| บ้านเพรางาย
ยินดีต้อนรับผู้มาเยือนด้วยไมตรีจิต
|
|||||||||||||
ที่นี่ไม่มีอะไร  ธันวาคมปีกลาย โรงเรียนพานักเรียนไปทัศนศึกษาที่ภูกุ้มข้าว จังหวัดกาฬสินธ์ ไปดูสถานที่ที่เขาขุดพบโครงกระดูกไดโนเสาร์ สิ่งที่ฉันตื่นเต้นไม่ใช่การไปดูไดโนเสาร์ แต่เป็นเพราะในกำหนดการนั้นมีการแวะไปเยือนพระธาตุก่องข้าวน้อยที่จังหวัดยโสธร เรื่องของชายที่โมโหหิวจนพลั้งมือฆ่าแม่ตายโดยไม่ตั้งใจ ฉันได้อ่านได้ฟังมาตั้งแต่เล็ก ยังไม่เคยได้ไปเห็นสถานที่ที่เขาสร้างพระธาตุเพื่ออุทิศส่วนกุศลให้มารดาสักที อยากไปเห็นอนุสรณ์สถานแห่งความสำนึกผิดแห่งนั้นด้วยตาของตนเองสักครั้ง กรรมหนักหรืออนันตริยกรรมที่ว่ากันว่าใครทำลงไปแล้ว โทษทัณฑ์สาหัสสากรรจ์จนแทบจะไม่มีโอกาสหลุดพ้นจากขุมนรกได้เลย มีอยู่สี่ประการคือ ฆ่าบิดา ฆ่ามารดา ทำร้ายพระพุทธเจ้า และยุให้สงฆ์แตกแยก คนที่ขาดสติกระทั่งฆาตกรรมมารดาของตนได้ลงคอนั้น ไม่ใช่คนที่น่ายกย่อง แม้ในภายหลังจะได้ก่อสร้างถาวรวัตถุทางศาสนาเพื่อไถ่บาป แต่ก็ไม่อาจลบล้างสิ่งที่ได้กระทำลงไป ไม่ใช่ทุกอย่างที่เราจะแก้ไข แก้ตัวใหม่ได้ในโอกาสหน้า เหตุใดพระธาตุก่องข้าวน้อยจึงยืนยงยาวนาน รวมไปถึงเรื่องราวของชายที่ลงมือฆาตกรรมผู้ให้กำเนิดก็ยังเล่าขานควบคู่กันมา  วันนั้นฉันผิดหวังมากที่คณะครูส่วนใหญ่ลงมติไม่ให้แวะชมพระธาตุ เพราะเหตุผลว่าที่นั่นไม่มีอะไรให้ชมมากมาย และมีที่จอดรถไม่เพียงพอ เราอยู่ใกล้ชิดสถานที่สำคัญที่มีชื่อเสียงโด่งดังระดับประเทศ แต่กลับไม่สนใจที่จะแวะชื่นชม สถานที่ที่จะพาใครไปศึกษาต้องเป็นสถานที่ที่กว้างใหญ่ไพศาลเท่านั้นหรือ สถานที่เล็กๆ และมีชื่อเสียงของท้องถิ่นไม่คู่ควรแก่การสนใจ แล้วเราจะเพาะปลูกหัวใจรักใคร่ชื่นชมชุมชนของตนได้อย่างไร เมื่อเราเลือกที่จะทิ้งใกล้เพื่อไปคว้าไกลเท่านั้น เมื่อถึงเดือนของแกะ ฉันจึงเสนอให้พ่อพาไปเที่ยวพระธาตุก่องข้าวน้อยที่พลาดโอกาสชื่นชม ช่วงวันหยุดยาวฉันมักจะคิดหาสถานที่ท่องเที่ยวละแวกจังหวัดอุบลราชธานี ให้ครอบครัวของเราได้ไปเที่ยวด้วยกัน เพราะพ่อเป็นคนที่ชอบขับรถไปโน่นไปนี่ การได้ขับรถนานๆ เป็นความสุขอย่างหนึ่งของพ่อ แต่เราต้องไม่ไปไหนไกลจนต้องทิ้งบ้านนานนัก เนื่องจากแถวบ้านมีโจรขโมยชุกชุม เคยเข้ามางัดแงะบ้านได้ข้าวของไปแล้วรอบหนึ่ง ไม่มีใครอยากให้เกิดซ้ำ เราต้องเลี้ยวจากถนนใหญ่เข้าไปในหมู่บ้าน พระธาตุก่องข้าวน้อยตั้งอยู่ในเขตวัดของชุมชน มีลานกว้างที่พอจะให้รถขนาดใหญ่จอดได้ ฉันมั่นใจว่าถ้าคณะเดินทางของโรงเรียนตั้งใจจะมาชมจริงๆ ก็พอจะจอดรถทัวร์สิบสองคันได้ แม้จะต้องเบียดเสียดกันบ้าง ป้ายแผ่นใหญ่แต่งเป็นบทกลอนบรรยายเรื่องราวของผู้สร้างพระธาตุก่องข้าวน้อยตั้งเด่นสะดุดตา แต่ฉันไม่เข้าไปอ่าน กลัวสะเทือนใจเดี๋ยวน้ำตาจะร่วงอีก เท่าที่ดูด้วยสายตา ชาวบ้านคงช่วยกันดูแลบริเวณนี้ให้เป็นแหล่งท่องเที่ยวสร้างรายได้ของชุมชน มีจุดขายดอกไม้ธูปเทียน และมีร้านขายของที่ระลึกอยู่สักร้านสองร้านเท่านั้น ไม่ได้ตั้งสลอนเตรียมขายเต็มที่ ซึ่งมองอีกด้านก็คือที่นี่ไม่ค่อยมีใครมาเที่ยวมากนัก แต่ฉันก็ชอบความเงียบสงบและร่มรื่นอย่างที่เป็นอยู่นี้ ชอบต้นไม้ใหญ่ที่แผ่ใบกั้นแดดร้อนอยู่ด้านบน มองออกไปด้านข้างก็จะเห็นไร่นาชาวบ้านห่างจากเราแค่คืบ  พระธาตุก่องข้าวน้อยตั้งเด่นเป็นประธาน มีเจดีย์น้อยๆ รายรอบ แต่ที่ไม่ชอบใจคือศาลทรงอินเดียข้างหน้าซึ่งตั้งบังมุมสวยของพระธาตุเต็มที่ แม้จะเป็นสีปูนเปลือยที่ดำไปตามกาลเวลา แต่ฉันก็รู้สึกว่ามันไม่เข้ากับพระธาตุอยู่ดี ไม่ได้ถามใครว่าทำไมต้องสร้างเพิ่มเติมเข้ามา หรือมีจุดประสงค์อะไรในการสร้าง เพราะมัวแต่ขุ่นใจ ฉันมานึกออกถึงสาเหตุที่น่าจะยกย่องคนสร้างพระธาตุก่องข้าวน้อยเอาได้ที่นี่ สถานที่ที่เขาสร้างพระธาตุชดใช้บาปกรรมที่ตนเองกระทำ คนอีสานสมัยก่อนจะศรัทธาในศาสนามาก การสร้างพระธาตุถือว่าได้บุญแรงเช่นเดียวกับการสร้างพระแก้วที่นิยมกันมากทางแถบนี้ คนสร้างอาจจะต้องการให้บุญช่วยทอนบาปหนักหน่วง ป่านนี้ชายคนนั้นอาจจะยังใช้กรรมอยู่ในนรกไม่หมดสิ้น เพราะตามตำราโบราณหนึ่งปีนรกนั้นยาวนานกว่าหนึ่งปีมนุษย์มากนัก เราควรให้โอกาสแก่คนที่สำนึกผิดยอมกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดี ผู้ชายคนหนึ่งสำนึกในความผิดที่พลั้งมือฆ่ามารดาแต่ไม่อาจยื้อชีวิตที่ล่วงลับกลับคืนมาได้ นอกจากจะบวชแทนคุณแล้ว ยังก่อสร้างสถานที่ที่จะคอยย้ำเตือนสติให้คนรู้ว่าโทษของการโมโหร้ายเป็นอย่างไร ไม่เพียงแต่คอยเตือนใจคน สถานที่ยังเหมือนสิ่งที่คอยประจานความผิดของตนให้คนอื่นรับรู้ เมื่อใดที่ใครเห็นพระธาตุและสอบถามถึงที่มาที่ไป เรื่องของเขาก็จะถูกเล่าขานขึ้นมาอีก เขาจะต้องทนรับฟังคำบอกเล่าเรื่องราวผิดบาปของตนซ้ำแล้วซ้ำเล่าไปตลอดชั่วชีวิต เหมือนเป็นการตั้งใจลงโทษตนเองอย่างหนึ่ง คนที่ทำผิดแล้วสำนึกผิด แถมยังยินยอมรับคำสาปแช่งด่าว่า ไม่พยายามซุกซ่อนความผิดเอาไว้ ยินยอมประกาศความเป็นคนบาปเพื่อจะได้เป็นอุทาหรณ์สอนใจคนอื่น ฉันนับถือจิตใจของคนเช่นนั้น ตอนที่จุดธูปเทียนบูชาพระธาตุก่องข้าวน้อย ฉันไม่ได้ไหว้คนที่ฆ่าแม่ตัวเองตาย แต่ฉันไหว้เพื่อรำลึกถึงคุณงามของดีของคนที่ยอมอุทิศตนเพื่อคนอื่น ไหว้คนที่เชื่อมั่นศรัทธาในศาสนาของตน ไหว้ลูกผู้ชายใจนักเลงคนหนึ่ง พระธาตุก่องข้าวน้อยเป็นเพียงเจดีย์องค์เล็กๆ เรื่องของคนเล็กๆ ที่ต่อสู้กับความผิดบาปในหัวใจ ถึงใครจะมองว่าที่นี่ไม่มีอะไร แต่ฉันรู้ว่าที่นี่มีอะไร.... ๒๖ กันยายน ๒๕๕๔ 
ดูเงียบเหงานะครับ แต่รูปทรงเหมือนก่องข้าวจริงๆด้วย
จรนำนั้น แต่ก่อนอาจจะมีพระพุทธรูปอยู่ด้วยหรือเปล่าครับ ได้ยินเรื่องก่องข้าวน้อยฯมาตั้งแต่ยังเด็ก เชื่อว่าคนไทยส่วนใหญ่ก็คงเหมือนกัน แต่คนที่ได้ไปเยือนพระธาตุก่องข้าวนี้จริงๆ คงไม่มาก  โดย: Nagano
 วันที่: 27 กันยายน 2554 เวลา:21:16:52 น.ชอบบทความคุณเพรางายจังค่ะ เขียนบรรยายได้ทราบซึ้งจนขนลุกจริง ๆ เลยค่ะ จะมีใครบรรยายได้ดีเท่านี้ไหมหนอ ผู้สร้างพระธาตุคงจะทราบซึ้งกับคุณเพรางายไปด้วยค่ะ อยากให้บทความนี้ตีพิมพ์เป็นบทเรียนให้เด็ก ๆ ได้อ่านจัง เพราะตอนเด็ก ๆ จำได้ก็เรียนเรื่องนี้ แต่คำบรรยายอาจจะไม่ซึ้งเท่านี้ค่ะ ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมด้วยค่ะ
โดย: วันสดใส
วันที่: 27 กันยายน 2554 เวลา:21:31:07 น.นิทานก่อนนอน ๐๐๐พระจันทร์กำลังมองพ่อ๐๐๐
มีครอบครัวที่ยากจนอยู่ครอบครัวหนึ่ง เพื่อเป็นการประหยัดตกดึกหัวหน้าครอบครัวจึงมักจะลอบเข้าไปขโมยผักกาดในไร่ของคนอื่น ในดึกคืนวันหนึ่ง พ่อคนนี้ได้พาลูกชายอายุเจ็ดขวบเข้าไปในไร่ผักของคนอื่นโดยตั้งใจจะถอนหัวผักกาดเอากลับไปบ้าน ขณะที่เขาถอนได้ 2-3 หัว ลูกชายของเขาที่อยู่ข้างหลังได้กระซิบเบา ๆ ว่า พ่อแย่แล้ว มีคนกำลังมองพ่ออยู่ พ่อของเขาตกใจมาก เหลียวซ้ายแลขวาถามอย่างร้อนรนว่า ไหน ใครอยู่ที่ไหน เด็กน้อยชี้ขึ้นข้างบนพร้อมกับตอบว่า พ่อดูซิ พระจันทร์กำลังมองพ่ออยู่ไม่ใช่หรือ คำพูดของเด็กน้อยทำให้พ่อเขาตะลึงงัน เขารีบวางหัวผักกาดในมือลง ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีกลับมาอีกครั้ง ทำให้เขาทั้งไม่สบายใจและดีใจ เขาจูงลูกชายกลับบ้านไปอย่างเงียบ ๆ ตลอดทางเขาครุ่นคิดอยู่ว่า การลักขโมยเป็นบาปกรรมใหญ่หลวง เทพเทวดา หรือพระโพธิสัตว์คงเมตตากรุณา จึงได้อาศัยปากของเด็ก ทำให้ฉันสำนึกผิด ทำให้ฉันกลับใจใหม่ได้ แต่นั้นเป็นต้นมา เขาไม่กล้าประพฤติลักขโมยอีกเลย โดย: พันคม
วันที่: 27 กันยายน 2554 เวลา:21:55:44 น.แวะมาทักทายค่ะ เรื่องเล่านี้ได้ยินมาตั้งแต่เด็กเลยค่ะ
ไม่รู้เด็กสมัยนี้จะรู้จักเรื่องนี้มั้ย โดย: ALDI
วันที่: 29 กันยายน 2554 เวลา:2:51:29 น.ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมกันนะคะ
เรื่องรังนกกระจาบที่เห็นขาย ๆ ตามร้านเครื่องจักสาน อาจไม่ใช่ของนกกระจาบจริง ๆ ทั้งหมดก็ได้นะคะ เท่าที่ทราบมีแบบที่มนุษย์เราทำเลียนแบบเอามาขายด้วยเหมือนกันค่ะ เข้าทำนองของแท้กับของปลอมนั่นแหละ มนุษย์เรานี่อัจฉริยะจริง ๆ แต่ก็น่าเป็นห่วงอย่างที่คุณว่า มีคนซื้อ ก็ต้องมีคนขาย กระบวนการขโมยรังนกก็จึงยังคงมีอยู่ต่อไป โดย: ฟ้าใสวันใหม่
วันที่: 29 กันยายน 2554 เวลา:14:59:28 น.เรื่องนี้ฟังมาตั้งแต่เด็กแต่ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่ามีพระธาตอยู่ด้วย
ตอนแรกนึกว่าเป็นแค่เรื่องเล่า นิทานโบราณ เพิ่งมารู้นี่แหละค่ะว่าเป็นเรื่องจริง  แค่ได้ฟังเรื่องเล่าก็สะเทือนใจมาก ยิ่งมาเห็นโบราณสถานแบบนี้ สะเทือนใจหนักกว่าเดิม อยากจะลองไปดูซักครั้งเหมือนกันค่ะ ถ้ามีโอกาสจะลองไปดูค่ะ ขอบคุณนะคะที่เอาสถานที่นี้มาบอกกัน โดย: datenshi
วันที่: 29 กันยายน 2554 เวลา:18:59:36 น.ผิด รับ แก้ โลกไม่แตก
แต่น่าแปลก ที่คนกลับไม่กล้าทำ แง่บๆ โดย: itoursab
วันที่: 29 กันยายน 2554 เวลา:21:54:46 น.นิทานก่อนนอนคืนนี้....คนต่างกัน
มีพระราชาองค์หนึ่ง ซึ่งศรัทธาในพระพุทธศาสนา ได้ถามพระอาจารย์ว่าพระคุณเจ้าแท้จริงเป็นเพราะอะไรพวกเขา ต่างก็เป็นพลเมืองของฉันเหมือนกัน แต่ทำไมชีวิตความเป็นอยู่ของพวกเขาจึงต่างกันบางคนอายุยืนบางคนอายุสั้น บางคนแข็งแรง บางคนอ่อนแอขี้โรค บางคนสวยงาม บางคนขี้เหร่ บางคนร่ำรวย บางคนยากจน บางคนฉลาด บางคนโง่เขลา พระอาจารย์ถามกลับว่า "มหาบพิตร ทำไมผลไม้ต่าง ๆ รสชาติจึงไม่เหมือนกัน บางอย่างหวาน บางอย่างเปรี้ยว บางอย่างเค็ม บางอย่างขม บางอย่างฝาด” “ฉันคิดว่าคงเป็นเพราะเมล็ดไม่เหมือนกัน" ถูกต้องแล้ว ชีวิตของคนเราไม่เหมือนกัน สาเหตุเป็นเพราะว่า แต่ละคนในอดีตชาติได้สร้างกรรมมาไม่เหมือนกัน โดย: พันคม
วันที่: 29 กันยายน 2554 เวลา:22:28:01 น.บรรยากาศเหงาๆ แต่เงียบสงบดี
ที่ทักว่าทำไมไม่หัวเราะ ^-^ อยาหัวเราะค่ะ แต่กลัวพี่เจ้าหน้าที่แกไม่ทำเอกสารให้  โดย: jaysephine
วันที่: 1 ตุลาคม 2554 เวลา:9:48:29 น.นิทานก่อนนอน...ฝนเหล็กให้เป็นเข็ม
หลี่ไป๋ เป็นกวีเอกในสมัยราชวงศ์ถัง ตอนวัยเด็กเขาเป็นคนไม่ชอบเรียนหนังสือ เขาเห็นว่าการเรียนหนังสือเป็นเรื่องยากลำบากมาก ดังนั้นเขาจึงมักหนีเรียนไปเล่นอยู่เสมอวันหนึ่งขณะที่กลับบ้าน เขาเห็นหญิงชราคนหนึ่งที่มือถือเหล็กแท่ง พยายามออกแรงถูกับก้อนหินใหญ่ที่อยู่บนพื้น หลี่ไป๋รู้สึกแปลกใจจึงเข้าไปถาม "ท่านยาย ท่านถูอันนี้จะทำอะไร?" หญิงชรากล่าวว่า "ยายจะถูให้มันเป็นเข็ม" "แท่งเหล็กขนาดนี้ถูให้มันเป็นเข็มได้หรือ?" หลี่ไป๋ถามอย่างไม่ค่อยเชื่อ หญิงชรามองหน้าหลี่ไป๋แล้วกล่าวว่า "หลานเอ๋ยขอเพียงให้มีความพากเพียรพยายามถูเช้าถูค่ำทุกวัน แท่งเหล็กอันนี้ก็ย่อมสามารถถูเป็นเข็มได้" หลี่ไป๋ได้ฟังดังนั้นพลันเกิดความรู้แจ้ง รีบวิ่งกลับบ้านทันที ตั้งแต่นั้นมาเขาไม่เคยหนีโรงเรียนอีกเลย ทั้งยังขยันเล่าเรียนมาก โดย: พันคม
วันที่: 1 ตุลาคม 2554 เวลา:23:42:09 น.๐๐๐นิทานก่อนนอนเรื่องพร3ประการ๐๐๐
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ยังมีกบวิเศษตนหนึ่ง อาศัยอยู่ในป่าซึ่งเป็นป่าดงดิบ ลึกลับยากที่จะมีมนุษย์หรือสัตว์ชนิดใดเดินทางไปถึงแต่แล้ววันหนึ่งกบวิเศษได้ยินเสียงสัตว์สองชนิดวิ่งไล่กวดกันมาอย่างเอาเป็นเอาตาย ที่แท้มันคือหมีตัวใหญ่กำลังไล่ล่ากระต่ายเจ้าเล่ห์เพื่อนำไปทำดินเนอร์มื้อเย็นกบวิเศษเรียกให้สัตว์ทั้งสองหยุดตอบข้อซักถามเพราะตลอดชีวิตของมันไม่เคยพบหมีและกระต่ายวิ่งไล่กันมาก่อน "เจ้าทั้งสองวิ่งกวดกันแทบเป็นแทบตายเพราะเหตุใดหรือ" กบถาม "มันจะจับข้าทำอาหาร" กระต่ายตอบลิ้นห้อยด้วยความเหนื่อย "อ๋อ เป็นเช่นนี้เอง เอาเถอะ อย่าทำร้ายซึ่งกันและกันเลย เราจะให้พรวิเศษเจ้าตัวละ 3 ข้อ หวังว่าคงจะช่วยลดความขัดแย้งลงได้" ทั้งหมีและกระต่ายรับคำด้วยความยินดี เจ้าหมีเป็นฝ่ายขอพรก่อน มันคิดอยู่เป็นนาที จึงกล่าวว่า "ข้าอยากให้หมีทั้งหมดป่าแห่งนี้ยกเว้นตัวข้าเป็นตัวเมียทั้งสิ้น" กล่าวเสร็จมันพลันตัวสั่นขนพองด้วยความสยิว กลิ่นสาบสาวจากหมีตัวเมียฟุ้งไปทั่วป่า กระต่ายผู้น่าสงสารของเพียงหมวกกันน็อกหนึ่งใบ "เจ้ากระต่ายปัญญาอ่อนหน้าโง่ ถ้ามันขอเงินสักพันล้านมันสามารถซื้อหมวกกันน็อกได้หลายล้านใบ แต่ช่างเถอะ ไม่ใช่ธุระอะไรของเรา" เจ้าหมีบ้าเซ็กซ์ ขอพรข้อ2 ซึ่งมันคิดอยู่นาน ประมาณ 3นาทีก่อนจะกล่าวว่า "ข้าปรารถนาให้หมีทุกตัวในป่าถัดไปกลายเป็นตัวเมียทั้งสิ้น" กล่าวเสร็จตัวมันพลันน้ำลายไหลยืดด้วยความสยิว หมีตัวเมียเพิ่มอีกนับร้อยตัว มันจะตั้งฮาเร็มหมี กระต่ายน้อยขอมอเตอร์ไซต์หนึ่งคัน เมื่อได้สมปรารถนามันก็สวมหมวกกันน็อก ขึ้นคร่อมและสตาร์ทรถทันที หมีใหญ่ขอพรข้อสุดท้าย "ข้าปรารถนาให้หมีทุกตัวในโลก ยกเว้นตัวข้า กลายเป็นหมีตัวเมียทั้งสิ้น" โอ .. มันแทบจะรอไม่ไหวแล้ว แต่แล้วเจ้าหมีมันถึงกับช็อค เมื่อได้ยิน กระต่ายน้อยขอพรข้อที่ 3 ก่อนบึ่งรถหนีไปในทันที >>>>>ข้าขอให้เจ้าหมีตัวนี้เป็นเกย์<<<<< โดย: พันคม
วันที่: 2 ตุลาคม 2554 เวลา:20:40:23 น.ขอบคุณครับที่แวะไปทักทาย
ทางโรงเรียนจัดทีไร ไปไม่ถึงครับ จัดไปหัวหิน ก็ไปแค่ชะอำ  โดย: เศษเสี้ยว
วันที่: 7 ตุลาคม 2554 เวลา:12:48:02 น.เรื่องนี้สลดมาดเลยนะคะ ความหิว ถึงกับฆ่าคนได้
แม้กระทั่งผู้เป็นแม่ อนาถใจจริงๆค่ะ ขอบคุณที่แวะไปชมดอกไม้ที่บ้านนะคะ ถ้าว่าง เชิญอีกนะคะ ยินดีค่ะ  โดย: mambymam
วันที่: 7 ตุลาคม 2554 เวลา:14:32:20 น.นิทานก่อนนอน...สุนัขผู้ซื่อสัตย์
บ้านหลังหนึ่งเลี้ยงสุนัขเอาไว้เฝ้าบ้าน สุนัขตัวนั้น ซื่อสัตย์มาก ในยามกลางคืนขณะที่มันนอนหลับ หากได้ยินเสียงผิดปกติมัน ก็จะลุกขึ้นมาเห่าเสมอเพื่อเตือนภัยเเก่เจ้าของบ้าน คืนหนึ่ง มันได้ยินเสียงฝีเท้าคนย่ำใบไม้ดังกรอบเเกรบ เเผ่วเบา ที่ใกล้รั้วบ้าน เเม้จะไม่ได้เห็นว่าเป็นใครมันก็ส่งเสียงเห่าคำราม ขู่ไว้ก่อน เจ้าหัวขโมยจึงโยนเนื้อซุบยาเบื่อชิ้นหนึ่งเข้ามาในรั้ว สุนัข เฝ้าบ้านเดินเข้าไปดมๆ เเต่ก็ไม่กิน มันยังคงเห่าต่อไปจนกระทั่งเจ้าของบ้านออกมาดู เเล้วก็ช่วยกัน จับขโมยได้ในที่สุด นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า "อามิสสินบนนั้นซื้อความซื่อสัตย์ภัคดีไม่ได้ โดย: พันคม
วันที่: 8 ตุลาคม 2554 เวลา:20:48:01 น.นิทานก่อนนอน...กวางป่ากับพวงองุ่น กวางป่าวิ่งไปในเพิงองุ่นเพื่อซ่อนตัวจากการตามล่า ของนายพราน " ขอให้ข้าซ่อนตัวด้วยเถิดนะองุ่น " กวางป่ากล่าวอย่างนอบน้อม องุ่นก็อนุญาติ เมื่อพรานตามมาถึงบริเวณนั้นเเต่ไม่พบกวางป่า ก็จึง วิ่งไปอีกทางหนึ่ง กวางป่าเห็นว่าปลอดภัยเเล้วจึงกัดพวงองุ่นอย่าง เอร็ดอร่อย " เจ้ากินข้าทำไมเพื่อนเอ๋ย " ตัวองุ่นถามอย่างน้อยใจ กวางป่าจึงว่า " ถ้าข้าไม่กินเจ้า ก็มีคนอื่นมากินเจ้าอยู่ดีนั่นเเหละ " ขณะที่กัดกินพวงองุ่นเอง พรานอีกคนหนึ่งผ่านมาเห็นว่ามีบางสิ่ง เคลื่อนไหว อยู่ใต้เพิงองุ่นจึงเล็งธนูยิงใส่กวางป่าทันที นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ๐๐๐คนไม่รู้บุญคุณคนมักประสพความหายนะ๐๐๐ (คัดลอกจากอินเตอร์เนท) โดย: พันคม
วันที่: 12 ตุลาคม 2554 เวลา:21:46:48 น.ชอบการถ่ายทอดเรื่องราวของ จขบ. จังค่ะ .... เราเป็นคนพื้นถิ่น ไม่ไกลจากแถวนี้ ก็เคยได้ยินแต่เรื่องราว แต่ไม่เคยได้เยี่ยมชมสถานที่จริงเหมือนกัน ... ว่าไป แอบเห็นว่า เป็นคนบ้านเดียวกับ จขบ. ด้วยค่ะ :))
โดย: Tristy
 วันที่: 17 ตุลาคม 2554 เวลา:8:39:33 น.นิทานก่อนนอน......นกกระเรียนกับหมาป่า นกกระเรียนเห็นหมาป่านอนดิ้นทุรนทุรายอย่างเจ็บปวด ที่กลางป่า จึงเข้าเข้าไปถามไถ่อย่างเวทนาว่า "เจ้าเป็นอะไรหรือ" "ข้ากลืนชิ้นเนื้อเข้าไปกระดูกติดคอข้าทำอย่างไรก็ไม่ออก" หมาป่าบอกแล้วก็ขอร้องให้นกกระเรียนช่วยตนด้วยแล้ ตน จะให้รางวัลอย่างงามเป็นการตอบแทน นกกระเรียนจึงยื่นคออันยาวเรียวของมันเข้าไปในปาก หมาป่า และสามารถล้วงเอากระดูกออกมาได้สำเร็จ เมื่อนกกระเรียนทวงถามถึงรางวัล หมาป่าก็คำรามว่า "ข้าไม่งับคอเจ้าขาดตายก็ดีแล้ว ยังจะมาเอาอะไรจากข้าอีก เล่า" นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า "คนพาลมักไม่เห็นความดีของผู้อื่น (คัดลอกจากอินเตอร์เนท) โดย: พันคม
วันที่: 17 ตุลาคม 2554 เวลา:21:56:54 น.นิทานก่อนนอน...ลาและสุนัขตัวน้อย มีอยู่ครั้งหนึ่ง ชาวนาได้เข้ามาดูแลสัตว์ที่เขาใช้บรรทุกสัมภาระในคอกม้า ในบรรดาสัตว์ทั้งหลายนั้น ก็มีลาตัวที่เขาโปรดปรานอยู่ตัวหนึ่ง มันมักจะ ได้รับอาหารอย่างดี และพานายของมันไปใหนมาไหนอยู่บ่อยๆ ชาวนาได้ เข้ามาพร้อมกับสุนัขตัวน้อย ที่กระโดโลดเต้น และเลียมือของชาวนา อย่างมีความสุข ชาวนาล้วงเข้าไปในกระเป๋า หยิบอาหารอย่างดีให้แก่ สุนัข จากนั้นก็นั่งลงพร้อกับออกคำสั่งพวกคนรับใช้สุนัขกระโดดขึ้นไป อยู่บนตักของ นายของมัน มันก็นอนอยู่ตรงนั้นในขณะที่ชาวนาลูบหู ของมัน เอลามองเห็นเหตุการณ์นี้ มันก็ดิ้นหลุดจากเชือกผูกคอและ เคลื่อนใหวอย่างร่าเริงเลียนแบบเจ้าสุนัข ชาวนาก็หัวเราะ เจ้าลาจึง วิ่งไปหาเขา เอาอุ้งตีนวางบนไหล่ของชาวนาและพยายามปีนขึ้นไป อยู่บนตักของเขา คนรับใข้ของชาวนารีบวิ่งมาพร้อมกับด้ามไม้ และคราด และตีสั่งสอนเจ้าลาตัวนั้น นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ๐๐๐การเลียนแบบอย่างโง่เขลาไม่ใช่เรื่องที่ดี๐๐๐ (คัดลอกจากอินเตอร์เนท) โดย: พันคม
วันที่: 1 พฤศจิกายน 2554 เวลา:22:49:36 น.อรุณสวัสดิ์ยามเช้า
ไม่ได้ตื่นมาทักตอนเช้าๆแบบนี้มานานมากแล้วนะ อากาศสดชื่นครับ มีความสุขนะครับ โดย: พันคม
วันที่: 22 พฤศจิกายน 2554 เวลา:8:09:17 น. ยิ้มทุกยามตามมาตรปรารถนา ทุกทิวา-ราตรีที่เคลื่อนผ่าน สุขทุกทิศตามจิตคิดต้องการ ฟ้าประทานวารนี้ทั้งปี...เทอญ โดย: พันคม
วันที่: 24 ธันวาคม 2554 เวลา:20:40:04 น. |
เพรางาย
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 11 คน [?] คนที่กำลังไล่ตามความฝัน ท่ามกลางความผกผันของวันเวลา Group Blog All Blog
Friends Blog
|
||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||
อืมม ตำนานเรื่องนี้เป็นอุทาหรณ์ไว้คอยใจได้ดีทีเดียวเชียวหละค่ะ
อารมณ์ชั่ววูบนั้นทำให้คนขาดสติ เผลอทำอะไรโดยไม่ทันยั้งคิด
จนทำให้ต้องเสียใจตลอดชีวิตเลยเนอะ
ปล..เพิ่งเห็นหลังไมค์ ตะกี้นี้เองค่ะ
แหะๆๆ ไม่ค่อยได้เข้าหลังบ้านบ่อยเท่าไหร่อ่ะนะคะ