TMP 13 หลังจากสามพี่น้องและบุคคลที่สี่กินข้าวอิ่มกันแล้ว ก็เดินออกมาข้างนอก ดูอาหมั่นจะอารมณ์เป็นพิเศษนะ ก็แน่สิ....คุณหนูโยวโยว่ที่เขาปลื้มมานานวันนี้ก็อยู่ตรงหน้านี้แล้ว แถมได้คุยกันอีกด้วย แม่เจ้า...งานนี้ตายตาหลับแล้ว “นิ้ นายไม่ใช่สิคุณบ้านอยู่ไหนเหรอ จะได้ไปส่ง” จะรีบไล่ทำไมกันคุณหนูแมรแมร์...... อาหมั่นถอนหายใจอะไรกัน กำลังอารมณ์ดีๆ “อยู่ถัดนี้ไปไม่ถึงสองร้อยเมตรเลยครับ” “งั้นก็เดินไปได้สินะ ดีเลยพี่แมร์กลับกันเถอะ” อาฟารมแทรกขึ้น วันนี้กินข้าวไม่อร่อยที่สุดเลย เพราะผักกาดจืดมานั่งกินข้าวด้วย “อ้าว..จะดีหรือส่งแล้วก็ส่งให้ถึงที่แล้วกัน”โยวโยว่พูดกลั้นน้องสาวไว้ เอ...สองคนนี้มันยังไงกันนะ “ขอบคุณครับคุณโยวโยว่ ผมว่าผมเดินไปก็ได้ครับแค่นี้เอง ขอบคุณมากๆเลยนะครับ คุณแมรแมร์คุณโยวโยว่ เจอกันพรุ่งนี้ครับ” อาหมั่นลาทุกคนแล้วหันหลังกลับ ยัยโทเบอร์เอ๊ย...จะขัดความสุขไปถึงไหนนะ นี้ถ้าไม่ใช่น้องคุณโยวโยว่ละก็เขาคงจับหล่อนลงถังขยะไปแล้ว “กรี๊ด” เสียงดังขึ้นไม่ถึงห้าเมตร อาหมั่นหันกลับมาอีกรอบแล้วเดินไปดูพร้อมหญิงสาวทั้งสามคน ป้าคนนึงกำลังร้องไห้ “ถุงเงินป้า มันเอาไปแล้ว” หญิงรุ่นแม่พูด “ค่ะ เดี๋ยวนะ อาฟารม พี่โยว่” แมรแมร์เรียกน้องสาวแล้วบุ้ยปากไปทางโน่น มันจะหนีไปไหนรอด บริเวณนี้เป็นรูปทรงกลมซะด้วย เดินเข้าไปซอยนั้นยังไงก็ต้องออกมาทางนี้แน่ๆ พี่น้องแยกกันไป ดูเข้าเถอะ....แต่ละคนใส่กระโปรงทั้งนั้น อาหมั่นไม่อยากขึ้นชื่อว่าแพ้ผู้หญิงเขารีบวิงตามไป...แต่เอ...จะไปทางไหนดีหว่า ไหนๆก็ไหนๆแล้ววิ่งตามคุณโยวโยว่ไปดีกว่า....^_^ แถมก็ทางเดียวกับเจ้านายเขาถ้าเกิดเรื่องแล้วเขาปกป้องหล่อนได้ แม่เจ้าโว๊ย....เลื่อนขั้นแน่ๆ เห็นคุณหนูตระกูลฉินหยิบจับอะไรไม่ค่อยเข้าท่า แต่บู๊อย่าบอกใคร คนน้องสุดวิ่งไปทางขวาเพื่อไล่ตาม คนเป็นพี่ทั้งสองวิ่งมาดักข้างหน้า แมร์แมรวิ่งเร็วกว่าเพื่อนเจอหน้าคนร้ายก่อนก็รีบเล่นงานทันที คนร้ายขว้างถุงไปข้างหน้า อาหมั่นเห็นดังนั้นก็รีบไปเก็บถุง เป็นเวลาเดียวกันที่ฟารมฟารมวิ่งมาพอดี ด้วยความที่วิ่งมาอย่างเร็วหล่อนพร้อมทั้งตกใจชายหนุ่มคนตรงหน้า อาหมั่นเองก็มัวแต่จะเก็บเงิน ไม่ได้มองข้างหน้า เขาสะดุดหญิงสาวแล้วล้มทับเธออย่างจัง “อ่ะหยา ผมเปล่านะ” เขาพูดแล้วส่ายหน้า คนโดนทับมัวนิ่งอยู่ ตาโตเท่าไข่ห่านหล่อนนิ่งไป โยวโยววิ่งเข้ามา หล่อนเข้าใจว่ามีคนร้ายมีสองคน คนแรกกำลังโดนแมรแมร์ลากคอ อีกคนกำลังจะทำร้ายน้องสาวคนเล็กของเธอ จับไม้หน้าสามได้ หญิงสาวก็วิ่งตรงไป “พี่โยวอย่า” แมรแมร์ร้องซะลั่น ฟารมฟารมเห็นพี่สามเดินมาพร้อมหน้าสาม ก็ยิ่งอึ้งไปหล่อนหลับตาแน่น อาหมั่นได้ยินเสียงแมรแมร์กรี๊ดจึงหันหน้าขึ้นไปพร้อมที่จะลุก.............. สายไปซะแล้ว โยวโยว่ฟาดไม้ลงหน้าอาหมั่นเต็มๆ T_T “จ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก หัวผม” เขาพูดแล้วรีบนอนกองลงไปกับพื้นหน้าผากไว้ ดิ้นเด่วๆ แบบคนอยากยา โธ่....โยวโยว่เห็นเป็นชายหนุ่มคนที่มาด้วยก็อ้าปากข้าง “คุณอาหมั่น ฉันขอโทษคะ เจ็บไหมคะ” แหม...........ถามได้ไม่เจ็บก็ควายแล้วครับคุณโยวโยว่ เขาอยากจะพูดออกไปซะจริงๆ พี่น้องบ้านนี้มันอะไรกันเนี๊ย “เลือด .เลือด.....หัวแตก...ผมหัวแตก...” เขาพูดทำท่าเกือบสลบ “แล้วจะเงยหน้าขึ้นไปทำไมนะ นายนี้โง่ชมัดเลย” อาฟารมปากอยู่ไม่เป็นสุข ใจนึงก็สมน้ำหน้า ใจนึงก็สงสาร.....วันซวยของเขากระมัง ถือว่าฟาดเคราะห์แล้วกัน “ไปโรงพยาบาลกันไหมพี่” คนเป็นน้องกล่าว “อืม ปถมพยาบาลก่อนแล้วกัน ฉันก็เผลอฟาดไปเต็มแรงเลย เสียเลือดมากมันไม่ดีนะ” โยวโยว่กล่าว แล้วพยุงค์เขาขึ้น แมรแมร์เดินเข้ามาหาหลังจากที่ส่งคนร้ายและเงินให้ตำรวจแล้ว สามคนพยุงค์เขามานั่งตรงม้านั่งใกล้ๆถนน แฝดพี่เดินเข้าไปในรถแปบนึงแล้วเดินออกมาพร้อมกล่อง....มันเป็นกล่องยา (อนามัยจัด) “โชคดีนะพกมาด้วยไม่งั้นตายเลย ต้องถึงกลับเย็บหรือเปล่าเนี๊ย” “ยังไงก็ทำแผลก่อนแล้วกัน” “คุณทำเป็นเหรอครับ คุณโยว่” “ฉันน่ะ ลูกเสือสามัญรุ่นใหญ่นะคะ เชื่อใจได้เลย” ได้ยินแบบนี้ก็สบายใจ ยังไงก็ได้เห็นหน้าคนทำแผลให้ โหะ...หัวแตกก็ยอม โอว...ได้จับเนื้อต้องตัว...อาหมั่นยิ้มออกมาได้เพราะคิดแบบนี้ “เสร็จแล้วค่ะ” “หา” “เจ๊ช้าจากของเดิมไป 0.2 วินะ” แมรแมร์มองหน้านาฬิกาแล้วกล่าว ชายหนุ่มทำหน้างง อะไรกันไม่ถึงนาทีเลย “ฉันเเคยเป็นผู้จัดการทีมฟุตบอลของมหาลัยน่ะค่ะ ทำอะไรต้องเร็วเสมอเอาล่ะ งั้นก็ไปโรงพยาบาลกันดีกว่านะ แผลแบบนี้ต้องเย็บแน่นอน” หล่อนยิ้มแห้งๆ สามพี่น้องรีบพาเขาไปโรงพยาบาลดีนะ ที่ห้ามเลือดไว้ก่อนไม่งั้นเลือดหมดตัวแน่ๆเลย .....ละแล้วอาหมั่นก็โดนฟาดไปสามเข็มอืม...ชายหนุ่มแทบคลั่ง จะบ่นก็ไม่ได้เดี๋ยวหาว่าไม่ใช่ลูกผู้ชาย ใจจริงอยากจะร้องไห้ออกมาดังๆ ...งี้ไอ้หมอก็มือหนักจริงๆเลย เป็นบุรุษพยาบาลด้วย (นางพยาบาลหายไปไหนหมด) จากนั้นคุณหนูทั้งสามก็ไปส่งเขาที่บ้าน คนแรกที่เจอคือ...ชิแลม....คนมาเยือนทำหน้าตกใจที่เห็นคนเปิดประตูเป็นชิแลม...ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าสองคนจะอยู่บ้านเดียวกัน “คุณแมรแมร์” เขาเปิดประตูแล้วเห็นหญิงสาวยืนอยู่หน้าบ้าน “คุณชิแลม บ้านคุณหรือคะ ใช่บ้านเลขที่ 64หรือเปล่าคะ” “ครับบ้านผม หลังนี้ล่ะ คุณแมรแมร์มีธุระกับผมหรือครับมาซะดึกเชียว” เขายิ้มแต่เลิกคิ้วขึ้นทำหน้าสงสัย หรือพี่สาวหล่อนจะส่งเธอมาจัดการเขานะ ข้อหาไม่ไปส่งเธอที่บ้าน “ไม่มีธุระกับคุณชิแลมหรอกค่ะ แต่มีกับคนอื่น” ชิแลมชะโงกหน้าออกไปที่ประตู เห็นผู้หญิงอีกสองคนกำลังพยุงค์อาหมั่นเข้ามา เขารีบเปิดประตูกว้างๆสองสาววางอาหมั่นลง นี้คราบเลือดยังเต็มเสื้ออยู่เลย .... โยว่โยว่ทำหน้าไม่ค่อยจะถูกอืม...แต่ที่สะดุดตาสุดๆ ผู้ชายอีกคนที่ยืนอยู่ใครกันนะ ....น่ารักจัง “นี้อะไรกับครับ อาหมั่นไปทำอะไรมา” “เรื่องเข้าใจผิดน่ะค่ะ ยังไงก็ฝากด้วยนะคะ อาหมั่นพรุ่งนี้ไม่ต้องไปทำงานก็ได้นะ ฉันจะลาให้” หญิงสาวกล่าว ถือว่าปลอบขวัญเขาก็แล้วกัน “ผมไม่เป็นไรครับ อาจจะไปไหวอยู่” เขาพูดน้ำเสียงแหบๆ แหนะ...เจ็บแล้วยังไม่เจียมอีก ฟารมฟารมแอบส่งสายไปจิก “อ่ะนะ อ๊อ คุณชิแลมคะ นี้พี่สาวฉันค่ะ พี่โยวโยว่ ส่วนคนนี้แฝดน้องค่ะ ฟารมฟารม” “โอว...สวัสดีครับคุณโยวโยว่ ได้ยินชื่อคุณมานานแล้วยินดีที่ได้พบครับ” “สวัสดีค่ะ ...คุณ........” “ชิแลมครับ เรียกผมว่าชิแลม” หญิงสาวยิ้มให้ แล้วหันไปมองคนที่นั่งอยู่โซฟา “ดีครับคุณฟารมฟารม” “ค่ะ สวัสดี” “เอาล่ะ ถ้ายังไง ก็ขอตัวเลยแล้วกันนะคะ ขอโทษด้วยนะคะ” “ไปแล้วเหรอครับ ว่าจะชวนดื่มกาแฟสักแก้ว” “ไว้วันหลังนะคะ” “อ๊า...คุณติดผมไว้สองมื้อแล้วนะ” ชายหนุ่มชี้หน้าเธอ แล้วยิ้ม หญิงสามยิ้มแล้วเดินออกมา โยวโยว่เงยขึ้นไปมองหน้าชิแลมอีกรอบ เอ...ผู้ชายคนนี้หล่อนเคยเจอที่ไหนนะ คิดยังไงก็คิดไม่ออก “เจอกันครับคุณโยวโยว่” หญิงสาวเดินออกมคนสุดท้าย เขาพูดหญิงสาวพยักหน้า เดินออกจากบ้านเขา อืม...ต้องพยายามคิดให้ได้เจอเขาที่ไหนกัน ....ยิ้มก็น่ารักดีจริง หล่อนต้องเคยเจอเขาแน่ๆไม่งั้นไม่รู้สึกคุ้นหน้าหรอก... วันนี้เหนื่อยสุดๆ อาหมั่นพอเห็นสามสาวออกจากบ้านไปก็ร้องโวยวายซะยกใหญ่....งือๆซวยพูดได้คำเดียวว่าซวย ทั้งหมดนี้ก็คงเป็นเพราะเขาเจอ คุณหนูเทอร์โบวหรือเปล่าเรื่องมันซวย o_o’ทั้งๆที่มันกำลังจะดี งือ...ไข่ไม่แตกแต่หัวแตก...พระเจ้าจอรช์ มันแย่มากกกกกก T_T ______________________ รุ่งเช้าของวันใหม่แสงแดดอ่อนๆ นกกาก็เริ่มโบยบินออกหากิน เช่นเดียวกับบ้านฉิน โดยเฉพาะวันนี้เป็นวันแรกที่ลูกสาวคนเล็กจะไปทำงานด้วยแล้ว ทุกคนยิ่งตื่นเต้นกัน ไม่รู้ว่าเธอจะทำได้ดีหรือเปล่า แต่ทุกคนก็เอาใจช่วย “อาฟารมตั้งใจทำงานนะลูก” ผู้เป็นบิดากล่าวก่อนที่จะย่างก้าวขึ้นรถไปพร้อมพี่สาวคนกลาง คนเป็นลูกพยักหน้าแล้วสวมกอดพ่อ เรียกกำลังใจ แน่นอนเธอต้องทำได้ รอยยิ้มของคนที่อยู่ตรงหน้าของเธอหลายคนนี้ล่ะคือกำลังใจที่แท้จริง “เดี๋ยวๆอย่าบอกว่าจะเราไปส่ง” เสเส่ถามแฝดน้องที่ยืนยิ้มอยู่เมื่อ พ่อไปแล้ว “อ้าว เจ๊ไม่ไปใครจะไปล่ะ” “นิอาฟารม รถมีเยอะแยะทำไมไม่เลือกขับไปสักคันล่ะ” “งี้ทุกครั้งเลย ฉันไม่ชอบขับรถนิ เดี๊ยวก็ได้มีเรื่องอีก คราวที่แล้วก็ไปชนบ้านใครก็ไม่รู้” “วันนี้ฉันมีงานเช้านะ อย่างไงก็ให้คนขับรถไปส่งแล้วกัน” หา...พี่สาวอะไรใจร้ายชะมัดเลย ฟารมฟารมยืนหน้าหงิกอยู่หน้าบ้าน อะไรกันน้องสาวทำงานวันแรกนะ จะไปส่งหน่อยก็ไม่ได้ เชอะ.....ไปเองก็ได้ย่ะ ไม่ง้อ... _______________________ ตอนเช้าของฮ่องกงนี้วุ่นวายไม่แพ้กรุงเทพเลยกว่าสองพี่น้องจะผ่านฝ่ารถมาได้แทบจะไม่รอด ....เช้านี้เสเส่ดูเศร้าๆไปนะ ไม่รู้ว่าหญิงสาวเป็นอะไรไป คนเป็นน้องเองก็ไม่อยากจะถามอะไรมาก เดี๊ยวจะหาว่ายุ่งแต่ก็อดถามไม่ได้ “เส่เจ๊เป็นอะไรไปหรือ นั่งทำหน้านางเอกเชียว” ทันทีที่เดินเข้าบริษัท น้องสาวก็ถามออกมา “เปล่านิ ทำไมเหรอ หน้าฉันโทรมมากเหรอ ไม่ได้ละ ต้องเพิ่มเมคอัพ” “ไม่ใช่หรอก เห็นดูแปลกๆไป อกหักหรือยังไง” โห...น้องเลิฟคำตอบจี้ใจจิ๊ดๆ...ไม่รู้สิว่าเรียกว่าอกหักหรือเปล่า อาการงอนน้อยใจมากกว่า “ไม่หรอก ใครจะกล้ามาหักอกฉันล่ะ” “นั่น ไงเดินมาแล้ว พอได้มะ” คนพูดบุ้ยปาก อ๊า....มาถึงปุ๊บก็เจอเลย คุณผู้จัดการแสนใจร้าย เสเส่หันหน้าหนีทันทีที่เขาเดินเข้ามาเกือบจะถึงตัวหญิงสาวทั้งสอง “สวัสดีครับทั้งสอง” “สวัสดีค่ะ งานเมื่อคืนสนุกไหม” “คุณเสเส่ไม่ได้บอกคุณหรอว่าสนุกมาก” เชอะ....เรื่องอะไรมาพาลถึงฉันล่ะ คนนิ่งคิด “ก็ไม่ได้บอกน่ะสิคะ ถึงถามอาหมั่นเป็นไงบ้างคะ” ชิแลมทำหน้าซื่อๆ ตลกในท่าทางคนที่ไม่พูด “ก็ดีขึ้นครับ มาทำงานพร้อมผมนี้แหละ .....เอ...วันนี้คุณแมรแมร์ไม่ได้แว่นนิครับ ลืมสังเกตุไป” “ค่ะ ก็ลองดูน่ะค่ะ พอดีพี่สาวเขาแนะนำมา” “ฮ่าฮ่า ครับไม่ใช่แล้วก็น่ารักดีครับ ตอนใส่ก็น่ารักฮ่าฮ่า ว่าแต่คุณเสเส่ไปไหนนะเนี๊ย” เขาแกล้งตาบอดหรือไง ก็ยืนอยู่นี้ไงพ่อคุณ....เสเส่ถอนหายใจ “ก็ยืนอยู่นี้ไงคะ” “เอ้า นี้คุณหรอกเหรอ ผมนึกว่าคนอื่นซะอีก” “แล้วคุณคิดว่าใคร เสือชิต้าหรือไง” หล่อนเงยหน้าพูดหาเรื่องเต็มที่ คนฟังงงนิดหน่อยสะดุดกับ เสือชิต้า เกี่ยวกันอย่างไงหว่า...เริ่มงง “ฮ่าฮ่า คุณอะไรครับกิน รังแตนที่ไหนมา” ก็จากนายนั้นแหละ ....เมื่อคืนบังอาจมากๆ ไม่ง้อฉันเลย “ฉันมีงานต้องทำ เดี๊ยวไปก่อนนะ อาแมร์เลิกงานแล้วเจอกัน” “เอ่อ.............” งานอะไรเนี๊ยไม่เห็นรู้เรื่องเลย “ฉันกำลังจะไปหาอะไรกินน่ะ ไปด้วยกันไหมเจ๊ หิวนะ....” คนเป็นน้องเริ่มง้อ (ไรวะไม่ใช่ความผิดเราเลย) ชิแลมยืนยิ้มอยู่ ...ผู้หญิงอะไรขี้งอนจริงๆเลย “อ๋อ...ผมคิดได้เลยว่าผมน่ะ ต้องเอาเอกสารจากฝ่ายบัญชี พอดีเลยคุณมีงานนิ ก็ช่วยหาให้ผมได้ไงครับ เอางี้ผมตามคุณขึ้นไปด้วยดีกว่า ง่ายดี....” จะมาไม้ไหนกันอีกนะ ชิแลมนี้เข้าใจยากจริงๆเลย เสเส่อยากจะยิ้มแต่ก็ไม่กล้า กลัวจะเสียฟรอมจริงๆเลย หญิงสาวเดินนำหน้าไปไม่พูดอะไรสักคำ เขาเดินตามไปติด ๆ “คุณแมรแมร์ครับ เจอกันที่คอฟฟี่ชอฟครับ” เขาพูด ....แหนะ....หยิกให้สักทีดีไหม นี้คุณกำลังอยู่ในช่วงง้อฉันอยู่นะ คนบ้า... สองคนอยู่ในลิฟต์ไม่พูดจากันสักคำ ฮึ่ม.........รอให้ง้ออยู่นะยะ ง้อสิง้อหน่อย T_T ใบหน้าของหญิงสาวเริ่มเครียดขึ้นทันที เมื่อไม่มีการพูดคุยกันในลิฟต์ ชายหนุ่มยิ้มแล้วจ้องหน้าเธอ ....เออะไรกันเนี๊ยบ้าไปแล้วแน่ๆ หล่อนเองถึงอายแต่ก็สู้ตาย จ้องเขาตอบเช่นกัน “นิคุณครับ เป็นอะไรไปครับ เมื่อวานยังดีๆอยู่เลย วันนี้กลายเป็นคนอื่นซะแล้ว” “เปล่านิคะ” หญิงสาวพูดแล้วยกไหล่ขึ้น แบบนี้หมายความว่าไงนะ เปล่าแบบเนี๊ย “ผมทำอะไรให้คุณไม่พอใจหรือเปล่า หรือคุณหึงผมที่ไปส่งคุณหลินกุ เมื่อคืน” นั่นแหละยะ....ที่โกรธที่สุดรู้ไว้ก็ดีแล้ว ฮึๆ ก็ได้แต่คิดวุ๊ย “บ้าสิ ฉันจะหึงทำไมกันล่ะ คุณอยากจะไปกับใครก็ไปสิ เรื่องของคุณนิ” แหม...ให้มันได้อย่างนี้ ปากไม่ตรงกับใจซะเลย หากเป็นไปได้นะจะเข้าไปบีบคอเสือชิต้าแล้ว หยิกคนตรงหน้าซะให้เข็ด ข้อหาทำให้หล่อนนอนไม่หลับทั้งคืน (กลัวเขาจะไปต่อกัน) “ฮ่าฮ่า แล้วเป็นอะไรเนี๊ย ผมถามจริงๆนะ” “เปล่าไงคะ ไม่เข้าใจภาษาคนหรือไง บอกว่าเปล่าก็เปล่าสิ” โอ๊ย....อีกแล้วไม่น่าพูดแบบนี้เลย “ภาษาคนน่ะเข้าใจแต่ภาษาคุณผมฟังไม่ค่อยออกเลยไม่เข้าด้วยทั้งๆที่พยายาม” กรี๊ด.........พูดงี้หมายความว่ายังไงนะ ...หลอกให้ดีใจเล่นหรือเปล่าพ่อยอดยาหยี หญิงสามหน้าเริ่มมีเลือดขึ้นมานิดๆ แบบอมยิ้มหน่อยๆ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ “คุณผมทำอะไรผิดก็ขอโทษแล้วกันนะ เรามาคุยกันดีๆไม่ดีกว่าหรือ ผมเบื่อที่จะมานั่งไม่มองหน้ากัน” แม่เจ้า....ง้อแล้วในที่สุดก็ได้ยินคำนี้ เย้....ได้..ฉันยอมยกโทษให้ โหะๆ “คุณไม่ได้ทำอะไรผิดนิ ขอโทษทำไมล่ะ” หล่อนยิ้ม “ยอมยิ้มแล้วเหรอ ผมว่าคุณยิ้มนิดีกว่าคุณบึ้งเยอะ บึ้งแล้วเหมือนยักษ์เลย” “หา....ว่าฉันเป็นยักษเหรอ คุณล่ะวันๆทำได้แต่หน้าหล่อ นึกว่าเท่ห์หรือยังไง” “ก็อย่างที่บอกผมหล่อนิ ทำอะไรมันก็หล่อดูดีไปหมด ฮ่าฮ่า” เขาพูดแล้วปรอยตาไปมองคนเตี๊ยกว่า เชอะ... ถึงมันจะจริงแต่ก็ไม่อยากสนับสนุนคนแบบนี้เลย “หล่อคะ หล่อที่สุดเลย” “เห็นมะ หล่อแบบนี้ใช่ไหมที่ถูกใจคุณ” จ๊ากกก...... ชิแลมบ้า พูดแบบนี้ได้ยังไง เขารู้ขนาดนั้นเชียว ท่าทางหล่อนมันบอกเปิดเผยโจ่งแจ้งมากไปหรือเปล่าน๊า “ยี้ ฉันบอกว่าคุณหล่อแต่ไม่ได้บอกว่าจะถูกใจฉันนิ” เธอยังแย้งเขาทั้งๆที่ไม่รู้ว่าจะเอาอะไรไปแย้ง เพราะมันเป็นความจริง จริงๆแล้วเธอไม่ได้ชอบเขาที่หน้าตาที่เท่าไหร่แต่ประทับใจจากเหตุการณ์หลายๆครั้ง โดยเฉพาะครั้งที่จิจิ้เสียครั้งนั้น ผู้ชายอะไร....อบอุ่นดีจัง ประตูลิฟต์อีกชั้นเปิดชายหนุ่มรูปร่างสูง เดินเข้ามาในลิฟต์ เสเส่แอบมองหน้าเขานิดหน่อย...โหยเพิ่งรู้ว่าบริษัทนี้นอกจากชิแลมแล้วยังมีคนหน้าตาดีอีกคน มีจากการแต่งการแล้วของแพงใช้ได้เหมือนกัน “สวัสดีครับคุณชิแลม” “คุณรอนสวัสดีครับ มาเช้าเชียวเมื่อวานทำไมผมไม่เห็นคุณเลยครับ” “เมื่อวานผมออกไปดูของที่โรงงานน่ะครับเลยไม่ได้เข้ามา ขอบคุณนะครับที่ไปส่งพี่สาวผม” คนฟังทำหูผึ่ง พูดอะไรกันนะ ไปส่งพี่สาวงั้นเหรอ เอ........อย่าบอกนะว่าหนุ่มหล่อคนนี้ไปน้องชายเสือชิต้า แม่เจ้า.. จำได้ว่าสองปีที่แล้วยังไม่หน้ากิ๊งค์เท่านี้ หรือว่าไปเรียนเมืองนอกแล้วราศีมันจับนะ “คุณรอนครับ นิคุณเสเส่” “ครับ สวัสดีครับคุณเสเส่” “สวัสดีค่ะคุณรอน” “ได้ข่าวว่าคุณมาทำงาน บัญชีที่นี้ สนุกไหมครับ” “ก็สนุกดีค่ะ วันนี้เป็นวันที่สองเองฉันก็พอทำได้ ก็ต้องค่อยๆดูค่ะ” “ครับก็ ตั้งใจทำงานนะครับ” เอ...เขาดูไม่ร้ายเหมือนพี่เลยแหะเสเส่แอบพิจราณา ชายหนุ่ม ถึงจะหล่อยังไงก็เถอะ แต่ไม่มีความประทับใจก็ได้ศูนย์คะแนนไปแล้วกัน แต่คนที่ยืนข้างเขานิสิ ได้ไปแล้วซะเจ็ดสิบเปอร์เซ็น รอนลงจากลิฟต์ชั้นต่อมา ได้ทักทายนิดหน่อยก็ดีแล้ว ...เป็นศัตรูกับพี่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะเป็นศัตรูกับน้องด้วยนิ ฉะนั้นหากเขาดีมาก็ต้องดีตอบ “แล้วคุณจะเอาเอกสารล่ะคะ” “ไม่มีหรอกผมพูดเล่นน่ะ แค่อยากจะมาคุยด้วย” เขาพูดหน้าเฉยๆ.............แต่รู้ไหมว่าใจหญิงสาวเต้นรัวเหมือนลูกสูบดีเซลแล้ว “อ้าวคุณ ดีใจถึงกับจุกเลยเหรอ เดินไปซิ ประตูเปิดตั้งนานแล้ว” แหม...มันพูดกันซะอย่างงี้น่ะสิถึงไม่ได้พูดกันนานๆสักทีพ่อคุณ “ไม่มีอะไรจะเอาแล้วเดินมาทำไมล่ะคะ” “ผมเป็นผู้จัดการใหญ่นะ เดินไปไหนก็ได้ คุณเองก็เป็นลูกน้องผมนะเข้าใจ๋” เออๆ ใช่สิฉันมันลูกน้องคุณ คนแก้มบุ๋มสุดขี้เก๊ก อยากจะเอามือไปจิ้มดูจริงๆ “คุณเองก็ไม่มีงานไม่ใช่เหรอ เดินเล่นกันไหม” “เดินเล่นที่ไหนล่ะ พูดแปลกๆมีแต่ตึกเนี๊ยฉันไม่เอาด้วยนะ” “มานี้ผมจะโชว์คุณ” เขาเดินนำหน้าหญิงสาวขึ้นลิฟต์ไปอีกรอบ คราวนี้กดชั้นสูงสุดของตึก ดาดฟ้านั้นเอง... สวยดีจังฮ่องกงเนี๊ย เพิ่งรู้ว่ามันกว้างจริงๆ เห็นแต่เขาว่าเล็กๆ แต่ที่ไหนได้กว้างดีเหมือนกัน “สวยไหม” เขาเอียงหน้ามาถาม เล่นเอาหญิงสาวใจหายใจคว่ำ ^_^ “สวยค่ะ” “บอกแล้ว สมัยก่อนพ่อผมเคยบอกว่าอยากจะสร้างตึกสูงๆ แบบนี้เหมือนกัน แต่ก็ไม่มีโอกาสท่านก็เสียซะก่อน” น้ำเสียงเหงาๆ แววตาเศร้าๆที่เห็นได้ชัด “ฉันเสียใจด้วยนะคะ” “ฮึ ....ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมชินกับความสูญเสียซะแล้วล่ะ จากพ่อ และผู้มีพระคุณทั้งสอง จนมาถึง....” เขาถอนหายใจ แล้วมองออกไปบนฟ้า หน้าแววตาอันนี้เสเส่อดอิจฉาคนตาไม่ได้เลย ภาพที่เขากำลังยืนมองฟ้า มันช่างประทับใจหล่อนมากกว่าเดิมแล้ว ไหนจะแผ่นหลังอันกว้างๆของเขาอีก.....อยากจะลองแนบหน้าลงดูจังมันจะอุ่นไหมหนอ “คุณจิจิ้ใช่ไหมคะ” เสเส่เดินเข้ามาข้างๆเขา ถึงจะไม่อยากพูดแต่ก็ต้องพูด เขาหันไปยิ้ม “อืม... ผมกับเธอเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก สมัยก่อนตอนที่บ้านเรามีปัญหาบ้านของจิจิ้ก็ให้ความช่วยเหลือมาตลอด...เธอเป็นเพื่อนหญิงคนแรกของผม เป็นคนที่ทำให้ผมรู้สึกเข้มแข็งขึ้นเมื่อผมท้อ เป็นคนคอยให้กำลังยามทำพลาดมาไม่เคยซ้ำเติมผม เป็นแม่ครัวด้วยนะเวลาผมหิว...”เขาพูดแล้วยิ้ม แต่คนฟังแทบกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่.... หล่อนทนฟังมันได้ยังไงนะ “ถ้าเธอมาได้ยินคงดีใจไม่น้อยนะคะ” “ผมก็อยากจะให้มันเป็นอย่างนั้น ตอนมีคนมาส่งเธอที่บ้านนะ ผมแทบจะเข้าไปต่อยหน้าคนที่มาส่งเธอเลย” “คุณคงรักเธอมากสินะ” คำถามที่มันทำร้ายตัวเองแบบนี้ เธอไม่น่าจะถามออกไปเลย “อืม...ผมไม่รู้ว่ามากหรือเปล่านะ รู้แต่ว่าผมคิดถึงเธอทุกวัน อยากจะทำให้เธอมีความสุข ไม่อยากเห็นเธอเศร้า....ฮ่าฮ่า..” เสียงหัวเราะของเขาดูมีความสุขดีจัง ...เมื่อพูดจึงจิจิ้ ถ้าเขาพูดถึงเธอแล้วทำแววตาและน้ำเสียงแบบนั้นก็คงดีไม่น้อยสินะ ว่าแต่จะมีวันนั้นหรือเปล่า “ค่ะ ตอนนี้เธอก็คงไปดีแล้ว มีความสุขกว่าทุกๆคนเหลือแต่เราที่ต้องสู้ ใช่ไหมคะ” “คุณพูดมามันก็ถูก คุณรู้ไหมว่าเธอ มีรูปคุณและพี่น้องเยอะมากเลยนะ” “ถามจริง” หล่อนทวนคำถาม “จริงสิ ก็จิจิ้เป็น บก นิตยาสารแมกกาซีนนิ คุณหนูชื่อดังของฮ่องกงเธอก็ต้องติดตามเป็นธรรมดา” “ฮ่าฮ่าว่าไปนั่นแล้ว ฉันนี้นะดังไม่จริ๊ง” “ฮ่าฮ่า เฮ้อ...เรามาพูดอะไรกันนี้ คุณเป็นคนแรกที่ผมคุยด้วยแบบนี้” ฉันไม่ได้มีความสุขที่ได้ยินมันเลยคุณรู้ไหม...อยากบอกเขาจริงๆ เป็นไปได้ขอไม่รู้จะดีกว่า... “ค่ะ ระบายออกมาเถอะดีกว่าเก็บไว้คนเดียว” หล่อนพูดน้ำเสียงอ่อยๆแผ่วๆ เกือบจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่แล้ว แต่ก็ฝืนยิ้มให้เขาไป เขายิ้มตอบแล้วชวนหญิงสาวกลับไปข้างหน้า เขาเดินนำหน้าไปก่อน เสเส่รู้สึกเหมือนว่าเธอกับเขาเหมือนอยู่กันคนละโลกมันช่างห่างกันเหลือเกินโลกของเขาที่เธอไม่เคยจะได้เข้าไปไม่เคยแม้แต่จะได้สัมพัสมัน ยิ่งนึกถึงยิ้มและแววตาเมื่อกี้ตอนที่เขาพูดถึงจิจิ้แล้ว ก็นึกอิจฉาไม่ได้....... คุณจิจิ้คุณเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดในโลก........ PS>> วันนี้ขอแก้แค้นคนนิดนึง ข้อหาทำให้เราท่องเลขในกวางตุ้งได้นิดหน่อย จ๊ากกกก... ^_^ เอาเพลงมาให้โหลดกันนะคะ ส่วนเพลงนี้เป็นเพลงของชิแลมค่ะ เป็นหนึ่งในห้าเพลงที่ชอบ โหะๆๆ คลิกขวา Save target as MV ตัวแรกเริ่ม MV ตัวล่าสุด เพลงประกอบตอนที่10 เพลงประกอบตอนที่9 หลี่หมิง เพลงประกอบฟิคตัวแรก ...เอลล่า เพลงประกอบฟิคตัวที่สองล่าสุด...ป้ามิ เพลงประกอบตอนนี้ที่ 13 ...ชิแลม   Create Date : 27 สิงหาคม 2549 14 comments Last Update : 27 สิงหาคม 2549 19:48:14 น. Counter : 528 Pageviews. Share Tweet

มานอนเล่นอ่านนิยายก่อนเลย อิอิ   โดย: อาหมั่น IP: 58.8.21.80 27 สิงหาคม 2549 19:41:31 น.

เบลอจัด พิมพ์ครับเป็นค่ะ พิมพ์ค่ะเป็นครับ อาเส่พูดครับ ชิแลมพูดค่ะ ฮ่าฮ่า จะบ้าตายงืมๆๆ   โดย: mare (Napoleonquz ) 27 สิงหาคม 2549 19:49:14 น.

มาจองที่ โหะๆๆ   โดย: ทับทิม IP: 58.181.181.220 27 สิงหาคม 2549 20:03:31 น.

น่าสงสารฟาร์ม จ๊ะ   โดย: ทะเล IP: 202.129.43.88 27 สิงหาคม 2549 20:30:39 น.

ชะแว๊บมาอ่านแล้วจ้า โห..ตอนแรกก็นึก อาหมั่นทำอะไรให้แมรแมร์แค้นเคืองหนอ ถึงขั้นโดนตีหัวแตก ที่แท้แกล้งให้ท่องเลข แบบกวางตุ้ง วันนี้ดีใจได้เจอหน้าพี่ชายแล้ว อิ๊บอั๊บเป็นพี่ชายและพี่เขย 55 หลินกุชิต้า อย่าหวังมาแย่ง กีดกัน กีดกัน ปล. ทำไมพี่ชายทำตัวพราวเสน่ห์อย่างนี้คะ สงสารเส่เจ้ หัวปั่นเพราะชิแลม พอสนใจก็เมินเฉย พองอนก็มาง้อ ขอตัวไปทำงานก่อนนะ แล้วจะแว๊บมาใหม่   โดย: O-yohyo IP: 58.9.157.221 27 สิงหาคม 2549 20:31:36 น.

อ้อ...ขอบคุณสำหรับเพลงนะคะ กำลังเก็บอยู่ เฮ้อ..อยากให้ถึงเสาร์หน้าเร็วๆ อยากอ่านต่อ อย่าลืมปั่นลำน้ำจันทร์ด้วยนะแมร์ ตอนนี้กำลังหน้าเหลืองเพราะอยากอ่าน รีบปั่นก่อนหน้าพี่จะเขียว   โดย: O-yohyo IP: 58.9.157.221 27 สิงหาคม 2549 20:33:24 น.

กะกะ กริ๊ดดด~~ มาถึงก็ฟังเพลงก่อนเลย แล้วจึงเริ่มอ่าน เพลงเพราะมั่กๆ แมรๆ เข้าใจเลือก ฟังแล้วหน้าชิแลมลอยมาก่อนเลย อ่านแล้วแบบตั้งใจ ทำไมมันจบเร็วงี้อ่ะ ไม่อยากให้จบเลยเนี่ย กำลังหนุกเชียว ตอนต้นทำเอาหัวเราะอยู่คนเดียว "นายผักกาดจืด" ก๊ากๆๆๆ วันนี้ซวยบรม ไม้หน้าสาม จะมีอะไรที่แย่ไปกว่านี้อีกมั้ยเนี่ย อาหมั่นผักกาด นี่พี่หลินใต้โต๊ะให้เพื่อรังแกเสเส่เยอะ ไหงตอนอ่านกลับมาลุ้นเธออย่างไม่รู้สึกตัวเนี่ย ชักเริ่มเห็นใจและสงสารเธอแล้วสิ อ๊ากกกก เสเส่เรื่องนี้เธอมีสิเหน่จริงๆเลย อยากให้ซีรี่ย์เป็นแบบนี้บ้างคงสนุกมากๆ ชอบบทสนทนาระหว่างชิแลมกับเสเส่จังเลย มันน่ารักบอกไม่ถูก อืม มีอารมณ์เศร้าด้วยตอนนี้ โอ้ย..อยากเข้าไปปลอบ แมรๆ ตอนหน้าขอยาวๆอีกนะจ๊ะ ตอนไหนก็ห้ามขาดคู่เอกเด็ดๆ คริๆ เสาร์หน้าขอ mv อีกนะจ๊ะ อาทิตย์เป็นเพลง นั่น รีเควชเข้าปาย   โดย: พี่หลิน IP: 125.25.6.96 27 สิงหาคม 2549 20:39:07 น.

งิงิพี่โยว ไอ้เรื่องเลขนี้ล่ะที่ทำเกือบนอนไม่หลับเกือบคลั่ง โฆะๆๆ เลยโดนไม้หน้าสามซะเลย ตอนนี้คุณผักกาด รีเควชมาขอเป็นพระเอกแขงแรงได้ไหม โฆะๆๆ ไม่อยากโดนทารุณต่อไป ตอนนี้ก็ถึงคิวแหนมแล้วเนอ   โดย: mare (Napoleonquz ) 27 สิงหาคม 2549 21:03:12 น.

จะพยายามนะคะ พี่หลิน ถ้าไม่ทันก็ฟังเพลงไปก่อนเนอะ แมรไม่ค่อยเก่งเรื่องทำซะด้วย งิงิอ๋อ รูปเฮียนะพี่หลิน แบบใส่สูท งิงิหน้าตาธรรมชาติ คิคิ   โดย: แมร์ (Napoleonquz ) 27 สิงหาคม 2549 21:04:28 น.

อีกไม่นานเฮียเควิน จะมาแล้ว ราตรีสวัสดิ์ค่ะ พี่แมร์ และทุกท่าน   โดย: ทะเล IP: 202.129.43.88 27 สิงหาคม 2549 21:39:21 น.

กร๊ากกกกกก แอบสะใจ โดนมาเยอะแล้ว ถึงตาเฮียโดนมั้ง กร๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ชอบบบบบบบบบบบบบ คราวหน้าต้องทำตัวดีๆซะแล้ว   โดย: farm IP: 58.147.18.31 27 สิงหาคม 2549 21:50:39 น.

ฟาร์มฟาร์มสะใจอย่างมากเลยนะเนี่ย เอ้ายกให้ โดนแกล้งมาเยอะ ชักสงสาร ทะเล ลุ้นเฮียเคใช่ป่ะ ซี้ฝู ก็รออ่านคุณโจ ส่วน o-yo อยากเห็นออกโรงทั้งสองคนเลย   โดย: O-yohyo IP: 58.9.157.221 28 สิงหาคม 2549 0:31:45 น.

เฮ้อ ไม่น่าทำให้คุณท่านโกรธเลยโดนแจกไม้หน้าสาม กินอิ่มแปร้ไปถึงเสาร์หน้าเลย   โดย: อาหมั่น IP: 58.8.21.80 28 สิงหาคม 2549 1:10:29 น.

huhu อาหมั่น is unlucky again na. . . very funny อาหมั่น charactor like MonTow in Moon river I didn't campare but I mean similar ,funny, gentle Poor sehseh once again!... Chilam is Jai Rai jung but yeah he still miss GIGI that why Hope he getting stonger soon   โดย: mongfer IP: 203.14.53.15 5 กันยายน 2549 11:54:43 น.