ความรัก ณ วันที่ 9 ส.ค. 53 วันนี้ตื่นค่อนข้างสาย ตื่นมาก็จัดที่นอน พับผ้าห่ม หุงข้าว อาบน้ำ แต่งตัวเสร็จตาตี่ก็มารับพอดี ตลอดทางก็ไม่ได้คุยอะไรกันอีกเช่นเคย ตาตี่ก็เงียบ เราถามอะไรก็ไม่ตอบ เอาแต่เงียบ ตาตี่ก็คงรอวันที่เราออกไปจากบ้านนั่นแหละ เค้าจะได้มีความสุขกับ ต. กันยังไงล่ะ เราบอกตาตี่ไปตั้งแต่สิ้นเดือนที่แล้วๆ นะว่าจะยกทุกอย่างที่หามาด้วยกันให้ตาตี่ไปสร้างครอบครัวกับ ต. แต่จริงๆ ว่าอยากได้อะไรก็เอาไป เอาไปให้หมด บ้าน รถ แต่ตอนนี้ขอเวลาตาโตหน่อยช่วงนี้รบกวนรับส่งตาโตไปทำงานก่อน นั่นแหละตาตี่ถึงยอมรับส่งเราไปทำงานอยู่ทุกวันนี้ วันนี้ไม่เป็นอันทำงานนั่งคิดตลอดเวลา จริงๆ ก็ไม่ใช่เพิ่งจะคิดวันนี้หรอกนะ คิดมาตลอดล่ะว่าเราทำถูกหรือเปล่า บ้านกับรถก็หามาด้วยกัน ชีวิตเราก็มาครึ่งคนแล้ว เลิกกันมาก็ไม่ได้อะไรกลับคืนมาเลยสักอย่าง แต่ถ้ามองย้อนไปตั้งแต่ตาตี่มีเรา ในช่วงตอนก่อนที่เราจะมีบ้านด้วยกัน เค้าต้องลำบากโดยการออกมาเช่าหอพักอยู่กับเราๆ เองก็ยังไม่มีงานทำ ช่วงนั้นก็ใช้เงินตาตี่ หลังจากนั้นก็ช่วยตาตี่ทำงานช่วยกันเก็บเงินเพื่อที่เราจะได้ไปลงเรียนอีกวิชานึงที่พักการเรียนไว้ให้จบ ป.ตรี เพราะเมื่อ 2 วันก่อนตาตี่ยังบอกกับเราเลยว่าถ้าตาตี่หาคนเดียวตาตี่ก็หาได้นะ อาจจะหาได้เยอะกว่านี้อีก ไม่ใช่ว่าหาไม่ได้ เหมือนกับว่าเราเป็นตัวถ่วงความเจริญของตาตี่นะจากที่ฟัง เหมือน 7 ปีที่ผ่านมาถ้าตาตี่ไม่มีเราตาตี่เค้าก็คงจะไปได้ไกลกว่านี้ ให้ตาตี่เค้าไปเถอะเน๊าะบ้านกับรถ แลกกับสิ่งที่เค้าต้องสูญเสียไปในระหว่างที่มีเราระหว่างที่ตาตี่อยู่กับเรามา 7 ปี ถือว่าเป็นการไถ่โทษ...... รับรู้มาว่า ตาตี่บอกกับเพื่อนๆ ว่า ถ้าไม่มีตาตี่เราก็คงไม่มาถึงวันนี้ เพราะวันที่ตาตี่เจอเราๆ ติดลบมา แล้วก็มาเริ่มนับจากศูนย์ด้วยกันกับตาตี่ ทำไมพูดแบบนี้ล่ะที่รัก ......... นี่น่ะหรือคนที่เคยใช้ชีวิตคู่มาด้วยกัน เค้าพูดกันแบบนี้หรือ นี่หรือคนที่เคยอดด้วยกัน นี่หรือคนที่เคยหิวด้วยกัน นี่หรือคนที่เคยทุกข์ด้วยกัน ทำไมมองเราแบบนี้ หรือ 7 ปีที่ผ่านมา เราเห็นแก่ตัวโดยการต้องส่งน้องสาวเรียน เป็นระยะเวลา 3 ปีเต็ม จ่ายค่าขนมน้องสาวต้องจ่ายค่าเทอมน้องสาว นานๆ กลับบ้านไปหาแม่เราทีนึงก็ให้เงินแม่ไว้ใช้ แต่เราก็ถามตาตี่ก่อนแล้วนะตอนที่เราจะรับน้องสาวมาอยู่ด้วย ตาตี่ก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่เราไม่รู้ว่าตาตี่ให้เงินแม่ตาตี่ใช้บ้างหรือเปล่า เพราะเราเองก็ไม่เคยรู้ว่าจริงๆ แล้ววันๆ นึงตาตี่หาเงินได้เท่าไหร่ ไม่เคยไปก้าวก่าย เพราะเราให้ตาตี่เป็นคนเก็บเงิน เงินเดือนเราน่ะตายตัวอยู่แล้ว เงินเดือนเราไว้ใช้จ่ายอะไรที่เป็นค่าใช้จ่ายตายตัวที่ต้องจ่ายทุกๆ เดือน เช่น ค่าบัตรเครดิต ค่าหอพัก เงินที่ตาตี่หามาได้ก็ไว้ใช้จ่ายเติมน้ำมันรถและไว้ซื้อกับข้าว ซื้ออาหารในแต่ละวัน ถ้าตาตี่ไม่เคยให้เงินแม่ตาตี่ใช้เลย งั้นเราก็คงเป็นคนที่เห็นแก่ตัวมาตลอดระยะเวลาที่ใช้ชีวิตร่วมกัน ตลอดเวลาที่ใช้ชีวิตคู่ด้วยกัน เรา 2 คนใช้จ่ายประหยัดมากๆ เพื่อหวังว่าสักวันนึงเราจะมีรถและบ้านเป็นของเราเอง เมื่อเรามีรถแล้ว วันนึงเราก็มีบ้านด้วยเงินเก็บของเรา 2 คน และหยิบลืมพี่ๆ ของตาตี่ด้วย เรา 2 คนย้ายไปอยู่บ้านหลังใหม่ได้ประมาณ 4 เดือน และวันนึงหัวสมองหัวแสนโง่งี่เง่าของเราก็คิดถึงแม่(พ่อเราเสียไปนานแล้ว) ส่วนน้องสาวเราเรียนจบแล้วล่ะก็ย้ายออกไปอยู่ข้างนอกหางานทำเอง เราคิดว่า เรามาทำอะไรอยู่ตรงนี้ ทำไมไม่กลับไปดูแลแม่ เราทิ้งแม่ให้อยู่บ้านคนเดียวมาเป็นสิบๆ ปีแล้วนะ แล้วเราก็มาใช้ชีวิตกับแฟนน่ะหรือ แม่เราอายุ 50 ปีแล้ว แกจะอยู่กับเราได้อีกกี่ปี เราจะมีโอกาสได้ดูแลท่านอีกกี่ปี บวกกับช่วงนั้นเราก็เห็นตาตี่เค้าไม่ค่อยจะสนใจอะไรเราเลย วันๆ เอาแต่เงียบและนิ่ง เราก็เลยคิดไปว่าหรือว่าตาตี่เค้าจะเบื่อที่ไม่ค่อยจะได้ใช้เงินที่เค้าหามาได้ ตาตี่ทำแต่งาน แถมยังชอบดุเราบ่อยๆ ทั้งๆ ที่มันไม่ควรจะเป็นเรื่องมันก็เป็นเรื่องขึ้นมาและสามารถขึ้นเสียงกับเราได้ เราลาพักร้อนไปต่างจังหวัด ส่งข้อความบอกตาตี่ว่าขอไปคิดอะไรคนเดียวสักพักเด๋วจะกลับมาเอง พอเรากลับมาเราก็บอกเลิกตาตี่ เราจำได้นะตาตี่ในวันนั้นร้องไห้อ้อนวอนให้เราให้โอกาสตาตี่ แต่เราก็ทำเป็นใจแข็ง พูดออกไปต่างๆ นานา แถมบอกตาตี่ไปอีกว่าจะทำใจได้เหรอว่าที่เราหายไปเราไปนอนกับคนอื่นมา ทั้งๆ ที่ก็ไม่ได้ไปนอนกับใครหรอก พูดไปงั้นหวังจะให้เค้าปล่อยเราไป ตาตี่ก็บอกว่าไม่เป็นไรตาตี่รับได้ กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย เราก็ใจแข็งบอกว่าไม่ ตาตี่ร้องไห้มากมาย เราเองก็ร้องเช่นเดียวกัน ไม่อยากจะจากไปนะ แต่วินาทีนั้นนึกถึงแม่มากกว่าสิ่งอื่นใด อีกวันเราก็เก็บเสื้อผ้าและหนีออกมาจากบ้านไปอยู่กับน้องสาว ตาตี่ตามมาง้อเราก็ไม่กลับ ไม่รู้ว่าทำไมเราใจแข็งขนาดนั้น ทั้งๆ ที่จริงๆ แล้วเราไม่ใจคนใจแข็งอะไรเลยนะ ตาตี่มาง้อเราก็ไล่ตาตี่ให้กลับไป ไม่มองแม้แต่หน้า แต่พอกลับขึ้นมาบนหอแล้วเราก็แอบร้องไห้ ร้องๆๆๆๆๆ สงสารตาตี่ เราบล็อคเอ็มของตาตี่ โทรศัพท์เราก็ไม่รับสาย จนวันนึงตาตี่โทรมาหาเราๆ แข็งใจบอกกับตาตี่ไปว่า ลองเปิดใจดูสิครับ เด๋วตาตี่ก็เจอคนที่ดีๆ กว่าตาโต ทั้งๆ ที่ในใจนั่นเจ็บมากๆ เลยนะ ที่เราหนีตาตี่ออกมามันคงเป็นบาปติดตัวเรามาจนถึงวันนี้ และวันนี้กรรมก็คงตามเราทันแล้วล่ะ ในระหว่างที่เราไม่ได้อยู่กับตาตี่ๆ เค้าก็กลับไปจีบ ต. และเค้า 2 คนก็คบกัน จนวันนึงตาตี่มารับมากลับไปอยู่บ้าน เราจับได้ครั้งแล้วครั้งเล่าว่า 2 คนนี้ไม่ได้เลิกติดต่อกัน ยังคงโทรคุยกัน ผู้หญิงโทรหาผู้ชายและผู้ชายเองก็โทรหาผู้หญิง หนักๆ เข้า เราไม่ไหวก็เลยต้องคุยกับตาตี่ให้รู้เรื่อง นั่นแหละวันนั้นที่เราถามตาตี่ไปว่าถ้ารัก ต. อยากอยู่ด้วยกัน ก็เก็บเสื้อผ้าไปอยู่ด้วยกันเลย ตาตี่ก็เลยบอกกับเราว่า ตาตี่ลืม ต. เค้าไม่ได้จริงๆ งั้นตาตี่กับตาโตก็เลิกกันก็แล้วกัน ถ้าตาโตอยากจะอยู่ในบ้านก็อยู่ได้ แต่แยกกันอยู่ .........สถานการณ์ก็เลยเป็นแบบนิ่งๆ เงียบๆ มาจนถึงทุกวันนี้ เพราะตาตี่กับ ต. โทรหากัน โทรคุยกันไม่ได้แคร์ความรู้สึกเราเลย คงคิดว่าก็ตาตี่บอกเลิกเราไปแล้วนี่นากระมัง ต. ก็ยังคงโทรหาตาตี่ กลางวันก็ซื้อกับข้าวมาให้ตาตี่แล้วโทรมาบอกให้ตาตี่ออกไปเอาที่หน้าปากซอยเข้าบ้าน ต. ก็ส่งข้อความมาบอกรักตาตี่ ส่วนตาตี่เองก็ส่งข้อความไปบอกรัก ต. ทุกวัน ทุกข้อความต้องลงท้ายด้วยรัก เจ็บจนไม่รู้ว่าจะเจ็บยังไงแล้ว ทำไม 2 คนนี่ถึงทำกับเราได้ถึงเพียงนี้ จิตใจเธอ 2 คนทำด้วยอะไร วันนี้กลับออกมาจากออฟฟิศเกือบๆ 2 ทุ่ม โทรบอกตาตี่ให้มารับเรียบร้อยแล้วล่ะ บอกตาตี่ว่าไม่ต้องรอกินข้าว กินก่อนเลย ตาตี่ถามว่าแล้วไม่กินหรือไง เราบอกว่าไม่กิน พอเจอตาตี่เราถามไปว่ากินข้าวไปหรือยัง ตาตี่บอกว่าไม่กิน แล้วก็ขับรถกลับบ้านกัน ระหว่างทางก็ไม่ได้พูดหรือคุยอะไรเช่นเคย มาถึงบ้านจอดรถเสร็จก็ยื่นกุญแจบ้านให้เราแล้วตาตี่ก็เดินไปบ้านเพื่อนฝั่งตรงข้ามไปกินเหล้ากันนั่นแหละ ได้กลิ่นละมุดคลุ้งรถไปหมด เหนื่อยจัง เจ็บด้วย แต่อย่างน้อยเราก็ยังได้เห็นตาตี่นะ ได้อยู่ใกล้ๆ ได้ดูแลถึงแม้ตาตี่จะยอมให้ดูแลบางอย่างแต่ก็ยังดีที่ได้ดูแล รักตาตี่ครับ ตาตี่กลับมาจากบ้านเพื่อนตอน 5 ทุ่มกว่าๆ เรายังไม่หลับนะ ก็รอตาตี่นั่นแหละ ตาตี่ก็ดุว่าทำไมไม่นอนจะรอทำไม พรุ่งนี้ต้องตื่นเช้าไปทำงาน นอนพักผ่อนเยอะๆ ตาตี่ถามว่า รอหรือนอนไม่หลับ เราบอกว่า รอ ตาตี่บอกว่า รอ...แล้วถ้าตาตี่ไม่กลับ ก็ไม่ต้องหลับไม่ต้องนอนเลยเหรอ ก็ไม่ได้ไปไหนซะหน่อย ก็อยู่แค่หน้าบ้านเรานี่เอง เราก็ไม่ได้ตอบอะไร ก็เป็นห่วงตาตี่นี่นา ตาตี่ก็นอนกอดเรานะ เราสองคนผลัดกันหอมกู๊ดไนท์ รักตาตี่ครับ   Create Date : 09 สิงหาคม 2553 12 comments Last Update : 10 สิงหาคม 2553 16:41:57 น. Counter : 467 Pageviews. Share Tweet

อวยพรให้ตัวเองเข้มแข็งน้า อวยพรให้เค้ามีความสุข ชีวิตไม่นานเลย สุดท้ายแล้วมันก้นั้นเองนิ   โดย: On the rOck One shOt. 9 สิงหาคม 2553 9:33:11 น.

บางทีมันก็อ่อนแอนะแพร เหมือนไร้ตัวตนในบ้าน รู้สึกเหนื่อยใจจังเลยแพร   โดย: ตาโตแก้มบุ๋มจัง 9 สิงหาคม 2553 12:14:49 น.

แวะมาส่งกำลังใจให้ค่ะ เรื่องทุกเรื่องต้องผ่านไปนะคะ   โดย: ในความอ่อนไหว 9 สิงหาคม 2553 12:49:31 น.

ขอให้คุณมีความอดทนให้มากๆนะค่ะ ไม่ใช่ทนอยู่ เราหมายถึงทนทำใจ ยอมรับให้ได้ ว่าเขาไม่รักเราแล้ว อยู่กันไปมันก้อไม่มีความสุขด้วยกัน ทั้งสองฝ่าย เราต้องทุกข์ใจ น้อยใจ เสียใจในการกระทำของเขา ซึ่งเขาไม่สนใจ ว่าเราจะรู้สึกอย่างไร มันหมดเยื่อใยกันแล้ว แต่สิ่งหนึ่งที่เราไม่เห็นด้วย เราขอพูด หน่อยนะค่ะ เรื่องทรัพย์สิน ในเมื่อสร้างมาด้วยกัน ถ้าเลิกกันยังงัยก้อควรจะแบ่ง กันคนละครึ่ง โดยปกติแล้วในเมื่อผู้ชายเป็นคนผิดก้อควรจะเดินออกไปเองและควรจะให้ทรัพย์สินผู้หญิง ไม่ใช่เห็นแก่ตัวให้ผู้หญิงออกไปหาที่อยู่เองแล้วยึดบ้านไว้อยู่กับคนใหม่ ไม่ควรยอม มันเป็นเรื่องแปลกค่ะ คนเราเวลารักกันก้ออย่างนึง เวลาเลิกกันตัวตนที่แท้จริงจะแสดงออกมา ให้เราได้เห็น โดยที่บางครั้งเราก้อนึก ไม่ถึงเหมือนกันว่า นี่คือเธอคนที่ชั้นรู้จัก คนที่ชั้นเึคยรักหรือ เพราะฉะนั้นขอให้คุณอดทนต่อความรู้สึกของตัวเองให้ได้ แล้วมันจะผ่านไปได้ค่ะ เอาใจช่วยนะค่ะ แล้วจะมาเยี่ยมบ่อยๆค่ะ ขอให้คุณโชคดี   โดย: ดาวริมทะเล (ดาวริมทะเล ) 9 สิงหาคม 2553 12:55:40 น.

หลายๆคนก้อมีความคิดแบบนี้ว่า ในเมื่อเขาอยากได้ก้อให้เขาไป แต่ตัวเราจะต้อง ลำบากซิค่ะ สร้างมาด้วยกัน สมัยนี้เงินทองหายาก เรื่องอะไรจะให้เขาง่ายๆ ในเมื่อเขาอยากได้ ความจริงก้อควรหาเงินมาคืนเราซิ ผู้หญิงคนนั้นอยากมาอยู่บ้านของเรา ก้อเอาเงินมาให้เราซิจะได้ยกให้เขาไป ตัวเราจะได้มีเงินติดตัวบ้าง กว่าจะมาด้วยกันได้ถึงขนาดนี้ มันไม่ใช่ง่าย ความจริงถ้าเขาไม่ให้เรา เราไม่ควร จะออกไปหรอกค่ะ อยู่มันไปอย่างนี้แหละ อย่างน้อยเราก้อไม่ต้องไปเสียเงินค่า ที่อยู่ อยู่ขวางหูขวางตาไปเลย แต่คุณต้องเข้มแข็งไว้ และนึกเหมือนว่า เราอยู่คน เดียว ไม่ต้องพูดกัน ต่างคนต่างอยู่ แต่มันทำยากนะค่ะ คุณจะทนไม่ไหว ไม่เช่นนั้น คุณก้อต้องเป็นฝ่ายไปและทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างให้เขา และคุณก้อต้องมาเริ่มต้น ใหม่ มันเป็นอะไรที่แสนสาหัสมากเลยค่ะ เรื่องของคน 2 คน คนอื่นเขาไม่อยาก ยุ่งหรอกค่ะ ต้องคิดและตัดสินใจกันเอง อย่าไปขอร้องใครเลยค่ะ เรื่องของความรัก เป็นเรื่องของจิตใจ ถ้าใจไม่รักแล้วทำอย่างไร ก้อไม่รักค่ะ ไม่ว่าจะทำดีแค่ไหนเขาก้อมองไม่เห็นหรอกค่ะ หรืออาจจะไม่มองด้วยซ้ำ อยากให้ถามเขาให้แน่ๆ ถ้าแน่ใจแล้วก้อตัดใจเถิดค่ะ เจ็บวันนี้ยังไม่ถึงตาย เวลาผ่านไปเราจะคิดได้เองค่ะ และก้อจะหายเจ็บได้ซักวัน อย่าไปฝืนรั้งเขาไว้อีกเลยค่ะ หัวใจไม่ได้มาความสุขก้อไม่มี และต้องเจ็บตลอดไป คุณต้องตัดสินใจ แล้วค่ะ ว่าอยากจะเจ็บแค่นี้หรือเจ็บตลอดไป เอาใจช่วยค่ะให้คุณหาทางออกที่ดีได้ เรื่องของเราไม่ได้หนักหนาอะไรมาก ยังร้องไห้อยู่ทุกวันเลย ในความโง่ของตัวเราเอง ที่เอาความรักความสงสารไปให้คนอื่นโดยไม่ได้นึกถึงตัวเราเอง เราก้อ พยายามตัดใจอยู่เหมือนกันถึงจะเจ็บแค่ไหนคิดว่าเวลาผ่านไปมันก้อหายได้เอง อยากให้คุณอ่านเรื่องของเราบ้าง แต่คุณกำลังมีความทุึกข์อยู่ อ่านไปอาจจะไม่ช่วยอะไรคุณได้ ถ้าอยากอ่านเรื่องของเราก้อหลังไมค์มานะค่ะ   โดย: ดาวริมทะเล 9 สิงหาคม 2553 15:23:22 น.

สวัสดีค่ะ ใจเย็นๆค่ะ อย่าคิดอะไร ให้ตัวเองต้องทุกข์สิ อย่าเข้าไปเล่นละครน้ำเน่าร่วมกับเขา คอยนั่งดู.. ดีกว่า.. นึกถึงภาพ แต่ก่อนเคยรักกัน ก็ทำแบบนั้นน่ะค่ะ เขาไม่รัก แต่เราเขานี่คะ เขาโกรธ แต่เราไม่โกรธเขานี่คะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ๆ   โดย: LoveTurJang 9 สิงหาคม 2553 15:24:56 น.

อ่านคอมเม้น แต่ละคอมเม้นสิ เป็นไม่ค่อยต่างกันหรอกแต่ละคน แต่สุดท้ายอะไรที่ทำได้แล้วมีความสุข ก็ทำเหอะ   โดย: On the rOck One shOt. 9 สิงหาคม 2553 18:17:27 น.

ถามว่าอยู่แล้วมีความสุขมั้ย ก็มีความสุขนะ อยู่แล้วท ุกข์ใจมั้ยเวลาที่ต้องเห็นเค้าโทรคุยกัน ก็ทุกข์ใจนะ แต่ตอนนี้ขอเลือกที่จะอยู่เพื่อที่จะได้มองเค้าใกล้ๆ ก่อนนะ ไว้ถ้าพอทำใจได้บ้างแล้วจะออกไปให้พ้นๆ ทางเธอ   โดย: ตาโตแก้มบุ๋มจัง 9 สิงหาคม 2553 21:44:37 น.

เอ้ออ โทษที คือปกติเวลาแพรทำงานจะทำอย่างเดียวเลย ไม่ฟังเพลง ไม่ออนเอ็ม แต่แพรออนมือถือไว้ ถ้าเธอ พิมบอกไว้แพรก้รู้ไง ถ้าไม่เสร็จ แพรจะแบบนี้ตลอดอ่ะ แต่ถามาออน ก้คือออนอ่ะ ไม่ทำงานเหมือนกัน ถ้ารู้ว่าเหนื่อยก้พัก คนเรามีช่วงเวลาอ่อนแอนี่นะ ถึงจะบอกอะไร ก้ไม่ใช่ว่าใครจะทำได้ง่ายๆนินะ ไม่มีใครเข้าใจเรา ได้เท่าตัวเราเองหรอกเนาะ   โดย: On the rOck One shOt. 9 สิงหาคม 2553 22:38:49 น.

แวะมาเป็นกำลังใจให้ นอนหลับฝันดีนะครับ   โดย: พริกขี้หนูกับหมูแฮม (pimsararn ) 9 สิงหาคม 2553 23:21:34 น.

ฝันดีเช่นกันค่ะ   โดย: ดาวริมทะเล 9 สิงหาคม 2553 23:26:42 น.

พูดไม่ออกครับ... สู้ต่อไปละกัน..ครับ..   โดย: CEO นิ้วก้อย 9 สิงหาคม 2553 23:45:01 น.