BlogGang.com : : ตาพรานบุญ : รายงานสีชมพู เรื่อง"บ้านของฉัน"

รายงานสีชมพู เรื่อง"บ้านของฉัน"

"พรานบุญไปโรงเรียน" สีอะครีลิค ขนาด 100*120ซ.ม.

รายงานสีชมพู เรื่อง “บ้านของฉัน”

ประเทศไทย รวมเลือดเนื้อ ชาติเชื้อไทย
เสียงใสใส ขับขาน ในยามเช้า
เชิญธงชาติ สู่ยอดเสา สายย้าว...ยาว
ทุกยามเช้า ยืนเข้าแถว ก่อนเข้าเรียน
..........
หนูเป็นเด็ก นักเรียน ชั้นป.สี่
ครูปราณี ประจำชั้น สอนอ่านเขียน
ครูสอนสั่ง ให้พวกหนู นั้นพากเพียร
ให้หนูเขียน รายงาน มาส่งครู
..........
รายงานนี้ ชื่อว่า “บ้านของฉัน”
ทำร่วมกัน สี่คน รวมทั้งหนู
ปกรายงาน เรานั้น สีชมพู
มีชื่ออยู่ สี่คน ที่ร่วมกัน
..........
คนที่หนึ่ง เด็กหญิง อารียา
คนต่อมา คือเด็ก ชายวสันต์
คนที่สาม เด็กหญิง นูรีซัน
ที่สี่นั้น คือเด็ก ชายไฟซอล
..........
“บ้านของฉัน”นั้นอยู่ กลางผืนป่า
เขตนารา เทือกบูโด แต่เก่าก่อน
มีน้ำตก อยู่ใกล้ใกล้ บ้านไฟซอล
มีนกเงือก บินว่อนสวน นูรีซัน
.........
บ้านของหนู มีใบ ไม้สีทอง
ปาล์มบังสูรย์ ต้องที่ บ้านวสันต์
คนละอย่าง คนละอย่าง มารวมกัน
“บ้านของฉัน”ปกรายงาน สีชมพู
..........
ใกล้หมดคาบ สุดท้าย ของสัปดาห์
วันจันทร์หน้า ผลรายงาน คงได้รู้
เสียงกล่าวลา ขอบคุณ บุญคุณครู
ที่สั่งสอน พวกหนูให้ เป็นคนดี
..........
ครูปราณี ในวัย ใกล้เกษียณ
หอบรายงาน นักเรียน ชั้นป.สี่
กลับไปบ้าน เพื่อตรวจ ทานอีกที
เด็กรุ่นนี้ คงเป็น รุ่นสุดท้าย
..........
เอารายงาน วางใส่ หน้าตะกร้า
มอเตอร์ไซด์ ฮอนด้า รุ่นเลือนหาย
ระหว่างทาง เด็กน้อย ยิ้มทักทาย
คนมากมาย ร้องทัก รู้จักครู
..........
กว่ากิโล จากโรงเรียน มุ่งสู่บ้าน
โค้งสะพาน ข้างหน้า ใครจะรู้
เสียงสังหาร แผดก้อง ร่างร่วงกรู
รายงาน สีชมพู เปื้อนเลือดแดง
..........

*ทุกครั้งที่เปิดอ่านหนังสือพิมพ์ สิ่งหนึ่งที่ไม่เคยจางหายไปจากหน้าหนึ่งคือความรุนแรง
ความรุนแรงที่มิรู้วันจบสิ้น ครู คือผู้ได้รับผลกระทบจากความรุนแรงนั้น ในขณะนี้ที่เรานั่งอยู่หน้าคอมท์พิวเตอร์
แต่ครูที่นั่นนั่งเผชิญหน้าอันตรายที่มองไม่เห็น แค่จิตวิญญาณความเป็นครูหาใช่อาวุธที่จะไปต่อกรกับผู้ใดไม่
ขอคารวะอุดมการณ์ที่ยิ่งใหญ่ของครูทุกท่าน

Create Date : 09 พฤศจิกายน 2550

Last Update : 9 พฤศจิกายน 2550 11:14:38 น.

49 comments

Counter : 1967 Pageviews.

น่าเศร้าใจจัง เมืองไทยเสีย"ครูอุดมการณ์"ไปหลายคนมากแล้วจากเหตุการณ์ภาคใต้
หวังว่ามันคงจะจบลงในเร็ววัน.. โดยที่ไม่ต้องมีเรื่องน่าเศร้ามากไปกว่านี้อีกเลย..

โดย: เด็กเกเรกับอมยิ้มที่ขโมยมา

วันที่: 9 พฤศจิกายน 2550 เวลา:2:13:39 น.

แวะเข้ามาทำความรู้จักครับ

โดย: ตาอ้วนชวนคุย

วันที่: 9 พฤศจิกายน 2550 เวลา:6:45:18 น.

อ่านข่าวทีไร ..เศร้าใจจังเรย..

เหมือนชีวิตครูแขวนอยู่บนความตายตลอดเวลาที่ทำหน้าที่ของตัวเอง ครูที่มาให้สัมภาษณ์ทางรายการทีวีบอกว่า
ทุกเช้าที่เดินออกจากบ้าน ไม่รู้ว่าตอนเย็นจะมีชีวิตกลับมาบ้านใหรือป่าว..เสี่ยงพอๆกับชีวิตทหารเรย..

เฮ่อ..ฟังแล้ว.....เศร้า+เห็นใจครอบครัวของครู+ทหารจัง..

โดย: ซซ

วันที่: 9 พฤศจิกายน 2550 เวลา:8:26:02 น.

ร่วมส่งแรงใจให้ครูใต้อีกคนค่ะพี่พรานบุญ

เพื่อนนาก็เป็นครูอยู่ที่นราธิวาสล่ะ เห็นข่าวทีไรก็เสียวๆทุกที

โดย: มัยดีนาห์

วันที่: 9 พฤศจิกายน 2550 เวลา:10:58:29 น.

เห็นภาพนี้เเล้วนึกถึง Ghagall เลยค่ะ
งานสวยจัง..ผ่านมาชม

โดย: กาแฟดำไม่เผ็ด

วันที่: 9 พฤศจิกายน 2550 เวลา:11:08:46 น.

แงแง คิดถึงคุณครู ยืมผ้าเช็คหน้าหน่อยตาพราน ฟุดฟิดฟุดฟิด ฟูดๆๆๆ อ่ะ เอาคืนไป

*ขอสันติสุข จงเกิดแก่โลกมนุษย์

โดย: มาลิจ้า IP: 58.136.68.20 วันที่: 9 พฤศจิกายน 2550 เวลา:12:18:55 น.

ดีจ๊ะตาพรานบุญ
------------------------------------------------
น่ารักจังเลยตัวเอง

ภาพวาดใบนี้ ชอบมาก ชอบจริง ๆ นะ ขอได้ป่ะ
(อะล้อเล่น)

ปล. รู้นะว่ามีค่าต่อชีวิตของตาพรานฯ อะคึ่ ๆ

โดย: สาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น

วันที่: 9 พฤศจิกายน 2550 เวลา:13:08:29 น.

ขอร่วมเป็นอีกหนึ่งแรงใจ
กับแม่พิมพ์ของชาติครับ

โดย: ดอกเสี้ยวขาว

วันที่: 9 พฤศจิกายน 2550 เวลา:13:08:31 น.

สวัสดีครับตาพรานบุญ

เขียนเรื่องนี้ได้ดีจัง

ผมไม่เคยขับรถจี๊ปหรอกครับ

ไม่มีด้วยและขับไม่เป็นด้วย

แต่...ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าคุณเป็นใคร ?

ชัวร์ ...

ยินดีที่ได้รู้จักครับ

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 9 พฤศจิกายน 2550 เวลา:13:30:22 น.

เด็กๆ งดงาม บริสุทธิ์
หยุดทำร้ายเด็กเสียทีเถอะ

วันวัยของเด็กๆ
งดงามดั่งบทกวี

มาเยี่ยมเยือนครับท่านพรานฯ

โดย: วรรณ วริญญา IP: 124.121.96.45 วันที่: 9 พฤศจิกายน 2550 เวลา:14:04:36 น.

เศร้าจัง...

โดย: คนหน้าตาดี... IP: 58.136.135.89 วันที่: 9 พฤศจิกายน 2550 เวลา:14:22:50 น.

หยั่งยากแทนใจมนุษย์ แกร่งแย่งช่วงชิง ได้สิ่งใดติดตัวไป แค่ดินกลบหน้า... ฉันชอบอัพอันนี้จังดีจริงๆ แด่ครูที่เคารพ..........จากฉันและเพื่อนพ้องครูทุกคน..ส่งแรงใจแรงกายเพื่อเพื่อนครูใต้ทุกคน.....

........................ท่านพราน หวัดดีนะ........................

โดย: วรมุทา

วันที่: 9 พฤศจิกายน 2550 เวลา:17:17:43 น.

สวัสดีจ๊ะเด็กชายน้ำอ้อยที่สุดทางช้างเผือก

ไปเที่ยวภูเก็ตรอบนี้คงจะต้องรับกันบ้างนะ...
โธ่...น้องพี่
เราพรัดพรากจากกันมาตั้งสามสิบกว่าปี
เจ้าคุณปู่พรากน้องไปจากเรา....

เจ้าคุณแม่ทิ้งจี้ผ่าซีกไว้...น้องเอ๋ย
เอาจี้ที่ติดตัวน้องนั้นมาเทียบกันเถิด....
หากน้องไม่มั่นใจ...

หันตูดมาเถอะ...ปานรูปหัวใจที่ข้างซ้ายนั่นเป็นหลักฐาน

โอ้...ชะตากรรม
ไยพรากเราจากจรนับสามสิบปี....

มามะ....น้องน้ำอ้อยของพี่

โดย: ปลายแปรง แห่งปลายทางช้างเผือก IP: 222.123.208.93 วันที่: 9 พฤศจิกายน 2550 เวลา:19:16:33 น.

สวัสดีค่ะท่านพรานฯ...เด็กโบฯ มาขอร่วมน้อมจิตคารวะอุดมการณ์และความเสียสละอันยิ่งใหญ่ของคุณครูสามจังหวัดชายแดนทุก ๆ ท่าน และขอให้สันติสุขบังเกิดขึ้นในเร็ววัน ภยันตรายใดอย่าได้กรายเยือน

โดย: ตาลาย (jdfoxbat

) วันที่: 9 พฤศจิกายน 2550 เวลา:19:50:41 น.

จะเบื่อไหมเนี่ย...ถ้าบอก(อีกแล้ว)ว่า ชอบภาพของคุณจังเลย
สีสันร่าเริง สดใสชวนมอง ต้นไม้สวย..กระบือน่ารัก
โอ๊ะโอ..เด็กชายพรานใส่เสื้อแล้วเจ้าข้าเอ๊ยยยยยย...

โดย: ตะเบบูญ่า IP: 58.8.65.46 วันที่: 9 พฤศจิกายน 2550 เวลา:20:02:16 น.

ไปโรงเรียนยังไม่ได้..

ไม่ได้จ่ายค่าเทอม.. เขาทวงมาแหม็บๆ ค่า
เอาไว้ค่อยไปให้ตาพรานช่วยเน๊าะ..

ช่วยพาไปโรงเรียนไง

อิอิ

----
เกี่ยวกันตรงไหนเนี่ย..(ฮา)

ป่าวหรอก แค่คิดถึงเลยมาป่วน (ซะงั้น)

และก็ย่องออกไป..อย่างกริบบบบบ...

โดย: สีน้ำฟ้า IP: 61.7.165.63 วันที่: 9 พฤศจิกายน 2550 เวลา:21:35:21 น.

รูปน่ารักจัง อันนี้ชอบ ชอบ

น่ารักเด็กๆ สดใส แต่อ่านเรื่องแล้วเศร้าจัง

ตาพรานถูกกระชากหน้ากากแล้วเหรอค้า

โดย: ช่อชบา (HHG

) วันที่: 9 พฤศจิกายน 2550 เวลา:23:55:22 น.

ภาพ สวยงามค่ะ
ดูมาหลายๆภาพแล้ว
ภาพของตาพราน ใส่รายละเอียดเยอะมาก
"แทนคำนับ1000" จริงๆค่ะ

อยากชมแกลเลอรี่งานของตาพรานจัง(คงไม่มีวาสนา)

โดย: นกแสงตะวัน

วันที่: 10 พฤศจิกายน 2550 เวลา:1:54:36 น.

อ้อ เขียนเรื่องได้ดีจังค่ะ ความคิดเห็นเหมือน พี่โดม หละตัวเอง
แต่ไม่เหมือน พี่โดม ตรงที่ ข้าพเจ้าไม่รู้จักคุณ ชัวร์!

โดย: นกแสงตะวัน

วันที่: 10 พฤศจิกายน 2550 เวลา:1:57:19 น.

Get Free Hi5 Comments

โดย: เริงฤดีนะ

วันที่: 10 พฤศจิกายน 2550 เวลา:11:23:09 น.

กำลังจะชมว่ารูปวาดน่ารักมาก (อีกแล้ว)
กลอนดีเยี่ยม...(อีกแล้ว)
แต่...ตอนจบ..กึก
(คุณลากเรามาเชือดในตอนท้ายสุดเสมอเลยนะ)
....
บายดีนะหลานชาย

โดย: shadow-of-art IP: 203.146.63.183 วันที่: 10 พฤศจิกายน 2550 เวลา:13:34:54 น.

สวัสดีลุงพราน นอนเกาพุงอยู่เหรอป่านนี้แล้ว ฮ่าๆๆ

โดย: แม่มะลิ IP: 124.120.16.107 วันที่: 10 พฤศจิกายน 2550 เวลา:20:16:58 น.

มาให้กำลังใจตาพราน ให้หนีการถูกกระชากหน้ากากนะเจ้าค่ะ

ชอบเชียร์มวยรองครับผม

โดย: ช่อชบา (HHG

) วันที่: 10 พฤศจิกายน 2550 เวลา:22:32:35 น.

โถ.....ตาพรานบุญของอิชั้นหายไปไหนล่ะเนี่ย
อย่าถึงขั้นย้ายบ้านหนีกันเสียล่ะ......

เน็ตที่บ้านล่มอยู่สองวัน...ไปไหนไม่ได้เล้ยตาพรานเอ๋ย

เออ....เด็กขายน้ำอ้อยนี่ใครเหรอ
เป็นญาติตาพรานหรือเปล่า....
แล้วยายเจ๊...ปลายแปรงทิพย์นี่ใครเหรอ...
ปลายแปรงรู้จักไหมจ๊ะ....

ตอนนี้ที่บ้านปลายแปรงหนาว.....สุดขั้วหัวใจ
(เอาให้เวอร์ไว้ก่อนไง.....กว่าจะหนาวจริงเผื่ออยู่ไม่ถึงน่ะ)

ตกลงอิชั้นไม่เป็นแล้วนะนางนพมาศน่ะ
ไปเป็นกรรมการตัดสินกระทงดีกว่า.....
เบื่อน่ะ...ขี้เกียจแต่งตัว
ต้องมาโป๊ะหน้า....รีดหน้าท้องอีก

ไปยืนแกว่งๆดีกว่า.....
จริงๆร่ะ....ไปขับรถให้อาเจ๊ไปเป็นกรรมการน่ะ (สวมรอย)

โดย: ปลายแปรง

วันที่: 11 พฤศจิกายน 2550 เวลา:11:29:19 น.

พี่พรานคะ..

ไม่มีเวลาในช่วงวันทำงาน ขอใช้วันหยุดเข้ามาเยี่ยมเยียนพี่พรานค่ะ

ภาพสวย บทกวีไพเราะและให้แง่คิดดีดี ...จะมีสิ่งใดดีไปกว่านี้อีกเนอะ พี่พราน..

สุขสันต์วันอาทิตย์ค่ะ

โดย: น้องนก (Nok_Noah

) วันที่: 11 พฤศจิกายน 2550 เวลา:12:25:05 น.

อะไรคะ..

ใครย้ายบ้านหนีใครซะแล้ว

..
ตาพรานไปไหน...
อ๋อ...โธ่พี่ปลายแปรงก็...ตาพรานเขาไปโรงเรียนไง

โดย: สีน้ำฟ้า IP: 61.7.160.63 วันที่: 11 พฤศจิกายน 2550 เวลา:19:19:06 น.

กำลังจะซึ้งกับภาพและบทกวี
อ่านมาถึงตอนท้ายๆ
ซื้งไม่ออกเลยค่ะ
ตอนเรียนมัธยมปลาย
สายลมแห่งโชคชะตา
ได้พัดพาให้ไปใช้ชีวิตอยู่ที่สุไหงโก-ลค
และไปเรียนที่นราธิวาส
มีเพื่อนเป็นมุสลิมหลายคน
วันฮารีรายอของเค้า
เราก็ทำเนียนไปเที่ยวกะเค้าด้วย
เดี๋ยวนี้....บรรยากาศแบบนี้คงไม่มีให้เห็นแล้วค่ะ

โดย: สเลเตขี้เกียจล็อกอิน IP: 58.9.198.217 วันที่: 11 พฤศจิกายน 2550 เวลา:21:34:38 น.

อย่าแหวกหญ้าให้งูตื่น......
ที่สำคัญงูอย่าตื่นขึ้นมาแหวกหญ้ามากเกินไป.....
ไอ้คนมาแหวกจะยิ่งเห็นหลังงูชัด
มันอันตราย....มันอันตรายนะพรานนะ....

ยิ่งบอก "ศิลปินแห่งลุ่มน้ำกก.....เจ้าแห่งขอบฟ้าและขอบเตียง"
โอ๊ย...โทษทีเพื่อน
จำชื่อลูกคนที่สองตั๊มไม่ได้เรียกติดปากว่าขอบเตียง
ก็ไอ้คนแรกมันดันชื่อขอบฟ้าซะโก้เชียว...คนหลังอิชั้นเลยเรียกซะเพลินเชียว

มันก็ครือๆ.....คดี บุรีรัมย์นั่นล่ะตาพรานเอ๋ย....

หวังว่าคราวนี้คงจะไม่ต้องประกาศออกอากาศตามหาคนหายไปกับนักเขียนหญิงอย่างไร้ร่องรอยนะพรานนะ....

เอาน่า.....ยังไงก็นับญาติกันไปเหอะ
จะข้างไหน ดีเอ็นเอเส้นใด สเตมเซลล์เม็ดไหนก็นับๆไปเหอะ

คิดซะว่าเวลาหนีหญิงก็มีที่ซ่อนใหม่แถวปลายวา พร้อมอาหารสามมื้อ....ที่พักพร้อมแล้วแต่จะขดตัวอยู่สักกี่วัน
ส่วนเครื่องดื่มนั้น...ก็ว่ากันตามอัธยาศัยแล้วแต่ใครชอบอะไรมันหาได้ทีหลัง.....ว่าไหม

อิชั้นกะตานุก็จะได้มีที่ซุกสองหัวเวลาไปภูเก็ตมั่งก็แค่นั้นเอง
แล้วมาคุยอวดเขาได้ว่ามาพักมาน้องกะนุ่ง...ให้มันอีรุงตุงนังเล่น
บ้านนอกอย่างเราสองคนก็จะได้มีไกดืพาชมเมืองอันศิวิไลซ์แห่งไข่มุกอันดามันมั่ง....นะ...พรานนะ
Please.......

อา...เห็นด้วยกะนู๋แจมแฮะ
ท่าทางตาพรานเราจะไปโรงเรียนนายพรานต่อปริญญาเอกสาขาการผูกมัดนางมโนราห์แหงมๆ....
ขยันเข้านะจ๊ะ.....จะได้มีนางมโนราห์เป็นของตัวเองซธที

รำคาญอีตาพระสุธนขี้จุ๊ย.....ดูแลรักษาเมียคนเดียวยังไม่ได้.....เฮ้อ

โดย: ปลายแปรง ณ ปลายดอย IP: 222.123.17.222 วันที่: 12 พฤศจิกายน 2550 เวลา:9:38:49 น.

ฉันเป็นโรคระแวง
ระแวงว่าคนในโลกไซเบอร์จะเป็นเพื่อนกับคนในอดีต (ฮา)
ยิ่งพ่อพเยียเองก็ท่าทางรู้จักคุณ
ฉันยิ่งระแวงหนัก ทั้งที่ไม่รู้จักพ่อพเยีย
เพียงแค่เคยได้ยินชื่อพี่เค้าจากปากคนในอดีตเท่านั้น!!!

แต่เอาเถอะ...
คุณไม่รู้จักฉัน
ฉันไม่รู้จักคุณ
ในโลกไซเบอร์ที่เราต่างรู้จักเพียงความคิดของกัน
มันก็ไม่แปลกอะไรถ้าฉันอยากเดินมาละเลียดตัวอักษรบ้านท่านบ้างใช่ไหม

...

แวะเอาผลรางวัลเซเว่นมาให้ค่ะ

รางวัลชนะเลิศ ได้แก่
เรื่อง 'เขียนฝันด้วยชีวิต' ของประชาคม ลุนาชัย จากสำนักพิมพ์มติชน
รองชนะเลิศอันดับ 1 'ในวารวัน' ผลงานของ ปิยพร ศักดิ์เกษม สำนักพิมพ์อรุณ
รองชนะเลิศอันดับ 2 'นาครเขษม' ของ 'คอยนุช' แพรวสำนักพิมพ์

รวมเรื่องสั้น
รางวัลชนะเลิศ 'นาฎกรรมเมืองหรรษา' ของชาติวุฒิ บุณยรักษ์ จากสำนักพิมพ์มติชน
รองชนะเลิศอันดับ 1 'พญาอินทรี' โดย จรัล ยั่งยืน สำนักพิมพ์มติชน
รองชนะเลิศอันดับ 2 'กล้วยหอมในร้านเคเอฟซี' กร ศิริวัฒโน สำนักพิมพ์นาคร

สารคดี
รางวัลชนะเลิศ 'เดินสู่อิสรภาพ' ของประมวล เพ็งจันทร์ สำนักพิมพ์สุขภาพใจ
รองชนะเลิศอันดับ 1 'ที่เกิดเหตุ' วรพจน์ พันธุ์พงศ์ สำนักพิมพ์โอเพ่นบุ๊คส์
รองชนะเลิศอันดับ 2 'ยาย' ประชาคม ลุนาชัย สำนักพิมพ์พิมพ์บูรพา

วรรณกรรมเยาวชน
รางวัลชนะเลิศ 'ผมมีความลับครับแม่' ของ 'พิชิตะ' สำนักพิมพ์พิชา
รองชนะเลิศอันดับ 1 'เมดูซา ของขวัญจากสายน้ำ' ภาณุมาศ ภูมิถาวร สำนักพิมพ์มิ่งมิตร
รองชนะเลิศอันดับ 2 'พ่อนายกฯ สายไหม บ้านหนองฮี' สมคิด สิงสง สำนักพิมพ์มิ่งมิตร

สำหรับประเภท กวีนิพนธ์ ไม่มีรางวัลชนะเลิศ
ขณะที่รางวัลรองชนะเลิศอันดับ 1 มี 2 รางวัลคือ 'การลุกไหม้ของความมืด' ศิริวร แก้วกาญจน์ สำนักพิมพ์ Contrail Book House
และ 'ปลายทางของเขาทั้งหลาย' กฤช เหลือลมัย แพรวสำนักพิมพ์

โดย: เพลงฝนต้นลมหนาว

วันที่: 12 พฤศจิกายน 2550 เวลา:12:26:23 น.

เลิกเล่นแล้วเฟ้ย.......

จะเขียนหนังสือ.....ไม่มี 'มาธิ บิลด์อารมณ์ไอ้หนุ่มบ้านนา

อีตาธารดาว...เขายังไปเกี่ยวข้าวสร้างบรรยากาศมาเขียนบทกระบือสื่อรักเล้ย...

นี่ฉันกำลังมีไฟลุกโชน...ต้องรีบเผาฟางเดี๋ยวมอดหมด

เลิกคบกันชั่วคราวซะดีมั้งเนี่ย....
กลับมาอยู่บ้าน...ปาไปสองเดือนแล้วยังไม่ได้หนังสือสักบรรทัดเล้ยอีตาพราน

เลิกเล่นก่อนเฟ้ย....เขียนเสร็จเรื่องนี้ค่อยมาเล่นกันใหม่

เข้าใจ๋~~~

โดย: ปลายแปรง แห่งปลายทางช้างเผือก IP: 222.123.19.123 วันที่: 12 พฤศจิกายน 2550 เวลา:15:43:32 น.

แอบมานินทาเราอยู่นี่เอง พี่ปลายแปรง
เกี่ยวข้าวมันโรแมนติกเฉพาะในวรรณกรรมนะพี่ ทำจริิงๆเหนื่อยโคตร
แถมไอ้เจ้าเคียวข้างเอวของผมเวลาเกี่ยวที เสียงดังเหมือนรถแข่ง แว้ดดด...แว้ดดดด...
ชาวบ้านแถวนี้ยังไม่มีใครเค้าทำ แต่ต่อไปอาจต้องทำตาม เพราะค่าแรงคนงานแพง
วาดรูปสวยจังครับ คุณพรานบุญ

โดย: ธารดาว IP: 203.146.63.184 วันที่: 13 พฤศจิกายน 2550 เวลา:3:20:49 น.

พี่พราน..

ไม่อยู่บ้านละซีเนี้ย คนข้างบนเค้ามานินทา เย้ว เย้ว หนุกหนานไปเลยนะคะ อิอิ

เออแฮะ น่ารักดี เรียก.....ไอ้น้อง....เนี่ย

โดย: หทัยชนก (Nok_Noah

) วันที่: 13 พฤศจิกายน 2550 เวลา:11:24:05 น.

โอ๊ย..โย๋...องค์ชายน้อย รัชทายาทแห่ง อควาวินดูม.......
หลังจากโดนดูดหายไปในทางช้างเผือก...นานแสนนาน.....
มาบัดนี้..มีคนค้นพบท่านแล้วหรือนี่....

ท่านจะได้กลับไปครองราชบัลลังค์แล้วหรือเพคะพ่อพราน...

โดย: คนหน้าตาดี...หุหุหุ IP: 58.136.146.126 วันที่: 13 พฤศจิกายน 2550 เวลา:11:46:32 น.

สวัสดีตาพราน

ว่า.. อ่อ อ่อ พ่อเหอ เออ พ่อพราน
มาขับขานวาจาว่าไฉน
มารู้จักรู้ชื่อ หรือกระไร
คงเข้าใจว่าใช่ อาจใช่ หรือคล้ายกัน...
พ่อว่าใคร เคยรู้จัก เคยมักคุ้น
ชื่อสกุลคล้ายๆเธอคนนั้น
เคยอยู่ชิดจิตใกล้หรือไรกัน
จึงผูกพันวันเดือนไม่เคลื่อนคลาย
พ่อพรานว่า ช่อชบาหน้าละม้าย
คงจะคล้ายมโนราห์ที่พ่อฝัน
ไหนพ่อลองย้อนระลึกนึกคืนวัน
ใครนะ ใครกัน จำนรรจา
นะพ่อพรานบ้า เหอออออออออ

ช่อชบา.. นางโนราห์ใจเดียว ..อิอิ
เราอาจเป็นเนื้อคู่กระดูก ที่พลัดพรากจากกันนะพ่อพรานนะ

โดย: ช่อชบา (HHG

) วันที่: 13 พฤศจิกายน 2550 เวลา:11:48:15 น.

อ่านแล้วก็เศร้าครับ

เข้าใจ เพราะบ้านผมอยู่ในที่กลุ่มสามจังหวัดนั้น คนใกล้ๆตัวผมตายไปหลายคนแล้ว รวมทั้งครูที่เคยสอนผมสมัยที่ยังเป็นเด็กๆครับ

ไม่นานนี้ผมก็จะย้ายหนีแล้ว เพราะคนที่นี่เชื่อว่าเหตุการณ์มันไม่ดีขึ้นหรอกครับ มีแต่จะเเย่ลงๆๆๆๆๆๆๆๆ

โดย: พ่อน้องโจ

วันที่: 13 พฤศจิกายน 2550 เวลา:11:53:15 น.

แวะมาหาวววว ZZzZZz

โดย: ฮิปโป IP: 58.136.104.67 วันที่: 13 พฤศจิกายน 2550 เวลา:13:00:38 น.

ดูภาพ .. โลกก้อยังสวยงาม
อ่านจบ .. แล้วเศร้า

..
..

บล๊อกนี้รวมศิลปินนักคิดนักเขียนทั้งนั้นเลยค่ะ ตาพราน
ข้าน้อยมิบังอาจ .. เทียม

โดย: ดาวทะเล

วันที่: 13 พฤศจิกายน 2550 เวลา:13:18:58 น.

สวัสดี ตาพรานชมพูบ้า

พ่อพรานจ๋า ไหนเลยมากล่าวให้เศร้าจิต...
พ่อไม่คิดถึงหนหลัง...บ้างเลยหนา
พ่อทิ้งน้องให้แรมร้าง กลางพนา
ขโมยปีกโนรา แล้วลาไกล....
... พลักไสน้องให้สุธน..คนใจร้าย
... พรานบ้าใบ้ ไร้จิตคิดไฉน....
... พ่อเด็ดปีก เด็ดหาง หนีร้างไป...
... ลืมอาลัย ลืมหมด...คดจริงเชียว...

... บัดนี้..เขาคืนปีกและหางให้น้องแล้ว
... โอ้ขวัญแก้วพรานบ้า...อยู่แห่งไหน
... โปรดเถิดหนา พี่ยาอย่าแรมไกล
... รับน้องไว้ ซบพักตร์ ตักที่เคย....

ช่อชบา ... โนราหลงกรุง .....
พ่อพรานจ๋า จ๋ำกันได้ก๋า .... ฮิ ฮิ .. หุ หุ

โดย: ช่อชบา (HHG

) วันที่: 13 พฤศจิกายน 2550 เวลา:21:19:13 น.

สวัสดีค่ะพี่ตาพรานบุญ

เศร้าจังค่ะ
ภาวนาให้เหตุการณ์เหล่านี้สิ้นสุดลงเสียที

โดย: เบญจวรรณ (lukkongpoka

) วันที่: 13 พฤศจิกายน 2550 เวลา:21:19:54 น.

Can't read the words but love the piccy...
It's very surreal...
Hope you are OK and that it's stopped raining in Phuket. England is cold and miserable. Can't wait to be back in BKK next week...
ttfn....

โดย: kerrie

วันที่: 14 พฤศจิกายน 2550 เวลา:3:03:27 น.

เอ...จะว่าไปแล้ว...
มีเด็กวังหน้าพระคนไหนบ้างล่ะ
ที่ไม่เคยนั่งตรงบันไดหน้าห้องสมุดน่ะ
555
คุณก็เหมือนกันล่ะ

โดย: สเลเต

วันที่: 14 พฤศจิกายน 2550 เวลา:8:28:33 น.

เขียนดีจังเลยค่ะ ชอบมากค่ะ
กลวิธีนำความรู้สึกน่ารักมาล่อหลอก
และปิดท้ายด้วยเนื้อหาบาดๆ...เยี่ยมยอดจริงๆ
...กะว่าจะมาแซวบ้าง สลดไปเลย
เปลี่ยนโหมดมานิ่งงามทันใดค่ะ

โดย: ยิปซีสีน้ำเงิน

วันที่: 14 พฤศจิกายน 2550 เวลา:8:48:58 น.

บ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
บ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
บ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
มาชมทามไม

นะ
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ
คนเก่งๆมีอยู่ทั่วประเทศเลย น่าดีใจจัง
จะเข้ามาแอบดูบ่อยๆนะคะ

โดย: dekzin IP: 125.26.142.217 วันที่: 14 พฤศจิกายน 2550 เวลา:11:18:09 น.

เมื่อไหร่ จาได้ดูรูปใหม่
เอิ๊ก เอิ๊ก

โดย: แม่มะลิ (มะลินะ

) วันที่: 14 พฤศจิกายน 2550 เวลา:13:31:30 น.

แอดเป็นเพื่อนคุยก็พอค่ะ

ขืนแอดไว้ในอ้อมใจเดี๋ยวเราไม่กล้าให้พรานบุญเอาห่วงไปคล้องพระสุธนมาให้สักคน

โดย: เพลงฝนต้นลมหนาว

วันที่: 14 พฤศจิกายน 2550 เวลา:14:33:47 น.

เอาลมหนาวแล้งๆ มาฝากจากอีสาน
เข้ากับเพลงซะด้วย
..
เห็นไปเดินเล่นในบ้านปลายหนาว
เลยแวะมาทัก

คิดถึงเด้...หล่าเอ้ย
คิดฮอดทะเลคือกัน

โดย: shadow-of-art IP: 203.146.63.184 วันที่: 14 พฤศจิกายน 2550 เวลา:14:47:40 น.

หายหน้า หายหนวด ไปไสแล้วคะ ..

คิดฮอดหลาย แต่บ่ได้มีอิหยังดอก..

มาบอกเสยๆ ..

โดย: ซซ

วันที่: 14 พฤศจิกายน 2550 เวลา:21:31:16 น.

แวะมาทักทายค่ะ
อ่านแล้วนึกถึงตอน ป.4 ที่เจียงฮายเลย

โดย: ผึ้งน้อยตาหวาน

วันที่: 23 พฤศจิกายน 2550 เวลา:22:20:12 น.

เชิญแวะเข้ามาชมกันเยอะๆๆน่ะค่ะ ^^

โดย: สุวจนีย์ บานพับ IP: 180.180.157.204 วันที่: 28 ธันวาคม 2554 เวลา:22:19:03 น.