เวลา:4:38:04 น.

อ่านแล้วร้องไห้เลยค่ะ เข้าใจความรู้สึกพี่แป๊วมาก ๆ เลย พี่แป๊วต้องสู้ๆ นะคะ อย่าท้อ ออยเชื่อว่าพี่ต้องผ่านช่วงเวลานี้ไปได้ ออยขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ

โดย: jrom

วันที่: 27 กันยายน 2552 เวลา:6:30:39 น.

พี่แป๊วใจเย็น ๆ นะคะ
ไอเคยเปิดทีวีดูรายการสุขภาพเกี่ยวกับโรคนี้ค่ะ
กำลังใจคือสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับเค้า และที่ขาดไม่ได้ต้องมีพลังใจและ"กอดเขา" ..ให้ความรู้สึกที่ออกมาจากภายในทุกวันค่ะ
...
มาส่งกำลังใจให้ค่ะ สู้ ๆ

โดย: I_sabai

วันที่: 27 กันยายน 2552 เวลา:8:58:13 น.

สวัสดีวันสีแดงครับ คุณแป๊ว

มาเติมพลังใจให้คุณแป๊ว กับคุณพ่อ รวมถึงครอบครัวด้วยครับ

มีความสุขมาก ๆ รักษาสุขภาพ นะครับ

โดย: เซียน_กีตาร์

วันที่: 27 กันยายน 2552 เวลา:13:08:33 น.

เป็นกำลังใจให้นะคะ
ขอให้คุณพ่อของพี่หายป่วยไวไวค่ะ

โดย: noopeach_za!!

วันที่: 27 กันยายน 2552 เวลา:19:44:12 น.

สวัสดีค่ะ ขอบคุณที่ไปอวยพรวันเกิดให้นะคะ ขอบคุณค่ะ

ขอเป็นกำลังให้คุณพ่อของคุณจขบ. และ จขบ.
ก้าวข้ามสะพานนี้ไปให้ได้นะคะ สู้ๆค่ะ กำลังใจล้นหลามเลยค่ะ

โดย: โลกส่วนตัว

วันที่: 27 กันยายน 2552 เวลา:22:23:37 น.

พี่แป๊ว,

ถ้าสะดวก โทรหากวางด้วยค่ะ
081 985 9300
เกี่ยวกับธรรมชาติบำบัดพึ่งตนเอง

โดย: Minie'

วันที่: 28 กันยายน 2552 เวลา:9:02:44 น.

แป๊วอย่าลืมดูแลตัวเองด้วยนะ

เอาใจช่วยคุณพ่อ และขอให้มรสุมลูกนี้พัดผ่านไปได้ด้วยดี

อย่าเศร้านะ...สู้ต่อไปนะ...

โดย: นักล่าน้ำตก

วันที่: 28 กันยายน 2552 เวลา:16:06:02 น.

คุณแป๊วขา

ดาวจ๋ามาซะช้าเลย..
ตัวเองก็พึ่งหายป่วย
เข้าๆออก รพ. สองรอบเลยค่ะ

วันนี้กะมาวิ่งซน..
เจอหัวข้อบล็อก... ทำเอาดาวจ๋าอึ้งเลย..
อ่านไปร้องไห้ไป

ดาวจ๋าก็เสียคุณพ่อไปเพราะโรคไต..
ดาวจ๋าไม่ชอบโรคร้ายๆพวกนี้เลยค่ะ ...

ดาวจ๋าขอให้สิ่งศักดิ์ที่มีในหล้า..
ช่วยคุ้มครองให้คุณพ่อคุณแป๊ว...
รักษา โรคร้ายแรงให้มีสุขภาพแข็งแรง ..
อยู่กับลูกหลานไปอีก สักยี่สิบปีก็ได้ค่ะ...

คุณแป๋วอย่าลืมดูแลสุขภาพตัวเองด้วยนะคะ

ดาวจ๋า

โดย: satineesh

วันที่: 28 กันยายน 2552 เวลา:18:53:25 น.

ขอบคุณมากๆ ค่ะ
สำหรับคำอวยพรวันเกิด

ขอให้คุณมีความสุขมากๆ
สุขภาพแข็งแรงเช่นกันนะคะ

โดย: ข้ามขอบฟ้า

วันที่: 29 กันยายน 2552 เวลา:1:18:41 น.

สวัสดีค่ะพี่แป๊ว...

จ๊อกขอโทษที่มาช้านะคะ
ช่วงนี้จ๊อก..ยุ่งๆค่ะไม่ค่อยได้เข้าบล๊อก..รู้สึกเหมือนกันว่า
พี่แป๊วเงียบหายไปค่ะ
เมื่อวันอาทิตย์เจอกับคุณติ๊ก
ทราบเรื่องคุณพ่อของพี่จาก
คุณติ๊กค่ะ...
วันนี้จ๊อกพอว่างเลยเข้ามา
เยี่ยมพี่แป๊วค่ะ..

อ่านเรื่องราวของพี่แล้วจ๊อก..
เศร้าไปด้วยค่ะ อ่านไป
ร้องไห้ไป...เพราะจ๊อกน่ะไม่
มีพ่อ..มานานแล้วค่ะ...
พ่อเสียตั้งแต่ตอนอายุ 10ขวบ..

แต่จ๊อกเห็นพี่สู้..จ๊อกก็ต้อง
เป็นกำลังใจ...ให้พี่อีกคนนะคะ...จ๊อกขอเอาใจช่วยคุณพ่อ
ของพี่ด้วยนะคะ...
ขอให้คุณพ่อของพี่เข้มแข็ง
เหมือนเมื่อ 10 ปีที่แล้วนะคะ...
และขอให้พี่..เห็นทางสว่าง
ที่จะช่วยกันหาวิธีรักษาโรค
ร้ายนี้ให้ได้...
ขอให้เจอคุณหมอที่ดีๆและเก่งๆนะคะ..
ขอให้มีปาฏิหารย์..
เกิดขึ้นอีกครั้งนะคะ...

ท้ายนี้..ขออำนาจคุณพระศรีรัตนตรัย และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ทั้งหลายในสากลโลก จงปกปักรักษาคุณพ่อของพี่....ให้แข็งแรง...และขอให้มีกำลังใจที่เข้มแข็งพร้อมที่จะสู้...ต่อไป
รวมทั้งเป็นกำลังใจให้พี่และครอบครัวด้วยนะคะ...

พี่แป๊ว..ต้องรักษาสุขภาพของตัวเองด้วยนะคะ...
จะได้มีเรี่ยวแรงดูแลและเป็นกำลังใจให้คุณพ่อของพี่ด้วยไงคะ

โดย: คนชุมแสง

วันที่: 29 กันยายน 2552 เวลา:1:28:29 น.

อ่านเรื่องคุณพ่อของพี่แป๊วแล้วทำให้ทอยนึกถึงวันที่แด๊ดมาบอกข่าวว่าเป็นมะเร็งที่ตับอ่อนเลยค่ะ...เข้าใจความรู้สึกของพี่แป๊วมากๆ เลยนะคะ ทอยรู้ว่าพี่แป๊วต้องดูแลคุณพ่ออย่างดีแน่นอน...แด๊ดพูดเหมือนคุณพ่อพี่แป๊วเด๊ะๆ เลยค่ะว่าเป็นห่วงพวกเรา ไม่อยากเสียพวกเราไป :(

ขอให้พี่แป๊วเข้มแข็งเอาไว้นะคะ ใช้เวลากับคุณพ่อให้มากกว่าปกติเป็นพิเศษเลยนะคะ และขอให้ท่านไม่เจ็บ ไม่ปวด และหาปาฏิหารย์มีจริง ก็ขอให้คุณพ่อหายจากเจ้าโรคร้ายได้เหมือนอย่างที่ท่านเคยทำได้เมื่อ 10 ปีที่แล้วนะคะพี่แป๊ว ทอยจะเป็นกำลังใจให้พี่แป๊วและคุณพ่อนะคะ สวดมนต์ไว้ค่ะ จะได้สบายใจนะคะพี่แป๊ว :)

โดย: ToY (tiny

) วันที่: 29 กันยายน 2552 เวลา:2:53:59 น.

สวัสดีค่ะ พี่แป๊วสู้ๆๆๆๆค่ะ ติ๊กเอาใจช่วยอีกแรงค่ะ รีบค่ะ เดี๋ยวมาใหม่ค่ะ

โดย: ไผ่สวนตาล

วันที่: 29 กันยายน 2552 เวลา:14:39:55 น.

หวัดดีค่ะพี่แป๊ว
ลาป่วยไปหลายวัน
ไม่ได้มาบ้านนี้เลยไม่รู้ว่าคุณพ่อพี่ป่วยหนัก
เข้าใจค่ะเรื่องติดต่อกับหมอกับโรงพยาบาล ยิ่งเปนโรงบาลรัฐด้วยแล้ว ไม่ต้องพูดถึง อาการเดียวกัน แต่ไปแต่ละแผนก พูดคนละอย่าง

ต้นอ้อขอส่งกำลังใจให้คุณพ่อพี่แป๊วและตัวพี่เอง ด้วยอีกคนหนึ่งค่ะ ขอให้อาการป่วยของคุณพ่อดีขึ้นตามลำดับ เคยหายมาแล้ว เคยสู้มาแล้ว ก็ขอให้หายเหมือนครั้งก่อนค่ะ อ่านไปเข้าใจความรู้สึกเลย ยังไงก็เอาใจช่วยพี่แป๊วเต็มที่นะคะพี่

รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
ขอให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีค่ะ

โดย: ต้นอ้อท้าลม

วันที่: 29 กันยายน 2552 เวลา:19:05:10 น.