สัตว์ทั้งหลายที่เป็นเพื่อนทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด
Group Blog
ตาพรานบุญ
<<
ธันวาคม 2552
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
4 ธันวาคม 2552
รหัสลับจากหอคอยวิปลาส
All Blogs
ประชากรแฝงในโลกบ้าใบ้
บาดแผลบนแผ่นหลัง
ฝนหลงฟ้า
จ่าเพียร...วีรบุรุษแห่งบันนังสตา
คิดถึงไอ้มดแดงและสหาย
เดินช้าๆ
ฤดูร้อนของทะโมนไรเดอร์
สีน้ำยาใจ ขนมยาไส้...ไข่ดำ
ก่อนการจากลา
เ ง า - เ ข ล า
ดวงดาวของนักแสวงหา
คาราวานแห่งเวลา
นิทานในคืนคริสต์มาสจากหมู่บ้านเล็กๆริมฝั่งอันดามัน
ไม่มีสัญญาณตอบรับจากพระเจ้าที่ท่านเรียก
รหัสลับจากหอคอยวิปลาส
ตื่นเถิด...อับดุลเราะห์มาน
อดัมกับเดินทางสู่ดินแดนไร้นิยาม
โศกนาฏกรรมของดอกไม้/๑๑๔
โกแกง : วินเซนต์... ฉั้นจะตัดหูนาย
สนทนาในความเงียบ
การหายไปของคนในพื้นที่
๑๔กรกฎาคม (ตีลังกาในท้องแม่้)
ผีตากผ้าอ้อมกลางป่า
ต้อยตีวิด
ดอกไม้และทะเลที่ไม่มีอยู่จริง
ข้าวต้มน้ำขุ่น
พีพี...โลกคู่ขนาน
เศษไม้ลอยน้ำ
ฉันหายไป
นกในใจ
ฝนแรกกลางกุมภาพันธ์
หญิงสาวบนถนนแห่งอดีต
ก่อนการมาถึงของนกแสงตะวัน
............(แทน)
มานิตย์ ภู่อารีย์ อาจารย์ผู้อารี
ดอกไม้จันทน์
ยาม+นรสิงห์+ว.2...เปลี่ยน
ช้าง...ในหน้าหนังสือพิมพ์
แค็ปซูล ป.2 ในกลุ่มดาวเพชรเกษม
ไกลกังวล
บวงสรวงดวงวิญญาณช้างแคระ
ใบลาออกด้วยเหตุทุจริตจากผู้ที่อาสารับใช้ประชาชน
กรณีีพิพาทเขาพระวิหาร
มองมุมสูง
คนเล
หัวล้านห่มเหลือง
หญิงสาวกลางสายฝน
ข่าวเช้าที่เมืองไทย
แนวรบด้านตะวันตกเฉียงใต้...เหตุการณ์เปลี่ยนแปลง
รถเมล์สายมิตรภาพ
กูคือชาวนา
ลีลาวดีสถาน
ทะเลอารมณ์
เหตุเกิดในห้องนั้น
เจ้าขมิ้น...กลับมาแว้้ววววววว
บัวผุด
คืนฝนโปรย
ฉันแบกบ้าไปทิ้งที่ขอบฟ้า
บันทึกเจ้าผีเสื้อ
แววตาพ่อ...(ที่มองพระพี่ยา)
มาลัยดอกไม้ป่าบนหาดทราย
พรานบุญโภชนา
ข้าพเจ้า...ขออาสา
ฉันคือ...นกป่า
แค่นี้...แค่นั้น
รันตี,ดนตรี, กวี
ได้โปรดเถิด...นางฟ้า
ฤา แค่ฝันร้ายกลางวันที่บ้านกระรอก
ที่รัก...
บัว= เยื่อใยสุดท้ายภายใต้กงจักร
น้ำค้าง
ความคิดถึงในสายลมหนาว
รายงานสีชมพู เรื่อง"บ้านของฉัน"
วันนี้ที่รอคอย
ปราชญ์ ณ ริมเล
เริงระบำใต้แสงจันทร์
เหวย...เทวดาเหวย
"ผีพุ่งไต้"
เมื่อพรานบุญเข้าเครื่องจับเท็จ
ห้วงเวลาที่เรียกว่า...เหงา
อิทธิพลจากพายุลูกนี้...
มายาพระจันทร์
"ตถตา" เป็นเช่นนั้นเอง
ปฐมบท...ชีวิต
รหัสลับจากหอคอยวิปลาส
คืนนี้..ผมคงไม่มีเวลาคุยกับคุณ
ฝูงP-47 Thunderbolt บินข้ามเส้นเวลามาแล้ว
ผมต้องรีบส่งรหัสมอร์สไปที่ใดสักแห่ง
เพื่อให้ประชาชนตระหนักถึงการมาของกองทัพจักรวรรดิ
เมื่อฝ่าเท้าของพวกเขาจะแตะรันเวย์
Hi… My Darling kiss kiss .
I follow heart you everything.
Everything for our mouth our stomach.
ไม่อยากนึกภาพตามเลยว่ามันจะเป็นเช่นไร
และเมื่อวันนั้น...มาถึง
รูปทรงของวัฒนธรรมพลัดถิ่นจะถูกติดตั้งที่ทุกทางแยกข้างหน้า
แล้วเราก็จะอ้าแขนรับผู้พันแซนเดอรส์และไก่ของเขา
เราสอนให้เด็กๆอ้าปากให้กว้างขึ้นเพื่อไม่ให้ซอสมะเขือเทศเปื้อนจมูก
เราจะเขมือบขนมปังยัดไส้ผักกาดหอมและมะเขือเทศครึ่งเสี้ยวไปด้วยกัน
เราถูกชวนให้เชื่อว่าเป๊ปซี่ดีที่สุด
เราถูกชวนให้เชื่อว่าโค๊กคือความสุขที่คุณดื่มได้
ช่างมันเหอะ
แต่คุณต้องสัญญาก่อนนะว่าจะไม่นำเรื่องที่เราคุยคืนนี้ไปบอกใคร
ผมไม่อาจไว้ใจใครได้อีกแล้ว
แม้แต่คุณ...
เสียงไก่ขันแล้วอีกไม่ช้าผู้พันคงตื่น
ผมยังส่งรหัสมอร์สไปได้ไม่เท่าไหร่เลย
ขอตัวก่อนล่ะ
– –•– – – •–••– – – ••– •–••– –•• •••– –••• •••– •–
* I will follow heart you everything. แปลว่า ฉันจะ ฉันตามใจคุณทุกสิ่ง
Everything for our mouth our stomach. แปลว่า ทุกสิ่งเพื่อปากท้องของเรา
รหัสมอร์ส แปลว่า ผมไม่ได้บ้า
Create Date : 04 ธันวาคม 2552
Last Update : 4 ธันวาคม 2552 5:07:01 น.
11 comments
Counter : 1179 Pageviews.
Share
Tweet
นับวัน นับวัน ยิ่งห่างไกล
ยิ่งห่าง ยิ่งห่าง จากความเข้าใจ เฮ้อ
โดย: ยิปซี IP: 124.121.46.88 วันที่: 4 ธันวาคม 2552 เวลา:6:24:33 น.
สวัสดีค่ะพี่พราน
ภาพชวนดูยุ่งเหยิงวุ่นวายนะคะ
แต่ชื่อบล็อกวันนี้
ทำให้คิดถึงละครทีวีทางช่องหลายสีเชียว
โดย:
มัยดีนาห์
วันที่: 4 ธันวาคม 2552 เวลา:20:42:18 น.
สายัณห์สวัสดีจ๊ะตาพรานฯ
+----------------------------+
ตามล่ารหัสมอร์ส อะกึ๊ย!
นายเขียนเรื่องไม่เป็นเรื่อง แต่ได้เรื่อง!
อ่านทีไรคลื่นความถึ่ในสมองมันยุ่งรุงรัง
เหมือนภาพที่นายวาด มันช่างเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย พับผ่าซิ!
กาแฟ(โ)สด ส่ายนมสดไหมคะ
อืม! พรุ่งนี้จะจ่ายตังค์เหรอ
งั้น! ตอนเช้าพรุ่งนี้ (วันพ่อ) ปลุกแม่ค้าด้วยนะ อะคึ่ ๆ
โดย:
สาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น
วันที่: 4 ธันวาคม 2552 เวลา:21:05:47 น.
๐ เบิกฟ้าเข้าวันใหม่............น้อมฤทัยประณตนอบ
เิทิดคุณสนองตอบ..............มโนมอบด้วยภักดี
๐ แด่องค์พระราชัน.............พระมิ่งขวัญได้สุขี
ทวยราษฎร์สดุดี.................พระภูมีทรงพระเจริญ ฯ
สุขสันต์วันพ่อค่ะ
โดย:
พ่อระนาด
วันที่: 5 ธันวาคม 2552 เวลา:14:05:56 น.
ไม่มีอะไรดีไปทุกอย่าง หรือแย่ไปทุกอย่าง
เราเลือกที่จะรับหรือไม่รับสิ่งต่างๆได้
ไม่เห็นมีใครห้าม
แต่เพราะคนส่วนใหญ่ชอบอ้างว่า
เอาไว้ก่อน (คิดว่ามีมากแล้วกำไร)
เราต้องรับสิ่งที่เข้ามาหาเรา เพื่อ......ฯลฯ
ก็เลยเป็นแบบนี้กัน ก็สนุกไปอีกแบบ
ไม่เป็นไรเราอยู่ในโลกใบเดียวกัน
โดย: เมียผู้พันฯ (
Childcraft
) วันที่: 5 ธันวาคม 2552 เวลา:17:01:40 น.
...
...
โดย:
ploythana
วันที่: 6 ธันวาคม 2552 เวลา:10:26:31 น.
•••– •–••– – – ••––•••
ระหัสมอร์ส แปลว่า ฉันจะไม่บอกใคร
โดย:
silly
วันที่: 6 ธันวาคม 2552 เวลา:22:52:19 น.
ใช้กระดาษกรีนรี้ดกะปิ๊กม่าแลสีไม้ล่ะค่า
โดย: ม่วน IP: 125.25.169.249 วันที่: 7 ธันวาคม 2552 เวลา:8:13:05 น.
ขอบคุณครับ พี่ตาพรานบุญ
งานดูสนุก
ข้อเขียน มันส์มาก
โดย:
nai-nu-19
วันที่: 8 ธันวาคม 2552 เวลา:12:26:41 น.
เราถูกชวนให้เชื่อ แล้วเราก็เชื่อ
เพราะเราแสร้งว่า...เพราะเราอยากเป็นพวกเขา
หรือเพราะเราภูมิคุ้มกันต่ำ หรือภูมิปัญญาน้อยนะ
อย่าบอกใครเช่นกันนะ
ปล.ชอบงานชิ้นนี้จัง
โดย:
JoySewing
วันที่: 8 ธันวาคม 2552 เวลา:22:41:50 น.
Abstract graphic arts ซ๊ะจริงๆ อึมมม์ ! รู้เรื่องแบบไม่รู้เรื่องดีกว่าไม่ได้รู้...แต่รู้ว่าแปลกเหมือนเดิมก็ไม่แปลกสำหรับงานศิลป...พู่กันไม่จำเป็นต้องคู่กับจานสีเสมอไป
โดย:
ปราสาททรายสีรุ้ง
วันที่: 10 ธันวาคม 2552 เวลา:10:05:52 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
ตาพรานบุญ
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
?
]
ให้งานแนะนำตัวเอง
Friends' blogs
ตาพรานบุญ
พ่อพเยีย
ปลายแปรง
Nok_Noah
แพรจารุ
ปางหวัน
นกแสงตะวัน
shadow-of-art
kerrie
ยิปซีสีน้ำเงิน
คุณม้าม
แซนด์ซี
สาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น
สีน้ำฟ้า
lukkongpoka
O_Sole_mio
ซซ
วรมุทา
มณีมรกต
jdfoxbat
ratikorn
มะลินะ
pu_chiangdao
โมกสีเงิน
HHG
ธารเมฆ
ม่วนน้อย
ชำ-อนัตตา
Ninniko
วีดวาด
เป้ สีน้ำ
นายขนมตาล
เงาตะวันฉาย
Childcraft
กวิสรา
ค่ำคืนหน้าหนาว
big onion
Kala_mydog
บุปผาลีลาวดี
อันต้า
benjarong9
ทากชมพู
discipula
Webmaster - BlogGang
[Add ตาพรานบุญ's blog to your web]
Links
Bloggang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
ยิ่งห่าง ยิ่งห่าง จากความเข้าใจ เฮ้อ