ป่าไม้น้อยๆอีกวัฏจักรชีวิต บนต้นพี่ยักษ์ cinnamon

ป่าไม้น้อยๆ ในป่าใหญ่  เมื่อมองใกล้ๆ

ใยแมงมุมน่ารัก

เห็ดสารพัน

โรคร้ายบนพืช สยองมากค่ะ

รากไม้ที่งอกออกมาจากลำต้น

เห็นแล้วอิ่มใจมากกับเด็กๆค่ะ  มีเด็กเตรียมอนุบาลบางคนไม่ไหวแล้วต้องนอน นับถือผู้เป็นบิดาจริงๆค่ะ แบกหน้าแบกหลัง แถมอุ้มอีก ทางเดินบางช่วงก็ไม่ได้เดินง่ายนะคะ สู้ๆค่ะ คุณพ่อ

ใกล้เย็นแล้ว อ.เลยให้เด็กๆ กลับไปพักผ่อนอาบน้ำ เกรงจะเหนื่อย

แต่ก่อนจะได้ไปอาบน้ำเมื่อมาถึงที่พัก ให้ทุกคนบันทึกภาพความประทับใจที่ กม. 33 ก่อน  เด็กๆตั้งใจมาก

ต้นไม้ยักษ์คู่ของเด็กๆ

ภาพโดยน้องฟิน

ที่เถาวัลย์ มี อ.วชิระ (คนตัวใหญ่ในภาพ) ยัยพลอยแอบถามเด็กว่าวาดใคร คุณพ่อหรือเปล่า ได้คำตอบว่าไม่ใช่ อ.ต่างหาก  และเด็กๆที่ตื่นเต้นดีใจ

ภาพของน้องทิ้ว  มีเฮลิคอปเตอร์ด้วย 555 เพราะตอนขากลับมาที่พักมีเฮลิคอปเตอร์มาจอด

ปล. ยัยพลอยชื่นชมน้องทิ้วมาก ระหว่างทาง ฮีลื่นโคลนล้มหลายครั้ง ล้มแบบหัวเข่ากระแทกเลยนะ ฮีไม่ร้องให้เลย  คุณพ่อให้กำลังใจและบอกว่า"เราควรอดทน, เข้มแข็งไว้นะ" ฮีเดินแบบไม่มีบ่น  ยิ่งไปกว่านั้น ฮีเป็นเด็กที่แพ้แป้งสาลี ยัยพลอยก็ไม่รู้ ถามฮีว่ากินขนมปังไหม ฮีบอกไม่ครับ ยัยพลอยถามว่าแน่ใจเหรอ อร่อยนะ ฮียืนยัน และตอบว่า "ผมแพ้แป้งสาลีครับ" ขอกราบค่ะ 🙇🏻  ฮีตั้งใจและยึดมั่นมาก ยัยพลอยเองซะอีก มีสิ่งของที่แพ้หลายอย่างแต่ด้วยความอยากของตัวเอง ก็แอบกินประจำ แล้วค่อยมา suffer ทีหลัง แต่ฮีมีจุดยืนมาก....

ส่งภาพ แล้วเตรียมไปอาบน้ำ ทานอาหารเย็น และไปส่องสัตว์ตอนกลางคืน  เด็กๆทุกคนตื่นเต้นที่จะได้ไปเจอช้าง หรือกระทิงที่โป่ง ซึ่งเป็นสถานที่ที่เจ้าหน้าที่อุทยานสร้างขึ้นไว้ให้สัตว์มากินเกลือที่โป่ง โดยเจ้าหน้าที่จะมาโรยเกลือไว้ให้สัตว์กิน  เจ้าสัตว์พวกนี้ต้องกินเกลือเพื่อความสมดุลเพราะเค๊าเป็นสัตว์กินพืชแต่ต้องการไอโอดีน ในอาหารประจำวันของเค๊ามีไม่พอ จึงต้องมาหาดินที่มีไอโอดีนกิน

แต่ปรากฏว่าออกรถไปได้แค่ 10 นาที ยังไม่ทันถึงไหน ฝนก็ตกลงมาอย่างหนัก พวกเราจึงตัดสินใจกลับ แต่มีเด็กๆบางคนขอให้ไปถึงโป่งก่อนได้ไหม 5555 ไม่อยากกลับก่อน ถึงแม้ว่าฝนจะตกหนักแค่ไหนก็เถอะ เด็กหนอเด็กน้อย ... น้าพลอยก็อยากดูช้างเหมือนกันนะ แต่มันเปียกไปหมดแล้วอะ กลับเหอะ..

เช้าวันใหม่มาถึง หลังฝนตกหนักทั้งคืน ฟ้าหลังฝนแจ่มใสยิ่งนัก

อ.วัชระพาไปดูรังนกนางแอ่นบ้าน ที่ยังมีลูกน้อยอยู่ ที่ตึกอาคารถัดไป

กล้ามากอะ อยู่ในที่พักอาศัยของคนเลย  สถานที่ทำรักของเค๊า บนเพดานตึก

เดินดูนกรอบๆ ที่พัก

ต้นไม้ที่มีนกขมิ้นเหลืองอยู่ หลายตัว  สีมันสดใสจริงๆ  ต้นไม้ก็มีshapeเป็นรูปหัวใจเลย

เด็กๆส่องดูไลเคนกันจริงจังมาก

ไลเคน

ในที่สุดเราก็ได้เห็นนกเงือกบินผ่านศรีษะเราไป  มันช่างเจ๋งจริงๆ เด็กๆจึงได้รุมดูตัวอย่างภาพนกที่บินผ่านไปจากหนังสือ

ผีเสื้อ

ทานอาหารเช้าเสร็จ ได้เวลาออกเดินทางไปเดินเทรลเล็กๆที่ทางเข้าน้ำตกผากล้วยไม้

อย่าคิดว่าจะได้เดินไปถึงน้ำตก อ.ตั้งใจให้เดินไปดูจระเข้ก็พอ ประมาณ 1 กม.ได้

ผีเสื้อ มากินดินเค็ม

เด็กๆก็ดูสัตว์ต่างๆตามทางไปเรื่อย  จริงจังมากมาย

ดอกเข้าพรรษา

เจ้าหนอนน้อย

ดูปากและขามันสิ

ดักแด้

ผีเสื้อกลางคืน

แมงมุมสารพัน

มดยักษ์

มดเล็กอยู่กันเป็นบ้าน

ทั้งไลเคน ทั้งเห็ด

เห็ดนี้ดูแปลกมากเป็นถุงๆ

สีสวยแต่ไม่น่ากินได้นะ  look like เห็ดหลินจือม๊ะ

อีกวัฏจักร

จีบระบายรอบตัว

ตะขาบ

ใส้เดือน คุ้นๆเหมือนเดินอยู่โรงรถที่บ้านเวลาฝนตกแฮะ 5555

เมื่ออิฉันเห็นใบที่เป็นรูๆนี้ อิฉันนึกถึงใบไม้จุด มะวาน จึงเข้าใจว่าพอหลังจากจุดเสร็จสิ้นก็จะทำลายใบเยี่ยงนี้ ...บรืออออ  อาศัยเค๊าเป็นที่อยู่แล้วยังทำลาย Host อีก ...

เราเดินเลียบริมน้ำมาเรื่อยๆ เพื่อหวังพบจระเข้  แต่วันนี้จระเข้หายเงียบ

ดูน้ำเบๆ แต่ว่า ห้ามลงเล่นนะคะ

ต้นม้ากระทืบโรง ที่เค๊าเอามาทำยาดองเหล้า สรรพคุณเป็นยา

The sign of birth

แมลง

เด็กๆมีความพยายามกันมากๆ แต่เอิ่ม ทั้งๆที่จริงๆแล้วยัยพลอยคิดในใจว่าพวกเด็กๆเวลาปกติที่วิ่งเล่นน่าจะวิ่งกันมากกว่า 1-2 กม.ต่อวันซะอีก ถ้าเอาระยะทางใกล้ๆที่พวกเค๊าวิ่งเล่นกันมาบวกเข้าด้วยกัน แต่นี่ดูเป็นการเป็นงาน ทำได้แค่นี้ก็ถือว่าเก่งมากๆแล้ว สู้ๆ เด็กๆ

เหนื่อยกันพอสมควร

เดินต่อไปที่น้ำตกเหวสุวัต ใกล้ๆ

ป้ายเตือนสติ

"น้ำตกเหวสุวัต" ถือเป็นน้ำตกที่อยู่สุดถนนธนะรัชต์ หรือจะเดินเท้าต่อจากน้ำตกผากล้วยไม้ไปก็ได้ ประมาณ 3 กิโลเมตร น้ำตกนี้มีลักษณะเป็นสายน้ำ ตกลงมาจากหน้าผาสูงประมาณ 20 เมตรเศษ บริเวณด้านล่างของน้ำตกเป็นแอ่งน้ำและลำธาร เหมาะที่จะลงเล่นน้ำ แต่ในช่วงฤดูฝนนั้นจะมีน้ำมากและไหลแรง การลงเล่นน้ำจึงควรใช้ความระมัดระวังอย่างยิ่ง เพื่อความปลอดภัย เค๊ามีเชือกสีแดงกั้นอยู่ค่ะ สงสัยน่าจะห้ามลง ณ เวลานี้

อ.วัชระเล่าว่าที่น้ำตกมีชื่อนี้เพราะโจรที่หนีการไล่ล่าของตำรวจในสมัยก่อน โดนตำรวจกวดมาถึงจุดนี้แล้วหาทางไปต่อไม่ได้ เลยกระโดดลงไปแล้วหายสาบสูญ ก็คือตายนั่นแหละ เพราะน้ำไหลแรงพัดไปจนหาศพไม่พบ ก็เลยได้ named ตามชื่อโจรซะงั้น

กลับมาทานอาหารเที่ยงแล้ว check out >> ได้เวลากลับกรุงเทพกัน  

เด็กๆยังมันส์ไม่เลิก วิ่งเล่นกันหนักหน่วงไม่อยากกลับบ้าน

เราแวะที่เบิกบานบุรี ตอนขากลับกทม. ไว้จะมาเขียนเล่าเบิกบานบุรีให้ฟังนะจ๊ะ

จบการสูดลมหายใจในอากาศบริสุทธ์ ณ อุทยานแห่งชาติเขาใหญ่ไว้ ณ ที่นี้

พบกันทริปสุดสัปดาห์หน้า ... สุโขทัยค่ะ

Ploy Journey Journal

Create Date : 24 สิงหาคม 2559
Last Update : 25 สิงหาคม 2559 22:24:50 น.		2 comments
Counter : 1195 Pageviews.
Share Tweet