ไปวัดพระราม ๙ ด้วยกัน

    เราตั้งใจจะไปงานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติด้วยกัน  แต่แล้ววันที่จะออกเดินทางก็เกิดอุปสรรคจนได้  ฉันต้องไปยกเลิกตั๋วที่จองไว้  แล้วก็ไม่ได้ไปอีกตามเคย  จนอยากจะเรียกว่าอาถรรพณ์สัปดาห์หนังสือ  เพราะไม่ว่าหมายมาดจะไปมากี่ปีก็คลาดแคล้วได้ตลอด  ได้แต่แอบอิจฉาเธอที่ได้ไปเดินดูหนังสือคนเดียว


    เมื่อวันที่ ๑๓ ตุลาคม เวียนมาถึง  ยังจำได้ดีว่าวันนี้ของเมื่อหลายปีก่อน  หลังจากได้เห็นประกาศจากทางสำนักพระราชวัง  ฉันก็ปิดหน้าจอคอมนั่งร้องไห้  พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของฉันได้ทรงพักผ่อนจากพระราชภารกิจตลอดหลายสิบปีของพระองค์แล้ว  แม้ฉันจะอยากให้พระองค์ได้ทรงพักผ่อนแต่ก็ไม่เคยคิดอยากให้ทรงเสด็จจากคนไทยไปไกลแสนไกลเช่นนั้น  


    เพื่อนในบล็อกแกงค์ได้นำข้อความของของ ดร. สุเมธ ที่เล่าเรื่องเกี่ยวกับในหลวงรัชกาลที่ ๙ แบ่งเป็นข้อๆ ยี่สิบกว่าข้อ  มีอยู่ข้อหนึ่งที่กล่าวถึงวัดพระราม ๙  ว่าเป็นวัดที่โปรดให้สร้างขึ้นในรัชกาลของพระองค์  ด้วยการหั่นงบประมาณที่ทูลเสนอจากร้อยล้านเหลือแค่สิบล้าน  ทรงให้เหตุผลว่าวัดควรจะเป็นสถานที่สำหรับเผยแผ่พระธรรมคำสั่งสอนมากกว่าที่จะไปเน้นที่สิ่งปลูกสร้าง  ซึ่งฉันก็เห็นด้วย  หลายวัดอัดแน่นไปด้วยสิ่งปลูกสร้างรอประชาชนไปเยี่ยมชมจนไม่รู้สึกถึงความสงบร่มเย็นยามได้เข้าวัด  และบ่อยครั้งก็ขัดตากับตู้รับบริจาคที่มากจนเกินงามและเด่นเป็นสง่าเสียเหลือเกิน


    ฉันเปิดหน้ากูเกิ้ลค้นหาข้อมูลของวัดแห่งนี้ทันที  แล้วส่งภาพไปให้เธอ  บอกว่าอยากไป


    ๒๗ ตุลาคม  ฉันและแม่เดินทางถึงที่พัก เราจะไปหาหมอที่โรงพยาบาลจุฬาเพื่อตรวจรักษาอาการป่วยของแม่หลังจากที่ไม่ได้เดินทางมาเสียนาน  เพราะปัญหาทางสุขภาพเรื่องอื่น  มาถึงแล้วก็ต้องให้แม่ได้พักผ่อนสักวันสองวันก่อนจะไปโรงพยาบาล  วันที่แม่พักเราจึงสามารถจะเดินทางไปไหนกันได้  เธอติดต่อมาบอกว่าแยกกับเพื่อนขึ้นรถทัวร์จากสุพรรณมาแล้ว  และดั้นด้นหาทางมาจนถึงที่พักของฉันทั้งที่ไม่เคยมาจนสำเร็จ  ท่ามกลางการลุ้นระทึกของครอบครัวเราว่าจะมาถึงตอนไหนเมื่อไหร่  ทำไมไม่ถึงสักที


    เธอนั่งคุยกับแม่และน้องสาวของฉันได้สักพัก  ฉันก็ชวนให้เดินทางไปวัด  กังวลว่าเดี๋ยวเราจะเดินทางกลับกันลำบาก  น้องสาวขับรถไปส่งที่สถานีรถไฟฟ้าบางใหญ่  แล้วเราก็เดินทางกันไปด้วยรถโดยสารสาธารณะ ทั้งรถไฟฟ้า รถไฟฟ้าใต้ดิน แอร์พอร์ต เรลลิงก์ และแท็กซี่


    เธอบอกกับฉันว่า  วัดที่คุณจะมาเที่ยวนี่อยู่คนละฟากกับที่พักเลยนะ  ฉันได้แต่รับฟัง  ก็ฉันอยากไปนี่นา  ฉันอยู่แต่ต่างจังหวัดไม่ชินกับถนนหนทางอันแสนวุ่นวายของกรุงเทพ  อะไรอยู่ที่ไหนดูแผนที่ยังไงก็ไปไม่ถูก  ดังนั้นก็แค่ปักหมุดว่าจะไปที่ไหน  หน้าที่พาไปเป็นของเธอ...ก็แค่นั้นเอง


    แล้วรถแท็กซี่ก็พาเราไปถึงวัดพระราม ๙ กาญจนาภิเษก  สมใจปรารถนา


    เราต่างคนก็ไม่เคยมา  เมื่อเดินเข้าไปในวัด  เธอจึงเข้าไปหาพระภิกษุที่ยืนอยู่แถวนั้นเพื่อสอบถามว่า  เราจะไปเยี่ยมชมอะไรในวัดแห่งนี้ได้บ้าง  ซึ่งพระท่านก็เมตตาตอบคำถามและให้คำแนะนำแก่พวกเราอย่างดี
 
    เราเดินไปบนหญ้าเทียม  ถอดรองเท้าหน้าประตูรั้วไม้สีขาวแล้วเข้าไปกราบพระในศาลาใกล้ๆ ที่เหมือนปลูกสร้างไว้เพียงชั่วคราว  เพราะตั้งอยู่ระหว่างทางเดินข้างอาคารและพื้นข้างใต้ก็ยังเห็นอิฐตัวหนอนทางเดิน  ด้านในประดิษฐานพระพุทธรูปและรูปจำลองของสมเด็จพระสังฆราชองค์ก่อน  ฉันเดินวนดูภาพถ่ายทั้งหลายของในหลวงรัชกาลที่ ๙ ที่จัดแสดงไว้ด้วยใจรำลึกถึงพระองค์ยิ่งนัก
 

    เธอท้วงว่าทำไมไม่เดินตามลูกศรทางเดินที่เขาทำไว้  อยากเถียงว่าศาลาหลังน้อยแค่นี้ไม่เดินตามลูกศรก็ดูครบล่ะน่า  แต่ก็ไม่ได้พูดออกไป  เพราะเหตุผลแท้จริงคือฟากต้นทางที่เขาให้เดินนั้นมันติดทางไปสุขาซึ่งส่งกลิ่นเฉพาะลอยมาตามลมไม่ขาด  ฉันจึงเลี่ยงมาอีกฟากแทน  แต่แปลกดีที่เมื่อเดินวนเฉียดไปฟากนั้นกลับไม่ได้กลิ่นอีก  ไม่รู้จะบอกว่าปาฏิหาริย์หรือจังหวะลมเปลี่ยนทิศ


    เราออกจากศาลาเดินกันไปตามถนนเลียบกำแพง  เมื่อเลี้ยวขวาผ่านศาลาหลังใหญ่ซึ่งเขาใช้วางของ  น่าจะเตรียมสำหรับงานกฐินในช่วงนี้  เราก็ไปถึงพระอุโบสถหลังน้อยที่เมื่อค้นหาวัดพระราม ๙ ทางอินเตอร์เน็ต  จะต้องปรากฏพระอุโบสถนี้เป็นภาพแรก  พระอุโบสถสีขาวชวนให้ฉันคิดถึงวัดร่องขุ่นที่เน้นสีขาวสะอาดแต่อลังการงานสร้างเพราะอาจารย์เฉลิมชัยต้องการจะให้เป็นวัดที่ฝากฝีมือไว้ในแผ่นดิน  แตกต่างจากพระอุโบสถหลังน้อยสีขาวเรียบมีลวดลายแต่พองามแห่งนี้  ทั้งที่เป็นวัดของพระเจ้าแผ่นดินแต่ด้วยจุดประสงค์ที่ต่างกันส่งผลต่อผลงานที่ออกมาต่างกัน  แล้วแต่ใจใครจะชอบแบบไหน  แต่ละแบบล้วนงามในแบบของตน


 
    ด้านหน้าพระอุโบสถมีต้นไม้ที่ในหลวงรัชกาลที่ ๑๐ ได้ทรงปลูกไว้สองต้น  ต้นทางซ้ายมือของเราคือต้นจิก  ซึ่งในป้ายใช้คำว่าต้นมุจลินทร์แทน  ฉันไม่แปลกใจเท่าไหร่เพราะรู้มานานแล้วว่าสองคำนี้หมายถึงต้นไม้ชนิดเดียวกัน  ชาววังมีการกำหนดคำสุภาพเรียกให้แตกต่างจากชาวบ้านเพราะรู้สึกว่าบางคำนั้นเมื่อพูดแล้วชวนให้นึกถึงคำหยาบคายได้  สมัยเด็กๆ ฉันยังเคยท่องคำเรียกชื่อต้นไม้ที่ถือเป็นคำสุภาพเล่นอย่างสนุกสนาน  เช่น ผักบุ้ง  ต้องเรียกว่า ผักทอดยอด  ผักตบชวา  ต้องเรียกเป็น ผักสามหาว  ท่องเล่นเพราะเห็นว่าแปลกดี  แต่ไม่เคยลองเอาไปใช้กับแม่ค้าในตลาด
 

    ต้นไม้ทางขวามือของเราที่มีป้ายระบุว่ารัชกาลที่ ๑๐ ทรงปลูกไว้เช่นเดียวกัน  คือต้นเกด  ฉันเคยได้ยินชื่อต้นเกดแต่ไม่เคยเห็นต้นจริงๆ  จึงถ่ายรูปเก็บไว้  และได้แต่สงสัยว่ามันเป็นต้นเดียวกับต้นการะเกดรึเปล่า  ไม่รู้จะไปถามใครได้  ไม่ได้ถามเธอเพราะเธอยืนยันบ่อยๆ ว่า เธอรู้จักชื่อต้นไม้น้อยกว่าฉันอีก
 


    ฉันเดินรี่เข้าไปถ่ายภาพช้างน้อยหน้าตายิ้มแย้มที่ยืนชูงวงชมพูอยู่ข้างสระบัวหน้าโบสถ์  ชาวพุทธใช้ดอกบัวบูชาพระเชื่อว่าเชื่อมโยงกับพระธรรมคำสอนที่เปรียบเทียบมนุษย์กับดอกบัวว่ามีระยะแห่งการรับรู้รสพระธรรมได้ยากง่ายต่างกันเพียงใด  

 

    น้ำเป็นปัจจัยสำคัญในการดำรงชีวิตของมนุษย์  ในตำนานพระอินทร์ที่เล่าถึงการทำบุญจนได้ไปเกิดบนสวรรค์นั้นมีที่มาจากอะไรบ้าง  พระอินทร์เมื่อครั้งเป็นมนุษย์ได้ชวนเพื่อนสร้างทางสัญจร  ส่วนภรรยาของเขาก็เลือกทำบุญร่วมกับสามีต่างกันไป  คนหนึ่งเลือกสร้างศาลา  คนหนึ่งสร้างสระน้ำให้คนได้อาบใช้  อีกคนสร้างสวนดอกไม้ให้ได้พักผ่อนรื่นรมย์  มีแต่ภรรยาคนที่สี่ที่เห็นว่าสามีทำบุญตนก็ได้บุญด้วยอยู่แล้วจึงไม่ได้สร้างอะไรอย่างใครเขา  ส่งผลให้ต้องไปเกิดเป็นนกยางเดินจับปลากินอยู่ตามลำพังในขณะที่คนอื่นๆ ที่ร่วมสร้างบุญเขาไปสวรรค์กันหมด


         
    เราเดินไปทางวิหารคดด้านข้าง  พระภิกษุที่เราได้คุยด้วยบอกว่ากรมศิลปากรวางแผนที่จะสร้างภาพจิตรกรรมฝาผนังไว้ตลอดแนววิหารในอนาคต  แต่ตอนนี้ยังมีเพียงป้ายและแบบร่างไว้ให้ดู
 

  
 ระหว่างพระอุโบสถและวิหารคดเป็นทางเดินภายใต้ร่มเงาไม้  มีต้นไม้หลากหลายสายพันธุ์ให้ฉันลองนับดูว่ามีต้นอะไรบ้าง  หากเป็นยามเย็นคงร่มรื่นกว่านี้  แต่เรามาเที่ยวกันในตอนบ่ายจึงได้พออาศัยหลบแดดแต่ก็ยังระอุร้อน
    
     
    ฉันจ้องดูช้างโลหะหน้าโบสถ์ตั้งแต่ตอนอยู่หน้าโบสถ์  ติดตาต้องใจความโค้งมนงดงามของรูปปั้นหรือรูปหล่อนี่แหละ  จนต้องตะกายขึ้นไปข้างโบสถ์อีกรอบเพื่อบันทึกภาพเก็บไว้  ประตูด้านหน้าพระอุโบสถเป็นประตูกระจกปิดสนิท  ไม่มีใครให้ถามว่าเข้าไปชมภายในได้หรือไม่  เราจึงไม่กล้าล่วงล้ำเข้าไปภายในเกรงจะไม่สมควร


 
    แล้วฉันก็ไปเจอโอ่งลายจีน เป็นภาพเขียนหยาบๆ เหมือนกับลิงเพิ่งแอบปลิดลูกท้อจากต้นแล้วเหลียวซ้ายแลขวากลัวจะโดนใครไล่ตะเพิด  ฉันจึงบันทึกภาพโอ่งไว้พร้อมด้วยรอยยิ้ม  ลายเส้นไม่ได้อ่อนช้อยสวยงามวิจิตรตระการตา  แต่ภาพมีอารมณ์จนสะดุดใจ  หรือเพราะเรานึกไปถึงเรื่องไซอิ๋วเมื่อครั้งที่หงอคงแอบเข้าไปขโมยลูกท้อสวรรค์ที่พันปีจะออกผลสักครั้ง...ก็ไม่แน่  ใครจะนึกถึงยาหม่องตราลิงถือลูกท้อ  เราก็ไม่ว่ากันหรอกนะ



    ฉันกับเธอเวลาไปเที่ยวชมสถานที่ต่าง ๆ  เดินทางไปด้วยกัน  แต่ก็ต่างคนต่างเลือกเดินถ่ายภาพตามมุมที่ตนเองสนใจ  ราวกับต่างคนต่างมา  บางทีฉันอยากเรียกเธอให้ถ่ายภาพให้แต่ก็ไม่รู้หายไปอยู่มุมไหน  ก็ได้แต่ทำใจ  ถ่ายแต่สถานที่ไปเหอะ

    กลับลงไปเดินตามทางเดินข้างโบสถ์อีกรอบ  ด้านหลังมีเก้าอี้ยาววางอยู่หลายตัว  ให้นั่งพักเหนื่อย  แต่ฉันก็ได้แค่เดินผ่าน


 
    วนรอบโบสถ์แล้ว  เราก็เริ่มหาทางกลับกัน  เพราะที่ตั้งของวัดตั้งอยู่บนถนนสายในไม่ใช่ถนนสายหลัก  ทำให้นานครั้งจะเห็นรถแท็กซี่ผ่านทางมาสักที  ถ้าใครเอารถส่วนตัวมาคงจะสะดวกกว่า  ฟากถนนตรงข้ามตัววัดมีที่สำหรับใช้จอดรถยนต์ได้  
 
    ฉันกับเธอเดินวนจนไปถึงถนนใหญ่หลังจากกินไอติมกะทิกันไปคนละแท่ง  แล้วเธอก็โบกแท็กซี่ได้สำเร็จ  เพื่อจะไปยังเป้าหมายต่อไปคือหาอาหารเติมท้อง  แน่นอนคนที่บ่นว่าหิวๆ ไม่ใช่เธอ  เพราะงั้นต้องเป็นเรื่องสำคัญมาก

    ขอบคุณนะคะคุณหมีขาว      แม้แดดจะร้อนและเดินจนปวดเท้าไปหมด  แต่ฉันก็มีความสุขเสมอที่เราได้ไปเที่ยวด้วยกัน



เพรางาย  มณีโชติ
๓๑ ตุลาคม ๒๕๖๒ พฤหัสบดี


    
 

Create Date : 31 ตุลาคม 2562 Last Update : 31 ตุลาคม 2562 17:05:58 น. Counter : 893 Pageviews.		27 comments
Share Tweet