The Venetain Macau และเราหลายๆคน

24-25 / 07 / 2010

ไปถึงสนามบินสุวรรณภูมิตั้งแต่ไก่โห่ กว่าจะได้บินก็ 10.15 น. ครั้งนี้เราไปกันหลายคนมากๆ นับรวมแล้ว 12 คน ในตอนแรกที่จองตั๋ว 0 บาทนั้น 16 คน แต่สละสิทธิ์ไป 4 คน

แค่คิดก็เหนื่อยซะแล้ว ไม่เคยไปมากๆ แบบนี้มาก่อนคงจะเหนื่อยน่าดู

ระหว่างที่รอเช็คอิน เห็นคุณยุ้ย จีรนันท์มารอเช็คอินด้วย ไม่ได้ถามว่าจะบินไปไหนแต่ไม่ได้บินกับเราแน่นอน ดาราไม่ค่อยจะนั่งแอร์เอเซีย



และคนนี้ก็ชื่อจีรนันท์เหมือนกันค่ะ ไม่ได้เป็นดาราแต่เป็นเพื่อนเราเอง เพื่อนกันตั้งแต่เรียนมัธยมจนถึงปัจจุบันและจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป



ผ่านกระบวนการต่างๆแล้ว ก็เข้าไปนั่งรอที่ louge kingpower





วันนี้ louge ฝั่ง VIP ยังไม่บริการอาหารมื้อหนักๆ ขอมาม่าก็ยังไม่มี มี ชา กาแฟ น้ำดื่ม น้ำส้ม และขนมเค้ก แซนวิชให้ไม่อั้นเลยค่ะ



พอใกล้เวลาบอร์ดดิ้ง เราไปนั่งรอที่หน้า Gate ตอนนี้มากันครบแล้วค่ะ





มองจากเครื่องบิน บ้านเมืองเราก็สวยไม่เบาโน๊ะ



เหิรฟ้าสู่เมืองมาเก๊า



ตั๋วก็ได้มาถูกแล้ว จึงไม่ลืมที่จะอุดหนุนอาหารคุณแอร์สักหน่อย





แตะพื้นรันเวย์มาเก๊าเป็นที่เรียบร้อยแล้วค่ะ ครั้งนี้เป็นครั้งที่ 2 ที่ได้มาเยือน ครั้งก่อนเมื่อประมาณ 2 ปีที่แล้ว



เมื่อทุกคนผ่าน ต.ม. มาเรียบร้อยแล้วรีบเดินไปขึ้นรถของเวเนเชี่ยนค่ะ จอดรอเราอยู่แล้ว ฟรีด้วย





ได้ตั๋วเครื่องบินราคาถูก แต่มาเสียเงินค่าที่พักแพงมาก โดยเฉพาะเวเนเชี่ยนคืนนึงเหยียบหมื่นเลยค่ะ เพราะว่าเป็นวันหยุดยาว





ระหว่างที่เรา Check in เพื่อนๆ ถ่ายรูปรอกันใหญ่ปล่อยให้เราไป speak english งูๆปลาๆ





The Venetain หรูหรา สว่างเรืองรองเหมือนทองทา





คนมหาศาลล้านเจ็ด



ไม่น่าเชื่อว่าจะมาเล่นการพนันกันได้มากขนาดนี้ สมแล้วที่รายได้หลักมาจากคาสิโน





เรารีบขึ้นเอากระเป๋าไปเก็บ ที่นี่เคลมตัวเองว่าเป็น 6 ดาวแต่เราว่ามันไม่น่าจะใช่อะ เพราะมันกว้างเกินที่บริการทั่วถึง วุ่นวายโวกเวก และต้องบริการตัวเอง ขนกระเป๋าขึ้นไปเอง ไม่มีใครสนใจ เราจองห้องไว้ 5 โมงแล้วยังได้ห้องไม่ครบเลย บริหารจัดการไม่ดีเท่าที่ควร

พาชมห้องก่อนนะคะ ห้องจะเป็นพื้นเล่นระดับ กว้างใช้ได้ค่ะ







เตียงกว้าง นอนเตียงละ 2 คนได้เลย



โซฟามุมนี้ น่านั่งและจะโดนยึดโดยคนบางคนอีกในไม่ช้า





มี printer and fax ให้ด้วย ถ้าเล่นการพนันหมดตัว จะได้ รับ fax เอาสำเนาโฉนดที่ดินมาจำนอง คิดได้ไงเนี่ย 555 ร้ายกาจมาก







มุมทีวี และ มินิบาร์





หนอย... ค่าห้องแพงดีนัก ต้องรีวิวให้ครบทุกซอก ทุกมุม ทั้งเปิดไฟและปิดไฟ



ในตู้เย็นอยากกินต้องเสียตังค์นะคะ ไม่ฟรีค่ะ แล้วเราจะกล้ารึ แพงซะขนาดนั้น









และเมื่อ พวกเราเริ่มเปิดกระเป๋า สภาพห้องก็เริ่มเปลี่ยนไป





พอเปิดม่านออกจะเห็นวิวแบบนี้





ต่อไปถึงคิวห้องน้ำบ้าง







มุมนี้ขอจอง



ส่วนนี้มีประตูปิดอีก 1 ชัั้น กลิ่นจะได้ไม่ออกมารบกวนในห้องอาบน้ำ



ตู้อาบน้ำ และอ่างอาบน้ำ เดี๋ยวต้องขอแช่สักหน่อยแล้ว



พักผ่อนกันพอสมควรแล้ว เตรียมตัวออกไปเที่ยวดีกว่าไหม ระหว่างรอให้ทุกคนมาครบ ขอสักหน่อยนะคะ คู่รักคู่กัดแห่งปี



อากาศครึ้มๆ เหมือนฝนจะตกเลย ใจไม่ดีกลัวเที่ยวไม่สนุก







เมื่อมาครบเราไปขึ้นรถบัสของเวเนเชี่ยน ที่ฝั่ง west ไปลงท่าเรือ แล้วนั่ง Taxi ต่อไป senado



เราไปกันหลายคน ต้องพยายามเรียกรถ Taxi ที่นั่งได้ 5 คน เพื่อจะได้ประหยัดเหลือน้อยๆคัน ระหว่างทางก็ชมวิวทิวทัศน์ดูบ้านเมืองเค้าไปด้วย

ต้องข้ามสะพานหลายสะพาน The Venetian อยู่เกาะไทปา ส่วน Senado อยู่ฝั่งมาเก๊า



ตึกรามบ้านช่องเค้าก็สวยดีค่ะ









รถเมล์มาเก๊าค่ะ มาครั้งนี้พวกเราไม่ได้ใช้บริการเลย


ถึงแล้วค่ะ senado







หลายๆ คนที่มามาเก๊า senado จะเป็นสถานที่ที่ไม่ควรพลาด



นักท่องเที่ยวเดินกันขวักไขว่



ตึกสูงใหญ่รูปทรงแปลกตา











เคยเป็นเมืองขึ้นของโปรตุเกส จึงมีโบสถ์หลายที่





บรรยาศที่นี่น่าเดินเล่น ช้อปปิ้งและมีอะไรอร่อยๆ ให้ลองชิม



มอลลี่บอกว่าราคาบอสสินี่ ก็ไม่ต่างจากฮ่องกงนัก



ดื่มน้ำด้วยกันก่อนไหมคะ



เมื่อเห็น Bossini แล้ว ก็ให้เลี้ยวซ้าย เพื่อไปซากประตูโบสถ์เซ็นต์ปอล












เห็นพวกเราอยู่แค่ 5 คน ส่วนคนอื่นๆ ที่มาด้วย เค้าไปอยู่ในกันที่ไหนนะ หลงกันไปตอนที่อยู่หน้าร้าน Sasa



มองย้อนกลับไปจากที่เราเดินขึ้นมาก็หาไม่เจอ



ก่อนจะกลับแวะซื้อหมูแผ่น กับชิมทาร์ตไข่ เจ้าดังของถนนเส้นนี้



แหะ ๆ ชิมของเค้าไปเยอะมาก



ได้มาคนละโลสองโล



ค่ำแล้วเริ่มเปิดไฟ สวยงาม





เอ...แล้วอีกกลุ่มหายไปไหนนะ



ยืนรออยู่แถวๆ นี้ก็แล้วกันเดี๋ยวก็คงหากันพบ









เห็นแล้วๆ หากันจนพบ แต่...สุดที่รักของเราหายไปไหน เฮ้อ...



เมื่อมาจนครบแล้ว หามื้อเย็นทานกันเถอะค่ะ หิวแล้วอยากให้ลองอาหารแมคคันนีส แต่ร้านไม่ค่อยโอเท่าไหร่เลย จริงๆแล้วมีร้านอื่นที่จะแนะนำ แต่ดูแต่ละคนแล้วเค้าเหนื่อย เลยไม่กล้าพาเดินต่อไปอีก





มาดูหน้าตาของอาหารสักหน่อยไหม





มื้อนี้ไม่อร่อยเลยค่ะ ผิดหวัง แต่เราตั้งใจว่าจะไปหาอะไรกินกันต่อที่ถนนสายอาหาร ระหว่างที่รอเรียก taxi เก็บภาพบรรยากาศยามค่ำคืนของเมืองมาเก๊าไปด้วย







เห็นคาสิโนลิสบัว ซึ่งเมื่อ 3 ปีก่อนนั้น ลิสบัวเป็นคาสิโนที่ใหญ่ที่สุดของมาเก๊าแล้ว แต่ตอนนี้เวเนเชี่ยนแย่งตำแหน่งไปซะแล้วค่ะ และคงจะมีอะไรมาทำลายสถิติอยู่เรื่อยๆ ไม่มีที่สิ้นสุด





พื้นก็ปูกระเบื้องเป็นลวดลายต่างๆ ตัวนี้เป็นรูปเปลือกหอย



เป็นเรื่องแล้วไหมล่ะ อยู่ดีๆ ฝนก็ตกจึงต้องล้มเลิกที่จะไปถนนสายอาหาร แล้วไปดู City of dreams แทน



City of dreams อยู่ไม่ไกลจากเวเนเชื่ยน ตรงข้ามกันเลยค่ะ







ฝั่งตรงกันข้ามเป็นเวเนเชี่ยน ตระหง่านตะการตาเป็นยิ่งนัก ใช่ละสิคืนนึงๆ เก็บเงินค่าพักแพงหูฉี่





มาเก๊าเป็นเมืองที่ตื่นตอนกลางคืน กลางวันเงียบเชียบ สีสันยามค่ำคืนสวยยิ่งนัก



นั่งรอกันไปค่ะ รอนานสองนาน อีก 5 คนหายไปไหนหนอ เพราะเราต้องแบ่งกันขึ้น taxi จึงมาไม่พร้อมกัน



City of dreams เป็นการแสดงไฟนะคะ ไม่มีการเก็บเงินใดๆ ค่ะ แต่ต้องไปรับบัตรเข้าชม และรอคิวอยู่นานพอสมควรถ้าเป็นช่วง 12.00pm-6.00pm จะมีการแสดงทุกๆครึ่งชั่วโมง และหลังจาก 7.00pm-10.00pm จะมีทุกชั่วโมงค่ะ เราไปไม่ทันรอบ 9.00pm ต้องรอดูรอบlสุดท้ายเลย



จากด้านหน้าเดินเข้าไปในตึกจะมีจุดรับบัตรค่ะ เข้าไปขอรับมาได้เลย โชว์พาสปอร์ตเค้าก็จะให้มาค่ะ แต่ตอนเราไปไม่ได้โชว์เลยค่ะ เค้าถามว่ามากี่คนแล้วก็นับๆ ส่งให้เลย



การแสดงก็จะใช้ไฟประมาณเลเซอร์ ทำเป็นรูปเสือ รูปมังกร รูปสตางค์





มั่วแต่อึ้ง ทึ่ง จนไม่ค่อยได้ถ่ายรูปมา เพราะการแสดงนั้นต้องแหงนหน้าขึ้นมองที่เพดานด้านบน และมีน้ำพุ่งเป็นช่วงๆ จึงไม่สะดวกเท่าไหร่ แต่ถ้าใครได้มีโอกาสไปก็นับว่าคุ้มนะคะ เค้าทำได้ดีในระดับหนึ่งเลยค่ะ แถมไม่เก็บเงินอีกด้วย

การแสดงจบเราก็เดินข้ามถนนกลับมาที่เวเนเชี่ยนได้เลย สะดวกมากๆ ตั้งใจจะไปขึ้นเรือกอนโดลาเหมือนแอฟกับอั้มในละครเรื่องน้ำตาลไหม้





มัวเดินช้อปปิ้ง ดูนั่นดูนี่ จนไปไม่ทันค่ะเค้าปิดบริการไปแล้วสำหรับค่ำคืนนี้ เดินดูท้องฟ้าที่เวเนเชี่ยนจำลองไว้สวยๆ แทน



คุณเพื่อนเดินมากจนรองเท้ากัด ต้องได้เสียเงินซื้อใหม่อีก 1 คู่ แต่คุณเธอก็ดูมีชีวิตชีวามากกับการช้อปปิ้ง ไม่เน้นเที่ยว ไม่เน้นกิน ถ้าให้ช้อปถึงไหนถึงกัน







ร้านรวงเริ่มปิดเพราะว่าเที่ยงคืนแล้ว



กลับห้องไปนอนดีกว่า ห้องพักราคาตั้งแพงแต่ใช้ไม่คุ้มเลย อาบน้ำเสร็จกว่าจะได้นอนเกือบๆ ตี 2



เช้าวันใหม่รีบตื่น เก็บของเพราะจะต้องเอากระเป๋าไปฝากไว้เนื่องจากเราต้องไปเที่ยวกันต่อ กลัวกลับมา check out ไม่ทัน ก่อนไปขอถ่ายรูปเป็นที่ระทึก เอ้ย...ระลึกสักหน่อยว่าเราเคยมานอนแล้วนะ





นี่เลยๆ ห้องนี้ที่เราเคยมานอนแล้ว



ตามมาเลยครับผม เดี๋ยวฝากกระเป๋าแล้วเราก็ไปทานอาหารเช้าต่อ



อาหารเช้ามีให้เลือกหลายอย่าง เลือกกินได้ตามความชอบ









อาหารเช้าคิดราคาเป็นบาทตกคนละ 700++ แต่เรากินไม่คุ้มเลย

วันนี้อีกกรุ๊ฟขอแยกตัวไม่ไปด้วย จะขอเดินเล่นอยู่ในโรงแรม ส่วนพวกเรา 5 คนจะไปวัดอาม่าค่ะ



วัดอาม่าเป็นหวัดคู่บ้านคู่เมือง และเป็นตำนานของเกาะมาเก๊า ซึ่งเราเคยเล่าไว้แล้วจากการที่มาเที่ยวครั้งแรก ครั้งนี้ไม่ขอกล่าวถึงแล้วนะคะ






















เมื่อ 2-3 ปีที่แล้ว เราก็มายืนแบบนี้ตรงนี้ ไม่รู้จะมีครั้งที่ 3 อีกหรือไม่






มาเรียก Taxi บริเวณนี้เพื่อจะไป โรงแรม Wynn



เราไป Wynn hotel ก็เพื่อไปชมน้ำพุเต้นระบำ




ป้ายโฆษณาก็จะเปลี่ยนไปเรื่อยๆ





การแสดงน้ำพุจะมีทุกๆ 15 นาที



จบการแสดงน้ำพุเต้นระบำ จะมีการแสดงต้นไม้เงินต้นไม้ทองต่อ แต่ต้องเดินเข้าไปข้างในค่ะ



ต้นไม้จะออกมาจากด้านล่างค่ะ ซึ่งตอนนี้อยู่ข้างหลังคุณชายคนนี้



ข้างบนจะเป็น 12 นักษัตร แกะสลักไว้อย่างสวยงามทาด้วยสีทองผ่องอำไพ



รอไม่นานเพดานที่เป็นรูปนักษัตร ก็ค่อยๆเปิดออกมีแสงไฟกลม โผล่ออกมา



และในทันใดนั้นด้านล่างก็มีต้นไม้โผล่ขึ้นมาด้วย



ต้นไม้จะค่อยๆ เลื่อนขึ้นมา



แล้วไฟก็จะทำให้ต้นไม้เปลี่ยนสีเป็นสีทอง





แล้วก็ไฟพิศวงงงงวย



ต้นไม้เงินต้นไม้ทองแสดงแค่ 15 นาที แต่สวยงามตระการตาคุ้มมากที่มาดู ไม่มีค่าใช้จ่ายใดๆ ด้วยค่ะ ดูฟรี เมื่อแสดงจบเรารีบกลับไป Taipa เพื่อไปเวเนเชี่ยน



ไปเดินเล่นที่เวเนเชี่ยนกินไอศครีมกันอีกคนละนิด



เรือกอนโดลา พายมาพอดี





เวนิชเอเชีย สวยไหมคะ ถึงแม้จะจำลองมาแต่ก็สวยไม่เบาเลย



ที่นี่มีร้านขายของหลายร้าน brandname ก็เยอะมาก แต่ราคาก็สูงเสียดายที่ไม่มีเวลาพอได้ไปทานอาหารที่ food republic เลย มัวแต่ตะลอนๆเที่ยว



เดินไปเดินมาจนหลง กลับไปที่เดิมไม่ถูก เดินวนตั้งหลายรอบก็กว้างออกซะขนาดนั้น



จนเห็นคนนี้ โหยยย...โล่งใจ มาถูกทางแล้ว ทำให้คน 10 คนรอซะเกือบครึ่งชั่วโมง



เมื่อมาพร้อมเพรียงแล้ว ก็ไปขึ้นรถบัสของเวเนเชี่ยน ให้ไปส่งที่ท่าเรือไทปาเฟอร์รี่ ไทปาเฟอร์รี่เป็นของเวเนเชี่ยนค่ะ เป็นท่าเรือที่จะไปฮ่องกง ค่าโดยสารก็พอๆกับ Turbo Jet แต่เราไม่อยากเสียเวลาข้ามไปฝั่งมาเก๊า จึงขึ้นที่ท่าเรือไทปาสะดวกกว่า และเปิดทีหลัง Turbo Jet ด้วยเรือก็น่าจะใหม่กว่า

ซื้อตั๋วก่อนค่ะ



แต่ไม่ว่าจะขึ้นเรือของบริษัทไหน ยี่ห้อไหน ก็มึนหัว เมาเรือทุกยี่ห้อค่ะ แต่คนอื่นเค้าไม่เป็นกันนะคะ เราเป็นอยู่คนเดียว



ใช้เวลาประมาณเกือบ 2 ชั่วโมงเราก็ถึงฮ่องกงค่ะ แล้วพบกันใหม่ที่ฮ่องกงนะคะ

หมายเหตุ การรีวิวครั้งนี้อาจไม่ค่อยมีรายละเอียดเรื่องสถานที่มากนัก เนื่องจากว่าไปซ้ำจากที่เคยไปมาเป็นส่วนใหญ่

Create Date : 02 พฤศจิกายน 2553		5 comments
Last Update : 3 พฤศจิกายน 2553 0:14:57 น.
Counter : 1169 Pageviews.
Share Tweet