เมื่อวานระหว่างที่คุ้ยตู้กับข้าวหาของกินก็เหลือบไปเห็นซองเครื่องเทศแบบที่ไว้ใช้ทำพะโล้ เห็นแพ็กเกจดูไทยๆ ดีเลยหยิบมาดู อ่านแล้วค่อนข้างงงว่าเครื่องเทศนี้ยี่ห้ออะไรกันแน่ ระหว่าง "แสงไทยพานิช" กับ "เตารีดเกาะลูกโลก" เพราะคำว่าแสงไทยพานิชมันตัวใหญ่บึ้มแบบนี้น่าจะอยู่ในฐานะเป็นยี่ห้อสินค้า แต่พออ่านข้อความตัวเล็กๆ ที่บรรทัดถัดๆ มา ก็พบว่ามีการบอกชื่อยี่ห้อด้วยอักษรขนาดเล็ก ถัดไปจึงเป็นรูปโลโก้ของสินค้า คือ เตารีดเกาะลูกโลก เห็นแล้วฮา เพราะดูอย่างไรก็ไม่เหมือนเตารีด

 คนที่ซื้อมาบอกว่าเป็นรูปเตารีดโบราณ ที่ใช้ความร้อนจากถ่าน แต่เราดูอย่างไรก็ไม่เห็นมันจะเหมือนเตารีดโบราณที่เคยเห็นมา แล้วทำไมเตารีดต้องเกาะลูกโลก เตารีดมันมีแขนขาหรือถึงไปเกาะลูกโลกได้  แบบนี้เป็นการตั้งชื่อที่สื่อไม่ตรงกับสินค้าหรือเปล่า หรือเป็นกลยุทธ์ทางการตลาดอะไรสักอย่าง-ไม่รู้จริงๆ

 ยังมีสินค้าอีกมากมายที่ตั้งชื่อยี่ห้อได้แบบไปคนละทางกับตัวสินค้า อย่างเช่น ข้าวตราหมีคู่ ไม่ใช่หมีธรรมดานะ หมีแพนด้าซะด้วย เครื่องดื่มอะไรสักอย่าง ตราแปรงสีฟันคู่ พริกไทยตราเตารีด ฯลฯ ก็ขำๆ ไป แต่สำหรับเราคิดว่าตราสินค้าแบบนี้มันดูไม่น่าเชื่อถือ ดูเป็นของไม่มีคุณภาพ แต่น่าจะเป็นการติดตาผู้ใช้ให้จดจำง่าย

 แล้วเครื่องเทศซองนี้ล่ะ ทำไมชื่อยี่ห้อมันตัวเล็กจัง คาดว่าแสงไทยพานิชคงเป็นผู้จัดจำหน่ายรายใหญ่  โลโก้ที่บอกว่าเป็นรูปเตารีดที่เราดูยังไงก็ไม่น่าใช่ แต่พอมาเจอรูปพริกไทยตราเตารีด ก็ต้องยอมรับว่าเตารีดมันหน้าตาประมาณนี้ สงสัยเป็นเตารีดเมืองจีน ลองเสิร์ชหาในอากู๋ ทำเอาฮาคนเดียว ก็เราหาด้วยคำว่า "เตารีดจีน" ภาพที่ขึ้นมาเป็นพระเครื่องทั้งนั้น ได้ความรู้เพิ่มอีกว่ามีพระเครื่องพิมพ์เตารีดด้วย

 นอกจากพระเครื่องแล้วก็มีรูปเตารีดจีนโบราณจริงๆ ซึ่งดูยังไงก็ไม่เห็นเหมือนรูปโลโก้จากซองเครื่องเทศและพริกไทยเลย ตกลงเตารีดที่ใช้เป็นโลโก้คือเตารีดแบบไหนกันนะ

 
 เรื่องการตั้งชื่อสินค้าก็มีหลายทฤษฎีรองรับ ปล่อยให้เป็นเรื่องการตลาดไป แต่การที่ยังเห็นสินค้าเหล่านี้ในตลาดตามร้านโชห่วยอยู่ก็พอจะใจชื้นได้บ้างว่า ปลาเล็กยังพอมีชีวิตรอดไม่โดนปลาใหญ่กินไปเสียหมด