ทัศนคติของผม

ผมเคยเป็นคนที่อารมณ์รุนแรง และพร้อมจะระเบิดได้เสมอ
และคงเพราะผมเคยเป็นแบบนั้น
ทำให้ผมสามารถโยนความไม่พอใจใส่คนอื่นได้ตลอดเวลา
ทั้งก้าวร้าว และไม่ยอมใคร
ผมไม่เคยคิดเก็บความโกรธไว้ในตัว ผมจึงระเบิดมันออกมาทุกเมื่อ
เพื่อนหรือคนรู้จักส่วนใหญ่ก็เกรงใจ
เพราะการระเบิดอารมณ์ของผมในบางกรณ๊ก็มีเหตุผลพอ
พอได้ชื่อว่าเป็นคนเจ้าอารมณ์ คนมักจะขยาดความเอาจริงเอาจังของผม
ครั้งหนึ่ง เพื่อนของผมเอาการบ้านไปลอก แล้วส่งไม่ทันกำหนด
ผมโมโหมากจนฉีกการบ้านของตัวเองทิ้ง เพราะเหตุว่าส่งไม่ทันกำหนด
พอส่งงานไม่ครบ ผมจึงได้เกรด B+ จากวิชานั้น
เพื่อนที่เอางานไปลอกก็ถึงกับเอ๋อไปเลย ไม่กล้าเอางานผมไปลอกอีก
พอเริ่มโตขึ้นหน่อย ผมต้องพยายามควบคุมตัวเองให้มากขึ้น
เนื่อจากต้องไปติดต่อสื่อสารกับคนแปลกหน้า
ยิ่งพอได้ไปเมืองนอก ผมต้องคุมอารมณ์อย่างมากเมื่อต้องอยู่กับรูมเมทที่เป็นชาวต่างประเทศ
และนั่นทำให้ผมเก็บกดและเครียดจัด
สภาพแวดล้อมที่เต็มไปด้วยคนแปลกหน้าต่างภาษา กดดันให้ผมต้องเก็บกดความรู้สึกต่างๆ และหาที่ระบายออกไม่ได้
ท้ายที่สุดจึงเครียดหนักจนชัก
หลังจากออกจากโรงพยาบาล และกลับเมืองไทย ผมโดนให้ยาหลายขนาน
ยาเป็นตัวคุมอารมณ์ของผมไว้ มันคุมทุกอย่างแม้กระทั่งประสิทธิภาพของสมอง หลายครั้งที่พอยาเสื่อมฤทธิ์ ผมก็หลุดออกจากการควบคุม
ทั้งโกรธเกรี้ยว และโศกเศร้า รู้สึกเหมือนชีวิตไม่มีค่า
และเมื่อได้สติรู้ตัว ผมก็จะจบลงด้วยอาการเศร้าและเสียใจเสมอ
ผมสัญญากับตัวเองว่าจะเปลี่ยนนิสัย และพยายามควบคุมอารมณ์ของตัวเองให้อยู่
แต่กระนั้น มันก็ไม่ได้ง่ายดายอย่างที่คิด ความตั้งใจที่จะควบคุมอามณ์มากไปกลับทำให้ผมเก็บกด
บ่อยครั้งที่ต้องออกไปวิ่งให้หมดแรง แอบไปตะโกนระบายความเครียดคนเดียว และชกหมอนระบายความโกรธแค้นที่มีต่อตัวเองและคนอื่น
พอมาถึงตอนนี้ ไม่รู้เพราะทำใจได้ หรือเพราะยา หรืออาจเป็นเพราะทั้งสองอย่าง ผมสงบลงมาก
ผมแยกตัวออกจากสังคม ไม่ได้เจอคนแปลกหน้ามากนัก จึงไม่ค่อยมีเรื่องวุ่นวายเกี่ยวกับคนเหมือนก่อน
หลายครั้งที่ผมเห็นคนระเบิดอารมณ์ใส่กัน ผมมักคิดว่ามันถูกต้องหรือเปล่า
ผมมักคิดว่าคนที่พยายามควบคุมอารมณ์ของตัวเองทุกขณะ เปรียบได้กับการที่เขาคิดจะควบคุมจักรวาลเลยทีเดียว ยิ่งต้องอยู่ในสังคมที่วุ่นวายในยุคนี้มันยากยิ่งกว่าการงมเข็มในมหาสมุทร
สังคมไทยมักมองผู้ที่ระเบิดอารมณ์ใส่คนอื่นในแง่ลบก่อนเสมอ
ก่อนที่จะพิจารณาว่าใครถูกใครผิด ผู้น้อยไม่ได้รับอนุญาตให้ระเบิดอามรมณ์ใส่ผู้ใหญ่ ลูกน้องก็ไม่ได้รับอนุญาตให้ระเบิดอารมณ์ใส่เจ้านาย ใครที่ละเมิดข้อห้ามมักโดนโดดเดี่ยว และหาว่าแปลกแยก ความคิดและคำพูดของเขาจะดูไร้ค่าในสายตาคนอื่น
คนบางคนถึงรู้สึกถูกกดหัวไว้ตลอด และต้องรับแรงกดดันมหาศาล จนแทบบ้า หรือบ้าไปเลย บางคนจนตรอกถึงขนาดทำร้ายตัวเองและทำร้ายผู้อื่น
ผมไม่รู้หรอกว่าคุณจะอยู่ในสังคมแบบไหน แต่ผมอยากให้คุณคิดในแง่ของคนที่ถูกกดหัวเอาไว้บ้าง อย่ากดดันใครจนจนตรอก เพราะผลสุดท้ายมักจะออกมาไม่ดี ผมหวังว่าคุณจะฟังเขาบ้าง อย่างน้อยก็มีที่ให้เขาตะโกนระบายความคับข้องใจ เมื่อเขาคลายความโกรธออก คุณก็สามารถคุยกับเขาดีๆได้ไม่ใช่หรือ คนเรามีพื้นเพต่างกัน การที่คุณจะเอามาตรฐานของตัวเองสวมให้คนอื่นทันทีนั้นไม่มีประโยชน์ เพราะมันจะมีแต่ความขัดแย้ง และการแตกหัก เชื่อเถอะ ไม่มีใครชอบระเบิดอารมณ์ใส่ใครหรอก ลองเอาใจเขามาใส่ใจเราบ้าง เมื่อเขาเดือดร้อน คุณจะบอกว่าให้อดทนไปตลอดอย่าได้บ่นอย่าได้โวยวายอย่างนี้ได้อย่างไร คุณพูดได้เพราะคุณยังไม่เดือดร้อน แต่เชื่อเถอะพอความเดือดร้อนมาถึงคุณสุดที่จะทนไหว คุณก็จะระเบิดอารมณ์ออกมาเหมือนกัน เพราะมันเป็นระบบการป้องกันตัวเองของมนุษย์จากความบกพร่องทางจิต น้อยคนนักที่ควบคุมทุกอย่างได้ ไม่เปิดโอกาสให้กับการหลุดจากการควบคุมเลย ทุกคนมีจุดเปราะบาง เพราะความแข็งแกร่งที่ไร้ความยืดหยุ่นนั่นแหละ เปราะบางที่สุด

Create Date : 26 มิถุนายน 2557		0 comments
Last Update : 26 มิถุนายน 2557 22:21:08 น.
Counter : 670 Pageviews.
Share Tweet