ด้วยรักและความตาย 

มินะโตะ คะนะเอะ เขียน  

เมธี ธรรมพิภพ แปล 

สำนักพิมพ์ Humming Books 

พิมพ์ครั้งที่ 1 มีนาคม 2563 

235 บาท  222 หน้า 

#แปลญี่ปุ่น #รวมเรื่องสั้น #นิยายแปล #ด้วยรักและความตาย #มินะโตะคะนะเอะ #HummingBooks #รีวิวหนังสือ #รีวิวนิยาย #ออโอ

หลังปก 

แม่กับลูกสาว พี่สาวกับน้องสาว เพื่อนกับเพื่อน ชายกับหญิง... 

ความสัมพันธ์ที่ไม่เป็นไปตามหวัง นำไปสู่ ‘จุดจบ’ อันโหดร้ายจนคาดไม่ถึง! 

รวมหกเรื่องสั้นแนวลึกลับบีบหัวใจ ถ่ายทอดให้เห็นถึงก้นบึ้งของจิตใจมนุษย์ 

สุดที่รัก  

หญิงโสดวัยกลางคนที่ถูกแม่ดุตั้งแต่เล็กจนโต แต่แม่กลับใจดีกับน้องสาว ทำให้เธอเปิดใจให้แก่แมวเท่านั้น 

เพื่อนแท้  

หญิงสาวผู้ใฝ่ฝันอยากเป็นนักเขียนบทละคร ถูกนักเขียนมือใหม่อีกคนแย่งรางวัลชนะเลิศการประกวดบทละครไป เธอจึงต้องทำทุกวิถีทางเพื่อเอาชนะให้ได้ 

หญิงบาปหนา  

หญิงสาวที่สารภาพว่า คดีชายหนุ่มไล่ฟันคนที่ไม่รู้จักตายสามราย เกิดจากความผิดของเธอเอง 

คนใจดี 

ผู้หญิงที่ถูกแม่ปลูกฝังให้ใจดีต่อผู้อื่นเสมอมา เป็นผู้ต้องสงสัยว่าฆาตกรรมชายหนุ่มที่คนรอบตัวยืนยันเป็นเสียงเดียวกันว่าใจดี 

ลูกสาวเป็นพิษ 

นักแสดงหญิงที่มาอยู่โตเกียวไม่ยอมกลับบ้านเกิด เพื่อหนีห่างจากแม่ผู้คอยบงการชีวิต สุดท้ายเธอก็ตัดสินใจ ‘แฉ’ เรื่องราวของแม่อันแสนขมขื่นสู่สาธารณชน 

แม่พระ 

หญิงสาวที่เปิดเผยเรื่องราวต่าง ๆ ต่อนักแสดงสาวผู้เป็นเพื่อนสนิทซึ่งปักใจว่าตัวเองมี ‘แม่จอมบงการ’ ในอีกมุมที่เพื่อนเธอไม่เคยรับรู้ 

คุยกันหลังอ่าน 

นี่เป็นเล่มที่สามที่โออ่านงานของผู้เขียน (หนึ่งคือคำสารภาพ สองคือ Broadcast โปรดฟังให้จบ) โอชอบวิธีการเล่า โอว่าวิธีการเล่าน่าสนใจ และสารถึงผู้อ่านก็ดีมาก ไม่รู้ว่าโอยังถือว่าอ่านงานของผู้เขียนน้อยไปมั้ย แต่ทุกเรื่องนี้ที่อ่าน โอประทับใจหมดเลย 

เล่มนี้เป็นการรวมเรื่องสั้นจำนวนหกเรื่อง ทุกเรื่องจะมี ‘ความรัก’ และ ‘ความตาย’ เป็นส่วนประกอบสำคัญ  

ประทับใจอีกแล้วค่ะ สำหรับเรื่องสั้นแล้ว ในระยะเวลาและความยาวที่จำกัด จะทำอย่างไรให้ผู้อ่านโดนสะกดได้ ทุกเรื่องตีโจทย์นี้แตกหมด 

เรื่องที่หนึ่ง สุดที่รัก 
 

เป็นเรื่องของพี่สาวกับน้องสาวที่อายุห่างกันหกปี คนพี่เปรียบเทียบตัวเองกับน้อง เพราะรู้สึกว่าตัวเองทำอะไรก็มักโดนแม่ดุแม่ห้าม แต่พอเป็นเรื่องน้อง นอกจากจะไม่ห้ามแล้วยังสนับสนุน เวลาล่วงเลยมาจนคนพี่เข้าสู่วัยกลางคน คนน้องถูกฆ่า ตำรวจก็เลยมาสอบปากคำ ให้คนพี่เล่าเรื่องเกี่ยวกับน้องให้ฟัง ในเรื่องนี้จะเป็นบทสนทนาฝ่ายเดียว คือเป็นบทจากคนพี่ที่เล่าเรื่อง เป็นการตอบคำถาม โดยไม่มีบทของผู้ถามร่วม ถ้าใครเคยอ่านสารภาพ วิธีเล่าเรื่องจะคล้ายคลึงกับบทของครูในเรื่องคำสารภาพค่ะ ตัวเอกจะเป็นผู้เล่าเหตุการณ์และตอบคำถาม โดยคนอ่านจะรู้คำถามจากการที่ผู้เล่าทวนคำถาม เรื่องนี้โอชอบมาก โอชอบการดึงให้ผู้อ่านค่อย ๆ ไหลเข้าไปในเรื่อง จังหวะก็ดี  

เรื่องที่สอง เพื่อนแท้ 
 

เป็นเรื่องของหญิงสาวที่ใฝ่ฝันอยากเป็นนักเขียนบทละคร เธอทุ่มเทให้กับการเขียนบทอย่างมาก แต่สุดท้าย รางวัลชนะเลิศการประกวดบทละครกลับตกเป็นของนักเขียนหญิงหน้าใหม่ผู้ไม่เคยมีประสบการณ์ในการเขียนมาก่อน อีกทั้งเธอมารู้ในตอนรับรางวัลว่า อันที่จริงถ้านับตามเสียงข้างมาก รางวัลชนะเลิศควรตกเป็นของเธอ ที่อีกฝ่ายได้รับชัยชนะนี้เพราะแค่ผู้ตัดสินหลักผู้อาวุโสรู้สึกมีประสบการณ์ร่วมจากเรื่องของฝ่ายนั้นมากกว่า แถมตอนท้าย ฝ่ายนั้นยังสารภาพว่า เรื่องนี้เขียนจากประสบการณ์จริง หญิงสาวเลยยิ่งรู้สึกแย่ เธอรู้สึกว่าเรื่องที่เขียนจากเรื่องของตนนั้นใครก็เขียนได้ ต่างจากเรื่องที่ต้องสร้างขึ้นมาจากสิ่งที่ไม่เคยมีอยู่ อย่างไรก็ตาม คำตัดสินออกมาแล้ว เธอก็ได้แต่ยอมรับ วันรับรางวัล พวกเธอแลกเปลี่ยนอีเมลกันเพื่อพูดคุยแลกเปลี่ยนแนวคิดในการเขียนและให้กำลังใจซึ่งกันและกัน จนเรื่องที่ชนะรางวัลได้รับการนำมาสร้างละครตามเงื่อนไข เธอก็รู้สึกว่าละครเรื่องนี้แย่มาก ผู้จัดไม่ใส่ใจอย่างเห็นได้ชัด นักแสดงหลักไม่มีชื่อเสียง บทก็เละเทะ ยิ่งหาอ่านความเห็นในอินเตอร์เน็ตที่มีคนบ่นยิ่งรู้สึกว่าอีกฝ่ายน่าสงสารด้วยซ้ำ รู้สึกเหมือนตนได้รับการเยียวยา เธอตั้งอกตั้งใจพัฒนาฝีมือการเขียนและพยายามหาช่องทางเพื่อให้ตนก้าวขึ้นเป็นผู้เขียนบทให้ได้ ระหว่างนั้นก็ยังเขียนอีเมลพูดคุยกับฝ่ายนั้น แต่อีเมลที่เธอเขียนให้กำลังใจคล้ายแฝงเจตนาร้าย เสียดสีแดกดันอีกฝ่าย เมื่อฝ่ายนั้นเหมือนจะก้าวหน้าขึ้น เธอก็จะหาเหตุ มองหาจุดอ่อนของอีกฝ่าย คล้ายว่าเป็นการปลอบประโลมจิตใจตนเอง แต่โชคชะตาก็มักเล่นตลกกับชีวิตคนเสมอ หนทางของอีกฝ่ายเปิดกว้างขึ้นเรื่อย ๆ ในขณะที่ของเธอแคบลง แคบลง จนประตูนั้นปิดลงในที่สุด เธอจึงตัดสินใจทำอะไรบางอย่าง 

เรื่องนี้มีการหลอกล่อคนอ่านพอสมควร หลอกให้สับสนว่าอะไรเท็จอะไรจริง อะไรคือเจตนาที่แท้จริง ทั้งในตัวบทและในตัวละคร จนถึงบทสรุปเรื่อง ชอบมาก 

เรื่องที่สาม หญิงบาปหนา 
 

หญิงสาวคนหนึ่งสารภาพกับตำรวจว่าที่ชายหนุ่มไล่ฟันคนที่ไม่เกี่ยวข้องจนตายนั้น เกิดจากความผิดของเธอเอง จากนั้นเธอก็เล่าย้อนความไปในสมัยเด็กที่เธอรู้จักกับชายคนนั้น ตอนนั้นเธอเป็นเด็กที่อาศัยอยู่กับแม่สองคน ฝ่ายนั้นยิ่งเด็กกว่า และอาศัยอยู่กับแม่สองคนเหมือนกัน พวกเธอเป็นเด็กที่เติบโตมากับแม่เลี้ยงเดี่ยว และเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวที่ต้องดิ้นรนในสภาพการณ์ที่ฝืดเคือง ด้วยรู้สึกว่าชีวิตของตนคล้ายคลึงกับอีกฝ่าย จึงพยายามช่วยเด็กคนนั้นเท่าที่จะช่วยได้ เห็นว่าเด็กคนนั้นเป็นความรับผิดชอบของเธอ เรื่องนี้ออกแนวตลกร้าย เอ๊ะ หรือไม่ตลก แต่อ่านแล้วจะเข้าใจแนวคิดของผู้เขียน  ผู้เขียนสร้างโทนสดใส มองโลกในแง่ดีของเด็กน้อย แล้วค่อย ๆ ทาสีให้ทึมขึ้น ทึบขึ้นเรื่อย ๆ เสร็จแล้วก็ แควก! ฉีกกระดาษทิ้ง  

เรื่องที่สี่ คนใจดี 
 

เป็นเรื่องของหญิงสาวที่ถูกแม่ปลูกฝังมาตั้งแต่เล็กให้เป็นคนใจดีตกเป็นผู้ต้องหาว่าฆ่าชายหนุ่มที่คนรอบตัวบอกเป็นเสียงเดียวกันว่าเขาเป็นคนใจดี 

เริ่มจากคำให้การในมุมมองของผู้เกี่ยวข้องของฝ่ายชาย ต่อด้วยเรื่องเล่าในมุมมองของฝ่ายหญิง ตัดสลับกันไปอย่างนี้ทั้งเรื่อง ผู้อ่านจะได้รู้เรื่องของหญิงสาวตั้งแต่เด็ก สิ่งที่แม่ของเธอย้ำเสมอไม่ใช่ให้เป็นคนเก่ง แต่คือการต้องเป็นคนใจดี เมื่อไรก็ตามที่เธอทำเรื่องอะไรก็ตามที่แสดงว่าเธอเป็นคนเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ แม่ของเธอก็จะแสดงอาการปลาบปลื้ม ชื่นชม พร้อมตกรางวัล จึงคล้ายว่าการแสดงความมีน้ำใจต่อเพื่อนและคนรอบตัวเป็นสิ่งที่เธอทำตามธรรมชาติ เป็นสัญชาตญาณ แม้หลายเรื่องจะเป็นเรื่องที่ต้องฝืนใจ แต่เธอก็เลือกที่จะเก็บไว้หรือมองข้ามไปจนตัวของเธอไม่ใช่ตัวของเธออีกต่อไป เพื่อทำตามความคาดหวังของแม่และคนรอบตัว อ่านจบแล้วสะท้อนใจนะ เรื่องนี้ก็ชอบมาก มีหลายเรื่องที่ผู้เขียนสอดแทรก ทั้งทัศนคติของคนต่อสังคม หรือมุมมองความเห็นเพียงฝ่ายเดียว มีคอนทราสต์ตลอดทั้งเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นวิธีเล่าในการจับคู่มุมมองที่แตกต่างเทียบเคียงกัน ทัศนคติที่มองผิวเผินแล้วเป็นเรื่องดีแต่ที่จริงแล้วเป็นการทำร้าย ความมีน้ำใจที่กลับกลายเป็นความเห็นแก่ตัว คนดีกลายเป็นคนร้าย คนตายกลายเป็นคนที่มีปากเสียง สุดท้ายแล้วใครถูกหรือผิดก็ยากจะแยกแล้ว 

เรื่องที่ห้า ลูกสาวเป็นพิษ 
 

เรื่องของนักแสดงหญิงที่ไม่ยอมกลับบ้านเกิดเพราะไม่ต้องการไปเจอแม่จอมบงการ ทั้งชีวิตของเธอถูกแม่ครอบงำมาตลอด สุดท้าย เธอจึงตัดสินใจที่จะบอกเล่าเรื่องราวของเธอผ่านรายการ ‘พ่อแม่เป็นพิษ’ ทั้งเรื่องจะเป็นมุมมองและประสบการณ์ของตัวเอกหญิงที่เล่าความขื่นขมในการมีแม่ที่ต้องการเข้ามามีส่วนในทุกการตัดสินใจของเธอ ตัวเอกหญิงมีเพื่อนผู้หญิงที่สนิทคนหนึ่ง เพื่อนคนนี้เป็นคนส่งจดหมายมาชวนเธอไปงานเลี้ยงรุ่น ถึงเธอจะปฏิเสธคำชวนไป แต่เธอก็รู้สึกว่าเพื่อนคนนี้เป็นคนที่เข้าใจเธอที่สุด เรื่องจะเล่าตั้งแต่ตอนตัวเอกยังเด็ก ผ่านเรื่องราวอะไรมา มีมุมมองต่อเรื่องราวอย่างไร รู้สึกอย่างไร จนไปถึงบทสรุปที่บีบคั้น ตอนอ่านเรื่องนี้ไม่ได้รู้สึกถึงแบบมาก ๆ เพราะอันที่จริงแล้ว เรื่องนี้เป็นแค่ปฐมบทค่ะ บทต่อเนื่องของเรื่องราวยังมีอยู่ อยู่ที่เรื่องต่อไป เรื่องที่หก 

เรื่องที่หก แม่พระ 
 

ถ้าเรื่องก่อนหน้าเป็นมุมมองของฝ่ายลูก เรื่องนี้ก็เป็นมุมมองของฝ่ายแม่ แต่บอกเล่าจากปากคำของเพื่อนตัวเอกเรื่องที่แล้ว ในสายตาคนนอก แม่ของหญิงสาวคนนั้นเป็นอย่างไร ในมุมมองบทบาทที่คนเป็นลูกอาจมองเห็นแค่มุมมองด้านตรง แต่ในสาวตาคนนอกที่มองจากภาพกว้าง ๆ นั้นเห็นอย่างไร คิดอย่างไร ในฐานะที่เป็นแม่คน รู้สึกอย่างไร คิดอย่างไร เหมือนให้โอกาสต่างฝ่ายต่างพูดและโต้แย้งกันเอง 

สองเรื่องสุดท้ายเป็นเรื่องที่โอชอบน้อยที่สุดในเล่ม โอไม่แน่ใจเป้าประสงค์ของผู้เขียน เหมือนต้องการถ่ายทอดมุมมองมากกว่า แต่อย่างไรก็ดี เรื่องนี้ทิ้งสิ่งตกค้างไว้ในใจเช่นเดียวกับเรื่องอื่น ๆ ในเล่ม 

ทุกเรื่องคนอ่านสามารถเข้าถึงได้ง่ายเพราะเป็นการหยิบเรื่องที่เกิดขึ้นจริงในสังคมมาเล่า หยิบเอาปัญหามาพูดคุย แสดงทัศนคติมุมมองต่อเรื่องราวต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของพี่น้องที่ได้รับความรักและการเลี้ยงดูที่แตกต่างกัน ความรู้สึกที่ว่าโชคชะตาช่างแสนรังแกชีวิตคน บทบาทของแม่เลี้ยงเดี่ยวและชีวิตปัญหาที่ลูก ๆ เผชิญ หรือการเอาความคิดของตนไปเป็นกรอบครอบงำหรือตัดสินคนอื่น ในเล่มนี้เป็นเรื่องราวของผู้หญิงเป็นหลัก โดยเฉพาะเรื่องราวของแม่กับลูก งานของมินาโตะ คะนะเอะเป็นการตีแผ่ ถ่ายทอดมุมมองที่หลากหลายในแต่ละบทบาทของคน เธอจะไม่ชี้ชัดว่าใครเป็นฝ่ายถูกหรือฝ่ายผิด เพราะเหมือนทุกคนมีส่วนที่ทั้งผิดและถูกอยู่ในตัว สามารถตีความจากเนื้อเรื่องได้หลายอย่าง แม้แต่ชื่อเรื่องของแต่ละเรื่องยังมีความประชดเสียดสี สุดแล้วแต่ผู้อ่านจะคิด 

สามเรื่องที่โอชอบที่สุด คือ เพื่อนแท้ สุดที่รัก และคนใจดี 

4.5 ดาว สนุกค่ะ อ่านจบเร็วมาก