|
เลิกกันแล้ว...เราก็เป็นคนอื่นสำหรับเธอ
วันที่ 18 ส.ค. ที่ผานมา ตาตี่โทรมาว่า "จะต้องไปบอกคนนู้นคนนี้ทำำไมว่าเลิกกันแล้ว ทำไมมึงจะจ้างรถโฆษณาให้เค้าประกาศให้ซะเลยล่ะ แล้วมึงไปว่า ต. เค้าทำไมว่าแย่ง ผอ สระ อัว มึงอ่ะ" มาเป็นชุดเลย เราไม่ตอบไร อยากพูดก็พูดมาล่ะกัน เบื่อล่ะ อยากใส่อารมณ์ก็ใส่มาเลย
วันที่ 19 ส.ค. ใครไม่รู้โทรมาที่เบอร์โต๊ะที่ทำงาน พอรับสายก็ไม่ยอมพูด แต่เดาเอาคิดว่าเป็นตาตี่ เพราะฟังจากสิ่งแวดล้อมรอบข้างที่ได้ยินตามสายมา
วันที่ 20 ตาตี่โทรมาตอน 17.30 น. บอกว่า "ขอโทษนะครับ ที่ทำให้ทุกอย่างต้องเป็นแบบนี้ ขอโทษที่ทำไม่ดีกับตาโต ขอโทษที่วันอาทิตย์ไม่มีสติ" ดูเหมือนตาตี่ร้องไห้แต่พยายามข่มไว้ไม่ให้ร้อง คงกลัวว่าเราจะรู้ เราตอบกลับไปว่า "ไม่เป็นไรหรอก เพราะเหตุการณ์ในวันนั้นทำให้เราได้รู้จักคนมากขึ้นอีกหลายคน ทำให้รู้จักตาตี่มากขึ้น ทำให้รู้จักญาติพี่น้องตาตี่มากขึ้น ทำให้รู้ว่าเมื่อเลิกกันแล้ว เราก็เป็นคนอื่น ญาติพี่น้องตาตี่ยังไงเค้าก็ต้องเข้าข้างตาตี่อยู่เสมอ ไม่ว่าตาตี่จะผิดหรือถูกหรือตาม แต่ตาโตแค่คิดไม่ถึงว่าคนที่เคยใช้ชีวิตร่วมกันมาจะทำแบบนี้กับตาโตได้ รู้มั้ยว่าแขนตาโตเขียวเป็นจ้ำๆ ลำตัวก็เีขียวไปหมด ทำไมต้องรุนแรงถึงขนาดนี้ด้วย ไม่รักกันแล้วต้องทำกันขนาดนี้เลยหรือไง" ตาตี่ตอบกลับมา "ขอโทษครับ ขอโทษ ขอโทษ แต่ตาตี่ไม่ได้คิดจะทำร้ายอะไรตาโตนะครับ ขอโทษนะครับที่ทำให้ทุกอย่างต้องเป็นแบบนี้ ขอโทษจริงๆ แล้วหายาทาหรือยังครับ จะได้หายไวๆ" เราตอบกลับไป "ช่างมันเถอะ มันผ่านไปแล้ว ลืมมันไปเถอะ รอยจ้ำรอยเขียวเดี๋ยวมันก็หายไปเองแหละ ถ้าหายช้าหน่อยก็เก็บไว้เตือนสติตัวตาโตเองไง" คุยกันชั่วโมงกว่า เราก็เลยออกตัวขอวางสาย
วันที่ 21 ส.ค. ตาตี่ส่ง sms มาตอน 07.12 น. "ตาตี่ไม่อยากให้ขายรถ มันเป็นรถคันแรกอยากขอมาใช้ อีกอย่างตาตี่คงไม่มีกำลังไปออกใหม่ด้วย เรื่องเตียงกับหนังสือด้วยยังไม่ต้องมาขนไป ย้ายหอก่อนไม่ต้องขนหลายที แต่ทั้งรถและก็ขอก็แล้วแต่ตาโตตัดสินใจ ตาตี่ขอโทษที่ทำไม่ดีกับตาโต ขอโทษครับ" ตอน 07.52 น. sms มาอีกรอบ ข้อความเหมือนเดิม แต่มีรูปอมยิ้มตรงท้ายประโยค
ตอนเย็น เรามัวแต่ไปหาไรกินล่ะก็ไปเอาเสื้อผ้าที่ร้านซักรี มีสายไม่ได้รับจากตาตี่ 7 สาย พร้อมกับ sms "ไม่อยากคุยก็บอกตาตี่ได้ จะได้ไม่โทรไปกวนใจ ขอโทษครับ" อ่านจบเราก็โทรกลับไปพร้อมกับบอกว่า "พอดีออกไปข้างนอกมา ไม่ได้เอาโทรศัพท์ไปด้วย" ตาตี่ก็ตอบกลับมา "จริงเหรอ เห็นทุกครั้งจะต้องพกโทรศัพท์มือถือไปด้วยตลอด แล้วทำไมวันนี้ไม่เอาไปด้วยล่ะ" เราก็นึกในใจแล้วทำไมนักเนี่ย ก็โทรกลับมาแล้วนี่ไง บ่นอยู่นั่น ก็เลยตอบกลับไป "ก็ชุดกระโปรงชุดที่ใส่วันนี้วันไ่ม่มีกระเป๋า แล้วก็ต้องไปเอาเสื้อผ้ากะผ้าห่มที่ร้านซักรีดด้วย ไหนจะของกินอีก ก็เลยไม่อยากจะเอาโทรศัพท์มือถือไป เดี๋ยวมีคนโทรมาแล้วจะรับยังไงล่ะ" ตาตี่ก็เงียบๆ ไป พร้อมกับตอบวา่ "ก็นึกว่าไ่ม่อยากจะคุยด้วย" เราบอกว่า "อย่าคิดมาก แล้วมีอะไรหรือเปล่า" ตาตี่ตอบ "ก็อยากจะโทรมาคุยด้วยครับ คิดถึง"
วันที่ 22 ส.ค. เราโทรไปบอกตาตี่ว่า เดี๋ยวจะเข้าไปเอาเตียงกับหนังสือนะ อาจจะไปถึงเที่ยงๆ แต่ยังไงก็ไม่น่าจะเกินบ่ายโมง ตาตี่ก็พูดว่า "ก็บอกว่ายังไม่ต้องรีบมาขนของออกไปไงครับ รอให้หาหอได้ก่อนแล้วค่อยมาย้ายไปทีเดียวจะได้ไม่ต้องขนไปขนมา" เราก็เลยบอกว่า "ไม่เป็นไรหรอก เลิกกันแล้วก็อยากจะทำอะไรๆ ให้มันเสร็จเรียบร้อยเป็นอย่างๆ ไป อีกอย่างถ้าเอาของไว้ในบ้าน ตาตี่นั่นแหละที่จะต้องมีปัญหากับ ต. เค้าเรื่องตาโตอีก"
ใกล้ถึงบ้านก็โทรบอกตาตี่ก่อน พอถึงบ้านก็รอตาตี่สักพัก แล้วอาแปะก็เดินมาบอกว่า วันนี้ยังไม่ให้เอารถไปนะ เพราะโอนลอยไปแล้วมันไม่ดีเกิดใครขับรถไปชนคนหรืออะไร ตาตี่มันก็ต้องรับผิดชอบ เอารถไว้นี่ก่อน พร้อมจะโอนเมื่อไหร่แล้วค่อยมาขับไป เราก็บอกไปว่า "ก็จะไปโอนวันจันทร์นี่แหละ วันนี้ก็ขับไปก่อน" ยังไงอาแปะก็ไม่ให้เอารถออกมาพร้อมกับโทรไปถามเพื่อนๆ เค้าที่รับโอนรถและบอกกับเราว่าให้เราเอาทะเบียนบ้านกับบัตรประชาชนมา แล้วเดี๋ยวจะให้เพื่อนจัดการโอนให้ ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่โอนให้ โอนให้แน่นอน เราก็เงียบๆ ไม่ได้พูดอะไร ไม่ให้ขับออกมาก็ไม่ให้ ตอนที่ขนเก็บหนังสือ ก็ได้ยินเสียงตาตี่พูดว่า "เฮ้ย เอาไปพอประมาณนา ไม่ใช่ขนไปซะหมด" เราก็อึ้งนิดๆ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ขนของขึ้นรถหมดแล้วก็เลยเดินเอาลูกชิ้นหมูล้วนไปให้ตาตี่ พร้อมกับบอกว่าตาโตซื้อมาฝาก ตาตี่ก็บอกว่าไม่เอาหรอก เอาไปเหอะ เราก็เลยเดินออกมา
ถึงหอก็จัดของให้เข้าที่ ประมาณ 16.30 น. ตาตี่ก็โทรมา ถามว่า "ทำอะไรอยู่ครับ กินไรไปหรือยัง" เราก็บอกว่า "ก็จัดของอยู่อ่ะมีไรเป่า เอ่อแล้วขอถามหน่อยว่าทำไมเมื่อตอนกลางวันต้องพูดแบบนั้นด้วย ทำไมต้องพูดว่า เอาไปพอประมาณ ไม่ใช่ขนไปหมด ก็รู้นี่นาว่าไปเอาอะไรบ้าง จะมีที่เอาออกมาเกินที่บอกไว้ ก็คือ บ้านของน้องหมา เท่านั้นเอง" ตาตี่ตอบว่า "ขอโทษครับ มันก็เป็นสันดานของตาตี่เองที่ชอบพูดไม่ดี ขอโทษนะครับ"
เราถามขึ้น "แล้วทำไมเสียงเหี่ยวๆ แบบนี้ล่ะ มีอะไรหรือเปล่า แล้วช่วงนี้ก็คบกับ ต. แบบเปิดเผยกันได้แล้วสิ ไม่มีตาโตอยู่ขวางหูขวางตาแล้ว" ตาตี่ก็ตอบว่า "ก็ไม่ได้เป็นไรมาก ก็ไม่ได้คบกันหรอก ก็ห่างๆ กับ ต. เค้าแล้ว พอดีแม่ของตาตี่เค้ารู้เรื่อง เค้าหาว่า ต. ไปอาระวาดจนทำให้ตาโตต้องออกจากบ้านไป แม่เค้าก็ไม่สบายใจ แต่ก็บอกเค้าไปแล้วว่า ต. ไม่ได้เป็นคนโยนเสื้อผ้าตาโตออกมานอกบ้านแต่ตาตี่เป็นคนโยนออกมากเอง เค้าก็บอกให้ตาตี่คิดให้ดีๆ จะทำอะไรน่ะ แล้วแม่เค้าก็ร้องไห้" อ้าว แล้วแม่ตาตี่ร้องไห้ทำไมเราเองก็ไม่รู้เหมือนกัน ตาตี่พูดต่อ "อีกอย่างพวกปากหอย ปากปูก็พูดมาก ต.เค้าก็เลยคิดมาก เค้าพูดกันว่า ต. เป็นมือที่ 3 ทำให้ครอบครัวตาตี่กับตาโตต้องแตกแยก ทำให้ตาโตต้องออกจากบ้านไป" เราก็เลยตอบกลับไป "อ้าวก็แล้วไม่จริงหรือไง ที่เค้าพูดกันน่ะ" ตาตี่ก็พูดว่า "ช่างเหอะมันเป็นอดีตไปแล้ว ตอนนี้กับ ต. ก็ห่างกันไปก่อน กลัวชาวบ้านเค้าจะนินทา ก็เป็นเพื่อนกันไปก่อน อนาคตค่อยว่ากันอีกที"
วันนี้ตาตี่ก็โทรมาหลายรอบแหละ บอกว่าจะมาหาที่หอ เราบอกว่ามันไ่ม่สมควร ไม่ต้องมาหรอก จะมาทำไม ตาตี่บอกว่า คิดถึง อยากกอด
เพื่อนรุ่นน้องเราโทรมาบอกว่า "เมื่อวานคุยกับพี่ตาตี่อ่ะ เค้าก็บอกว่าช่วงนี้เค้าห่างๆ กับ ต. เพราะผู้ใหญ่ไม่ค่อยปลื้มและชาวบ้านเค้าก็หาว่า ต. เป็นมือที่ 3 แต่ก็ถามเค้านะว่า แล้วยังรักพี่ตาโตเค้าเป่าถามจริง พี่แกก็ตอบว่ายังรักอยู่ จริงๆ ก็อยากจะให้พี่ตาโตกลับมาอยู่บ้านอีกครั้ง แต่ก็กลัวพี่ตาโตจะคิดว่ากลับไปกลับมา เดี๋ยวไล่หนี เีดี๋ยวอยากให้กลับไปอยู่ด้วย อีกอย่างพี่ตาโตเค้าคงไม่ได้รักพี่แล้ว พี่น่ะทำไม่ดีกับพี่ตาโตเค้าไว้มาก เค้าคงไม่ให้อภัยพี่"
วันนี้คุยกับตาตี่หลายรอบนะ รอบละนานๆ ตาตี่บอกว่า ถ้าตาโตเปิดใจ เดี๋ยวตาโตก็เจอคนที่ดีๆ ครับ เค้าอาจจะดีกว่าตาตี่ก็ได้ เราก็เลยตอบกลับไปว่า "ก็คงงั้นแหละ ก็น่าจะดีกว่าแหละ"
พรุ่งนี้วันไหว้อ่ะ หลังจากไหว้เสร็จก็ว่าจะไปโอนรถยนต์มาเป็นชื่อเรา นัดกับตาตี่ไว้แล้ว
รักตาตี่ครับ
Create Date : 23 สิงหาคม 2553 |
|
20 comments |
Last Update : 24 สิงหาคม 2553 23:59:21 น. |
Counter : 526 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: พริกขี้หนูกับหมูแฮม (pimsararn ) 24 สิงหาคม 2553 11:55:23 น. |
|
|
|
| |
โดย: ละลองเทียน IP: 58.137.113.215 25 สิงหาคม 2553 14:49:25 น. |
|
|
|
| |
โดย: nootikky 25 สิงหาคม 2553 17:42:24 น. |
|
|
|
| |
โดย: พริกขี้หนูกับหมูแฮม (pimsararn ) 25 สิงหาคม 2553 22:15:58 น. |
|
|
|
| |
โดย: น้องน้ำปั่น IP: 10.0.2.42, 182.52.75.225 27 สิงหาคม 2553 16:39:10 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
เราเองก็รู้นะว่าการที่การกำก้อนหินไว้ในกำมือของเราเอง มันจะเจ็บมือเรา แต่ทำบางครั้งมันยากที่จะแบมือ
หากคุณรักใครสักคนด้วยชีวิตที่คุณมีคุณนั้นจะยินดีอภัยให้เขา จะเลวร้ายสักเท่าใดก็จะเห็นว่ามันเบาเพราะรักที่คุณมีให้เขามันมากมาย ให้ไปแล้วหมดหัวใจเท่าชีวิตที่คุณมี...
|
|
|
|
|
|
|