ตั้งอยู่ภายนอกอุทยานประวัติศาสตร์สุโขทัย ใกล้กับวัดตึก ในบริเวณป่ามะม่วงเก่า ชื่อวัดมีปรากฏในศิลาจารึกวัดป่ามะม่วง (ศิลาจารึกหลักที่ 4) กล่าวว่าพระมหาธรรมราชาที่1 (พญาลิไท) ได้ทรงผนวชเมื่อปี 1905 โดยวัดศรีโทลนี้ได้เป็นที่จำพรรษาของพระมหาเถรจากลังกา ผู้ซึ่งประพันธ์ข้อความภาบาลีสรรเสริญพระองค์

ภายในวัดศรีโทลมีโบราณสถานประกอบด้วย

- มณฑปประดิษฐานพระพุทธรูป ตั้งอยู่ส่วนหลังพระวิหารที่อยู่ต่อเนื่องกัน เป็นมณฑปทรงสี่เหลี่ยม ก่ออิฐถือปูน เหลือเฉพาะส่วนฐานและเสา ซึ่งมีขนาดค่อนข้างใหญ่ ด้านหน้ามีบันไดทางเข้า โดยมีพระพุทธรูปประดิษฐานอยู่ด้านข้าง

- พระวิหาร ตั้งอยู่ส่วนหน้าต่อเนื่องกับมณฑป เป็นพระวิหารก่ออิฐถือปูน มีมุขลดและบันไดทางขึ้นด้านหน้า หน้าพระวิหารมีเสาพาไล 3 ต้น รองรับเครื่องบนที่ชำรุดลงไป ภายในพระวิหารมีเสาก่อที่ด้วยศิลาแลง และแท่นอาสนะที่ก่อด้วยอิฐ

อยู่ใกล้กับวัดศรีโทล และเทวาลัยมหาเกษตร อายุโบราณสถานราวพุทธศตวรรษที่ 20 ไม่ปรากฏหลักฐานการสร้างที่ชัดเจน

ภายในวัดตึกมีโบราณสถานประกอบด้วย

- มณฑปประดิษฐานพระพุทธรูป ก่ออิฐถือปูน มีพระวิหารประกอบอยู่ด้านหน้า มณฑปเป็นทรงสี่เหลี่ยม ย่อมุมไม้ยี่สิบทั้งสี่ด้าน โดยทำซุ้มที่ผนังทั้งสามด้าน เป็นเรื่องราวพุทธประวัติ เช่นเดียวกับวัดตระพังทองหลาง ปัจจุบันได้ชำรุดไปหมดทั้งสามด้าน

- พระวิหาร ตั้งอยู่ส่วนหน้าต่อเนื่องกับมณฑป เป็นพระวิหารก่ออิฐถือปูน มีมุขลดและบันไดทางขึ้นด้านหน้า เสาก่อด้วยศิลาแลง ภายในมีแท่นอาสนะอยู่บริเวณด้านซ้าย

เทวาลัยมหาเกษตร หรือ หอเทวาลัยมหาเกษตรพิมาน ตั้งอยู่ภายนอกอุทยานประวัติศาสตร์สุโขทัย ใกล้กับวัดตึก และวัดป่ามะม่วง สร้างขึ้นในสมัยพระมหาธรรมราชาที่ 1 (พญาลิไท) โดยมีจารึกเรื่องราวใน ศิลาจารึกวัดป่ามะม่วง จารึกไว้เมื่อปี พ.ศ. 1904 ได้กล่าวถึง พระมหาธรรมราชาที่ 1 (พญาลิไท) ทรงโปรดฯ ให้สร้างหอเทวาลัยมหาเกษตร โดยใช้เป็นที่ประดิษฐานรูปพระอิศวร พระนารายณ์ เพื่อเป็นที่สักการบูชาของเหล่าพราหมณ์ และดาบสทั้งหลาย ณ บริเวณป่ามะม่วง เมื่อปี พ.ศ. 1892

ปัจจุบันรูปพระอิศวรและพระนารายณ์สำริด ที่ประดิษฐานอยู่ภายในเทวาลัย ได้เก็บรักษาที่ พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติพระนคร

ภายในโบราณสถานมีเทวาลัย 1 หลัง รูปทรงสี่เหลี่ยมคล้ายมณฑป ตั้งอยู่บนฐานรูปสี่เหลี่ยม บันไดทางขึ้นตั้งอยู่ด้านหน้า ด้านหน้ามีราวระเบียงก่ออิฐเป็นลูกกรง และมีประตู 2 แห่ง ภายในมีเสาเสาขนาดใหญ่ขนาดใหญ่ จำนนวน 8 ต้น ด้านหลังปรากฏแท่นประดิษฐานเทวะรูป

เป็นโบราณสถานที่ตั้งอยู่ภายนอกอุทยานประวัติศาสตร์สุโขทัย ใกล้กับเทวาลัยมหาเกษตรและวัดตึก เป็นวัดสำคัญที่มีการกล่าวถึงในศิลาจารึกหลักที่ 6 (จารึกวัดป่ามะม่วง) ที่ค้นพบในวัดแห่งนี้ โดยกล่าวถึงพระมหาธรรมราชาลิไทเสด็จออกจากเมืองศรีสัชนาลัย เพื่อปราบจลาจลในเมืองสุโขทัย และได้ปราบดาภิเษกขึ้นเป็นพระมหากษัตริย์ ต่อมาได้ทรงนิมนต์พระมหาสามีสังฆราช จากเมืองพัน (เมืองของมอญ) มาจำพรรษาที่วัดป่ามะม่วง และเพื่อทรงเป็นพระอุปัชฌาย์ในการทรงผนวชของพระองค์ โดยพระองค์ทรงจำพรรษา ณ วัดแห่งนี้ เมื่อปี พ.ศ. 1905

ภายในโบราณสถาน ประกอบด้วย พระอุโบสถก่ออิฐเหลือเฉพาะส่วนฐาน ภายในปรากฏฐานชุกชี ด้านซ้ายเป็นที่ตั้งของแท่นอาสนะ มีบันไดด้านหน้าหนึ่งแห่ง หลังพระอุโบสถเป็นเจดีย์ประธานก่ออิฐ ตั้งบนฐานบัวคว่ำบัวหงาย มีบันไดด้านหน้าขึ้นสู่ลานประทักษิณ ยอดของเจดีย์ได้ทลายลง เจดีย์ล้อมรอบด้วยกำแพงแก้ว ด้านหลังเจดีย์ประธานมีเสาสูง ก่อด้วยศิลาแลง ซึ่งสันนิษฐานว่าเป็น เสาหงส์ ซึ่งส่วนยอดมักประดับด้วยหงส์ ที่นิยมสร้างกันตามแบบมอญ

บนเนินเขาเตี้ยๆ ของแนวเทือกเขาประทักษ์ ใกล้กับวัดถ้ำหีบบนและวัดมังกร มีทางเดินขึ้นสู่โบราณสถาน ที่ปูด้วยหินชนวนเป็นระยะทางประมาณ 150 เมตร ลักษณะเด่นของโบราณสถานคือ สิ่งปลูกสร้างที่ก่อด้วยหิน เช่น ฐานพระวิหาร และเจดีย์ประธาน

โบราณสถานภายในวัด ประกอบด้วย

- พระวิหาร ตั้งอยู่ส่วนหน้าของวัด เป็นพระวิหารโถง ฐานก่อด้วยหิน มีเสาพาไลศิลาแลงตั้งอยู่ด้านข้าง ภายในวิหารเสาก่อด้วยศิลาแลง ส่วนยอดประดับด้วยปูนปั้นรูปกลีบบัว บริเวณหัวเสาปรากฏรูเต้า สำหรับสอดเครื่องบนรับหลังคา ส่วนท้ายพระวิหารเป็นที่ตั้งของฐานชุกชีสำหรับประดิษฐานพระประธาน

- เจดีย์ประธาน ตั้งอยู่ด้านหลังพระวิหาร เป็นเจดีย์ที่มีความแตกต่างจากวัดอื่นๆ คือก่อด้วยหินทั้งองค์ ตั้งอยู่บนฐานเขียงรูปสี่เหลี่ยม องค์เจดีย์เหลือเฉพาส่วนล่าง

โบราณสถานภายในวัด ประกอบด้วย

- พระวิหาร ก่ออิฐถือปูน ขนาด 6 ห้อง ?เสาก่อด้วยศิลาแลง ภายในภายในปรากฏฐานอาสนะสงฆ์อยู่บริเวณด้านซ้าย ส่วนท้ายพระวิหารเป็นที่ตั้งของฐานชุกชีสำหรับประดิษฐานพระประธาน

- เจดีย์ประธาน เป็นเจดีย์ทรงระฆัง ตั้งอยู่ด้านหลังพระวิหาร ก่ออิฐถือปูน ตั้งอยู่บนฐานเขียงรูปสี่เหลี่ยม ถัดขึ้นไปเป็นฐานหน้ากระดานบัวลูกแก้วอกไก่ โดยมีซุ้มจระนำทั้งสี่ด้าน ส่วนของปล้องฉไนเหนือบัลลังก์ชำรุดลง

- กุฏิวิปัสสนาและลานจงกลม ตั้งอยู่ข้างเจดีย์ประธาน ด้านหลังพระวิหาร กุฏิวิปัสสนาก่อด้วยอิฐ เหลือเฉพาะส่วนล่างของกุฏิ ด้านหน้าเป็นลานจงกลม ก่ออิฐเป็นรูปสี่เหลี่ยม ต่อเนื่องกับกุฏิวิปัสสนา

ภายในวัดมีโบราณสถาน ประกอบด้วย

พระวิหาร ตั้งอยู่ด้านหน้าของวัด ฐานก่อด้วยอิฐ พื้นปูหินชนวน เสาก่อด้วยศิลาแลงที่โกลนเป็นก้อนกลม ข้างหลังพระวิหารเป็นเจดีย์ประธานทรงระฆังขนาดใหญ่ สภาพสมบูรณ์ ตั้งอยู่บนฐานบัวรูปสี่เหลี่ยม บริเวณฐานทั้งสี่ด้านมีซุ้มคูหาประดิษฐานองค์พระ ซึ่งปัจจุบันได้ชำรุดลงไป ด้านข้างเจดีย์ประธานมีฐานกุฏิสงฆ์ ก่อด้วยหินจำนวน 4 หลัง สำหรับวิปัสสนากรรมฐาน

ตั้งอยู่ภายนอกอุทยานประวัติศาสตร์สุโขทัย บนเนินดินเตี้ย ๆ ในเขตอรัญญิก ใกล้กับวัดเจดีย์งาม และวัดเขาพระบาทน้อย

ภายในวัดมีโบราณสถาน ประกอบด้วย

พระอุโบสถ ขนาด 5 ห้อง เหลือเฉพาะฐานและเสาที่ก่อด้วยศิลาแลง ภายในมีฐานชุกชีศิลาแลงสำหรับประดิษฐานองค์พระ ด้านหลังเป็นเจดีย์ประธานทรงระฆัง ก่อด้วยอิฐ ตั้งอยู่บนฐานรูปสี่เหลี่ยม ส่วนของฐานประดับด้วยช้างปูนปั้นโผล่ครึ่งตัว ที่อยู่ในซุ้ม จำนวน 24 เชือก โดยส่วนใหญ่ได้ชำรุดลงไป ภายนอกพระอุโบสถและเจดีย์ประธาน ล้อมรอบด้วยเจดีย์ราย 5 องค์

อยู่ใกล้กับวัดเจดีย์งามและวัดเขาพระบาทน้อย สร้างขึ้นสมัย พ่อขุนรามคำแหง โดยปรากฏใน ศิลาจารึกหลักที่ 1 กล่าวว่า พระองค์ได้เสด็จไป นมัสการพระอัฏฐารศทุกวันพระ โดยช้างเผือกชื่อ รูจาครี

วัดสะพานหินเป็นวัดอรัญวาสี (วัดป่า) ที่ตั้งอยู่บนเนินเขาที่ไม่สูงนัก บริเวณทางขึ้นสู่โบราณสถานปูด้วยหินชนวน ทำเป็นขั้นขึ้นไปสู่ลานวัด เป็นระยะทางประมาณ 300 เมตร ซึ่งเป็นที่มาของชื่อวัด

ภายในโบราณสถานประกอบด้วย

- พระวิหารก่อด้วยอิฐ เสาก่อด้วยศิลาแลง 5 ห้อง ภายในเป็นที่ประดิษฐาน พระอัฏฐารศ ซึ่งเป็นพระพุทธรูปยืนขนาดใหญ่ ปางประทานอภัย ยกพระหัตถ์ขวา สูง 12.5 เมตร สร้างตามคติแบบลังกา โดยประดิษฐานภายในพระวิหา ภายหลังได้มีการบูรณะโบราณสถาน โดยเจ้าฟ้ากรมหลวงพิษณุโลกประชานาถ เมื่อปี พ.ศ. 2458

รอบพระวิหารมีเจดีย์ทรงพุ่มข้าวบิณฑ์และฐานเจดีย์ราย