เห็นหัวข้อรีบแวะเข้ามาเลยคร้าบ

แหะๆ คุณฟลุ๊ค ทำให้ผิดหวังไหมคะเนี่ย ^^''' แทนที่เข้ามาจะได้อ่านเรื่องรัก ดันเข้ามาเจอคำถามซะงั้น อิอิ

เร็วๆ นี้พูดถึงรักแรกพบ มันก็มีเหมือนกันค่ะ แต่ดั๊น...เกิดขึ้นกับกระเป๋า ไม่ใช่คนง่ะ แง... แบบว่าไปปิ๊งกระเป๋า clutch แบรนด์เนมเข้าใบนึง เมียงๆ มองๆ ด้วยความสนใจ แต่ว่าราคาค่าตัวเค้าสูงไปเล็กน้อยก็เลยพยายามตัดใจ แต่หลังจากทนคิดถึงอยู่สองสามวันก็ค้นพบว่าตัวเองตัดใจไม่ได้ สุดท้ายเลยรีบโทรไปจองให้ที่ชอปเก็บไว้ให้ เพราะมีอยู่แค่ใบเดียวใบสุดท้ายด้วย... และวันต่อมา หลังเลิกงานก็รีบไปถอยมานอนกอดจนได้... เป็นเอามากเลยนะเนี่ย


ผลสรุปว่าตัวละครเค้ารักกันเร็วได้ยังไงเลยนึกไม่ออกเลย

โน้ตไปดูภาพคนงามที่ปากช่องกันเร๊วววว

นู๋มีเพลงโฆษณา Cannon ด้วย

เพราะดีนะคะ ... ชอบ ....

ถ้ารักแบบแรงดึงดูดตั้งแต่แรกพบทั้งสองฝ่ายเนี่ยถ้าไม่มีประสบการณ์ตรงก็อธิบายยากจริงๆล่ะค่ะ

โดยส่วนตัวเคยมีค่ะ

ถ้าเคยรู้สึกคุ้นหน้าใครมากๆแล้วก็รู้สึกว่าเราคอยลอบมองกันมาตลอด พอตอนเราหลับก็ฝันถึงเด็กผู้ชายคนหนึ่งบ่อยๆแต่ในฝันเราจะเห็นหน้าเค้าไม่ชัดเลย ไม่เราก็เดินอยู่ข้างหลังเค้าตลอดในฝันและเราไม่เคยเรียกชื่อกันและกันเลย เรียกแค่ "เรา,นาย" เมื่อลืมตาตื่นเราก็จำเค้าไม่ได้แล้ว มีอย่างเดียวที่จำได้คือเค้าบอกเราว่า "เราเกิด 25 มิถุนา จำได้หรือเปล่าเราเกิดวันนี้นะ ห้ามลืมวันเกิดเรานะ" ฝันซ้ำๆอย่างนี้ คิดว่าอยากให้เป็นเด็กผู้ชายคนนั้นแต่ไม่มั่นใจหรอกค่ะ จนเราต้องออกตามหาตัวค่ะว่าใครเกิดวันนี้ --> แล้วก็เป็นเด็กผู้ชายคนนั้นจริงๆด้วยล่ะค่ะ แต่ตอนนี้ไม่ได้คบกันแล้วค่ะ

คิดว่าเป็นคนที่เราต้องได้รักและรู้จักเพื่อเรียนรู้บางสิ่ง เมื่อถึงเวลาสิ้นสุดบทเรียนนนั้น เราคงต้องแยกย้ายไปเรียนบทเรียนอื่นๆ แต่เป็นประสบการณ์ที่ประทับใจมากค่ะ--> นายในฝันนี่มันมีจริงนะคะ

แล้วถ้าเรื่องแบบว่าใครซักคนที่เพิ่งพบเพระต้องเจอกันด้วยสถานการณ์บังคับแล้วก็จากกันไม่มั่นใจว่าจำกันและกันได้แต่ที่แน่ๆเราไม่ได้ลืมจริงๆ แล้วก็เหมือนมีบางสิ่งชักนำพาให้ได้กลับมาเจอกันอีกจนรู้จักกัน แล้วก็แยกเราออกจากกันอีก และระหว่างที่เราเหมือนจะลืมกันไปแล้วจริงๆก็ม บางอย่างกระตุ้นให้เราจำกันได้อีก ไม่ก็เค้าไปรู้จักกับเพื่อนเรา เราก็บังเอิญไปรู้จักกับเพื่อนเค้า ไม่ก็เราอยู่สถานที่เดียวกันแต่ไม่เห็นกัน เป็นอย่างนี้บ่อยๆคล้ายๆว่าฉันเลี้ยวซ้ายและเธอก็เลี้ยวขวาอยู่ร่ำไปประมาณนั้นค่ะ เหมือนมีแรงดึงดูดแต่ก็ไม่ได้ให้เราใกล้กันมากกว่านั้น...จนเรารู้สึกว่ารู้จักเค้ามาทั้งชีวิตเลยล่ะค่ะ

อย่างนี้พอจะเป็นอย่างเพลงเรื่องจริงได้ไหมคะ...ไม่รู้ว่าใกล้เคียงหรือเปล่านะคะแต่ก็เป็นสิ่งที่ทำให้เชื่อในคำว่าพรหมลิขิตค่ะ

ยังคงวนเวียนหาความรู้สึกของ love at first sight มาเขียนอยู่ค่ะ ^^ เลยแวะเอาเพลงเพราะๆ มาให้ได้ฟังกัน เป็นเพลงที่ทุกคนต้องคุ้นเคยกันอย่างแน่นอน เพราะเป็นเพลงประกอบโฆษณา Canon ซึ่งโน้ตชอบมากๆ ฟังแล้วรู้สึกเหมือนกำลังตกหลุมรักจริงๆ เลยค่ะ และโน้ตเชื่อว่าหลายๆ คนก็คงจะรู้สึกเหมือนกัน

ขอบคุณที่แวะมาส่งข่าวเรื่องรูปนะคะพี่นะ โน้ตแวะไปดูมาแล้วค่า รูปดอกไม้สวยงามมากๆ ชอบๆ

อิอิ พอพูดถึงเลยเอามาลงประกอบเรียบร้อยแล้วค่ะ คุณเด็กน้อยตัวแสบ เพราะเนอะๆ

ขอบคุณมากๆ เลยค่ะ คุณ AphroditeIshtar ที่เข้ามาร่วมแชร์ประสบการณ์ดีๆ ค่า อ่านแล้วตื่นเต้นตามเลย อิอิ แต่ในฝันเค้ามาบอกกระทั่งวันเกิดเลยเนอะ แล้วค้นพบคนเกิดวันนี้ได้ยังไงอ่ะคะ เริ่มสนใจปฏิบัติการณ์ค้นหาหนุ่ม 25 มิถุนา อ่ะค่ะ อิอิ ^^ พอเจอกันแล้วรู้สึกยังไงคะ แบบ คนนี้ใช่เลย อะไรแบบนี้หรือเปล่าคะ

เรื่องที่ 2 ก็น่าตื่นเต้นดีค่ะ ฟังดูได้ฟีลว่า เราเห็นกันมาตลอดทั้งชีวิต แต่มันยังไม่ถึงเวลาที่จะรู้จักกัน... จนกว่าจะถึงวันที่เหมาะสม

ขอบคุณนะคะที่มาเล่าให้ฟัง ชอบจังเลยค่ะ ได้อ่านเรื่องรักดีๆ ที่เป็นเรื่องจริง ถ้ามีอะไรมาเล่าเพิ่มเติมก็ได้เสมอเลยนะคะ ^^

ขอบคุณมากๆ เลยค่ะ คุณ AphroditeIshtar ที่เข้ามาร่วมแชร์ประสบการณ์ดีๆ ค่า อ่านแล้วตื่นเต้นตามเลย อิอิ แต่ในฝันเค้ามาบอกกระทั่งวันเกิดเลยเนอะ แล้วค้นพบคนเกิดวันนี้ได้ยังไงอ่ะคะ เริ่มสนใจปฏิบัติการณ์ค้นหาหนุ่ม 25 มิถุนา อ่ะค่ะ อิอิ ^^ พอเจอกันแล้วรู้สึกยังไงคะ แบบ คนนี้ใช่เลย อะไรแบบนี้หรือเปล่าคะ

จริงๆแล้วมองกันมาตั้งนานแล้วค่ะเหมือนมีแรงดึงดูดบางอย่างให้มองเห็นผู้ชายคนนี้ เพราะตอนเจอกันครั้งแรกเราสบตากันอยู่แว๊บนึงแต่ในใจเรารู้สึกเหมือนเวลามันหยุดเดินไปเลยหลังจากนั้นเราจะเผลอมองเค้าโดยไร้การรู้ตัวค่ะ และไม่ว่า ณ ตอนนั้นเค้าจะอยู่ท่ามกลางฝูงชนอยู่ก็ตาม คนแรกที่เราจะเห็นชัดเจนคือผู้ชายคนนี้ค่ะ อยู่ๆมาวันหนึ่งเค้าก็หายหน้าไปจากชีวิตเรา ไม่ได้พบ ไม่ได้เจอ นานมากๆแต่เชื่ออย่างเดียวว่าเค้าจะกลับมา พอมารู้ตัวอีกทีเค้าก็ใกล้เข้ามาโดยไม่รู้ตัว เข้ามาอยู่ในกลุ่มเพื่อนของเรา แล้ววันหนึ่งเค้าก็มายืนอยู่ตรงหน้าเราค่ะ ประโยคที่หวานหูที่สุดในชีวิตที่เราเคยได้ยิน เป็นตอนที่เราคุยกันครั้งแรก เค้าบอกว่า "รู้สึกไหมว่าเราเคยรู้จักกันมาก่อน รู้สึกไหมว่าเราเมือนกันมากๆ" นั่นแหละค่ะ ตายไปเลย....แทบละลายตรงหน้าเลย (ไม่รู้ว่าเป็นนิสัยพวกผู้ชายช่างฉอเลาะหรือเปล่านะคะ?)
ส่วนรุ้ได้ยังไงว่าเค้าเกิด 25 มิถุนา เราก็ถามเค้าคะว่านายเกิดวันไหน ตอนนั้นนะคะในใจลุ้นมากๆ พอเค้าบอกมา "เราเกิด 25 มิถุนา" ตายคำรบสองค่ะ...คนเราเกิดตายกันได้กี่รอบก็ไม่แน่ใจนะคะ....แต่วันนั้นเหมือนหยุดหายใจไปเลยค่ะ

ไม่เคยแอบรักใครว่ะโน้ต

ฉันเลยโนไอเดียสำหรับเรื่องนี้

แถมช่วงนี้ฉันยังเป็นเขตปลอดผู้ชายไปอีกพักใหญ่เลยแหละ กร๊าก

ว้าวๆๆ ประเด็นน่าสนแฮะ
แต่ว่าแพมไม่เคยแฮะ
โนไดเดียเช่นกัน หง่าๆๆ
ช่วงนี้เรียนหนักมากเรย
คงไม่ได้เค้ามาทักทายพี่โน้ตบ่อยนัก
ยังไงก้อจะพยายามค่ะ
รักษาสุขภาพด้วยน้า

นาน ๆ แวะมาที ตั้งใจจะแอบมาฟังเพลงเฉย ๆ แหะ ๆ
แต่ไม่เอาเปรียบ จขบ. ด้วยการฟังเพลงเปล่า ๆ ก็แล้วกันเนอะ

ด้านหนึ่ง น่าจะเป็นอารมณ์เหมือนในเรื่อง "เราจะข้ามเวลามาพบกัน"
ของ ดร. ไบรอัน แอล ไวส์ หรือเปล่าหนอ
เห็นกันเป็นครั้งแรก ก็รู้สึกเหมือนผูกพันกันมาทั้งชีวิต เหมือนรู้จัก คุ้นเคยกันมาก่อน
เหมือนกับเจอส่วนที่ขาดหายไปของชีวิตโดยบังเอิญ รู้สึกว่าจะปล่อยให้ชิ้นส่วนของชีวิตที่ตามกันจนเจอหลุดมือไปอีกไม่ได้ ทำนองนั้น

แต่อาการแอบปลื้มนี่เคยมีกับเขาอยู่เหมือนกันนะคะ ไม่ได้ปลื้มเพราะคลิกเรื่องหน้าตาอะไรเลย แน่นอนว่าไม่ใช่รักแรกพบ
ที่ชอบเพราะเขาเก่ง (เคยแข่งฟิสิกส์โอลิมปิก) นิสัยดี (ติดจะเนิร์ดด้วยซ้ำ - -') แต่ก็พอใจจะดูอยู่ห่าง ๆ มากกว่า เวลาคุยก็คุยกันปกติ

แต่ไม่รู้ว่าโชคชะตาฟ้าลิขิตอะไร ตอนเรียนตรีก็ได้เรียนกับอาจารย์ท่านหนึ่ง แล้วอาจารย์ท่านนี้จะชอบเรียกตอบบ่อยมาก
แถมตอนเรียนโทก็ได้อาจารย์เป็น Supervisor ด้วย รู้สึกว่านามสกุลอาจารย์เหมือนของเพื่อนคนนี้ แต่ไม่แน่ใจว่าใช่แม่ลูกกันไหม
จนงานเลี้ยงคริสต์มาสและเลี้ยงโปรเฟสเซอร์ที่มาจากต่างประเทศ กินข้าวอยู่ดี ๆ เกือบสำลัก เพราะเพื่อนคนนี้ปรากฏตัวหน้าตาเฉย
เพื่อนเป็นลูกอาจารย์ แล้วอาจารย์ก็เพิ่งทราบวันนี้เองว่า advisee ของอาจารย์เป็นเพื่อนเรียนมัธยมรุ่นเดียวกับลูกอาจารย์นั่นแหละ

สรุป คือ ปลื้มลูกชาย แต่ได้เรียนกับแม่เขาแทนน่ะค่ะ โน้ต (จะเรียกว่า twist of fate หรือ destiny ก็คงได้มั้ง... ^ ^")

ไม่โรแมนติกเลย ออกไปทางพิลึก ตอนนี้ก็เฉย ๆ ไปแล้วละค่ะ เวลานึกขึ้นมาได้ก็ขำ ๆ มากกว่า

แต่จะว่าไปแล้ว ที่เล่ามาทั้งหมด ไม่น่าจะช่วยอะไรได้เลยมั้งนี่...

แอบกรี๊ดด้วยความตกใจ ไม่คิดว่าบล็อคเราจะเป็นเพลงเดียวกัน
แต่จริงๆ พอเห็นหัวข้อบล็อคก็นึกถึงเพลงนี้แล้วล่ะ

เพลงนี้เป็นเพลงที่ทำเราอึ้งไปตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้ยิน จำโมเมนต์นั้นได้แม่นยำ กำลังนั่งทำไรหน้าคอมฯ อยู่ แล้วทีวีก็มีโฆษณาแคนนอน เพลงๆ นี้ดังขึ้น มันทำให้เราหยุดทำทุกอย่าง หันไปมองโฆษณาแล้วก็นั่งยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว

เป็นเพลงที่ทำให้เกิดพลัง ทำให้มีเกิดแรงบันดาลใจขึ้นมา (บ้าง) เวลาที่ฟัง

ถ้าถามว่าความรู้สึกรักใครโดยที่ไม่รู้จักเป็นยังไงคงตอบไม่ได้ แต่เชื่อไหมว่าทุกครั้งที่ฟังเพลงนี้ มีหน้าคนคนเดียวที่โผล่เข้ามาในความนึกคิด (คิดว่าแกคงพอเดาได้นะว่าใคร คนที่เป็นประเด็นตลอดทริปอัมพวาของเราน่ะ)

ไม่รู้ว่าทำไมต้องเป็นคนคนนี้ หรือเพราะตอนที่ฟังเพลงนี้ครั้งแรก มีแต่เขาในความรู้สึกก็ไม่รู้แฮะ

คือมีเพลงอยู่สองเพลงที่ทำให้นึกถึงเขาคือเพลงเรื่องจริงเนี่ยกับเพลงรักคุณเข้า(อีก)แล้ว และก็แปลกที่เขาเป็นผู้ชายคนเดียวที่ถ้านับความผูกพันคงต้องบอกว่าน้อยมากกว่าใครอีกหลายคนในชีวิต แต่ทำให้ฉันเกิดความรู้สึกอยากแต่งงานด้วยได้

อาจเป็นเพราะว่าเขาเป็นคนที่ทำให้ฉันรู้สึกอยากใช้ชีวิตอยู่ด้วยทั้งที่ยังไม่รู้จัก (ตัวตนจริงๆ ของเขา) ก็ได้มั้งเลยทำให้นึกถึงหน้าเขาพร้อมกับเพลงๆ นี้ตลอดเลย

ว่าแล้วก็อยากขอยืมหัวข้อนี้ไปเขียนบล็อคต่อบ้างจัง ไม่สงวนลิขสิทธิ์เนอะ อิอิ

ว้าว

มีประสบการณ์แบบนี้ด้วยเหมือนกัน เคยคิดว่าอยากเอามาเขียนนิยายของตัวเอง แต่ยังไม่เคยเริ่ม 555


รู้จักผู้ชายคนนึงผ่านตัวอักษรบนจอคอมพิวเตอร์ แต่ได้เพีงแค่ ทักทายอยู่ 2 ครั้ง จนกระทั่งเวลาผ่านไป หลายเดือน ผู้ชายคนนี้ก็เข้ามาทักทายผ่านตัวอักษรอีกครั้ง และทำให้ได้รู้ว่าเขากำลังจะเดินทางกลับมายังประเทศไทยหลังจากไปอยู่ต่างแดนซะนานหลังจากเขากลับมาก็มีโอกาสได้คุยกันอีกครั้งเริ่มรู้สึกดีทั้งที่ไม่เคยพบหน้า พอได้พบถึงรู้ว่าเราอยู่ใกล้กันมาก ๆ บ้านอยู่ใกล้กัน เกิดโรงพยาบาลเดียวกัน หน้าตาคล้ายกัน ไม่ชอบกินอาหารชนิดเดียวกัน ขับรถยี่ห้อเดียวกัน รุ่นเดียวกัน และอีกหลายอย่างที่เหมือนกันมากๆ แต่ด้วยการใช้ชีวิตของเราต่างกันเลยทำให้สวนทางกันตลอด ทั้งๆที่ สถานที่ที่ไปนั้นอยู่ติดกันมาตลอด แต่ไม่เคยได้พบ ไม่เคยได้รู้จัก ทั้งที่เพื่อนของเขาก็เป็นแฟนเพื่อนของเรา มารู้จักกันเอาตอนอยู่คนละประเทศ เวลาผ่านไปเป็นปี กลายมาเป็นแฟนกัน ถึงมารู้ที่หลังว่าอ้าว เพื่อนเธอเป็นแฟนเพื่อนฉันเหรอเนี่ย เราน่าจะรู้จักกันตั้งนานแล้วนะ ทำไมเราสวนทางกันตลอดเลย

วู้ๆๆๆ หายหน้าไปนานมากกก ขอโทษด้วยค่ะ มาทิ้งประเด็นไว้ให้คนมาตอบ แต่ตัวเองดันไม่รีบมาตอบซะนี่ - -‘’’

อ่านข้อความของคุณ AphroditeIshtar แล้วกรี๊ดดดดดด อีกที 55 แบบว่าอ่านแล้วรู้สึกได้ว่านี่คือโชคชะตาอ่ะค่ะ ทำให้พอรู้สึกขึ้นมาแล้วว่า นี่เองเนอะ การที่คนสองคนที่มีอะไรเชื่อมโนงถึงกันมาพบกัน
....อ่านแล้วรีบโละสิ่งที่เขียนไปด่วนเลยค่ะ เอาใหม่เลย ให้ได้ฟีลลิ่งประมาณนี้ให้ได้ ^^

เห้ย ใจเย็นๆ กิฟท์ เจอผู้ชายแย่ๆ คนเดียวไม่ได้หมายความว่าผู้ชายในโลกนี้จะไม่ดีไปหมดน้า...
แค่นึกไม่ออกว่าคนดีๆ อยู่ที่ไหนกันหมดเท่านั้นเอง (ฮา...)

โอ้ น้องแพม...
ขอบคุณที่แวะมาทักทายค่า แต่สำหรับสาวน้อยที่ยังเป็นเด็กอยู่ พี่ว่าการเรียนสำคัญที่สุดนะจ๊ะ ดังนั้นตั้งใจเรียนดีแล้วจ้าหนู ^^

555 คุณส้ม น่ารักจัง ^^ มีการเล่าตอบแทนเพลงที่ฟังด้วย อิอิ
อืม... สำหรับ “เราจะข้ามเวลามาพบกัน” โน้ตว่าใช่ค่ะ ประมาณนั้น เป็นเรื่องที่โน้ตชอบนะ เพราะมันคือเรื่องจริง แม้ตอนอ่านจะไม่ได้รู้สึกแบบ กรี๊ดๆๆๆ เพราะคนเล่าสื่อออกมาในเชิงบอกเล่า ไม่ได้ใส่ไข่ใส่สีเติมอรรถรสให้เราตื่นเต้นแบบเวลาอ่านนิยาย... ส่วนประสบการณ์ตรง กร๊าก...โลกมันกลมอ่ะส้ม แต่แอบเข้าใจ moment ที่แบบว่า มันใช่ เค้าเกี่ยวข้องกันจริงๆ... ถ้ามันเป็นนิยาย ส้มกะลุกขายเค้าต้องลงเอยกัน แต่เพราะนี่คือชีวิตจริง 55 น่าเศร้าเจงๆ...

นึกถึงคนที่โน้ตรู้จักคู่นึงอ่ะค่ะ เป็นสามีภรรยาชาวต่างชาติ... พ่อของผู้ชายเป็นดีไซเนอร์เสื้อผ้าแนว โอต กูตูร์ โดยมีร้านตั้งอยู่ระหว่างทางไปโรงเรียนของเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง เด็กผู้หญิงก็เลยมักจะมาหยุดยืนมองเสื้อผ้าหน้าร้านนี้เป็นประจำทุกวันๆ จนเธอโตขึ้น ย้ายบ้านไป ไม่ได้แวะมาร้านนี้อีก และแต่งงานไปกับชายหนุ่มน่ารัก อารมณ์ดีคนหนึ่ง
...เธอเพิ่งจะมารู้หลังแต่งงานว่า ชายหนุ่มที่เธอแต่งงานด้วย เป็นลูกชายของเจ้าของร้านชุดสวยที่เธอเคยไปเฝ้ามองอยู่ทุกวันนั่นเอง... โรแมนติกสุดๆ เลยเนอะ ^^

ไม่สงานลิขสิทธิ์จ้าเปี๊ยก เอาไปใช้ต่อได้เลย ^^
อืม...คนมีความรัก ฟังเพลงแล้วจะรู้สึกอินกว่าคนปกติจริงๆ ด้วยแฮะ ^^’’’ สำหรับฉันชอบเพลงนี้มากก็จริง แต่ก็ไม่ได้คิดถึงใครเป็นพิเศษอ่ะ ไม่รู้ดิ...
ฉันคงเป็นมนุษย์นิสัยแปลกไม่เหมือนคนอื่น...เพราะฉันไม่ค่อยเชื่อในรักแรกพบ ไม่รู้ทำไม... อาจจะเพราะไม่เคยเกิดขึ้นกับตัวเองอย่างที่บอกก็ได้มั้ง ...เคยแต่เจอคนที่รู้สึกชอบตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น แต่รู้ว่ามันไม่ใช่ความรักอะ แค่รู้สึกชอบเพราะ เขาหน้าตาดี คุยก็สนุก...ก็แค่นั้น (อารมณ์นี้เค้าเรียกว่าช่วงโปรโมชั่น 55) เมื่อเวลาผ่านไป ความจริงมักจะค่อยๆ ปรากฏว่าฉันก็แค่ยึดติดกับสิ่งที่เห็นนั่นแหละ ไม่ใช่รักแท้ รักนิรันดร์ เฮ้ออออออออ...
ถึงเป็นที่มาที่ต้องเขียนบล็อกขอประสบการณ์จากคนอื่นๆ นี่ไง ^^’’’

อ่านข้อความของคุณ เจ้าหญิงของเธอ แล้วก็อยากกรี๊ดดดด ด้วยอีกคน ^^ น่ารักมากๆ เลยค่ะ
อันนี้ต้องบอกว่า มันเป็นที่ “เวลาที่เหมาะสม” ที่ทำให้ได้มาพบกันด้วยเนอะ ก่อนหน้านั้นเลยเหมือนสวนกันไปสวนกันมาตลอด จนถึง right time
ขอแนะนพให้นำมาเขียนเป็นนิยายเลยค่ะ ถ้าเขียนเมื่อไรอย่าลืมมาส่งข่าวด้วยนะคะ จะได้ตามไปอ่านและอุดหนุนค่ะ ^^

อยากเขียนมากเลยค่ะ แต่ว่ายังไม่รู้จะเริ่มยังไง อีกอย่างกำลังรอตอนจบของเรื่องอยู่คาดว่า สิ้นปีนี้น่าจะมีตอนจบที่เป็นข่าวดี