Group Blog All Blog
|
เรื่่องของเลข 4 ตั้งแต่พบว่าโลกนี้ยังมีเลขอื่นนอกจากเลข 3 คือเลข 4 ที่อยู่ถัดไป รอยยิ้มที่เหือดหายไปนานก็ได้กลับมาแต่งแต้มใบหน้าอีกครั้ง-แต่ก็ไม่ได้หมายความว่ามันจะคงอยู่ตลอดไป มันแค่มาเยี่ยมเยือนแล้วจากไปตามวิถีที่มันเป็น สิ่งที่ฉันทำได้คือ "ต้องเข้าใจ" กับสิ่งที่เกิดขึ้น มีอยู่ และลาจาก วินาทีปัจจุบันผ่านไปก็กลายเป็นสิ่งที่ผ่านไปมิอาจหวนคืนได้แล้ว ฉันต้องอยู่กับปัจจุบันให้ได้ ครั้งแรกของการเขียนบล็อก ฉันเลือกวันที่ 3 เพราะฉันยังคงรักเลขสามไม่เปลี่ยนแปลง และปีนี้วันที่ 3 กุมภาพันธ์ ตรงกับวันตรุษจีน เป็นการเริ่มต้นปีใหม่ เหมือนฉันที่จะเริ่มอะไรใหม่ๆ-ดูเป็นเรื่องงี่เง่าที่ต้องรอเวลานั้นเวลานี้ ทั้งที่เราสามารถเริ่มต้นใหม่ได้ทุกนาที และมันจะมีประสิทธิภาพกว่าการรอ "เวลา" แต่ฉันไม่ใช่คนเด็ดขาดเข้มแข็ง เป็นเพียงคนธรรมดาที่ยังหลงติดอยู่ในโลกที่มันฉาบฉวย ฉันจึงดำเนินชีวิตไปตามสายน้ำที่ไหลผ่านหน้าฉันทุกวัน ยังไม่อาจเดินไปสู่สายน้ำเส้นใหม่ได้ เลข 4 เข้ามาในชีวิตฉันได้ระยะหนึ่งแล้ว แรกๆ ก็ตื่นเต้นดีใจกับการค้นพบครั้งนี้ แต่พอเวลาผ่านไปกับการเคลื่อนไหวที่หยุดนิ่งของฉัน เลขสี่ก็เป็นเพียงเลขธรรมดาที่ต่อจากเลขสาม-แล้วไง? ฉันตกกลับไปอยู่ในหลุมที่อับทึบเยียบเย็นอีกครั้ง เลขสี่เป็นเพียงความตื่นเต้นชั่วครู่เหมือนกับไม้ขีดไฟที่จุดให้สว่างวาบขึ้นท่ามกลางความมืดบอด ไม้ขีดหนึ่งก้านให้ความสว่างได้เพียงชั่วครู่ เมื่อไฟลามเลียมาจนสุดก้านไม้ก็ดับมอด ความมืดดำกลับเข้าปกคลุมอีกครั้ง ฉันปล่อยตัวเองให้จมดิ่งสู่หุบเหวที่ลึกเป็นอนันต์-ฉันไม่อาจสัมผัสได้ถึงก้นเหว ร่างของฉันยังคงละลิ่วลอยอยู่ท่ามกลางความว่างเปล่านั้น ความว่างเปล่าที่เงียบงัน ไร้แสงแห่งสิ่งใด-เป็นอยู่อย่างนั้น...เนิ่นนาน คำตอบใดๆ ไม่มี เพราะคำถามไม่ปรากฏ เลขสี่จะเสียใจไหมที่เข้ามาในชีวิตฉันแต่ไม่อาจแทนที่เลขสามได้เลย-ใช่...ไม่มีสิ่งใดแทนที่กันได้สำหรับความรัก เพราะเมื่อเริ่มรักมันจะหยั่งรากฝังลึกแล้วก็เติบโตต่อไป แม้ว่าในความจริงสิ่งที่เคยคู่กันได้แยกจากกันไปแล้ว แต่ความรักไม่ได้หายไปไหน ยังคงเติบโตต่อไป แล้วเลขสี่ที่มาทีหลังล่ะ-ยังตอบไม่ได้ว่ารักไหม ไม่จำเป็นต้องรอคำตอบจากฉัน-ฉันไม่อาจบอกได้ว่าเวลานั้นจะมาถึงเมื่อไร ความรู้สึกที่เรียกว่ารักยังไม่เกิดขึ้นกับเลขสี่ แต่ความรู้สึกดีๆ เราต่างมีให้กัน ในวันที่ฉันอ่อนล้าวันนั้นเธอก็ปรากฏตัวขึ้นให้ฉันมีพลังอีกครั้ง มันไม่ง่ายหรอกที่เราจะลืมความเจ็บปวดที่มีมาตั้งแต่ความทรงจำเริ่มทำหน้าที่ จะอีกนานแค่ไหนฉันบอกไม่ได้ แต่เลขสี่จะยังคงอยู่ข้างๆ ฉัน เช่นเดียวกับเลขสามที่จะไม่ทิ้งฉันไปไหน ความรู้สึกในวันนั้น-วันที่ฉันตื่นมาพบกับวันที่ 14 มันต้องกลับมาอีกครั้ง ไม่จำเป็นต้องใช้คำว่า "รอ" แต่ฉันจะปล่อยให้ตัวเองได้เรียนรู้ และปล่อยให้มันดำเนินไปอย่างที่มันอยากเป็น และวันหนึ่งฉันจะตื่นขึ้นมาพบกับวันที่ 14 อีกครั้ง
|
ข้าวเหนียวหวาน
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] เป็นเพียงเศษละอองของจักรวาล ที่มีคำถามมากมาย ^_^ Friends Blog
Link |
||||||||||||
