ในวันที่อาการกำเริบ ผมมักใช้สมองหนักเป็นพิเศษ โดปามีนจะถูกสร้างขึ้นมากเกิน และผมไม่ยอมพักผ่อน สมองจะไม่สามารถย่อยสลายสารโดปามีนได้ ซึ่งมันควรจะโดนย่อยสลายไป และปรับปริมาณให้อยู่ในระดับปกติ
พอสารโดปามีนเกินปกติ ก็จะทำให้ระบบของสมองรวน สารเคมีในสมองก็เกิดการเสียสมดุลไปหมด กลไกบางอย่างอาจทำให้ เอนดอร์ฟิน เพิ่มมากขึ้น หรือลดน้อยลงกว่าปกติ ซึ่งจะส่งผลกระทบต่ออารมณ์และประสาทสัมผัส ดังนั้นขอเตือนผู้อ่านว่า อย่าฝืนสังขารกันเกินไป

อีกปัจจัยหนึ่งคืออาหาร การกินคาเฟอีนก้มีผลคือกระตุ้นประสาทนั่นแหละ ยิ่งอดนอนมากๆ กินกาแฟ หรือสารกาเฟอีนเข้าไปมากๆ จะเป็นการกระตุ้นสมอง ซึ่งสำหรับผมแล้ว ถ้าเปรียบเป้นรถก็เรียกว่าความเร่งมาก แต่ระบบควบคุมกับเบรคอาจไม่ดีนัก

การบำบัดรักษาคือการให้ยากดประสาท เรียกว่าเสริมระบบเบรคนั่นแหละครับ บางครั้งการกดประสาทมากเกินไปผมจะรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นหุ่นยนต์ไร้อารมณ์ และทำอะไรช้าลงกว่าเดิม

และในชีวิตจริงเราไม่สามารถควบคุมอะไรให้เป็นระบบระเบียบได้ทั้งหมด บางครั้งก็ทำให้โดปามีนของผมกลับมาเป็นปกติ พอโดนกดเข้ามันก็ลดลงมาจนประสิทธิภาพในการคิดอ่านลดลงอย่างเห็นได้ชัด ซึ่งผมเคยอ่านหนังสือไม่ออก และบวกเลขไม่ได้ในระยะเริ่มแรกของการรักษา

คราวนี้ก็ลองมาคิดกันว่าพอเบรคแรงๆ แล้วจะเกิดอะไรขึ้น อาการเสพติดความสำเร็จยังอยู่ ทำให้เกิดอาการลงแดง ซึมเศร้า ซึ่งช่วงนี้เป็นช่วงเวลาที่ผ่านไปได้ยากมากแทบอยากจะลาโลกกันเลยทีเดียว

อ่อ ผมรู้แล้วว่าทำไมผมเยอะ คงเพราะวันนี้ผมดื่มกาแฟเย็นเข้าไปหนึ่งแก้ว ซึ่งปกติไม่ดื่มและพยายามหลีกเลี่ยง สมองเลยวิ่งเร็วขึ้นหน่อย

ว่าแล้วว่าทำไมวันนี้ผมเยอะเกินปกติ แต่ก่อนก็ดื่มชาจีน ซึ่งแรงไม่แพ้กัน
ดังนั้นจงรักษาสุขภาพกันให้ดีนะครับ จบดีกว่าเยอะแล้ว

อ่อ และถ้าผมดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ มันจะยิ่งเสริมแรงกดประสาทของผมจนทำให้ง่วงซึม และบางทีอาจมีผลต่ออารมณ์ด้วย

ดังนั้น ผมจึงต้องหลีกให้ห่างสิ่งเสพติดทุกชนิดให้มากที่สุด