Napoleon iN spring!!! When I'm falling in LOVE ^___^
Group Blog
 
<<
กุมภาพันธ์ 2550
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728 
 
9 กุมภาพันธ์ 2550
 
All Blogs
 
TMP 32

....................................................................
แมรแมร์ดูเอกสารที่โรงงาน หล่อนไม่ได้ดูเวลาเลยว่ามันกี่โมงกี่ยามแล้ว รู้แต่ว่าต้องดูมันทุกแฟ้มถ้าเจอจุดบกพร่องละก็ เจอดีแน่เลย ยังไงก็จะไม่ปล่อยให้คนชั่วลอยนอนอีกแล้ว
หญิงสาวค่อยๆเดินเข้าไปในห้องเก็บเอกสาร ที่แคบๆที่ยาวของหัวหน้าโรงงาน เขาเองกลับบ้านไปแล้ว คนเป็นนายหวังอยากอ่านให้เสร็จๆจึงบอกให้เขากลับก่อนเถอะ ยังไงก็โรงงานนิหน่าคงไม่มีอันตรายหรอกมั๊ง หล่อนเดินเข้าไปในนั้น เอกสารเรียงกันเป็นภูเขาเชียวจะเอาเล่มไหนก่อนดีนะ ...ว่าแล้วก็เอื้อมๆไปเอาแฟ้มที่ดูเก่าๆเหนือหัวเธอ
“นิคุณจะอ่านไปถึงไหนกลับบ้านหรือยัง จะสามทุ่มแล้วนะ” รอนเดินเข้ามาแล้วช่วยหยิบเอกสารให้ เขาสูงนิหน่า หุ่นหรือก็ดี
“ทำไมกลัวฉันจะจับผิดคุณได้เหรอ ฉันยังไม่กลับคุณอยากกลับก็กลับไปก่อนสิ” เธอบอกเขาแล้วเชิดหน้าตามที่เธอชอบทำ ชายหนุ่มยักไหล่แล้วเอามือล้วงถุงกางเกงเดินตามเธอไปเรื่อยๆ จนเกือบจะท้ายห้อง
“ไปกินข้าวกันดีกว่าเอาไหม ผมเลี้ยงเองป่ะไม่ต้องบอกที่บ้านมารับแล้วนะ ผมหิวแล้ว”
“คุณจะไปก็ไปสิ ฉันไม่ไปจะทำงานหลีกไป” คนตัวเล็กกล้าหาญเขย่งเท้าหน่อยๆเดินชนใหญ่เขาไป
“เฮ้อ...”เขาถอนหายใจ
“ก็บอกแล้วไงว่าไม่อยากกะ....”ยังไม่ทันได้พูดจบประโยค ก็มีเสียงที่ทำให้ตกใจกว่านั้น
มันคือเสียงดังปัง...ตายแล้วประตูทำไมมันปิดเองละเนี๊ย สองคนรีบวิ่งไปประตู พยายามเปิดยังไงก็เปิดไม่ออก แม่เจ้าทำไมเป็นอย่างนี้นะ ใครก็ได้ช่วยลูกด้วย แย่แล้วห้องนี้หน้าต่างก็ไม่มี โทรศัพท์ก็ไม่มีสมที่เป็นห้องเก็บเอกสารจริงๆเลย
“เออนะผมลืมบอกคุณไปว่าโรงงานเราน่ะ มันเป็นประตูอัตโนมัติถ้ากดปุ่มเดียวก็ล๊อคหมดเลย” ไอ่หยา...
“นิแล้วพวกที่ทำงานล่วงเวลาล่ะ เขาออกไปได้ยังไง”
“คุณนี้มันออฟฟิคนะ ใครเขาจะทำนอกเวลาล่ะถ้าทำก็อยู่ในตัวโรงงานโน้นไง”
“แสดงว่าคุณไม่เคยทำงานล่วงเวลาเลยใช่ไหม เป็นเจ้านายภาษาอะไรหา”
“อ้าวผมก็ทำในฉินเหมยนิหน่า ที่นี้ก็เอาไว้เชคงานเชคของ จากนั้นก็เอาไปแผนกที่ตึกฉินเหมย ก็ส่งให้ผู้จัดการใหญ่ พูดถึงผู้จัดการใหญ่คุณว่าเขาแปลกๆมะ” ชายหนุ่มเบียงหน้าลงถามคนตัวเล็ก
“แปลกยังไง คุณนั้นแหละแปลกว่ามาว่าคุณชิแลมนะ” หญิงสาวตะคอกใส่เขา เชอะ...ทำผิดแล้วคิดจะโยนงั้นหรือไม่มีทางหรอก.... รู้ไหมว่าหัวฉันนิลูกศิษย์ไอสไตน์เลยนะยะ (หลงตัวเองงับ) o0o
“แตะไม่ได้เชียวนะ คิดจะแย่งกับพี่ได้ลงคอน้องอะไรก็ไม่รู้ เข้าทางแม่ซะด้วยร้ายนะคุณ” รอนเปรยๆขึ้นมา เขารู้หรอกว่าชิแลมนั้น มีเสนห์กับทุกคน
“ใครบอกว่าฉันแย่งพี่ฉัน จะบ้าหรือฉันไม่ได้ชอบคุณชิแลมซักหน่อย ลุ้นพี่เส่ใจจะขาดอยู่แล้ว ฉันเคารพเขาเหมือนพี่ชายนะ แล้วสายตาเขาที่มองมาก็ไม่ใช่อย่างว่าด้วย ฉันมองออก ฉันชอบแม่เขามากกว่า” หญิงสาวยิ้มๆ เขาพยักหน้า ยอมเชื่อก็ได้เอา
“ก็แล้วไป”รอนยิ้มที่มุมปาก
“แล้วเราจะออกไปได้ไงเนี๊ย กระเป๋าฉันก็อยู่ข้างนอก มือถงมือถือก็อยู่ในนั้นหมดเลย” เธอถามเขาชายหนุ่มหันหลังกลับไป
“แล้วผมจะถามใครเล่า” ว่าแล้วเขาก็นั่งลงไป ยืนไปก็เมื่อยเปล่าๆ คนใส่แว่นนั่งลงข้างๆเขา หล่อนนั่งกอดเข่าเหมือนคนกลัวๆ อะไรสักอย่าง
“ห้องมันเย็นแปลกๆเนอะ จะมีแมลงสาบหรือเปล่าก็ไม่รู้” คนพูดทำหน้าขยะแขยง โธ่...ไอ้เราก็นึกว่าอะไร “พูดถึงก็มาเลย” นึกว่าจะพูดเล่นพอหันไปข้างๆ เจอตัวเป็นๆหญิงสาวถึงกับร้องจ๊าก...จากนั้นก็ค่อยๆคลานไปนั่งอีกข้างของรอน ชายหนุ่มได้แต่หัวเราะในลำคอ
“คุณรู้ไหมแมลงสาบนิ ยิ่งเรากลัวมันจะยิ่งตามเรานะ เพราะมันมีหนวดที่คลื่นที่จูนได้กับใจเราไง” มั่วหรือเปล่าเนี๊ย พูดอะไรก็ไม่รู้แมรแมรตบแขนเขาสองที
“คุณไล่มันไปสิ”
“ผมไม่ฆ่าสัตว์นะคุณ ถ้ากลัวมากก็ขยับไปอีกนิดก็ได้เอา” เขาบอกให้หญิงสาวถอยไปข้างหน้าใกล้ๆประตู หนีแมลงสาบที่มีแค่ตัวเดียว แมรแมร์เกาะแขนเขาแน่น หล่อนเกลียดความสกปรกที่สุดเลย แล้วก็เกลียดแมลงสาบที่สุดด้วย
“หนาวไหมคุณ” รอนถามคนที่นั่งข้างๆ เธอรีบเอามือออกจากแขนเขาเมื่อรู้ตัวว่า กำลังล่วงเกินชายหนุ่ม (ก๊าก)
“หนาวสิถามได้ ฉันไม่น่าถอดสูทออกเลยT^T” บ่นตอนนี้จะได้อะไรเล่า ชายหนุ่มคิด จะว่าไปแล้วทำหน้าธรรมชาติไม่เก๊กหน้าดุ ก็น่ารักดีนะเนี๊ย
“เอา” ว่าแล้วเขาก็ถอดสูทเขาออกแล้วก็เอาไปคลุมตัวคนที่กำลังบ่น ยังไงก็ขอเป็นพระเอกก็แล้วกัน หญิงสาวมองหน้าเขาแล้วยิ้มๆ เชอะ...นึกว่าจะปลื้มหรือยังไงไม่มีทางซะล่ะ
“เรียกร้องคะแนนหรือไง” เธออมยิ้ม เขาหัวเราะแล้วหันหน้าหนี ถึงจะผ่านการหลีผู้หญิงมามาก แต่นิ้ไม่เคยทำกับใครนะวุ๊ยชักเขินเหมือนกัน
“คิดไงก็ตามใจ”
“แล้วคุณไม่หนาวเหรอ”
“หนาวสิ แต่ว่าผมเป็นสุภาพบุรุษนะ ถ้าคุณกลัวผมหนาวก็กอดแขนผมไว้ก็พอแล้ว” เขายิ้มอีกแล้ว บ้าจริงๆเลยยิ้มอยู่ได้ ยิ้มทั้งวันคนบ้าๆ แมรแมร์กัดปากตัวเองเบาๆ แล้วค่อยเกาะแขนเขาช้าๆ
“ฉันแถมให้”คนพูดสอดมือเข้าไปแล้ว ก็ซบลงที่ไหล่เขา อึ๋ย..ทำไมถึงได้กล้าแบบนี้นะแมรแมร์แต่ก็เอาเถอะ ลองดูบ้างจะเป็นไร โตมาจนเป็นเจ้าทุยเดินได้แล้วยังไม่เคยซบผู้ชายที่ไหนเลย ไหนๆก็ลองสักวันแล้วกัน
บรรยากาศกำลังไปได้สวย ถ้าไม่มีเสียงโทรศัพท์เข้ามาแทรกซะก่อน...เอาไหนว่าห้องนี้โทรศัพทไงล่ะ
“นั่นมันเสียงโทรศัพท์ฉันนี้” หญิงสาวมองหน้าเขา แต่ก็มีความรู้สึกว่ามีอะไรสั่นๆในเสื้อของรอน จึงได้ล้วงเข้าไป
“โทรศัพท์มือถือ ไหนบอกว่าไม่มีไง” เธอล้วงมันขึ้นมาให้เขาดู มันเป็นโทรศัพท์ของเธอต่างหาก มิน่าเสียงเพลงเหมือนกัน
“ผมลืม ขอโทษๆ” เขาเอามือลูบหัวตัวเอง อันที่จริงก็ไม่ได้ลืมอะไรหรอก แต่อยากเห็นหน้าคน โวยวายมากกว่า เขากดปิดสายโทรศัพท์สายนั้นก่อน หลินกุเฮ้อ...จะโทรมาทำไมตอนนี้เน้อ...
ว่าแล้วรอนก็รีบโทรบอกให้ยามมาเปิดประตูให้ แมรแมร์ทำท่าโกรธๆเขานิดๆปล่อยให้นั่งอยู่กับเจ้าแมลงสาบตั้งนาน บ้าจริงๆเลยวันนี้หล่อนพูดคำนี้มากี่ครั้งแล้วนะ เฮ้อ....บ้าจริงๆ แต่พอมาคิดดูอีกทีก็น่ารักดีนะ...เขาก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรอย่างที่คิดสักหน่อย ^^
.....................................................................................

เสเส่เมื่อยังไม่เห็นน้องกลับบ้านก็ชักร้อนใจ มือถือโทรไปก็ไม่รับเกิดอะไรขึ้นหรือเปล่านะ ชักใจไม่ดีแล้วสิ ครั้นจะขับรถไปโรงงานเลยก็ไม่จักทาง จะบอกพ่อก็กลัวโดนว่าไม่ดูแลน้อง ตายแล้วยัยเสเส่เอ๊ยทำไมชิวิตหล่อนถึงได้อ้า...ภัพเช่นนี้นะ
โยวโยว่เดินเข้ามาเห็นท่าทางพี่สาวไม่สบายใจ มีเรื่องอะไรให้ไม่สบายใจงั้นหรือ ปกติเห็นทำตัวน่ารักตลอดเวลา วันนี้ทำหน้าเครียดเหมือนไม่ได้กินข้าวสองวันเชียว
“พี่เส่เป็นอะไรไปหรอ” โยวโยว่นั่งลงแล้วหยิบนิตรสารขึ้นมาอ่านเล่นๆ ปกติเธอไม่ค่อยสนใจของพวกนี้หรอก แต่ว่าจะทำตัวเชยๆให้เควินขายหน้าคนอื่นได้ยังไงกัน
“อาโยว่มาก็ดีแล้ว ก็อาแมรน่ะสิบอกว่าจะไปโรงงานป่านนี้ยังโทรมาบอกเลยว่าเสร็จหรือยัง ตาฉันไม่ตะกุกหลายครั้งแล้วจะเกิดเรื่องกับน้องหรือเปล่า” พี่สาวทำหน้าเครียด
“ล้อเล่นน่า อาแมรอาจจะทำงานอยู่ก็ได้นะยังไงเธอก็ทำงานสองเท่าของเงินเดือนนิ”
“นิไม่ได้ล้อเล่นนะ ดูหน้าฉันสิซีเรียสแล้วฉันโทรไปหลายรอบแล้วไม่มีคนรับเลย หรือว่าน้องจะโดนฆ่าหมกป่า” ดูเถอะ นี้หรือคือปากคนที่เป็นพี่สาวคน โยวโยว่ถอนหายไม่เอาไหนซะเลย เป็นพี่ภาษาอะไรเนี๊ย
“งั้นบอกป๊าไปตามกันเถอะ”
“ไม่ได้นะ ถ้าบอกป๊าฉันก็โดนว่าสิ เอางี้นะเราไปตามด้วยกันว่าแต่โยวโยว่รู้หรือเปล่า โรงงานไปทางไหนตั้งแต่ทำงานมาไม่เคยไปเหยียบสักที” โอ๊ย ตัวเองทำงานแท้ๆยังไม่รู้แล้วคนนอกอย่างฉันจะรู้ไง โธ่พี่เส่นะพี่เส่ น้องสาวทำหน้าไม่พอใจ จะบอกคนนั้นก็ไม่ได้จะเอาอย่างนี้ก็ไม่ดี
“โทรถามคุณชิแลมสิ” ถูกต้อง...ความคิดดีมากๆเลยน้องเลิฟ เธอยิ้มๆแล้วยกโทรศัพท์ขึ้นมากดเลข คนถือโทรศัพท์สูดหายใจเข้าลึกๆ แหม๊..จะได้คุยกันอีกแล้ว^^
“Hi chilams speaking” ตายแล้วพ่อคุณคิดจะคุยเป็นภาษาอังกฤษกับฉันหรือยังไงกันนะ คิดว่าจบนอกแล้วจะพูดได้คนเดียวหรือยังไงกัน จะแกล้งฉันใช่ไหม
“No English la ชิแลมอยู่บ่ค๊า เสเส่มีเรื่องจะคุ้ยด้วยค๊า” เสเส่ทำเสียงตลกๆ บอกเขาไป ชายหนุ่มหัวเราะพอใจสองสามที
“ว่าไงคุณ คิดถึงขนาดต้องโทรมาหาเชียว” เขาพูด หลงตัวเองชะมัดเลย แต่มันก็จริงนะทำไมคิดถึงแล้วโทรมาหามันแปลกมากหรือยังไงกัน โธ่..
“เปล่าๆ คุณพอจะรู้ทางไปโรงงานของฉินเหมยหรือเปล่า น้องฉันน่ะเขายังไม่กลับบ้านเลย ฉันเป็นห่วงมากๆจะบอกป๊าก็ไม่ได้เพราะจะโดนดีเข้าก่อน” ชายหนุ่มปลายทางกลืนน้ำลายสองสามอึก เรื่องใหญ่นะเนี๊ย
“รู้สิ ได้ผมจะไปรับนะเราจะไปหาพร้อมกันเลย” อ๊าก...ตกลงง่ายจริงๆเลย ไม่มีเล่นตัวทีหลังต้องใช้แผนนี้ล่อออกมาซะแล้ว คิคิ (นี้ขนาดห่วงน้องนะงับ หัวคิดไปไหนต่อไหนไม่รู้)

อีกด้านนึง.........ณ บ้านซุน
ลูกชายคนเล็กก็ไม่กลับเช่นกัน ถึงเขาจะทำตัวคาสโนว่าก็เถอะ แต่ทำไมไม่โทรมาบอกว่าอยู่ไหน ถึงจะเป็นผุ้ชายก็เถอะหลินกุ และแม่เองก็อดห่วงไม่ได้ เพราะรู้ดีว่าทางไปโรงงานนั้นมันน่ากลัวแค่ไหน วันดีคืนดีก็ฆ่าหมกป่ากันแถวนั้น แถมน้องเธอทั้งหล่อทั้งรวย รถก็สวยด้วยตายแล้วจะโดนดักปล้นหรือเปล่านะ
“มาม๊าคะไงหลินกุไปตามน้องดีกว่า” ว่าแล้วคนเป็นพี่ก็หยิบเอากุญแจรถ
“เดี๋ยวก่อนสิลูก ปะป๊ายังไม่มาเลย รอนเองก็โตแล้วนะ”
“ม๊าคะถ้ารอนไปที่อื่นหนูก็ไม่ห่วงหรอกค่ะ แต่นี้ไปโรงงานนะคะ แล้วป่านนี้ก็ไม่กลับมาด้วย” คุณหยูถอนหายใจ
“โทรไปอีกรอบดีไหม”
“แม่คะ ไม่โทรแล้วค่ะ.....โทรไปก็กดทิ้ง” เอาๆเอาไงเอากัน หลินกุเอารถออก ไปตามหาพ่อน้องชาย ป่านนี้แล้วไม่กลับบ้าน
สองแม่ลูกออกไปพร้อมบอดี้การ์ดตัวโตอีกสองคน บ้าจริงๆเลย อย่างที่บอกถ้าเป็นที่อื่นเธอก็คงจะไม่ห่วง แต่นี้เป็นที่โรงงาน รอนนะรอนทำพี่ตกใจไปได้ ยังไม่ทันเห็นหน้าพี่เขยเลยนะ แกจะเป็นอะไรก่อนไม่ได้ (เอาเข้าไป)

ด้านชิแลมไม่ถึงสามสิบนาที เขาก็มาถึงบ้านฉินสามพี่น้องพร้อมใจกันไปหมดทุกคน กลัวน้องจะเกิดเรื่องก่อน เพราะเสเส่พูดซะน่ากลัวมากๆเลย ยังกับว่าน้องสาวจะโดนจับไปเรียกค่าไถ่ยังไงยังงั้นแหละ แต่ก็เอาเถอะเขาเข้าใจความห่วงมันเป็นยังไง
ครบทีมเสเส่แอบพกปืนมาด้วย โหะๆ(โหดซะ) ทำไงได้ล่ะโทรไปหาใครก็ไม่ติดนิหน่า ว่าแล้วก็ตัดสินใจโทรไปอีกอีกรอบ
“ฮัลโหล”
“แมรแมร์แกอยู่ไหน เป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมไม่รับโทรศัพท์” คำถามยิงเป็นชุดๆเหมือนระเบิดขีประนาวุธของอเมริกาถล่มประเทศเพื่อนบ้าน
“อยู่บนรถน่ะ........อ๊ายยย นายรอนนายจะบ้าหรือยังไงฉันเจ็บนะ”หญิงสาวอีกฝากพูดไม่เสร็จก็ตะโกนขึ้นมาลั่น เสเส่ทำตาโตเท่าไข่ห่าน นายรอนหา...นายรอนมันทำอะไรน้องฉันไอ้บ้าๆๆ
“อาแมร์ไม่ต้องกลัวนะพี่จะรีบไปช่วยเดี๋ยวนี้ล่ะ”
“หือเจ๊...” ปั๊บ...เสเส่ไม่ได้ยินเสียงน้องอีกเลย พระเจ้าช่วยอีตารอนทำอะไรน้องสาวของฉัน กำลังทำร้ายร่างกาย หรือว่า.........กรี๊ดไม่อยากจะคิดเลย หญิงสาวน้ำตาซึมออกมานิดๆ ไม่นะหวังว่าคงไม่ได้เป็นอย่างที่คิดหรอกนะ
“เกิดอะไรขึ้นพี่เส่” อาฟารมแทรกหน้าเข้ามาถาม
“ตอนนี้แมรแมร์โดนอีตารอนทำร้าย”
“ทำร้าย?” ชิแลมตวัดเสียงถามคนที่นั่งอยู่เหมาะหน้า อย่างรอนนินะจะได้ทำร้ายผู้หญิงไม่จริงมั๊ง เขาคิด
“ใช่สิ ตะกี้ฉันโทรไปอาแมร์ก็คุย อยู่ดีๆหล่อนก็บอกว่าฉันเจ็บนะนายรอนจะบ้าหรือเปล่า แล้วโทรศัพท์ก็ตัดไปเลย” พูดแล้วเสเส่ก็ร้องไห้ อาฟารมก็ทำสีหน้าเป็นห่วง ส่วนโยวโยว่หากไม่ได้พกยาดมมา หล่อนต้องเป็นลมไปแน่ๆเลย
ทุกคนอยู่ในห้วงของความเครียด ชิแลมหันไปยิ้มให้เสเส่ เธอเองก็ยิ้มให้เขา แค่เห็นรอยยิ้มเธอก็อุ่นใจขึ้นแล้วเชื่อแน่ๆว่าน้องจะเอาตัวรอดได้ ไม่ตกเป็นเหยื่อของตารอนบ้านั้นหรอก หน้าตาก็ดีไม่น่าทำแบบนี้ทุเรศๆ คิดแล้วก็อ๊ากจะบ้าตาย ...

..............................................................
“ฮัลโหลรอนพูดครับ” ชายหนุ่มรู้ว่าพี่สาวโทรมาอีกรอบก็เลยรับ อะไรกันหนักกันหนา เห็นเขาเป็นเด็กหรือยังไงกันนะ บ้าจริงๆเลย
“ตารอนแกอยู่ไหนน่ะ แม่เป็นห่วงมากๆนะ แย่มากๆเลยโทรไปก็ไม่ติด” รอนยิ้มๆ โตเป็นกระบือกันแล้วยังจะมาห่วงกันอีก พี่หลินกุนิจะเป็นพี่หรือจะเป็นแม่กันแน่นะ แต่ก็นะมีคนห่วงยังดีกว่าไม่มีคนห่วง
“เฮ๊ย...พี่หลินด้วยผมโทรกลับนะ” อ้าวเฮ๊ย..อีตารอน เกิดอะไรขึ้นนะหลินกุ พยายามเรียกน้องยังไงเขาก็ไม่ตอบ กดวางเฉยเลย ตะกี้หล่อนได้ยินเสียงรถหยุดดังกึ๊กด้วย ตายแล้วยิ่งคิดก็ยิ่งห่วง น้องคนใช้ได้ที่ไหนกัน

.................................................
“นี้คุณหยุดรถทำไมงะ ตะกี้ก็ทำฉันเกือบหัวแตกแล้วนะ” คนใส่แว่นถามเขาหน้าตางงๆ ตะกี้ก็เบรกเล่นเอาหัวเธอไปฟาดกับกระจกรถเลย แถมยังทำให้เธอทำให้โทรศัพท์มือถือหล่นออกจากมือเสียด้วย บ้าจริงๆเลยไม่รู้มีใบขับขี่หรือเปล่า
“ไม่ได้หยุดเอง รถน่ะมันหยุดเองสงสัยว่าจะน้ำมันหมด” หาน้ำมันหมด...อึ๋ยทำไมไม่เคยเชคดูอะไรเลย น้ำมันหมดได้ยังไงกันเนี๊ย เป็นผู้ชายภาษาอะไร
ชายหนุ่มไม่พูดต่อเขาเดินออกมาจากในรถ เฮ้อ...มารอโบกรถคนแถวนี้ดีกว่า เอ..หรือว่าจะโทรบอกพี่หลินดีนะ ไม่เข้าท่าอะไรที่ได้มาง่ายๆก็ไม่ใช่เขาสิ ที่สำคัญมองไปดูมือถืออีกทีคลื่นก็ไม่มีซะแล้ว อย่างว่าละนะนี้มันป่านิหน่า
“แล้วเราจะทำไงกันต่อเนี๊ย เอาโทรศัพทคุณมาสิ” เธอบอกเขา ก็มือถือเธอมันตกแบตหลุดไปทางไหนก็ไม่รู้แล้ว จะหาก็หาไม่เจอแต่ก็คงอยู่บนรถเขานั้นแหละ
“ไม่มีคลื่นคุณ คงต้องโบกรถนั้นแหละ หน้าตาดีๆอย่างผมเชื่อเถอะน่า” แหวะ....เชื่อก็ทุยแล้วรอนจ๋า แล้วอย่างฉันนี้ไม่มีเสนห์พอหรือยังไงกัน
“เฮ้อ...ซวยชะมัดเลย ฉันเข้าไปรอบนรถแล้วกันนะ หนาวจะตาย” หญิงสาวทำหน้าเซ็งๆ เข้าไปนอนรอบนรถดีกว่า เธอปรับเบาะให้พอเอนหลังได้ เหนื่อยก็เหนื่อยหิวก็หิว ยังจะมาเจอเรื่องแบบนี้อีก ซวยชะมัดเลย
ชายหนุ่มยักไหล่ เขามองซ้ายมองขวา แล้วเดินไปในพุ่มไม้ไม่ใกล้ไม่ไกลเท่าไหร่ ทำไงได้คนมันปวดฉี่นิหน่า แมรแมร์นอนอยู่บนรถเปิดเพลงลั่น เพื่อขจัดความกลัวและความหนาว ทั้งความหิวอีก รวมกันคูณสาม แค่คิดก็แทบคลั่งแล้ว
กำลังจะหลับตาลงอยู่ดีๆ ก็มีเสียงเคาะกระจก ดังปึกๆคนเอนตัวหันหน้าไปดู อ้าว..นั้นมันเสเส่นิ ร้องไห้ขี้มูกโปร่งเชียว
“อาแมร์น้องพี่ แกเป็นอะไรไหม ไม่ต้องกลัวนะพี่อยู่นี้แล้ว เจ็บตรงไหนหรือเปล่า ฉีกขาดตรงไหนหรือเปล่า ต้องไปตรวจภายในไหม” เอาแล้วสิ มาถึงก็พูดถึงเรื่องอะไรเนี๊ย โยวโยวมองหน้าฟารมฟารมแล้วก็เบ้ปากใส่กัน
“อะไรหรอ...”
“แกไม่ต้องอายนะ ฉันอยู่นี้แล้วทุกคนจะช่วยแกเอง นี้มันกล้าทำขนาดนี้เชียวหรอ ข้างทางนินะจะมากเกินไปแล้วนะ” เสเส่โมโห อาฟารมและอาโยว่ก็โมโห เมื่อเห็นเสื้อสูทแมรแมรติดกระดุมผิดเม็ด แต่แฝดพี่นิสิทำหน้าเหมือน กินควายเข้าไป เกิดอะไรขึ้นหว่า
“คือว่า......”
“ไม่ต้องพูดอะไรหรอก อาแมรพี่เข้าใจดีไม่ต้องพูดนะ” อาโยว่เดินเข้ามาจับมือน้องสาวไว้ สายตาหล่อนให้กำลังใจน้องเต็มที่
รอนพอทำธุระเสร็จก็เดินออกมา เสเส่เห็นเขาเดินออกมาจากพุ่มไม้กำลังทำท่าใส่เข็มขัดยิ่งทรมานใจ เธอเดินเข้าไปตบหน้าเขาทีนึง คนเพิ่งมาถึงก้มลงไปมองหน้าพี่สาวคนที่ใส่แว่น อะไรหว่า..ตูทำอะไรผิดงั้นหรือ
“นายนิมันเลว เลวที่สุดกล้าทำร้ายผู้หญิงไม่มีทางสู้” เสเส่พูด แล้วพยายามตีเขา ชิแลมก็เดินเข้ามากระชากคอเสื้อเข้าขึ้น อ้าว...กรรมของรอนสุดหล่อ เขาทำอะไรผิดเนี๊ย แค่ไปฉิ๊งฉ๊องมันผิดมากหรือไงหว่า.....
“คุณมันไม่ใช่ลูกผู้ชายเลยนะ” แก้มบุ๋มออกหน้าแทนเสเส่

ขณะเดียวกันหลินกุเองก็มาถึงหล่อนจำรถน้องชายด้วย ตายแล้วมีรถอีกกลุ่มนึงมาจอดข้างๆด้วย รอนรอนโดนเล่นงานแล้วแน่ๆเลย หล่อนเดินไปพร้อมบอดี้การ์ดตัวใหญ่สองคน และคุณนายหยู นั้นมันชิแลมนิ เขากล้าทำร้ายน้องชายเธอหรอ นิเขา....
“หยุดเดี๋ยวนินะ กล้าทำร้ายน้องฉันเหรอ” หลินกุวิ่งเข้าไปผลักชิแลมออก ถึงเขาจะเป็นคนที่เธอชอบแต่ถ้ากล้าทำแบบนี้กลับน้องชาย เธอก็ไม่ยอมเหมือนกันยังไงเลือดก็ข้นกว่าน้ำ
“น้องชายเธอนั้นแหละทำน้องฉันก่อน เขากล้าทำเรื่องบัดสีบนรถด้วย น้องฉันเป็นผู้หญิงนะจะให้ฉันว่ายังไงล่ะ” เสเส่เบียดชิแลมออกไปให้ห่างๆ ทั้งโกรธทั้งโมโห งานนี้ถึงเจ้าบอดิ้การ์ดตัวควายของหลินกุมาต่อยกับเธอ เธอก็พร้อม รอนทำหน้างงๆ เขายังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ
“อ้อ....ฉันว่าน้องเธอนั้นแหละนะ ให้ท่าน้องฉัน ถ้าผู้หญิงมันไม่เสนอผู้ชายมันจะสนองได้ยังไงกัน” โอ๊ยแมรแมรฟังแล้วจะเป็นลม นิคิดไปขนาดนั้นเลยเหรอ คิดไปไกลมากๆไกลถึงขั้วโลกใต้แล้ว
“นิคุณเสเส่ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ”
“โกหก ผู้ชายอย่างนาย...........”
“อย่ามาว่าน้องฉันนะ ทำไมกลัวน้องขายไม่ออกเหรอไง ถึงได้ใช้วิธีสกปรกแบบนี้ ตารอนแกโดนยาใช่ไหม” ฟังคำพูดหลินกุเถอะ บ้าไปกว่าเดิมอีก
“น้องฉันนะท่านประธานน้อยนะยะ ใครกันแน่ล่ะที่หวังจะไต่ขึ้นมาทางอ้อม นิ้คิดจะแบคเมลใช่ไหม ไม่มีทางซะล่ะ” เสเส่ปะทะคารมกับหลินกุแบบดุเดือน ร้อนทุกองศา ฉ่าทุกทิศ
“อ๋อ แค่ประธานแล้วไง นึกว่าน้องฉันพิสวาสมากหรือยังไงกัน แค่ฟันเล่นๆ ให้ตายฉันก็ไม่ให้น้องฉันดองกับน้องเธอหรอก พวกสี่ไม้คานชาตินี้คงกลัวหาสามีไม่ได้เลยใช้วิธีนี้จับผู้ชาย”
“เธอนั้นแหละสิ เจ้าแม่คานพูดงี้หมายความว่ายังไง อย่าว่าแต่เขาดูตัวเองซะก่อน ถูกผู้ชายหักอกมากี่คนแล้ว แม่คาสโนวี่ กลัวแต่ว่าชาตินี้จะไม่รู้จักคำว่า ผ สระอัวจริงๆน่ะสิ เพราะโดนเขาหักอกแล้วหักอกอีก เอ...เหมือนตัวอะไรน๊า..ที่อยู่กลางทุ่งนามีเขาสองข้างด้วย เริ่ดจริงๆเลย” พูดไปพูดมาก็กลายเป็นว่าทะเลาะกันเองซะแล้ว รอนกับแมรแมร์ถอนหายใจ เรื่องไม่ใช่เรื่องเลยนะเนี๊ย
“พอเถอะค่ะ เราสองคนไม่มีอะไรกันสักหน่อย แต่ละคนคิดไปไกลกันจริงๆเลย ก็รถเสียพี่เส่ก็รู้นิ แล้วตอนกลับมีเรื่องที่โรงงานนิดหน่อยๆไปๆมาก็ได้กลับกับเขานิแหละ” อาแมร์พูดขึ้นมาดังๆ คุณนายหยูยิ้มๆอยู่ห่างๆ ว่าแล้วเชียว พี่สาวทำหน้าอึ้งๆนิดหน่อย ที่คิดๆมานี้ไม่มีมูลเลยเหรอ T^T(ซวยแล้วตู)
“ใช่ครับพอดีว่า รถมันเสียเลยจอดไว้เนี๊ย รอโบกรถอยู่ คิดว่าผมจะฉวยโอกาสขนาดนั้นเชียวหรอ อย่างคุณแมรแมรนิก็ไม่ใช่สเปคผมหรอก” เขามองหน้าคนที่กล่าวถึงอยู่ หญิงสาวเชิดหน้าขึ้นนิดๆ
“ที่สำคัญคนบ้านซุนกับคนบ้านฉินดองกันไม่ได้หรอกค่ะ มันเป็นคำสั่งสอน เพราะฉะนั้นก็หยุดคิดเรื่องบ้าๆเถอะค่ะ เราสองคนก็ไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย แค่คุยกันยังไม่คุยเลย” คนใส่แว่นพูดแล้วมองหน้าชายหนุ่มที่ยืนอยู่อีกฟาก เขาถอนหายใจ
“จ๊ะ จำคำไว้ดีๆเถอะ บ้านซุนเองก็ไม่อยากต้อนรับสะใภ้ไม่มีคาสอย่างคนบ้านฉินหรอกจ้า” หลินกุเชิดหน้าขึ้นสูง
“หนอย...คนบ้านฉินก็ไม่อยากได้เขยเป็นคนบ้านซุนหรอกยะ รู้ไว้ด้วยรู้ถึงไหนคงอายถึงนั้น แถมข้าวสารมาเล้านึงก็ขอเอาแต่ข้าวสาร คนบ้านฉินยอมขึ้นคานดีกว่าเอาคนบ้านซุนทำพันธุ์” เอาสิงห์ เสเส่พูดมั่งหมั่นไส้ๆ
“เชอะ ให้เอาสะใภ้บ้านฉินประเคนใส่พานมาก็จะเอาแต่พานคนไม่เอา โดยเฉพาะแฝดเนี๊ย คนบ้านซุนรังเกียจยิ่งนัก” คุณนายหยูกุมขมับไว้ เฮ้อ..หลินกุทำไมพูดแบบนี้นะ ใครสอนมา
“แหม....ใครเขาก็ไม่อยากเป็นหรอกจ้าสะใภ้บ้านซุน ถึงน้องชายจะหน้าตาดีก็จริง แต่มีพี่สาวเป็นกระสือชอบลากไส้แบบเนี๊ย ไม่มีใครเขาอยากเป็นหรอกนะ กลัวน้องฉันจะกลายเป็นกระสือไปด้วยน่ะสิ” เสเส่ยิ้มๆ อาแมรมองหน้าโยวโยว่ เธอเองก็ยิ้มนิดๆถอนหายใจดีใจจริงๆเลย ไม่ได้เกิดเรื่องอย่างที่เสเส่ว่า เสเส่นิก็เหลือเกินตีตนไปก่อนไข้จนได้เรื่องเลย เฮ้อ..ไม่ไหวๆเป็นพี่ได้ยังไง
“แก...” หลินกุเดินเข้าไปจะตบเสเส่ ชิแลมเดินเข้ามาห้ามไว้ก่อน หญิงสาวสองคนที่กำลังร้อนฉ่า เลือดขึ้นหน้าก็มองไปที่ชายหนุ่มคนเดียวกัน
“ผมขอนะครับ เรื่องมันก็ไม่มีอะไรเป็นการเข้าใจผิดกัน” ชิแลมยิ้มๆให้ทั้งสอง
“เข้าใจผิด เข้าใจผิดอะไรคะ เสเส่ว่าหลินกุแบบนี้คุณยังจะเข้าข้าง หลินกุเข้าใจแล้วค่ะ” คนพูดพยักหน้าแล้วดึงมือออกมา ชิแลมถอนหายใจ
“ไม่ใช่อย่างนั้นนะครับ คุณหลินแต่ว่าถ้าให้มาทะเลาะกันไม่ก็คงไม่ดี โตๆกันแล้ว”
“อ๋อ...จะหาว่าฉันพาลใช่ไหมคะ ใช่ค่ะคนบ้านซุนก็อย่างนิล่ะค่ะ ชอบพาล” เอา..ไม่เกี่ยวกันเลย ชิแลมถอนหายใจ ผุ้หญิงนิทะเลาะกันทีก็ยกแม่น้ำทั้งหามาพูด แม่น้ำฮวงโหที่ว่ายาวๆยังไม่เท่าใจพวกหล่อนเลย คิดจะพูดก็หาเรื่องขึ้นมาพูดจนได้
“ไม่ใช่ครับ คุณหลินฟังผมก่อนสิ”
“ฉันมีอะไรจะต้องฟังละคะ ช่างเถอะค่ะ ไปรอนกลับบ้านอย่าไปยุ่งกับพวกนี้อีกเลย”
“คุณหลินไม่พูดกันรู้เรื่อง แล้วจะรู้เรื่องหรือครับ” ชายหนุ่มยังเดินเข้ามาใกล้ๆเธอแล้วพยายามอธิบาย
“ช่างมันเถอะค่ะ ฉันจะขอประกาศไว้ตรงนี้ว่า จะทำทุกอย่างที่จะทำให้คนบ้านฉินเจ็บ” คนพูดกล่าวเสร็จก็เดินสะบัดหน้ากลับไป ทั้งโกรธยัยแว่นแมร์ ทั้งเกลียดเสเส่ ทั้งแค้นชิแลมด้วย เขาไม่เคยให้ความยุติธรรมเธอสักนิดเลย แค่ดูสายตาที่เขามองไปที่เสเส่แล้วมันก็ยิ่งแค้น เกลียดๆทุกคนเลย โดยเฉพาะเสเส่แกจะต้องเจ็บกว่าฉันสองเท่าฉันสาบาน....!!!
........................................................

วันอาทิตย์....งานวันแสดงเพรช...
บ้านฉินวุ่นนิดหน่อย ทำไงได้ล่ะเพราะพี่สาวจะได้เป็นถึงแขกผู้มี “เกลียด” ที่ได้เป็นนางแบบกิติมาศักดิรุ่นเดอะประชันความงามกันกับไฮโซอื่นบนแคทวอลก จะด้อยกว่าคนอื่นได้ยังไงกันเล่า เสเส่ใช้เวลาแต่งตัวเป็นสองชั่วโมงแล้วไม่เสร็จสักกะที
“ดูม มา เจย์ มา เจย์ ดูม จงมาจงมา ดูม มา จา เลย์ ดูม มา จา เลย์ ดูม จงดูมจงดูม” แมรแมรและฟารมฟารมเปิดประตูห้องเข้ามาก็เห็นพี่ตัวเองเต้นไปยัดฟองน้ำไป โอ๊ยจะบ้าตายทำตัวไม่เหมือนพี่สาวเธอเลย น้องแฝดคิดเหมือนกัน
“พี่เส่จะบ้าหรือเปล่าเนี๊ย ท่าทางจะเป็นเอาหนักนะ” ฟารมฟารมเอ่ย คนชุดดำวันนี้พยักหน้า บ้าเข้าขั้นแล้วเอาไปรักษาก็คงไม่หาย
“เส่เจ๊ได้แล้วน้ำหอมกลิ่นใหม่ของชาแนลจ้า” โยวโยว่เดินเบียดน้องแฝดไป แล้วยื่นน้ำหอมกลิ่นใหม่ล่าชาแนลขวดสีชมพูให้ แมรแมรจ้องดีๆวันนี้ไม่ได้ใส่แว่นซะด้วย อยากสวยต้องทนเจ็บนิดๆ
“เดี๋ยวนี้มัน........” แฝดพี่พูดขึ้น
“ใช่แล้วของแกนั้นแหละ แกบอกว่ามันไม่ค่อยหอมนิ ฉันเลยไม่ซื้อใหม่รอมาเอาของแกยังไงก็ขอบใจนะน้องรัก” เสเส่พูดเองเออเอง อออะไรกันงะยังไม่ได้ใช้เลยนะแค่บอกว่ามันไม่หอมไม่ได้บอกว่าจะไม่ใช้นิหน่า ตายจริงโดนชักน้ำหอมไปเฉยเลย พี่บ้า
“พี่โยว่ป๊ะป๋ามีเรื่องจะคุยด้วยน่ะ” แฝดน้องบอก เธอเองก็ลืมเช่นกัน เห็นพ่อตามหามาตั้งแต่ตอนเย็นแล้วแต่โยวโยว่อาบน้ำอยู่เธอเลยไม่ได้เข้าไปบอก
หญิงสาวเดินลงบันไดไป ทิ้งให้แฝดดูสภาพพี่สาวคนรองแต่งตัวแหกปากลั่น ทำท่าทางเหมือนภรรยาของพ่อไมค์อุรังอุตังแสนรู้ สองแฝดได้แต่หัวเราะอย่างเดียว เฮ้อ...บุญหรือกรรมกันนะที่มีพี่สาวแบบนี้ เสเส่ที่กำลังเต้นอยู่ดีๆ หันมาจ้องหน้าน้องสาวแวปนึง อาฟารมจับหน้าตัวเองไว้ เธอทำอะไรผิดหรือเปล่าหรือว่าการแต่งหน้าของเสเส่มันห่วยแตกมากๆทำคนสวยๆอย่างเธอกลายเป็นนางมารไปเลย
“น้องฉันสวยเป็นพิเศษจัง ใครแต่งหน้าให้นะเริ่ดจริงๆเลย” โธ่..จะยอฝีมือตัวเองก็ว่ามาเถอะ ทำเป็นมาว่าเราสวย
“ฉันก็ว่าอย่างนั้นแหละ แปลกๆน๊าอาฟารมผู้แสนห้าววันนี้ดูหว๊านซะ”อาแมรจ้องบ้าง อืม..ฉีดน้ำหอมฟุ้งด้วย ปกติแตะนิดๆก็แทบอ๊วกแล้วนิหน่า
“อย่างนี้เหมือนคนกำลังท้อง!!!!”เสเส่ชี้หน้าน้องสาว
“บ้าน่ะสิเจ๊คนท้องแต่งตัวแบบนี้เหรอ คนกำลังมีความรักตะหากเล่า ช่วงนี้หัวเจ๊นิมันคิดแต่เรื่องอกุศลทั้งนั้นเลยนะ วันก่อนก็ครั้งนึงแล้วฉันกับลูกบ้านนั้นแทบซุกแผ่นดินหนี” อาแมร์ตรอกหน้าพี่สาว ให้หงายหลังดังตูม
“แกเคยได้ยินเรื่องน้องหมาเดือน สิบสองมะ”
“ไม่รู้จัก รู้จักแต่วันเพ็ญเดือนสิบสอง น้ำนองเต็มตะลิ่ง”น้องสาวหัวเราะๆ
“ก็มะหมาเดือนสิบสอง มันอยากหาคู่ไงเรียกง่ายๆ มันขึ้นหื่นจ้า” โหย พูดออกมาได้ไงเนี๊ย ไม่สมเป็นลูกพ่อเลย พอเถอะๆแฝดพี่ทนไม่ไหวเดินหนีออกไปก่อน แหม..นี้ยังดีนะพูดเรื่องหมาถ้าพูดเรื่องคนล่ะแย่เลย อย่าว่าแต่เดือนสิบสองเลย ตอนนี้เดือนสองแท้ๆยังหื่นได้ขนาดนี้ T^T
“อาฟารมแกว่าฉันดูมพอหรือยัง”
“ใหญ่กว่านี้หน่อยไหม จะได้ฟัดเหวี่ยงกับพาเมล่า เอเดอร์สัน” อุ๊ยตาย ตูมๆเท่านั้นเลยเหรอ กรี๊ดนิฉันมีคู่แข่งเป็นพาเมล่า เอเดอร์สัน ภูมิใจจริงๆพระเจ้าจอรช....ไม่เสียแรงที่หมดไปหลายม้วน พี่สาวยิ้มพอใจหน้ากระจก ถ้จะสั่งกราวเครือจากไทยมากินคอยดู พาเมล่าก็พาเมล่าเถอะซิดซ้าย
อาฟารมทนดูไม่ไหว เกือบจะลงมาก่อนแล้ว ช้าไปก้าวนึงอาเส่เสร็จการทำนมปลอมพอดี สองศรีพี่น้องเดินมาพร้อมกัน คนนึงเชิดหน้าสูงงามราวๆกับว่าคนที่ลงมาเป็นเจ้าหญิงก็ไม่ปาน อีกคนทำหน้าตาเอียนๆ โอ๊ยจะไม่ให้เอียนได้ยังไงกันเล่า ก็เล่นดูมเกินหน้าซะขนาดเนี๊ยแถมของปลอมซะด้วย

โยวโยว่เดินออกมาจากห้องพ่อ หล่อนทำหน้าเหมือนตกนรกขุมที่15มายังไงยังงั้นล่ะ พี่น้องถามก็ไม่ยอมตอบว่าเกิดอะไรขึ้น แฝดมองหน้ากันแล้วก็ถอนหายใจกลับมาจากงานต้อง ถามกันให้รู้เรื่องซะแล้วล่ะ เฮ้อ..หมู่นี้เกิดเรื่องบ่อยจัง

ถึงงานแล้ว...เสเส่ก็ต้องหน้าบึ้งคนแรกเลย เมื่อเห็นชิต้าควงคู่มากับพ่อแก้มบุ๋ม หนอย...ไปง้อกันเมื่อไหร่เนี๊ย แล้วตารอนควงมากับเสือสองแต๋มแต๋ม แฝดฟารมเห็นแล้วสะกิดให้พี่สาวดู แต่คนนั่งข้างๆก็หาได้สนใจไม่ เชอะเรื่องของเขาไปสนกันทำไม
“นั้นอาหมั่นนิ แต่งตัวแบบนี้จำไม่ได้เลย ดูๆไปก็น่ารักดีนะ” แมรแมรชี้ให้ฟารมฟารมดู ดูหน้าอาหมั่นยังหน้าดูกว่าหน้าอีตารอนอีก อีกคนที่หน้าเหมือนกันเบ้ปากใส่เขา หล่อตรงไหนอีตารอนดูดีกว่า ไม่สนๆจะไปมองเขาทำไมกันนะ มองแล้วก็มาคิดมากไปเอง
“น้องๆขา are you ready?” น้องๆทำหน้างงเหมือนควายธนูกำลังเห็นศรพระรามดิ่งเข้ามาหาที่ตัว
“Oh yes sister we’re ready” แนะเล่นมุขไปตอบกลับมาด้วยวุ๊ย เหมือนเล่นเกมส์อับดุลเลย
เสเส่สูดหายใจเข้าลึกๆแล้วออกจากรถ นักข่าวเห็นเสเส่มาก็รีบแห่กันไปดู แหม..วันนี้ดูมๆตูมๆประชันกับชิต้ากันสุดเหวี่ยง ชิแลมเห็นเสเส่เดินออกมาจากรถเขาก็ยิ้มหน่อยๆ มาในสุดสีขาวซะด้วยวันนี้ คิดยังไงของเธอนะ ดูรอยยิ้มเถอะเหมือนมีชัยชนะสุดๆเลย แปลกจริงๆผู้หญิงคนนี้
“พวกเศรษฐีใหม่ก็อย่างนี้ล่ะค่ะ ชอบทำอะไรเวอร์ๆ”หลินกุพูดขึ้นมาลอยๆ แล้วหันไปสบคนสนิทที่อยู่ข้างรอน
“ปล่อยเขาไปเถอะค่ะเข้าไปข้างในกันเถอะ” ต๋อมแต๋มวันนี้ควงพ่อรอนสุดหล่อ ใจอยากจะชวนเควินมาด้วย แต่เขาชอบดูเพรชกันที่ไหนกันล่ะเอาเถอะ...ตารอนนี้ก็พอแทนกันได้

เสเส่เห็นหลังชิแลมแวปๆตายแล้วมากับหลินกุ หญิงสาวรู้สึกเคืองๆแต่ก็ต้องฝืนยิ้มก่อนไม่งั้นจะโดนเม้าท์กันอีก สี่สาวถ่ายรูปร่วมกันแต่พี่รองชักจะเกินหน้าเกินตา รูปไหนก็รูปนั้นเอาเถอะ...ยอมให้หรอกนะเห็นว่าเป็นนางเอก

ข้างในงาน..........
งานจัดไว้เป็นสัดส่วนอย่างดี เสเสต้องเดินเข้าไปข้างหลังเพื่อเตรียมตัวเป็นนางแบบจำเป็น สติเว่นเขาเป็นพ่องานออกมาต้อนรับ หญิงสาวอย่างดี ก็แน่สิงานนี้ไฮโซมากันคลับคลั่งดีไม่ดีมาประมูลเขาเองก็ได้ค่านายหน้าเยอะแยะ โหะๆมันนี่ๆ
“เสเส่วันนี้ดูสวยจังเลยนะจ๊ะ” หลินกุนั่งอยู่โต๊ะเปิดฉากสงครามเย็นวาทะคารมเหมือนพวกคอมมิวนิสก็ไม่ปาน
“สวยทุกวันนั้นแหละ แต่ขอบใจนะที่ชม”คนพูดห่อไหล่นิดๆ เมื่อฝ่ายนั้นเป็นคอมมิวนิสงั้นฝ่ายนี้ก็ต้องเป็นประชาธิปไตย โยวโยว่มองหน้าแฝดพี่ จะเกิดอภิมหาสงครามขึ้นอีกหรือเปล่านะ น่ากลัวจริงๆเลย
“พี่เส่แต่งหน้าอ่อนๆแค่นี้ก็พอแล้วนะ แต่งแก่ไปไม่สวย”
“เขาเรียกว่าแต่งเข้มไม่ใช่เหรอยัยฟารมฟารม”เสเส่หยิกน้องสาวเบาๆ
“โตเป็นทุยแล้วยังพูดผิดเฮ้อ.....เพิ่งรู้ว่าบ้านฉินเขาสอนกันแบบนี้นะคะคุณเสเส่” เฮ้อ..ยัยหลินกุนี้จะเอายังไงกันแน่นะ ทำไมเห็นเด่นกว่าแล้วอิจฉาหรือไง นิสัยแบบนี้แหละมิน่าล่ะถึงไม่ได้เป็นนางเอกกับเขาสักกะที ครองตำแหน่งตัวร้ายตลอด
“แหม...พูดแบบนี้ทุยน้อยเลยจะเสียใจ อย่างน้อยทุยก็มีสมองๆไม่เหมือนบางบ้านหรอกนะคะ สอนกันให้ตายแต่ก็ไม่ได้อะไรเลย เรียกง่ายๆสมองกลวง....ไม่มีแม้แต่สมองจะคิดสักแต่จะพูด”พูดมาอีกสิ แม่จะฉะไม่ให้เหลือชิ้นดีเลย รู้จักเสเส่น้อยไปซะแล้ว
“เฮ้อ..กลิ่นอะไรแถวนี้น๊า เหม็นจริงๆเลยหลินกุได้กลิ่นไหมคะ” ต๋อมแต๋มนั่งอยู่นานกลัวคนอื่นจะว่าตัวเองเป็นใบ้ สอดแทรกเข้ามาเมื่อได้โอกาส
“กลิ่นอะไรหรือจ๊ะ ตุๆนะเนี๊ย”
“ปลาร้าค่ะไม่รู้ว่ามีพวกปากปลาร้าแถวไหน มาปล่อยกลิ่นแถวนี้” โหยคำพูดบาดใจอย่างรุนแรง ปลาร้านี้ของชอบเธอนะพูดแบบนีได้ไง พูดอย่างนี้แสดงว่าไม่เคยกินอาหารไทยส้มตำปลาร้า อย่าให้ได้ชิมนะไม่งั้นจะติดใจ
รอนนั่งอยู่ข้างๆถอนหายใจสองสามที ชายหนุ่มเหลียวไปสบตาคนที่นั่งข้างเสเส่ แต่สิ่งที่ได้ตอบมาคือการเชิดหน้าขึ้นสูง แมรแมร์หันไปคุยกับโยวโยว่แทนดูเหมือนว่าพี่สาวตั้งแต่ออกมาจากห้องพี่เมื่อตอนเย็นจะดูเศร้าๆไปเลย
“นี้อาฟารม..อาแมร์ อาโย่ว คนบางคนใส่น้ำหอมหอมขนาดไหน แต่ถ้าใจมันเหม็นน่ะยังไงมันก็เหม็นอยู่ดี ปิดไว้ไม่มิดหรอก กลิ่นมันมาก่อนตัวอีก คนพวกนี้นะมันเหม็นกว่าปลาร้าดองสามปีซะอีก...” เอา..เดือดกันเข้าไป ปานหม้อไฟลุกโชติช่วงชัชวาลก็ไม่ปาน เพลิงพระนางเฉาะกันมันส์คล้ายๆดูมวยคู่เอก สมรักษ์สู้กับเจทลีในหนัง
หลินกุกำลังจะอ้าปาก สติเวนก็เข้ามา.....
“เอาล่ะครับทุกคน...เพรชมาแล้วใกล้ถึงเวลาแล้ว งานนี้ก็ขอความกรุณาด้วยครับ ขอบคุณครับ” เขาเดินนำมาพร้อมคนถือเครื่องเพรชหน้าเหมือน โจรแต่จริงๆเป็นบอดี้การ์ด งานนี้รอนกับอาหมั่นโดนเกณฑ์ให้มาเป็นนายแบบจำเป็นด้วย ใครบอกว่าผู้ชายใส่เพรชไม่ได้ไม่จริง (สติเวนการันตีมา)
ส่วนพ่อแก้มบุ๋มครั้งแรกก็ได้รับการติดต่อ แต่เขากลัวว่าจะได้เป็นดาราซะก่อน เพราะความหล่อมันมากจริงๆเลยขออยู่ข้างนอกดีกว่า ตัวเขาเองก็ไม่ใช่ไฮโซอะไรมากมาย นางแบบเปลี่ยนเสื้อผ้าแต่งหน้าทำผมเสร็จ ใส่เพรชพร้อมจะเดินแล้ว
อาฟารมเดินไปหยิบรองเท้าที่เข้ากับชุดมาให้เสเส่ หญิงสาวสูดหายใจเข้าลึกๆ ใกล้จะเดินแล้ว...ตื่นเต้นมากมาย... เสเส่ใส่รองเท้าแล้วยืนขึ้น เพรชชุดแรกออกไปแล้วถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้เป็นคนเดินในชุดมหาโครตเพรชก็เถอะแต่ก็ดีใจมากมาย.... (คนที่เดินมหาโครตเพรชคือน้องดูมน้องดูม)
“พี่เสเป็นอะไรไปเหรอ สีหน้าไม่ค่อยดีเลย” โยวโยว่ถามเมื่อเห็นพี่สาวหน้าตาไม่ดี เธอว่าจะออกไปแล้วเชียว แต่เห็นแบบนี้ก็ห่วงไม่ได้
“เจ็บ...”
“เจ็บอะไร” แฝดพูดขึ้นพร้อมกัน
“เท้า........” เสเส่ถอดรองเท้าออก เห็นแต่เลือดตัวเองเต็มเท้าเลย พอใส่เข้าไปเหมือนมีมีดเข้ามากีดเท้า ใบมีดคมๆ
“พี่เส่” น้องสามคนพูดพร้อมกัน รอนรีบเดินเข้ามาดู
“เป็นอะไรงะ” เขาถาม
“ไม่รู้สิ อยู่ดีๆพี่เขาก็เลือดออก” อาฟารมกล่าว.... รอนดูไปที่เท้าคนเจ็บ แต่หลินกุก็เข้ามา ดึงแขนน้องชาย
“นี้ฉันไม่อนุญาติให้แกช่วย เร็วๆจะถึงแกแล้วนะ” เธอบอก ในขณะทุกคนต่างมุงดูกัน
“พี่หลินไปไหนก็ไปนะ....มันเรื่องของผม” ชายหนุ่มพูดแล้วอุ้มหญิงสาวขึ้น สติเวนเห็นเลือดแล้วแทบจะเป็นลม แต่ก็ไม่ลืมจะปลดสร้อยและต่างหูออกจากตัวเสเส่ (งก) เขาห้ามให้ใครพูดอะไรทั้งสิ้น ให้เดินต่อไปเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

รอนอุ้มเสเส่ออกมานอกงาน ชิแลมยืนมองข้างนอกอยู่เขาไม่ชอบคนมากๆเลย จึงออกมารับลมแล้วกำลังจะกลับเข้าไป เห็นรอนอุ้มเสเส่มาก็รีบวิ่งเข้าดู
“เกิดอะไรขึ้น เสเส่เป็นครับ”
“อย่าเพิ่งถามเลยค่ะรีบไปโรงพยาบาลก่อนเถอะ”
“งั้นไปรถผมแล้วกันนี้ตรงนี้เอง ผมขับเอง.....” เขาพูดแล้ววิ่งไปที่รถตัวเอง รอนวางเสเส่ลงที่เบาะลง โยวโยว่ขึ้นไปนั่งด้วย แต่แฝดยืนอยู่ข้างนอก พี่สาวคนกลางมองหน้าน้อง อะไรกันพี่เจ็บขนาดนี้แล้วยังทำหน้าเฉยๆอีก
“พี่โยว่ฝากพี่เส่ด้วยนะ พวกฉันจะจัดการเรื่องยุ่งๆนี้เอง”อาฟารมน้ำเสียงโกรธสุดๆ กล้ามากทำกับพี่สาวเธอแบบนี้เหรอ ไม่ได้ตายดีหรอก
“แกสองคนจะจัดการอะไรได้ล่ะ เร็วๆขึ้นมา” พี่สาวเป็นห่วงน้องแปลกๆ ไม่อยากให้ไปสู้รบกลับใครเลย
“ไปเถอะน่า คุณชิแลมคะ ช่วยหน่อยนะคะ” ชายหนุ่มยิ้มแล้วกระพริบตา เขารีบบึ่งรถไปเร็วกว่าแสง ขนาดยานUFO ยังอายไปเลย

สามคนไปลับตาแล้ว สามคนก็เดินเข้างาน รอนถอนหายใจหลายรอบไม่รู้ว่าจะเป็นเหมอืนเขาคิดไว้หรือเปล่า เขารู้แต่ว่าที่เดินข้างๆสายตาของพวกหล่อนแทบจะฆ่าเขาได้เลย สายตาดุดันแต่เปลือกตามีคราบน้ำตา คงจะตกใจ เสียใจและแค้นมากทีเดียว

อาฟารมและแมรแมร์เข้ามาถึงในงาน ยืนกอดอกดูงานโชวเพรช.... แหมน้องดูมวันนี้เธอสวยจริงๆเลย ผู้ชายคนไหนเห็นเธอแล้วไม่มองคงเป็นเกย์แน่ๆเลยแถมยังเดินมากลับพ่อรอนอีก.... อาหมั่นเดินแบบเก้ๆกังๆมากับไฮโซสาวลูกสาวร้านเสื้อชาแนล อาฟารมเห็นแล้วก็ลมออกหูแปลกๆ เจ้าชู้เงียบนิหน่าแบบนี้ (เขายังไม่ได้ทำอะไรเลย
จนถึงตอนประมูลเพรช เศรษฐีใหม่หลายคนก็โชวความรวยกันแบบคลับคลั่ง อาหมั่นยังออกในงานพร้อมกับลูกสาวร้านเสื้อชาแนลฮ่องกง แฝดน้องเห็นแล้วก็ไม่สบอารมณ์จนพี่สาวสังเกตุเห็นถึงความเปลี่ยนแปลงที่แปลกๆของเธอ
“เป็นอะไรไปเหรอ เห็นหน้าบูดเชียว”
“ก็....พี่เส่เจ็บฉันก็เจ็บสิ” น้องสาวเชิดหน้าแล้วดื่มไวท์เข้าไปสองอึก
“ไม่นะแบบนี้ไม่ใช่อาการโกรธเลย....แกมองใครอยู่เหรอ”
“ถามมากน่า........” เธอถอนหายใจ แมรแมร์หันไปมองข้างหลัง เอ...ไม่มีใครนิหน่ามีแต่อาหมั่น เอ...หรือว่าโอ๊ยคงเป็นไปไม่ได้หรอก อย่างฟารมฟารมนินะจะชอบอาหมั่น เพราะเขาไม่ใช่สเปคน้องสาวเธอเลย ต้องคอยสังเกตุต่อซะแล้วเรื่องมันชักแปลกๆ
“คุณแมรแมรครับ” ตายยากจริงๆ คิดถึงก็มาเลย ฟารมฟารมหันหน้าหนีชายหนุ่ม เขาทำงงๆ เกิดอะไรขึ้นหว่าเขาทำอะไรผิดงั้นเหรอ
“อาหมั่นหล่อนะวันนี้”
“อ่อ ฮะ หวัดดีคุณหนูเทอร์โบ”เขายิ้มๆ
“นายหมายถึงใคร”
“ผมหันหน้าพูดกับใครอยู่ล่ะ”
“พี่ฉันมั๊ง” กวนแต่หัววันเชียว เขายิ้มๆ
“หน้าเหมือนกัน เอาถือว่าคุยกับคุณแมรแมร์ก็ได้งั้นน่ะ” ฟารมฟารมถอนหายใจสองสามที จะทำอะไรก็ทำไปเถอะ ฉันไม่สนนายหรอก นายผักกาด
“นายก็อยากจะคุยกับพี่แมรอยู่แล้วนิ เอาเถอะฉันเปิดโอกาสให้นะ” เอ้าเขาพูดอะไรผิดเนี๊ย ทำอะไรก็ผิดไปหมดเลย คนอะไรวะเอาใจยากจริงๆเลย คนเขาอุตส่าห์อยากจะทักจริงๆ ดันมาประชดกันอีก หรือว่านี้...ยังไม่ลืมเรื่องที่เด็กนักเรียนแซววันนั้นอีก
อาฟารมเดินไปเอาเครื่องดื่ม แมรแมร์เหลียวหน้าขึ้นไปมองอาหมั่น เขาสั่นหน้าๆเหมือนกับว่าไม่รู้ไม่ชี้อะไรทั้งสิ้น หล่อนเป็นของหล่อนเองนะเขาไม่เกี่ยว(อย่าตัดเงินเดือนนะ)
“เวลาผู้หญิงเขาโกรธแบบไม่มีเหตุผล เขาเรียกกันง่ายๆว่า “หึง”” แมรแมร์ยิ้มๆ ชายหนุ่มเกาหัว หึงยัยคุณหนูน้อยนี้นะหึง จะหึงเขาทำไมล่ะไม่มีเหตุผลเอาซะเลยเบื่อจริงๆลูกคนรวย อาหมั่นก้มยกเครื่องดื่มในมือซักกรึ๊บ....ตายซะเถอะพวกเจ้าพยาธิ

อาหมั่นยืนคุยอยู่กับแฝดพี่ได้สักพัก อาฟารมก็ต้องถอยกลับมาอยู่ดี เหมือนจะเห็นว่าหลินกุกับพวกอีตารอนแทกทีมกับนังน้องดูมเดินมาทางพี่สาวหล่อน ไม่ได้ยังไงต้องรีบไปช่วยกำลังคูณสองดูสิจะมาไม้ไหนกันแน่
“ตายจริงนึก รักยมที่ไหนมายืนให้หวยแถวนี้” แต๋มต๋อมยิ้มแบบจิ๊กตา พี่ไม่อยู่เล่นน้องแทนก็ได้ ยังไงซะหล่อนก็ไม่กลัวอยู่แล้วงานนี้เอาความซะใจว่า มีทั้งตานนี้และหลินกุให้ท้ายไม่กลัวหรอก
“อุ๊ยตายแล้ว อะไรหรือคะคุณแต๋มรักยม ตานนี่ไม่รู้จักเลยค่ะ”
“อ๋อ..มันคือผีเด็กน่ะค่ะ มากันเป็นคู่เป็นความเชื่อของคนไทยเขา” ออ...ตานนี่ที่ควงมากับรอน พยักหน้าแล้วหัวเราะ
“ตลกดีนะคะ”
“ไปกันเถอะครับ ไปทางโน้นกันเถอะ”อาหมั่นเห็นท่าทางไม่ดี จึงชวนสองสาวไป เขามากันเป็นฝูงแต่ฝ่ายนี้มีอยู่สามคนจะสู้เขาได้ยังไง
“แล้วเสเส่เป็นไงบ้างล่ะจ๊ะอาฟารม คงจะไม่เป็นอะไรหรอกนะ”หลินกุพูดบ้าง หล่อนมองหาชิแลมตั้งนานแล้ว เขาไปไหนนะ เดินเข้ามาด้วยกันแท้ๆแต่หายไปเลย
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ พี่เส่ดวงแข็ง แค่นี้เบาะๆ”แฝดน้องยิ้มๆแล้วหันไปดูเขาประมูลกัน
“ก็ต้องคอยดูจะแข็งได้เท่าไหร่ ระยะนี้สงสัยจะมีเคราะห์ยังไงก็ฝากด้วยว่าหลินกุเป็นห่วงนะจ๊ะ น้องแฝด” ชายหนุ่มที่ยืนข้างฝ่ายแฝดกลืนน้ำลายอึกๆ
“ค่ะ ก็ต้องคอยดูนะคะ แค่มีดโกนใบเดียวเนี๊ยมันยังแข็งไม่พอหรอกค่ะ แค่นี้ยังไกลหัวใจนัก” แมรแมร์หันมาพูดบ้าง หลินกุทำหน้างงๆ มีดโกนมีดอะไร.....
“พูดอะไรไม่เห็นเข้าใจเลย”
“ทำอะไรอยู่ รู้แก่ใจ ใบมีดกับลูกกรงนี้มันไม่ไกลกันเลยนะคะ....”อาฟารมแทรกเข้ามาแล้วยิ้มหล่อนยักคิวกวนบาทามากมาย
“นี้ๆให้มันน้อยๆหน่อยนะคะ คุณแฝดมากล่าวหาคุณหลินแบบนี้ ถือว่าหมิ่นประมาทนะคะ ไม่เคยเรียนกฏหมายมารึยังไง เดี๋ยวแต๋มจะไล่ให้ฟังดีไหมคะ”
“แหม..ไม่ต้องหรอกค่ะเกรงใจจริงๆ คุณแต๋มนี้รอบรู้จังเลยนะคะ จะเอาปริญญาอีกสักใบไหมคะ เดี๋ยวแมรแมร์จะให้เวลาคุณไปเรียนเอง” พูดแบบนี้หมายความว่าจะไล่ออกเหรอ แต๋มหันไปมองหน้าตานนี่และหลินกุ ฟารมฟารมแอบยิ้มหน่อยๆ ข้อดีของการเป็นบอส
“แต๋มฉลาดอยู่แล้วละค่ะ ไม่จำเป็นต้องส่งไปหรอก ส่งตัวเองไปดีกว่าไหมไปฟอกกระดูกให้ใหญ่กว่านี้แล้วค่อยมาก็ได้นะ” ชิต้าลุยเอง กล้าว่าคนสนิทเธอเหรอมาสิ แม่จะลุยให้ดูตัวเท่าลูกหมีริอาจจะต่อกลอนกับแม่
“ไม่คิดว่าใหญ่พอก็ไม่กล้ามาหรอกค่ะ พี่หลินกุ” คำตอบมันช่างวอนรองเท้าส้นเข็มจริงๆ
“ก็ต้องรอดูนะจ๊ะคุณน้องขา ไม่รู้ว่าเห็นหรือยังว่าหุ้นซุนตอนนี้มี 15% ในตึกฉินเหมยแล้วเฮ้อ...ระวังตัวดีๆแล้วกัน” หลินกุยิ้มๆ เน้นคำสุดท้าย แน่นอนหล่อนกว้านซื้อหุ้นในฉินเหมยมาได้ถึง15 % หวังจะแก้แค้นโดยเฉพาะเลย....คอยดูวันนี้ 15 วันหน้าต้องเป็น 50 แล้วก็100
“เฮ้อ...หุ้น ARP ตอนนี้บ้านฉินก็มีแล้ว 25 % เฮ้อ..เฮ้อ.....แล้วจะคอยดูนะคะคุณพี่หลิน” ARP เป็นบริษัทแม่ของบ้านซุน หนอยๆ....นังเด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำโอเลี้ยงดักทางใช่ไหม ทำไมไม่เห็นมีใครบอกเธอเลยนะ มันไปซื้อกันตอนไหน วันนี้ก่อนออกมาเธอก็เชคแล้วนี้
“15 กับ 25 ตายแล้ว...ห่างไกลกันจริงๆเลยนะพี่แมร์” อาฟารมยักไหล่ ที่จริงถ้าโยวโยว่ไม่บอกแมรแมร์คงจะไม่รอดแล้วล่ะ...ดีที่ว่าพี่สาวติดตามข่าวสารเรื่อย
“นี้ๆยังไงเขาก็ผู้ใหญ่กว่านะ พวกแกกล้าดียังไงมาพูดแบบนี้” เอา...ตูพูดอะไรผิดวะ อาฟารมคิดแล้วมองหน้าแฝดพี่แล้วอาหมั่น
“นี้เจ๊ ฟังไม่ได้ศัพท์จับเอาไปเล่นลูกเต๋าแบบเจ๊เนี๊ย อย่าคุยกันดีกว่านะ” ตานนี่กัดปาดตัวเอง เรียกใครว่าเจ๊ ทุเรซs (เติม S) รับไม่ได้กับคำคำนี้
“ไพร่” เธอกล่าวออกมา
“ไพร่” อาฟารมพูดตอบ
“นังไพร่”
“นังไพร่”แฝดน้องยิ้มๆ
“อี้....... you are stupid” ตานนี่ทนไม่ไหว สถบออกไปเป็นภาษาอังกฤษ อาฟารมเห็นเธอยั๊วยิ่งพอใจ
“so what hu smart ass girl เออแล้วก็...ถามจริงๆเถอะนมนี้ของจริงของปลอมเนี๊ย.....” อ๊าย ตานนี่ทนไม่ไหว ทุเรศจริงๆเลย คนบ้านนี้มันช่าง กริยาหยาบรับไม่ได้อย่างแรงเลย
“1,000,000”ไม่ทันได้ด่าตอบก็ได้ยินเสียงแมรแมร์ พูดขึ้นว่าล้านนึง ตานนี่มองหน้าคนพูดอะไรล้านนึง
“คุณแมรแมร์ บอสน้อยของเราสนนราคาสร้อยเพรชที่ล้านนึงแล้วครับ มีอีกไหมครับ ไม่มีผมจะนับแล้วนะครับ”
“2,000,000” ตานนี่ยิ้มๆ
“3,000,000” อาฟารมกระพริบตาให้ ดุเดือดๆ มีแต่คนมองกันตามันเป็นแถบ ลูกคนรวยสู้กันแล้ว
“4,000,000” หลินกุเอาบ้าง รอนถอนหายใจเล่นอะไรกันอีกแล้ว
“6,000,000” แฝดพี่ยิ้ม
“8,000,000” ตานนี่ คนอยู่ในงานหายใจแทบจะไม่ทั่วท้อง จากหลักแสนสู่ล้านนี้จะสิบล้านเข้าไปแล้วนะ
“9,000,000”อาฟารมยักไหล่เลห์ไปมองหน้าฝ่ายนั้น
“12,000,000” ตานนี่เอาจนได้ หล่อนพูดไปไม่ทันได้คิดอะไรเลย...คราวนี้แฝดเริ่มเงียบ หญิงสาวคนประมูลเริ่มได้กลิ่นตุๆแล้ว เพรชนี้ไม่เห็นจะสวยอะไรมากมายเลย
“ฉันยกให้นะคุณตานนี่จ๋า 12ล้านขนหน้าแข้งไม่ล่วงหรอกนะ จริงมะ” อาฟารมเดินเข้ามาใกล้ๆแล้วพูด ตายแล้วเธอเสียรู้พวกแฝดซะแล้ว หลินกุเงียบแล้วถอนหายใจ อึ๋ย..จะเล่นงานอะไรพวกมันไม่ได้เลยเหรอ
แมรแมรเดินไปแล้วก็หันหลังกลับมาบอก พี่สาวสุดสวยของรอนสักหน่อย....
“อ้อพี่หลินกุคะ มองหาคุณชิแลมอยู่ใช่ไหมคะ ตอนนี้เขาไม่อยู่หรอกค่ะไปดูแลพี่เส่อยู่ เฮ้อ..คนรักกันก็นะคะ ทำอะไรก็น่ารัก คนนึงเจ็บคนนึงก็ต้องไปดูแล... ไปนะคะ” แฝดพี่ยกมือบ๊ายบาย คนที่ยืนนิ่งๆอยู่ หล่อนจิกกระโปรงไว้ไม่งั้นมีกรี๊ดแล้วแน่ๆ อะไรนะชิแลมไปกับนังสิงห์เส่นี้เอง ไม่น่าล่ะมองหาไม่เจอเลย เซ็งจริงๆเลยนังนั้นมันมีอะไรดีนะถึงได้ไปเอาใจมันอยู่ได้ แล้วจะได้เห็นดีกันพวกบ้านฉิน....ฉันไม่ปล่อยพวกแกหรอก

..................................................................
โยวโยว่และชิแลมพอมาถึงโรงพยาบาล ก็รีบพาเสเส่ไปทำแผล น้องสาวน้ำตาไหลทีสองที อดไม่ได้จริงๆเลยว่าจะไม่ร้องแล้วนะ นี้น้องสองคนก็ไปทางโน้นอีกไม่รู้จะไปทำอะไร แล้วไหนจะเรื่องที่พ่อคุยกับเธอวันนี้อีกเฮ้อ
“คุณหมอเป็นยังไงบ้างคะ” โยวโยว่ลุกขึ้นพร้อมชิแลมเมื่อหมอออกมาจากห้อง
“ไม่เป็นไรมากครับ คงจะต้องทำความสะอาดแผลบ่อยๆล้างเชื้อ ไม่เช่นนั้นจะเป็นบาดทะยัก เดี๋ยวไปรับยาด้วยนะครับ” หญิงสาวก้มหน้าแล้วเดินเข้าไปคนที่นอนอยู่ในห้อง
“ไรกันโยวโยว่ฉันไม่ตายนะยะ โดนมีดบาดไม่ได้มาคลอดลูก” พี่สาวยิ้มๆ
“พี่ก็พูดไป....” น้องสาวหยิกพี่สาวตัวเอง ทันใดนั้นเองก็มีเสียงเรียกเข้าจากมือถือของเธอ หญิงสาวมองหน้าสองคนแล้วขอตัวเดินออกไปจากห้อง
“ไงคุณ” ชิแลมยิ้ม เสเส่เชิดหน้าสูงหน่อยๆ
“จะเป็นไรล่ะก็เจ็บน่ะสิ ทำไมผิดหวังมากเหรอไม่ได้ไปเห็นคุณหลินกุกับยัยตานนี่เดินแบบ” น้ำเสียงเชิงประชดประชัน ชายหนุ่มก็ได้แต่ยิ้มๆ
“ถ้าไม่ห่วงผมไม่มาหรอก เห็นคุณปลอดภัยก็พอแล้ว” อ่ะหยา...แม่เจ้าทำไมปากเป็นน้ำอ้อยแบบนี้พูดทีหวานซะ
“เชอะห่วงฉันด้วยเหรอ นึกว่าห่วง.....อืมน้องฉันไม่ก็คนอื่น” ยังไม่หายงอน เออจะค้อนไปถึงไหนเนี๊ย
“ก็ห่วงนะ คุณแมรแมรเขาบอกผมแล้วว่าเขาชอบผมแบบพี่เขย ผมก็อกหักน่ะสิงานนี้” พี่เขย...สะดุดกับคำนี้แหละ เสเส่ยิ้มไม่ยอมบอกหน้าคนพูดเลย น้องพวกนี้ร้ายกาจจริงๆ
“อ๋อคิดจะแย่งโยวโยว่จากเควินเหรอ ร้ายนะคุณ”
“ผมไม่ชอบแย่งของใครนิหน่า” เสเส่ย่นจมูก ไม่ชอบแย่งจริงงะ
“ก็คุณหลินไง เธอยังไม่มีแฟน”
“เฮ้อ...จะให้ไปให้ได้ใช่เปล่า ก็ได้ๆงั้นผมไปนะ” เขาถอนหายใจแล้วทำท่าจะเดินออกไป
“เดี๋ยวสิคุณ..โอ๊ย...” หญิงสาวพยายามจะลงมาจากเตียง แล้วก็ล้มลงไป ชิแลมกลับไปประครองเธอขึ้น ดื้อจริงๆเลยผู้หญิงอะไรเนี๊ย
“เก่งนักนะเป็นไงล่ะ” เขายิ้มๆ เสเส่เบือนหน้าหนี
“ก็เจ็บน่ะสิถามได้”
“เจ็บแล้วลุกมาทำไมล่ะ กลัวผมไปล่ะสิ” พูดอีกก็ถูกอีก หน้าเธอนี้ปิดอะไรไว้ไม่ได้เลยใช่ไหม ชักโกรธตัวเองแล้วสิ มันน่านักนะ เกิดมาสวยใสหน้าตาเหมือนคนจริงใจไปหน่อย มีอะไรในใจคนอื่นก็รู้หมดเลย
“ไปก็ไปสิ”
“ไม่ไปหรอก ไปแล้วคุณจะกลับยังไงล่ะ อยากไปรับอากาศกันไหม” หญิงสาวพยักหน้า ชิแลมออกไปข้างนอก เอารถเข็นจากนางพยาบาล

จากนั้นก็เข็นรถไปข้างนอกรักอากาศเย็นๆ ตอนนี้ตัวของเสเส่เหมือนมันลอยได้เลย ไม่คิดว่าชิแลมจะใจดีขนาดนี้ อยากรู้จริงๆว่าใจเขาจะตรงกับใจเธอหรือเปล่า ทำไมน๊า เธอถึงดูเขาไม่ออกเหมือนเขาดูเธอ
“หนาวมะ” เขาถาม เสเส่ไม่ตอบได้แต่ยิ้ม
“ผมถามได้ยินหรือเปล่า”
“ไม่ค่ะเย็นดีออก ว่าแต่พรุ่งนี้จะให้ฉันไปทำงานหรือเปล่าคะผู้จัดการใหญ่”
“ไปดีไหมล่ะ ไม่ต้องไปหรอก ขาเจ็บอยู่” อ้าวแบบนี้ก็ไม่ได้เห็นหน้ากันน่ะสิ ไม่นะไม่ยอมยังไงก็จะไปทำงานให้ได้
“แต่ว่า.......”
“ทำไมกลัวไม่เจอผมเหรอ”
“บ้า...เปล่านะฉันก็แค่มีงานค้างมากมายก็เท่านั้น” เธอพูดเสียงอ่อยๆ งานอะไรกันอีกล่ะ เคลียร์ไปหมดแล้ว...
“ค้างเหรออืม...พรุ่งนี้ยังไงผมก็ต้องไปเจอคุณน้องสาวคุณที่บ้านคุณอยู่แล้ว ยังไงเราก็ได้เจอกัน”ชายหนุ่มยิ้มๆ ไปเจอน้องสาวทำไมงะ จะออกไปไหนกัน ได้ฟังแบบนี้ก็หูผึ่งเชียว
“เหรอ”
“ไปเรื่องงานไง ก็คุณโมเสสจะมาไม่ใช่หรอ คุณแมรแมร์ชวนเขาไปบ้านคุณไงไปกินข้าวคุยกัน เพราะยังไงเขาก็เป็นลูกค้าคนสำคัญและก็เป็นเพื่อนคุณโยวโยว่ด้วย ผมผู้จัดการใหญ่ยังไงก็ต้องไปน่ะสิ จริงมะ” อธิบายซะยืดยาว สรุปว่ามาบ้านมากินข้าวกรี๊ดกร๊าด จะเปิดตัวกับพ่อและแม่ดีไหมเนี๊ย แบบมัดมือชกไปเลย (ความคิด)
“อ๋อ แล้วคุณหลินละคะไม่มาด้วยเหรอ”
“อาจจะไปมั๊ง แต่ก็นะเขาทะเลาะกับคุณขนาดนั้นยังจะอยากไปเหรอ แต่คุณรอนไม่แน่” คนเข็นรถหัวเราะ เสเส่ก็หัวเราะก็เพราะหลินกุนี้หรือ เธอถึงได้........อ๊ายจูจุ๊บกับชิแลมโหะๆ คิดเองเขินเอง
“เสียดายล่ะสิ”
“ก็แน่นอน”
“เชอะ!!!”
“ดูคุณสิอะไรก็ไม่รู้ ไม่ใช่เด็กๆแล้วนะแบบนี้ใครที่ไหนเขาจะมาขอล่ะ” หนอยคำพูดแทงใจดำจริงๆเลย เสเส่เลือดพล่านไปทั้งตัวใครพูดก็ได้นะ แต่ชิแลมห้ามพูดไม่งั้นมีงอน
“ทำใช่สิฉันไม่ดีพอเหมือนจิจิ้ที่จะทำให้ใครบางคนเขาหลังหัวปรักหัวปลำนี้” คนละเรื่องเดียวกัน พอรู้ตัวว่าพูดออกไปก็น้ำตาไหลออกมา เธอไม่ได้ตั้งใจนะ
“ฉัน.....ขอ”
“ช่างเถอะ” เธอยังไม่ได้ขอโทษนะ เสเส่เอ๊ยปากพาไปอีกแล้ว อยากจะตบปากจอๆของเธอจริงๆ ไมน่าเลย บรรยายกาศกำลังไปได้สวย แต่แล้วปากก็หาเรื่องจนได้ เขาพาเธอเข้าข้างใน ไม่พูดอะไรสักคำกำลังจะพูดกับเขา น้องแฝดก็มาถึงเข้ามาขัดจังหวะจนได้ หญิงสาวได้แต่ก้มหน้า เขาเองก็เงียบไม่พูดไม่จาอะไรเลย
“พี่เส่เป็นไงบ้าง” อาฟารมวิ่งเข้ามาดู แมรแมร์กับอาหมั่นเดินตามมาติดๆ
“ก็ดีแล้วล่ะ งานเสร็จละเหรอ”
“ไม่เสร็จอ่ะ แต่มาก่อนแค่ได้ฉะคนก็พอละ ออขอบคุณคุณชิแลมนะคะ” แฝดน้องไม่ลืมจะเงยไปขอบคุณเขา ยังไงก็เป็นโชเฟอร์ขับรถให้
“ไม่เป็นไรครับ ถ้าไงผมขอตัวก็แล้วกันนะครับ อาหมั่นมาก็ดีแล้วกลับพร้อมกันเลยนะ” อ้าวมาถึงก็จะกลับเลยเหรอ เกิดอะไรกันขึ้นเนี๊ย พี่เส่ก็ไม่พูดชิแลมก็ไม่พูด ต้องมีเรื่องแน่ๆเลยอาฟารมมองหน้าแมรแมร์เธอห่อไหล่ขึ้น ไม่รู้ไม่ชี้ก็เดินมาด้วยกันจะให้เธอไปถามใครล่ะ

ชิแลมลาทุกคนแล้วเดินไป เสเส่เริ่มจะน้ำตาไหล เธอรู้สึกผิดจริงๆนะไม่น่าไปพูดแบบนั้นกับเขาเลย จะทำยังไงล่ะทีนี้ เธอไมอยากให้เขาเกลียดเธอนะไม่เอานะ ไม่ชอบไม่ว่าแต่อย่าเกลียด เฮ้อ..เกลียดตัวเองที่สุดเลย
โยวโยว่หลังจากคุยโทรศัพท์ก็เดินหน้าเศร้ามาอีกคน เอ...เจ๊นี้ก็เป็นน้องแฝดได้แต่มองหน้ากัน ก็ไม่รู้จะทำอะไรแล้วพี่นี้ก็เศร้าพี่นั้นก็เครียด ออ...แปลกดีจัง
“โยวโยว่................” เสียงดังขึ้นจากห้องหลัง เจ้าของน้ำเสียงดูเจ็บปวดลึกๆ พี่น้องบ้านฉินทั้งหมดหันไปพร้อมกัน อะไรกันเนี๊ย...

............................

Ps... แมรไม่เคาะบรรทัดนะงับบบ กลัวมันไม่พอหน้านึง..ยาวซะ...โหะๆๆ เพลงฮามากๆเลยชอบๆๆๆ

เพลงไม่ขึ้นเอา ลิงคไปโหลดฟังเลยดีกว่างับบ คิคิ
//www.fileden.com/files/2006/7/18/135707/10%20Track%2010.wma









Create Date : 09 กุมภาพันธ์ 2550
Last Update : 9 กุมภาพันธ์ 2550 15:13:25 น. 41 comments
Counter : 444 Pageviews.

 
กริ๊ดด เอาหมอน เอาเบาะมาวาง จองที่ 1 ไว้ก่อน 555แต่ยังอ่านที่ทำงานไม่ได้ คืนนี้จะมาอ่านนะคะ ทับทิม ไปที่สองเลย ก๊ากๆๆ


โดย: หลินกุ IP: 61.19.199.143 วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:15:04:09 น.  

 
พี่หลินหน้าหื่นมากๆๆ
มาจองเป็นคนสอง.......


โดย: farm IP: 222.123.10.195 วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:16:06:48 น.  

 
อ๊า....จะลงแดงงง ขาดตอนๆๆๆๆๆ โอ๊ะๆๆๆ บ้านฉินหมดกระดาษไปกี่ม้วนอ่ะเนี่ย 3ม้วนไม่รู้จะพออ่ะเป่า ราบเรียบซะขนาดนั้น ฮ่าๆๆๆ

แล้วใครกันที่ทำให้พี่โหยวของฟาร์มฟาร์มร้องไห้

เจ๊ซิต้าระวังให้ดีๆนะ มาทำกับพี่สาวเรา.....

พ่อชิแลมทำไมปากแข็งเยี่ยงนี้......



โดย: farm IP: 222.123.10.195 วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:16:09:46 น.  

 
อู๊ย...อ่านตอนนี้แล้วหลากอารมณ์จริงๆ ค่ะ

ทั้งขำ ทั้งเศร้า วิตกกังวล ร้อนใจ สะใจ
และเดือดสุดๆ ใครนะ มาทำพี่สาวเจ็บ
รู้สึกว่าจะไม่ใช่หลินกุนะ
แล้วโยวโย่วเศร้าเรื่องอะไรเนี่ย
แมรแมรรีบมาเฉลยด่วน แอบกระซิบก็ได้นะ

ปล. สะใจที่สุด ก็ท่านเปาน้อยทั้งสอง
กลั่นแกล้งหลินกุกะต๋อมแต๋มเนี่ยแหล่ะ



เอ๊ยๆ ไม่จ้าย ลืมตัว บ้านฉินเป็นนางเอกนี่เนอะ


โดย: O-yohyo IP: 58.9.163.143 วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:20:10:56 น.  

 
โหยๆ พี่หลิน ไม่เก็บอาการเลย ไม่ใช่ที่สองแล้วทับทิมอ่ะ ที่สี่ฮับ...ช่วงนี้เน็ตไม่ค่อยดีพลังตกไปเยอะเลยฮับ เซ็งมากๆ


โดย: ทับทิม IP: 125.25.42.56 วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:21:20:51 น.  

 
อะฮึกๆ ตอนนี้มีทั้งเศร้า เครียด แล้วก็หัวเราะจริงด้วยค่ะ นึกว่าตารอนจะเข้าใจกะฉินแมร์แล้วเชียว บรรยากาศขนาดนั้นอ่ะนะ ส่วนฉินฟาร์มก็ตกหลุมนายผักกาดจืดจนด้ายยย เหอๆ

เอ. คดีนี้มีเบื้องหลังเหรอคะเนี่ย มุขมีดโกนเนี่ย จะเป็นใครอ่ะ ถ้าไม่ใช่ชีต้าเก๊าะต้องเป็นดูมๆตานนี่รึป่าวเนี่ย งง อยากรู้ๆๆๆ อ้อ ขำนายเซเว่นอิเลฟเว่นมากที่สุดเลยง่ะ นอกจากกลัวเลือดแล้วยังงกอีกแหน่ะ ก๊ากๆ
เส่เส่น่าจะไปฝึกขันตินะคะเนี่ย เวลากำลังจะโรแม้นอ่ะ อย่าเอ่ยถึงจีจี๊ดี๊ หมดกันเลย o-yo เอาไปติวเข้มหน่อยนะคะ


โดย: หลินกุ IP: 125.25.52.185 วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:21:32:40 น.  

 
เอาเส่เจ้ไปล้างสมองก็ดีค่ะ ล้างส่วนที่มีจีจี้ เวลาสวีตกับนายแก้มบุ๋มจะได้ไม่เสียบรรยากาศ กำลังเข้าได้เข้าเข็มแล้วเชียวววว


โดย: farm IP: 58.147.86.21 วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:22:04:15 น.  

 
ได้ฟังเพลงแล้วค่า นั่งนึกอยู่ตั้งนานแน่ะ
ว่าเพลงนี้ใครร้อง ใช่วงเตปาป้า เปล่าคะ
ทำนองน่ารักดีล่ะ

หลินกุ / ฟาร์ม

ช่วงนี้เส่เจ้เค้าอาการหนักแล้วล่ะค่ะ
รักษาคงยาก ได้แต่ทำใจ ทำไงได้ มีพี่สาวติ๊งต๊อง


โดย: O-yohyo IP: 58.9.158.93 วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:18:34:59 น.  

 
ราตรีสวัสดิ์ค่ะ ทุกคน


โดย: ทะเล IP: 203.146.147.29 วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:23:31:25 น.  

 


คุณหนูฉินสาม นัดไว้แล้วยังไม่มาอีกนะ ไม่เป็นไร สั่งก๋วยเตี๋ยวรอก่อนก็ได้

เข้ากับเพลงที่พี่แมร์ลงอะ

คุณหนูฉินสาม ร้องไห้ทำไมค่ะ เฮียเควินรออยู่นะ ที่สัญญาไว้อะ


โดย: ทะเล IP: 203.146.147.29 วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:23:57:09 น.  

 


ขอให้คุณหนูฉินสองหายป่วยไวไวนะค่ะ เดี๋ยวทะเลไปปรุงยาพิษ แก้แค้นให้คุณหนูฉินสองนะค่ะ


โดย: ทะเล IP: 203.146.147.29 วันที่: 11 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:0:00:23 น.  

 
ทะเล .....ขอบคุณสำหรับดอกไม้ที่นำมาเยี่ยมฉินสองนะคะ
เจ้บอกว่าหอมมาก ได้กลิ่นแล้วชื่นใจหายเจ็บเลย

แล้วฉินสามเบี้ยวนัดพี่เควินหรือเนี่ย
ไม่ได้การ จะไปตามจับตัวมาส่งให้ค่า


โดย: O-yohyo IP: 58.9.157.35 วันที่: 11 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:19:31:38 น.  

 
ทะเลเอาดอกไม้มาเยี่ยมเสเส่ หลินกุเอาพาแก้มบุ๋มมาเยี่ยมเสเส่นะคะ ให้ทำโทษโดยการจ้วบได้ 1 ฟอด ข้อหาเป็นต้นเหตุทำให้เสเส่ต้องเข้า รพ. อิอิ



โดย: หลินกุ IP: 125.25.49.134 วันที่: 12 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:0:07:12 น.  

 
คุณหนูฉินสาม วันพุธที่ 14 กุมภาพันธ์ นี้ คุณหนูมีนัดกับเฮียนะค่ะ ห้ามลืม

พี่หลินค่ะ ทะเลขอรบกวนให้พี่ช่วยบอกเลขาแต๋ม ด้วยว่า ทะเลมีขอจะให้ค่ะ ขอให้มารับวันพุธที่ 14 กุมภาพันธ์ นี้นะค่ะ


โดย: ทะเล IP: 203.146.147.29 วันที่: 12 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:6:47:52 น.  

 
พิมพ์ผิด

มีของให้ค่ะ

อรุณสวัสดิ์ค่ะ ทุกคน


โดย: ทะเล IP: 203.146.147.29 วันที่: 12 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:6:53:06 น.  

 
แต่ละคน พี่เสเส่ฝากบอกมาว่า

ช่วงนี้แผลใกล้หายแล้วค่ะ จะไปจับคนร้ายเร็วๆๆๆนี้นะ


โดย: maremare IP: 138.217.254.71 วันที่: 12 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:16:35:08 น.  

 
ดฮี พี่แมร์มาแอบสปอยไว้ป่ะเนี่ย อิอิ


*ทะเล
ตั้งใจจะบอกเจ้สามป่าวเนี่ย ดูทำหน้าสิ

โอ๊ะ พ่อแก้มบุ๋มน่ารักจัง


โดย: farm IP: 124.157.148.108 วันที่: 12 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:19:31:34 น.  

 
*แก้ไข โอ๊ะ พี่แมร์มาแอบสปอยไว้ป่าวเนี่ย


โดย: farm IP: 124.157.148.108 วันที่: 12 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:19:32:32 น.  

 
โอ้....คุณหนูหลินกุช่างใจกว้าง ให้เส่เจ้หอมพี่แก้มบุ๋มด้วย
แต่ไม่ต้องห่วงค่ะ เส่เจ้เธอยุติธรรมเสมอ คดียังไม่กระจ่าง
ยังไม่รู้แน่ว่าพี่แก้มบุ๋มเป็นสาเหตุหรือเปล่า
เพราะงั้นปล่อยไปก่อนค่ะ แต่......
ถ้าคดีกระจ่างเมื่อไหร่ และพี่แก้มบุ๋มมีส่วนจริง
55 สองแก้มรับรองไม่เหลือ


โดย: O-yohyo IP: 58.9.163.129 วันที่: 12 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:20:58:13 น.  

 
คนนี้ก็ใจกว้างอีกคน...55 วันวาเลนไทน์
แทนที่จะไปเดทกับเฮียเควินซะเอง
มาบอกคุณหนูฉินสามให้รู้ตัวซะงั้นอ้ะนะ

รู้ป่ะ ฉินสามเธอใจจดจ่ออยู่แต่กับวันตรุษจีนมากกว่าค่ะ
หมูย่าง ไก่ต้ม ขนมเทียน ขนมเข่ง เฮียเลี้ยงไหวป่ะ
ถ้าไหวล่ะก็ ไปไหนไปกันเลยเอ้า


โดย: O-yohyo IP: 58.9.163.129 วันที่: 12 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:21:01:37 น.  

 
ฉินแมร / ฉินฟาร์ม

ภารกิจตามจับคนร้ายมาลงโทษ
ขอมอบให้ทั้งสองคนนะคะ
ส่วนพี่........จะคอยปฐมพยาบาลให้นะ


โดย: O-yohyo IP: 58.9.163.129 วันที่: 12 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:21:04:36 น.  

 


Happy Valentine's Day ค่ะ พี่แมร์ พี่หลิน O-yohyo ฟาร์ม ทับทิม อาหมั่น และ ทุกคนค่ะ


โดย: ทะเล IP: 203.146.147.29 วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:5:41:06 น.  

 


ทะเลทำเค้กมาให้เลขาแต๋ม ค่ะ ไม่รู้ว่าจะอร่อยอะเปล่า เฮียเควินเค้าช่วยทำด้วยรับรองว่าอร่อยมากๆๆ


โดย: ทะเล IP: 203.146.147.29 วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:5:50:49 น.  

 


คุณหนูฉินสามอยู่ไหน ช้าอีกแล้วนะ สงสัยยังไม่ตื่น งันต้องโทรไปปุก ให้เวลา 10 นาที มาที่สถานีรถไฟฟ้า BTS (บางรัก)


โดย: ทะเล IP: 203.146.147.29 วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:7:06:55 น.  

 
ดีคะ เพิ่งมาเปนครั้งแรกเลยนะนี่

ฟาร์มๆๆๆๆๆๆ

ทะเลๆๆๆๆๆๆๆ

ทุกคนๆๆๆๆๆๆๆ
เรียกๆก่อนให้รุว่าหวานมาเยี่ยมน๊า55

ให้ทายใครแนะนำหวานมา

เฉลย แม่นางท ลึ่งคนนี้นี่เอง กร๊ากก
ไปแระเดี๊ยวโดนแก๊งน้ำหมาก รุม 55


โดย: หวานเองจร้า IP: 203.150.84.1 วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:23:15:45 น.  

 
ทะเล

ฉินสามเค้าไม่ได้ลืมนัดเฮียเควินนะคะ
แต่ว่าไปผิดสถานีอ้ะ


โดย: O-yohyo IP: 58.9.158.239 วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:0:40:24 น.  

 
หวาน

ดีจ้า.....ทะลึ่งแนะนำมาเหรอ

ที่นี่ไม่มีแก็งน้ำหมากน้า
มีแต่แก๊งหมากฝรั่งจ้า


โดย: O-yohyo IP: 58.9.158.239 วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:0:42:44 น.  

 
พี่หวานอยากโดนรึไง ฮ่าๆ


โดย: farm IP: 124.157.149.199 วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:0:44:28 น.  

 


ผมเข้าใจคุณหนูฉินสามครับ ผมไม่โกรธคุณหนูหรอก ดีนะให้ทะเลอยู่รอเป็นเพื่อนคุยอะ ไม่งันอาจจะโกรธคุณหนูมากๆๆ ก็เป็นได้อะ นัดครั้งต่อไป ตุรุษจีน เจอกันที่สถานีรถไฟหัวลำโพง นะครับ คุณหนู ห้ามผิดนัดอีกเป็นครั้งที่สาม นะ ชื่อคุณหนูฉินสาม (ห้ามเกินนัดสามครั้งนะครับ)


โดย: ทะเล IP: 203.146.147.29 วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:11:29:00 น.  

 


พี่แมร์ค่ะ มีดอกกุหลาบอยู่ใต้โต๊ะ ค่ะ


โดย: ทะเล IP: 203.146.147.29 วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:11:35:25 น.  

 
พาฉินสามมาเจอเฮียตามนัดค่ะ

เฮียอย่าช้านา เดี๋ยวไม่ได้ไหว้เจ้า

อดของกินกันพอดีค่ะ งานนี้ฉินสามไม่ยอมพลาดเด็ดขาด


โดย: O-yohyo IP: 58.9.158.191 วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:22:30:35 น.  

 


Happy Chinese New Year ครับ ทุกคน

คุณหนูฉินสาม นัดครั้งหน้าคงมาตามนัดแบบนี้นะ ครับ รับรองครั้งหน้าจะพาไปทานอาหารที่อร่อยมากๆๆ


โดย: ทะเล IP: 203.146.147.29 วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:21:42:18 น.  

 
สุขสันต์วันตรุษจีนค่ะ

เฮียจะพาฉินสามไปทานอาหารอร่อยเหรอคะ

มิน่า...แต่งตัวรอตั้งกะเช้ามืดแล้วนั่น


โดย: O-yohyo IP: 58.9.160.43 วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:10:40:22 น.  

 
ดีค่ะ ฉินแมร กลับมาแล้ว...โหะๆๆๆๆ

ตอนใหม่เร็วๆนี้นะคะ ขอ
โทษค่ะหายไปนานเลย..

งานยุ่งมากมาย

ไม่ว่ากันนะ ไปแล้วๆๆเจอกันนะคะ..

สุขสันตวันตรุษจีนค่ะ คิคิ


โดย: mare IP: 144.131.242.167 วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:22:49:08 น.  

 


ทำขนมเทียน ขนมเข่ง มาฝากค่ะ ทุกคน


โดย: ทะเล IP: 203.146.147.29 วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:22:57:01 น.  

 
หายไปนานเลยนะคะแมร์ ไม่รู้ว่าไปยุ่งอยู่ที่ไหนมา อ่านตอนนี้แล้วเริ่มตื่นเต้น รู้สึกว่าค่อยๆ เผยไต๋ออกมาทีละน้อยแล้ว แต่นึกแล้วก็เศร้าไม่อยากให้"เขา"เป็นคนไม่ดีเลยอ่ะ ถามจริงๆ นะคะคนแต่งรู้ตอนจบหรือยัง แล้วแฮปปี้ไหม

อีกเรื่องทำไมกระทู้ moon river ที่บ้าน charlian หายไปหล่ะคะ ปกติก็จะเม้นแล้วตามที่นั่นตลอด วานตอบด้วยค่ะ



โดย: tomtam IP: 202.7.166.170 วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:6:06:34 น.  

 
หาๆๆ เค้าไหนอ่ะแต๋ม เค้าคือคุณชิแลมเป็นคนไม่ดีเหรออาแมรๆ ม่ายช่ายว่าเปิดเผยอ้ายโม่งผู้ประสงค์ร้ายออกมากลายเป็นคุณชิแลมนะ พี่หลินชีต้ารับม่ายล่ายยยยย

โอ้วว โนวววววว



โดย: หลินกุ IP: 125.25.49.88 วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:21:19:34 น.  

 
งง เหมือนกับหลินกุเลยค่ะ แต๋ม "เขา" ไหนเหรอ

คิดว่าไม่ใช่พี่ชายหน่าที่เป็นผู้ร้าย
ถ้าเกิดเป็นจริง ได้มีการหักมุมแน่ค่ะ
งานนี้บรรดาเสือๆ ตกงานแน่ๆ เลย พี่ชายแย่งบท


โดย: O-yohyo IP: 58.9.159.112 วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:16:16:27 น.  

 


คุณหนูฉินสองค่ะ ทะเลทำเครื่องมือบำรุงหัวใจมาให้ค่ะ


โดย: ทะเล IP: 203.146.147.29 วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:19:15:07 น.  

 
โหยแต่ละคน... คิคิแมรคิดตอนจบไว้แล้วค่ะ คิดไว้ทุกตอนหมดแล้ว

แมรพิมพ์ลำน้ำจบแล้วคะ คราวนี้ก็จะมาเอาชาเรียนให้จบเหมิอนกันค่ะ เรื่องที่ซ้อๆเดามานั้น โหะๆๆ ไม่แน่นะคะ .... หรือเปล่า หรือว่ายังไงรออ่านดีกว่าเนอะ

ปล..แมรลบกระทู้ออกเองค่ะพี่แต๋ม กระทู้ลำน้ำ... เชิญเม้าส์ที่บ้านลำน้ำ DEK- D นะคะ ...ขอบคุณคาะ

เจอกันเร็วๆนี้นะคะ


โดย: แมร์ IP: 124.178.107.109 วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:22:33:15 น.  

 
สวัสดีค่ะ พี่แมร์ และ ทุกคนค่ะ


โดย: ทะเล IP: 203.146.147.29 วันที่: 15 มีนาคม 2550 เวลา:20:52:23 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Napoleonquz
Location :
เวสเทินเจ้าค่ะ Australia

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]






ลิขสิทธิ์งานเขียนทุกชิ้นในบล็อกแห่งนี้เป็นของผู้เขียนตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 ห้ามคัดลอก ดัดแปลง หรือนำไปเผยแพร่ต่อ ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดๆ ก็ตามโดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลงาน
Friends' blogs
[Add Napoleonquz's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.