BlogGang.com : : ผู้ชายในสายลมหนาว : แฟนฉัน : อดีตสีจางๆ ในความทรงจำ

แฟนฉัน : อดีตสีจางๆ ในความทรงจำ

ในวันที่ประเทศไทยเข้าสู่ฤดูกาลแห่งความหนาวเย็นอีกครั้ง
มันมักจะทำให้เรานึกหวนไปถึงวันเก่าๆ ในอดีตครั้งยังเป็นเด็ก
วัยที่ยังไม่ต้องมีเรื่องเครียดกับปัญหาร้อยแปดในชีวิตประจำวัน
วันที่เราได้แต่วิ่งเล่นสนุกสนาน ไปฟร้อมกับเด็กรุ่นราวเคราวเดียว

ผมเปิดกระเป๋านักเรียนใบเก่า ล้วงมือเข้าไป
ภายในนั้นไม่มีสมุด ดินสอ หรือยางลบ
มีเพียงกล่องพลาสติกสีดำ หน้าปกสีส้มสะดุดตา

มันคือดีวีดีภาพยนต์เรื่องแฟนฉัน Limited edition

จีทีเอช เกิดจากการร่วมทุนของ 3 บริษัท คือ จีเอ็มเอ็ม แกรมมี่
ไท เอ็นเตอร์เทนเมนต์ และ หับ โห้ หิ้น ฟิล์ม ในปี 2545
เปิดตัวด้วยภาพยนต์ที่สุ่มเสี่ยงต่อความเชื่อเรื่องบั้งไฟพญานาค
ใน 15 ค่ำเดือน 11 ที่สร้างกระแสตอบรับจากสังคมดีในระดับหนึ่ง

แต่ก็ยังไม่โดดเด่นเปรี้ยงปร้าง จนมาถึงการเข้าฉายภาพยนต์เรื่องแฟนฉัน
ในหนึ่งปีต่อมา ที่มาอย่างถูกที่ถูกเวลา และแหวกกระแสหนังไทยทุกเรื่อง

เจี๊ยบ พนักงานบริษัทหนุ่มกินเงินเดือนเหมือนพวกเราทุกคน
กำลังออกเดินทางจากกรุงเทพเพื่อไปทำงานทางภาคเหนือ
ระหว่างทางที่ขับรถไปนั้น แม่เค้าก็โทรศัพท์มาบอกว่า
เพื่อนผู้หญิงในวัยเด็กที่ชื่อน้อยหน่าส่งการ์ดแต่งงานของเธอมาให้

แม้ปากจะปฏิเสธไปว่าคงไปไม่ได้เนื่องจากติดธุระเรื่องงาน
แต่เมื่อเค้ากลับมาสตาร์ทเครื่องยนต์รถ และสอดเทปเพลงเข้าไปในวิทยุ
สิ่งที่ได้ยินนั้น มันทำให้กาลเวลาหมุนวนย้อนความคิดไปในอดีต
วันที่เค้าและน้อยหน่าได้ร่วมวิ่งเล่นกันในตัวเมืองจังหวัดเพชรบุรี

และนั่นล่ะคือเนื้อหาเพียงทั้งหมดของภาพยนต์เรื่องนี้
ที่สร้างกระแสวัฒนธรรมโหยหาอดีตในวัยเยาว์อย่างท่วมท้น

หากจะถามว่าหนังเรื่องนี้สนุกไหม มันย่อมขึ้นอยู่กับวัยของคนดู
ในเรื่องบอกไว้อย่างแน่ชัด ว่าอยู่ในช่วงงานวันเด็กปี พศ. 2524
ตอนนั้นคุณอายุเท่าไหร่ ? สำหรับผมนั่นล่ะใช่เลย
ฉนั้น ทุกอย่างในเรื่องนี้ ผมผ่านมันมาหมดทุกอย่างแล้ว

ผมจึงอมยิ้มอยู่ตลอดเวลเมื่อเปิดดูภาพยนต์เรื่องนี้
ตั้งแต่ละครเรื่องดาวพระศุกร์ มาหยารัศมี กระบี่ไร้เทียมทาน
เสื้อหนาวแบบถักที่แม่ให้ใส่ตอนอากาศหนาว

แข่งกันขี่จักรยานบีเอ็มเอ็กซ์แบบปล่อยมือ
กระโดดยาง เป่ากบ ตุ๊กตากระดาษ การเล่นพ่อแม่ลูก
ถนนที่โล่งว่างในยามที่เขาทรายกาแล๊กซี่ขึ้นชกป้องกันแชมป์

จากเด็กผู้ชายที่เล่นในกลุ่มเด็กผู้หญิงมาตลอดอย่างเจี๊ยบ
เมื่อโตขึ้น เค้าก็จำเป็นที่ต้องออกไปหากลุ่มเด็กผู้ชาย
และเงื่อนไขที่จะได้เข้ากลุ่มก็คือ การแกล้งเด็กหญิงน้อยหน่า
เพื่อนสนิทของเค้าที่แก๊งเด็กผู้ชายไม่ชอบขี้หน้านั่นเอง

แม้จะมีความสุขที่ได้เข้าร่วมกลุ่มเด็กผู้ชายที่มีความชอบคล้ายกัน
แต่การตัดขาดจากเพื่อนผู้หญิงที่เค้ารู้จักมาตั้งแต่เกิดนั้น ก็น่าเศร้าใจ
มากไปกว่านั้นตลอดเวลาที่ผ่านมา เค้าไม่เคยได้ขอโทษเธอเลย

วันนี้ เป็นเพียงโอกาสเดียวที่เค้าจะได้เจอเธออีกครั้ง
เค้าหมุนพวงมาลัยกลับ และเดินทางไปร่วมงานแต่งทันที
สถานที่นั้นเปลี่ยนไปตามกาลเวลา เหล่าเพื่อนในวัยเด็กล้วนเติบโต
แต่มีสิ่งหนึ่งที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลงไป

ภาพของเด็กหญิงที่ไว้ผมเปียทั้งสองข้าง พร้อมแววตาที่สุกใส
เธอคือเด็กหญิงน้อยหน่าที่อยู่ภายในใจอย่างไม่เคยเปลี่ยนแปลง

จากที่นั่งอมยิ้ม ผมน้ำตาไหล …. โดยที่ไม่รู้ว่าทำไม

อาจเป็นเพราะ ภาพในอดีตนั้นไม่เคยจากเราไปไหน

มันอาจจะซุกอยู่ในซอกใดซอกหนึ่ง ในลิ้นชักแห่งความทรงจำ

ถ้าเราไม่คุ้ยมันออกมา เราก็ไม่รู้หรอกว่า มันอยู่ในนั้นมาตลอด

Create Date : 19 พฤศจิกายน 2553

Last Update : 19 พฤศจิกายน 2553 15:34:15 น.

8 comments

Counter : 1871 Pageviews.

อ่านแล้วด็ทำแบบนี้เหมือนกันค่ะ

โดย: tuk-tuk@korat

วันที่: 19 พฤศจิกายน 2553 เวลา:12:40:02 น.

ชีวิตในวัยเด็กเป็นชีวิตที่งดงามเสมอในความทรงจำ
เพื่อนในวัยเด็ก ไม่ว่าจะหญิงหรือชาย แม้แต่คนที่คิดว่าถูกใจ
ยังอยู่ในความฝังใจเสมอ แม้วลาจะผ่านมานานแสนนาน

" ครั้งหนึ่ง...เมื่อเราเล่นซ่อนหา
ทุกครั้งที่เธอซ่อน..ฉันจะหาเธอพบในดวงใจ
ทุกครั้งที่ฉันซ่อน..เธอจะพบฉันได้ในความรัก
ไม่ว่าจะเป็นบนต้นไม้..ใต้ม้านั่ง..
แม้แต่หลังกอหญ้า..
เราพบว่า..เราไม่อาจซ่อนกันและกัน
เนื่องจาก..ในฉันมีเธอ..และในเธอมีฉัน..

วันเปลี่ยนไป...เดี๋ยวนี้..เราโตขึ้น..
ไม่มีเวลาเล่นซ่อนหา..

และ..แม้ต่างฝ่ายต่างยืนอยู่ตรงหน้า..

เราก็ยังหากันไม่เจอ ! "

กลอนเปล่านี้เคยมอบให้กับ "เพื่อน" คนหนึ่งในอดีตค่ะ
ในวันที่ เราต่างก็มีคนเคียงข้างกายแล้ว

อ่านแล้วเศร้านะคะ
แต่นี่คือชีวิตจริงค่ะ

โดย: addsiripun

วันที่: 19 พฤศจิกายน 2553 เวลา:12:58:24 น.

ชอบเรื่องนี้มากเลยค่ะ
ดูแล้วนึกถึงอดีต สมัยเด็กๆๆๆ
เรื่องราวสนุกนะคะ ใกล้เคียงชีวิตจริงมากๆๆๆ

โดย: diamondsky

วันที่: 19 พฤศจิกายน 2553 เวลา:14:41:30 น.

สำหรับผม อดีตที่แสนสุขแบบนั้น มันหายไปหมดแล้ว

ทั้งผู้คนและสถานที่ ยังคงอยู่
แต่คนเดิมที่เรารู้จัก มันไม่เหมือนเดิมเมื่อครั้งยังเด็ก
สถานที่เดิมที่เรารู้จัก มันก็ไม่เหมือนเดิมเมื่อครั้งยังเด็ก

บางครั้ง กว่าเราจะรู้สึกว่า สิ่งที่เราได้รับ ณ เวลานี้คือสิ่งที่ดี
ก็ต้องเสียมันไปแล้วนั่นแหละ จึงจะรู้ตัว

โดย: NATSKI13

วันที่: 19 พฤศจิกายน 2553 เวลา:15:08:27 น.

เป็นหนังหนึ่งเรื่องที่ดูแล้วนึกถึงชีวิตของตัวเองมากๆ

เพราะอายุ เรื่องราวมันวัยใกล้เคียงกันจริงๆ ค่ะ

เราร้องไห้ตอนสุดท้ายเหมือนกันเลย

โดย: สาวไกด์ใจซื่อ

วันที่: 19 พฤศจิกายน 2553 เวลา:15:12:19 น.

นึกถึงเพลงนี้ค่ะ ... ความทรงจำสีจาง

โดย: tuk-tuk@korat

วันที่: 19 พฤศจิกายน 2553 เวลา:17:01:42 น.

แฟนฉันนี้อุ้มดูในโรงหนัง 2 รอบ
แต่ดู DVD หลายสิบรอบเลยล่ะ
อิอิอิ

UP BLOG เรื่องป้อมเรียบร้อยแล้วค่ะ
และมีปัญหามาถามจากป้อมวิไชยประสิทธิ์ด้วย
จากภาพ
แท่งสีน้ำตาลเหมือนจานดาวเทียมที่ชี้ไปแม่น้ำ
เขาเรียกว่าอะไรและมีไว้ทำไมคะ ?

ว่าแล้วก็ขออนุญาตแอคเป็นเฟรนลิงค์ค่ะ

โดย: อุ้มสี

วันที่: 20 พฤศจิกายน 2553 เวลา:1:30:25 น.

สวัสดีอีกรอบค่ะ

ก๋วยเตี๋ยวเนื้อเจ๊นกอยู่แถวไหนอะคะ?

แบบว่า...ที่บ้านเลิกกินเนื้อวัวมาเกือบ 20 ปีแล้ว เลยไม่ค่อยรู้เรื่องก๋วยเตี๋ยวเนื้อแล้วอะค่ะ

โดย: สาวไกด์ใจซื่อ

วันที่: 22 พฤศจิกายน 2553 เวลา:13:22:41 น.