BlogGang.com : : ผู้ชายในสายลมหนาว : ชวนดู : วีรชนคนลืม ขุนรองปลัดชู (1)

ชวนดู : วีรชนคนลืม ขุนรองปลัดชู (1)

หลังจากสิ้นพระเจ้าสิบทิศ ราชสำนักพม่าก็เสื่อมถอยในอำนาจเรื่อยมา
จนหนึ่งร้อยปีต่อมาพม่าก็แทบสิ้นแผ่นดิน เมื่อฝ่ายรามัญฟื้นคืนซึ่งอำนาจ
สามารถสถาปนาหงสาวดีขึ้นเป็นเมืองหลวง แผ่อำนาจขึ้นไปจนถึงพุกาม
รีดส่วยสาอากรจากพวกพม่าให้สาสมกับที่เคยถูกกระทำมาเมื่อครั้งในอดีต

พศ. 2257
ณ. หมู่บ้านมุโชโบ ทางตอนเหนือของพม่า ไม่ห่างไกลนักจากเมืองอังวะ
เด็กชายคนหนึ่งได้ถือกำเนิดขึ้นในหมู่บ้าน นาม อ่องไจยะ
เมื่อเติบใหญ่ก็มีอาชีพพรานป่า ด้วยพลังวังชาและรูปร่างที่สูงใหญ่
จึงได้รับการยอมรับให้เป็นหัวหน้าหมู่บ้านสืบทอดตำแหน่งจากบิดา

คราหนึ่งได้มีขุนนางมอญได้เข้ามาเก็บอากรจากหมู่บ้านตามปรกติ
แต่อ่องไจยะปฏิเสธที่จะจ่ายภาษีอันเข้มงวดให้กับพวกเจ้าหน้าที่
และได้ทำการประกาศเป็นเขตปลอดอำนาจรัฐ ใล่ฆ่าพวกรามัญจนหมดสิ้น
เรื่องได้แพร่ขยายไปยังหมู่บ้านพม่าใกล้เคียง และยอมรับเข้าร่วมขบวนการ

จากแรกเริ่มเพียงไม่กี่หมู่บ้าน ได้รวบรวมชายฉกรรจ์เข้ารบพุ่งกับทหารมอญ
ได้รับชัยชนะครั้งแล้ว ครั้งเล่า จนในที่สุดก็ปลดแอกอำนาจพื้นที่ตอนเหนือ

พศ. 2300
จากวัยหนุ่ม อ่องไจยะค่อยๆ รวบรวมมืองต่างๆ จากอำนจมอญทีละน้อย
จนในที่สุดก็สามารถตีกรุงหงสาวดีได้ในที่สุด พม่าจึงกลับมาเป็นปึกแผ่นอีกครั้ง
การครั้งนี้ทำให้พม่ากลับมามองที่ยุทธศาสตร์ของตนเอง
หากจะไม่ยอมให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยที่จะกลับไปอยู่ใต้อำนาจรามัญ

ก็จำต้องกำจัดมันให้สิ้น

แต่ทุกครั้งที่มอญสูญเสียอำนาจจนต้องอพยพลี้ภัย พวกโยเดียก็จะต้อนรับให้ที่พักพิงไปทุกครั้ง
หากจะถอนรากวงจรวิบัติให้หมดสิ้น ก็จำต้องปราบกรุงศรีอยุธยาให้ตกเป็นประเทศราช
เหมือนเมื่อครั้งพระเจ้าหงสาวดีบุเรงนอง ผู้ชนะสิบทิศ ในระหว่างนี้แผ่นดินอยุธยาเอง
ก็ผ่านการแย่งชิงอำนาจภายในจนอ่อนล้า ถึงเวลาที่พม่าจะยกทัพชัยไปปราบปรามอีกครั้ง

นอกจากการหนุนหลังมอญให้มีโอกาสกลับมากู้แผ่นดินแล้ว การที่กรุงศรีอยุธยา
มีเมืองท่าริมฝั่งตะนาวศรี ยังเป็นการแย่งผลประโยชน์ทางการค้าที่ควรจะเป็นของพม่า
อย่างเต็มเม็ดเต็มหน่วยไป

พศ. 2301
ฟางเส้นสุดท้ายมาถึงเมื่อเจ้าเมืองมะริดได้จับเรือสำเภาการค้าที่มี
ขุนนางพม่าโดยสารมาเป็นเชลย การที่พระเจ้าอลองพญาได้มีพระราชสาส์น
เพื่อขอคืนเรือ เจ้าหน้าที่จากพระเจ้าเอกทัศน์ แต่กรุงศรีอยุธยาผู้ห่างหาย
จากการศึกใหญ่มานับร้อยปีมิได้ตระหนักในความจริง จึงตอบกลับไปอย่างไร้ไมตรี

มกราคม 2303
เมื่อวสันต์ฤดูได้จางหาย พื้นดินที่อ่อนนุ่มกลับมาแข็งกระด้างใหม่อีกครั้ง
พระเจ้าอลองพม่าจึงได้เกณฑ์ไพร่พหลพลพยุหเสนาทั้งพม่ารามัญเข้าจับศึก
ประชุมพล แลเกณฑ์เสบียงที่สะสมไว้ที่เมืองเมาะตะมะ ซึ่งจุดนี้พม่ามีทางเลือก
ที่จะยกทัพเข้ามาได้หลายทาง แต่จากประสบการณ์อยุธยาก็เดาได้ว่า

หากพม่าต้องการทำศึกระยะยาว ก็จะยกทัพผ่านช่องเขาที่ผ่านแม่ละเมา
ผ่านระแหง แขวงเมืองตาก เพื่อทำศึกใหญ่กับหัวเมืองเหนือของอยุธยาเสียก่อน
หรือเลือกที่จะทำศึกแบบฉับพลัน ก็เข้าตีเมืองมะริด ตะนาวศรี ก่อนที่ยกทัพ
มาตามลำน้ำรันตี ตัดข้ามช่องเขาที่ด่านพระเจดีย์สามองค์ แล้วลัดตรงเข้าพระนคร

การนี้อยุธยาจึงส่งกำลังไปตั้งทัพที่เมืองเหนือ สุพรรณบุรีและราชบุรีเพื่อสกัดทัพ
พระเจ้าอลองพญาเองก็คงทราบดีเช่นกันถึงยุทธศาสตร์ของอยุธยา จึงเร่งเข้าตีทวาย
มะริดและตะนาวศรีตาลลำดับ ใช้เวลาเพียง 15 วันก็หักเอาเมืองทั้งสามลงได้

เพื่อหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้ากับทัพขนาดใหญ่ของอยุธยาที่ตั้งมั่นรักษาเมืองอยู่
พระองค์จึงเลือกใช้เส้นทางการค้าข้ามฝั่งขนาดเล็กคือช่องสิงขรที่ไทยไม่คาดคิด
ส่งพระราชบุตรมังระยกทัพหน้าหมายเข้าตีเมืองกุยบุรี เมืองชั้นจัตวาขนาดเล็ก

กุมภาพันธ์ 2303
อยุธยาได้ข่าวศึกจึงได้ส่งพระยารัตนาธิเบศเป็นทัพหน้า ให้กองอาสามอญไปสังเกตการณ์
จึงเห็นทัพพม่าข้ามแม่น้ำเป็นวันสองวันก็ยังไม่หมดสิ้น ทัพหน้าพม่ามาถึงที่ชายหาดหว้าขาว
จึงเข้าปะทะกับกองอาตมาท ที่มีทัพอาสาของขุนรองปลัดชูร่วมอยู่

พงศาวดารได้กล่าวขานว่าขุนรองปลัดชูซึ่งได้รับการแต่งตั้งเป็นกรมการเมืองวิเศษชัยชาญ
เป็นครูสอนการต่อสู้ที่มีชาวบ้านนับถือ ได้ทราบข่าวศึกจึงได้รวบรวมลูกศิษย์ได้ 400 คน
เข้าเมืองหลวงเพื่อเป็นทหารอาสาและถูกส่งเข้าร่วมกับทัพของพระยารัตนาธิเบศ

ทัพหน้าพม่าเข้าทำลายกองอาตมาทจนหมดสิ้นในเวลาครึ่งวัน

อนุสรณ์สถานแห่งเดียวที่จะยืนยันความจริงในข้อนี้มีเพียงวัดชื่อแปลก
วัดสีร้อย แห่งเมืองวิเศษไชยชาญที่มีชาวบ้านกล่าวขานกันต่อๆ มา
ถึงวีรกรรมความกล้าหาญของชาวบ้านที่อาสาเข้าร่วมรบ
เพื่อปกปักรักษาผืนแผ่นดินของวีรชนคนไทย ให้เราได้อาศัยอยู่ในปัจจุบัน

ร่วมติดตาม ขุนรองปลัดชู ในวันเสาร์ที่ 9 มี.ค 2554 เวลา 22.00 น. ทาง TPBS

Create Date : 08 กรกฎาคม 2554

Last Update : 21 กรกฎาคม 2554 15:32:02 น. 4 comments

Counter : 1709 Pageviews.

Share
Tweet

เคยเห็นทางไปวัดนี้ค่ะ แต่ไม่ได้แวะไป

อยู่ติดแม่น้ำ

โดย: tuk-tuk@korat

วันที่: 8 กรกฎาคม 2554 เวลา:23:20:02 น.

สงสัยวันนี้จะพลาดแน่ ๆ ไปตีก๊อป และทานข้าวมา เข้าบ้านตอนห้าทุ่มค่ะ ไม่รู้มี rerun หรือเปล่า

โดย: tuk-tuk@korat

วันที่: 9 กรกฎาคม 2554 เวลา:23:17:17 น.

เคยอ่านว่า พระยารัตนาธิเบศน์ แทนที่จะเข้าช่วยร่วมรบ
กลับเกรงกลัว ถอยทัพหนีเอาตัวรอด น่าเศร้าจริงๆครับ

โดย: NATSKI13

วันที่: 14 กรกฎาคม 2554 เวลา:9:18:45 น.

พูดยากครับ ในฐานะนายกอง ถือพลหนึ่งพัน เห้นทหารพม่ามาเป็นสายน้ำ หนึ่งเลือกไปตายแบบขุนรองหรือจะถนอมกำลังเพราะรบอย่างไรก็ไม่ชนะ ถอยไปรวมกับทัพใหญ่ที่ราชบุรี เพื่อจะมีโอกาสชนะ ในทางยุทธศาสตร์

โดย: VET53

วันที่: 14 กรกฎาคม 2554 เวลา:16:23:12 น.