แฟนฉัน : อดีตสีจางๆ ในความทรงจำ
ในวันที่ประเทศไทยเข้าสู่ฤดูกาลแห่งความหนาวเย็นอีกครั้ง มันมักจะทำให้เรานึกหวนไปถึงวันเก่าๆ ในอดีตครั้งยังเป็นเด็ก วัยที่ยังไม่ต้องมีเรื่องเครียดกับปัญหาร้อยแปดในชีวิตประจำวัน วันที่เราได้แต่วิ่งเล่นสนุกสนาน ไปฟร้อมกับเด็กรุ่นราวเคราวเดียว
ผมเปิดกระเป๋านักเรียนใบเก่า ล้วงมือเข้าไป ภายในนั้นไม่มีสมุด ดินสอ หรือยางลบ มีเพียงกล่องพลาสติกสีดำ หน้าปกสีส้มสะดุดตา
มันคือดีวีดีภาพยนต์เรื่องแฟนฉัน Limited edition
จีทีเอช เกิดจากการร่วมทุนของ 3 บริษัท คือ จีเอ็มเอ็ม แกรมมี่ ไท เอ็นเตอร์เทนเมนต์ และ หับ โห้ หิ้น ฟิล์ม ในปี 2545 เปิดตัวด้วยภาพยนต์ที่สุ่มเสี่ยงต่อความเชื่อเรื่องบั้งไฟพญานาค ใน 15 ค่ำเดือน 11 ที่สร้างกระแสตอบรับจากสังคมดีในระดับหนึ่ง
แต่ก็ยังไม่โดดเด่นเปรี้ยงปร้าง จนมาถึงการเข้าฉายภาพยนต์เรื่องแฟนฉัน ในหนึ่งปีต่อมา ที่มาอย่างถูกที่ถูกเวลา และแหวกกระแสหนังไทยทุกเรื่อง
เจี๊ยบ พนักงานบริษัทหนุ่มกินเงินเดือนเหมือนพวกเราทุกคน กำลังออกเดินทางจากกรุงเทพเพื่อไปทำงานทางภาคเหนือ ระหว่างทางที่ขับรถไปนั้น แม่เค้าก็โทรศัพท์มาบอกว่า เพื่อนผู้หญิงในวัยเด็กที่ชื่อน้อยหน่าส่งการ์ดแต่งงานของเธอมาให้
แม้ปากจะปฏิเสธไปว่าคงไปไม่ได้เนื่องจากติดธุระเรื่องงาน แต่เมื่อเค้ากลับมาสตาร์ทเครื่องยนต์รถ และสอดเทปเพลงเข้าไปในวิทยุ สิ่งที่ได้ยินนั้น มันทำให้กาลเวลาหมุนวนย้อนความคิดไปในอดีต วันที่เค้าและน้อยหน่าได้ร่วมวิ่งเล่นกันในตัวเมืองจังหวัดเพชรบุรี
และนั่นล่ะคือเนื้อหาเพียงทั้งหมดของภาพยนต์เรื่องนี้ ที่สร้างกระแสวัฒนธรรมโหยหาอดีตในวัยเยาว์อย่างท่วมท้น
หากจะถามว่าหนังเรื่องนี้สนุกไหม มันย่อมขึ้นอยู่กับวัยของคนดู ในเรื่องบอกไว้อย่างแน่ชัด ว่าอยู่ในช่วงงานวันเด็กปี พศ. 2524 ตอนนั้นคุณอายุเท่าไหร่ ? สำหรับผมนั่นล่ะใช่เลย ฉนั้น ทุกอย่างในเรื่องนี้ ผมผ่านมันมาหมดทุกอย่างแล้ว
ผมจึงอมยิ้มอยู่ตลอดเวลเมื่อเปิดดูภาพยนต์เรื่องนี้ ตั้งแต่ละครเรื่องดาวพระศุกร์ มาหยารัศมี กระบี่ไร้เทียมทาน เสื้อหนาวแบบถักที่แม่ให้ใส่ตอนอากาศหนาว
แข่งกันขี่จักรยานบีเอ็มเอ็กซ์แบบปล่อยมือ กระโดดยาง เป่ากบ ตุ๊กตากระดาษ การเล่นพ่อแม่ลูก ถนนที่โล่งว่างในยามที่เขาทรายกาแล๊กซี่ขึ้นชกป้องกันแชมป์
จากเด็กผู้ชายที่เล่นในกลุ่มเด็กผู้หญิงมาตลอดอย่างเจี๊ยบ เมื่อโตขึ้น เค้าก็จำเป็นที่ต้องออกไปหากลุ่มเด็กผู้ชาย และเงื่อนไขที่จะได้เข้ากลุ่มก็คือ การแกล้งเด็กหญิงน้อยหน่า เพื่อนสนิทของเค้าที่แก๊งเด็กผู้ชายไม่ชอบขี้หน้านั่นเอง
แม้จะมีความสุขที่ได้เข้าร่วมกลุ่มเด็กผู้ชายที่มีความชอบคล้ายกัน แต่การตัดขาดจากเพื่อนผู้หญิงที่เค้ารู้จักมาตั้งแต่เกิดนั้น ก็น่าเศร้าใจ มากไปกว่านั้นตลอดเวลาที่ผ่านมา เค้าไม่เคยได้ขอโทษเธอเลย
วันนี้ เป็นเพียงโอกาสเดียวที่เค้าจะได้เจอเธออีกครั้ง เค้าหมุนพวงมาลัยกลับ และเดินทางไปร่วมงานแต่งทันที สถานที่นั้นเปลี่ยนไปตามกาลเวลา เหล่าเพื่อนในวัยเด็กล้วนเติบโต แต่มีสิ่งหนึ่งที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลงไป
ภาพของเด็กหญิงที่ไว้ผมเปียทั้งสองข้าง พร้อมแววตาที่สุกใส เธอคือเด็กหญิงน้อยหน่าที่อยู่ภายในใจอย่างไม่เคยเปลี่ยนแปลง
จากที่นั่งอมยิ้ม ผมน้ำตาไหล
. โดยที่ไม่รู้ว่าทำไม
อาจเป็นเพราะ ภาพในอดีตนั้นไม่เคยจากเราไปไหน
มันอาจจะซุกอยู่ในซอกใดซอกหนึ่ง ในลิ้นชักแห่งความทรงจำ
ถ้าเราไม่คุ้ยมันออกมา เราก็ไม่รู้หรอกว่า มันอยู่ในนั้นมาตลอด
Create Date : 19 พฤศจิกายน 2553 |
|
8 comments |
Last Update : 19 พฤศจิกายน 2553 15:34:15 น. |
Counter : 1877 Pageviews. |
|
|