Napoleon iN spring!!! When I'm falling in LOVE ^___^
Group Blog
 
<<
สิงหาคม 2549
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
 
11 สิงหาคม 2549
 
All Blogs
 
เอเลี่ยน 6

เหตุการณ์ที่ผ่านมาทำให้อาหมั่นชอคมาก ชิแลมให้อาหมั่นมาอยู่ที่บ้านเขามีอะไรจะได้ช่วยกัน ซึ่งเขาก็ทำตามอย่างดี เขาลางานออกไปอีกอาทิตย์ทั้งๆที่ยังไม่ได้เริ่มงาน เช่นเดียวกันกับชิแลม เขาเองก็ลางานเหมือนกัน ทุกอย่างคงดีขึ้นหลังจากนี้ แต่จะให้ไม่คิดถึงเธอคนจากไปเลยมันก็เป็นไปไม่ได้ตอนนี้ คิดถึงมากจนอยากตายตามไปด้วย .....ถ้าหากเขาเป็นคนไปเอารถไม่แน่คนที่ไปอาจจะเป็นเขาก็ได้ ยิ่งคิดก็ยิ่งเสียใจ
“พี่ชิแลมคิดอะไรอยู่” ชายหนุ่มอายุน้อยกว่าชุดสีดำถาม ขณะที่สองคนกลับจากสุสานของจิจี้
“เปล่าหรอก ฉันคิดว่าถ้าฉันเป็นคนไปเอารถ จิจิ้คงไม่ตาย” เขาพูดเสียงเรียบ
“มันไม่ใช่ความผิดของพี่นี้ อย่าโทษตัวเองเลย ไหนๆพี่จิจี้ก็ตายไปแล้วทำยังไงเขาก็ไม่ฟื้นมา”
“ไม่ใช่ความผิดของฉันแล้วความผิดใครล่ะ” คนฟังถอนหายใจยาว มองทอดสายตาออกไปไกลๆ เห็นตึกที่กำลังโดนทุบเพราะจะสร้างตึกใหม่ทับ ขนาดตึกใหญ่ๆมันยังล้มได้แล้วนับประสาอะไรกับชีวิตคน เขาปลง
“กลับกันเถอะ ป้าเชรออยู่นะ” เขาหมายถึงแม่ของชิแลม หล่อนกลับไปก่อนหน้านี้แล้ว ตอนนี้ก็คงเหมือนกันว่ามีลูกชายเพิ่มมาอีกหนึ่งคน ชายหนุ่มอีกคนพยักหน้าเดินตามเขาไปโดยดี... ถึงอาหมั่นจะพูดยังไงก็ตามเถอะ เขาก็เป็นคนผิดอยู่ดี ความรู้สึกแบบนี้มันยากที่จะปัดออกจากใจไปได้

คราวนี้ชิแลมให้อาหมั่นขับรถ เขาไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรสักเท่าไหร่ นั่งคิดถึงเรื่องต่างๆมันช่างเกิดขึ้นเร็วเหลือเกิน ไม่เหลือเวลาให้เขาทำใจบ้างเลย พอคนขับจอดติดไฟแดง เขาก็สะดุดตากับอะไรบางอย่าง “ตึกฉินเหมย” หึๆ คนอ่านใจในหัวเราะเบาๆ คนขับรถก็หันขึ้นไปมองตัวตึกเช่นกัน ตึกของตระกูลฉิน ใช่แล้วอีกอาทิตย์นึงเขาจะได้มาทำงานในนี้
“ที่ทำงานใหม่ของผม หรูไหม”เขาพูด
“ก็หรูดี แกจะได้อยู่ชั้นไหนล่ะ”
“ผมไม่รู้หรอก ใหญ่แบบนี้คงงงไปหมด ได้ข่าวๆแว่วๆว่าลูกสาวคนรองจะมาทำงานที่นี้ด้วย คนที่ช่วยบริจาคเลือดให้พี่จิจี้ไงพี่” ลูกสาวคนรองเสเส่งั้นเหรอ ชิแลมคิด หญิงสาวคนที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมด เขายังไม่ได้คุยกับเธออีกเลยไม่รู้ด้วยซ้ำว่าวันนั้นเธอ กลับบ้านตอนไหน น่าโมโหจริงๆ แต่ก็คงไม่เป็นไร เพราะมีโอกาสเจอกันเยอ....เขาคิดแล้วยิ้ม
“อืม ฉันจำได้หล่อนจบบัญชีมานี้ ก็สมควรจะมาทำงานกับพ่อ”
“พี่รู้ดีจังนะ”
“ฉันรู้มากกว่าแกรู้ซะอีก” เขายิ้ม คนฟังพยักหน้าเชิงเข้าใจแต่จริงๆไม่เข้าใจหรอก เห็นแบบนี้แอบสนใจเรื่องราวครอบครัวเขาด้วยหรือ จะว่าไปก็คงไม่แปลกเท่าไหร่ พี่เขาเป็นนักธุรกิจนี้ มันก็น่าจะต้องรู้อะไรกันบ้าง
“พี่รู้ไหม นอกจากลูกสาวท่านประธานจะมาทำงาน คนที่ทำงานที่นี้ก่อนหน้านี้ก็ลูกสาวท่านประธานซุน คุณหลินกุ ยอดไฮโซของฮ่องกงผมไม่อยากจะคิดเลยว่าจะได้ทำงานกับพวกไฮโซ”
“เห็นเขาว่าท่านประธานทั้งสองไม่ค่อยลงรอยกันเท่าไหร่ แต่คุณซุนมีหุ้นในเครืออยู่ห้าเปอร์เซน คุณจิ้งเองก็พยายามจะบีบให้เขาขายหุ้นแต่ก็ไม่เป็นผลสักที นี้ก็คงให้ลูกมาขับเคี้ยวกันดีนิ แกจะได้เห็นละครสดๆ”เขาหัวเราะอีกรอบ เป็นรอบที่สามที่เขาหัวเราะหลังจาก จิจี้ตายไป ชายหนุ่มทำหน้างง มันน่าสนุกตรงไหนกัน เขาไม่เห็นจะชอบเลย ตรงกันข้ามน่าเห็นใจทั้งสองฝ่ายมากกว่า ฝ่ายนั้นก็อยากได้ฝ่ายนี้ก็อยากได้
“เห็นว่ากันว่า ท่านประธานจิ้งเปิดสาขานี้มา ผลงานยังไม่ค่อยดีเท่าเครืออื่น แต่ก็คงไม่เป็นไรมั๊งเจ๊งไปก็มีเครืออื่น” อาหมั่นยังพูดต่อไป เขาศึกษาเรื่องบริษัทนี้มาสมควร
“ใหญ่แค่ไหนถ้าประมาทก็พลาดได้นะ” น้ำเสียงเรียบๆ แต่แฝงไปด้วยความประชดประชัน อาหมั่นเห็นหน้าชิแลมแบบนี้ก็ชักอยากรู้แล้วสิ เขาทำงานอะไรกันแน่ ที่ผ่านรู้แต่ว่าเขาทำงานเป็นนักธุรกิจ ออกต่างประเทศบ่อยๆเท่านั้นอย่างอื่นก็ไม่ได้ก้าวก่าย ยิ่งเขามาบอกว่าเขาได้ที่ทำงานใหม่ยิ่งทำให้เขาอยากรู้มากขึ้นกว่าเดิม.... สักวันล่ะน๊า ต้องรู้ให้ได้
________________________________
นาฬิกาบอกเวลาว่าห้าทุ่มแล้วแต่เสเส่ยังนอนไม่หลับ ยังนั่งมองผ้าเช็ดน้อยผืนน้อยอยู่ ยิ่งมองก็ยิ่งคิดถึงเหตุการณ์ตอนที่เขาสวมแหวนให้จิจี้ ถึงเธอจะตายไปแล้วก็เถอะ แต่ก็ยังอดอิจฉาไม่ได้ ยิ่งคิดยิ่งไม่มีกำลังใจจะทำอะไรเอาซะเลย มันผ่านมาเป็นอาทิตย์แล้วหรือเนี๊ย แต่มันเหมือนเกิดขึ้นเมื่อวานนี้เอง ภาพเขาที่มองคนเจ็บยังติดตา และภาพตอนที่จมเลือดก็ยังอยู่ในหัวเธอ.....
“เส่เจ๊ !!!!! มาแล้วมาแล้ว” ฟารมฟารมวิ่งดุ่มๆเข้ามาแบบหน้าตื่น พี่สาวเห็นก็รีบลุกขึ้นทันที
“อะไร ใครมาใครเป็นอะไร”
“ก็มิสอนามัยกับมิสหัวโบราณมาแล้ว” เสเส่หัวเราะ อดขำไม่ได้ มิสอนามัยหล่อนเองก็พอจะเข้าใจ เพราะฉายานี้ตัวหล่อนเองเป็นคนตั้งให้น้องสาว แต่มิสหัวโบราณนี้สิ เฮ้อ....มากันแล้ว
“ไหนว่ากลับ มะรืนไง”
“ไม่รู้สิ ตอนนั้นก็บอกว่าจะกลับอาทิตย์ที่แล้วเห็นไหมไม่เห็นมา แต่นี้อะไรอยู่ดีๆก็มา ไม่รู้ว่าห้องสะอาดพอรึยัง”
“สมน้ำหน้า อยากไปใช้ห้องเขานิ”พี่สาวเยาะเย้ยน้องสาวคนเล็ก หากน้องสาวเธอคนเป็นแฝดพี่โวยวายละก็แม้แต่พ่อเธอเองยังจะเอาไม่อยู่ หล่อนสูดหายใจเข้าลึกๆแล้วเดินลงไปข้างล่าง นำหน้าอีกคนไป

ไปถึงก็เห็นป๊าและม๊าอยู่ก่อนแล้ว เห็นท่านมีรอยยิ้มแล้วก็มีความสุขไปด้วย แมรแมร์จากบ้านไปนานกลับมาคราวนี้คงอยู่นาน ส่วนโยวโยว่เองถึงหล่อนจะอยู่ฮ่องกงแต่ก็เหมือนไม่เจอกันเลย เพราะไปๆมาๆฮ่องกงและอเมริกาตลอด สองพี่น้องไม่ค่อยมีโอกาสคุยกันสักเท่าไหร่
“เส่เจ๊” น้องสาวแฝดอีกคนยิ้มแล้ววิ่งเข้าไปกอด หล่อนค่อยๆจ้องพี่สาว พินิจพิจมอง คนเป็นพี่ยิ้ม มันเป็นบ้าอะไรกันมาจ้องกันแบบนี้ เขินน๊า>o<
“ทำเหมือนไม่ได้เจอกันนานนะ เพิ่งกลับจากปารีสไม่กี่วันเอง” น้องสาวหัวเราะ อืมสิเนอะอาทิตย์กว่าๆเอง แต่ดูเหมือนน๊านนาน (เที่ยวจนเบลอ)
“ฮ่าฮ่า เอาน่าคิดถึงบ้านจริงๆเลย อยากกลับมานอนเตียงอุ่นๆที่ไหนก็ไม่เหมือนบ้านเรา ชวนเจ่เมยมาเขาก็ไม่มาจะไปฮันนิมูนกันที่ อื่นต่อ”
“ก็เขา อยากมีเวลาให้สามีนิ พี่เส่อาฟารมสบายดีนะ” โยวโยว่พูด วันนี้หล่อนรู้สึกเพลียมาก
“สบายดีจ๊ะอาโยว่แกน่ะ ดูโทรมมากเลยนะ พรุ่งนี้จะพาไปสปา”
“ไม่ไปหรอก แค่นี้งานฉันก็ยุ่งจะตายอยู่แล้ว ไม่มีเวลาหรอก”
“อืมไปก็ดีนะเครียด ต้องไปสปารู้ไหมพี่โยว่”
“ก็ตอนนี้ มีการก่อการร้ายกันมากขึ้น โลกมันไม่สงบน่ะสิ ฉันถึงได้เครียด ไม่แน่ฮ่องกงอาจจะโดนบอมเป็นรายต่อไปก็ได้ ใครจะไปรู้จริงไหม แถมคนเดี๊ยวนี้ ” เสเส่มองหน้าแฝดทั้งสองแล้วก็อดขำไม่ได้ สงสัยเครียดไปจริงๆ นายโคฟี อนันต์คงใช้งานหนักไปหรือเปล่า ฮ่องกงเพิ่งตั้งสำนักงานใหม่ก็ไม่แปลกว่าทำไม น้องสาวคนกลางถึงเครียดได้ขนาดนี้
“เอาล่ะๆ ไปพักผ่อนกันเถอะนะลูกๆ แมรแมร์กับเสเส่พ่อมีเรื่องจะคุยด้วยนะ เอาของไปเก็บแล้วมาหาพ่อด้วยนะ” คนเป็นลูกพยักหน้า คงจะเป็นเรื่องงานล่ะสิ เสเส่ชักเริ่มหนักใจ จะเริ่มงานแล้วเหรอ หล่อนยังไม่มีเวลาทำใจเลย Y_Yอยากจะตบหัวตัวเองด้วย ทำไมไม่ถามที่อยู่ของชิแลมนะ ป่านนี้แล้วจิตใจเขาจะเป็นยังไงบ้างนะ จะเปิดใจรับคนใหม่ได้หรือเปล่า เห็นเขาว่าผู้ชายรักแรงเกลียดแรง... ต่อจากนี้แล้วคงไม่มีเวลามาคิดเรื่องนี้แล้ว งานมาก่อนเสมอ...แล้วแต่บุญวาสนาแล้วกัน....เทวดาบนเครื่องบิน

เสเส่และแมรแมร์เดินเข้าห้องทำงานของผู้เป็นบิดาพร้อมกัน คนใส่แว่นหน้าบึ้งนิดหน่อยไม่พอใจเรื่องห้อง ขนาดว่าคุณเจนนี่ยอดนักทำความสะอาดอันดับหนึ่งที่ฟารมฟารมจ้างมาทำความสะอาดห้องให้แฝดพี่แต่ก็ยังไม่วายโดนโวย เพราะตู้เสื้อผ้าของเธอมีฝุ่นอยู่ เพราะตอนกลางวันฟารมฟารมดันเปิดหน้าต่างไว้ U_U ดังนั้นหล่อนจึงโดน โวยไปตามระเบียบตอนนี้คนใช้ก็พากันวุ่นไปทำความสะอาดให้หล่อนใหม่อีกรอบ
“ป๊ามีอะไรหรือคะ จะคุยเรื่องงานใช่ไหม” คนเป็นพ่อพยักหน้า
“ก็อย่างที่รู้กันนะ ก็เรียนจบกันแล้วก็อยากให้ทำงาน พ่ออยากจะให้เสเส่เป็นผู้จัดการ ทำงานแผนกซื้อขาย ฝ่ายบัญชี คอยตรวจสอบเรื่องเงินเข้าออก ของเครือใหม่ของเรา ที่ตึกฉินเหมย” เสเส่พยักหน้า เงินตั้งมากมาย จะไหวไหมเน้อ
“ส่วนแมรแมร์ อยากจะให้มาเป็นมือขวาของพ่อเพราะพ่อมีงานหลายอย่างมากคิดไม่ตก อยากให้ลูกช่วย แล้วพ่อก็ให้หนูดูแลเครือฉินเหมยกับพี่เขาด้วย พ่อไม่ค่อยไว้ใจคนพวกนั้น เลยอยากให้ลูกทั้งสองช่วยกันเป็นหูเป็นตาให้” คนฟังมองหน้าพี่สาว เสเส่แอบถอนหายใจ มือขวานี้ก็เท่ากับรองประธานเลยสิ พ่อทำงานเดี่ยวๆมาตั้งนาน ทำไมคิดจะมีมือขวาล่ะ แล้วทำไมเธอได้เป็นแค่ผู้จัดการ เธอเป็นลูกสาวคนรองนะ อย่างน้อยได้เป็นผู้จัดการใหญ่ก็ยังดี
“ที่อยากให้เสเส่ทำงานเรื่องเงินๆเพราะว่า ให้พวกบ้านซุนหยางมาดูแลนานแล้วไม่เห็นมันคืบหน้าอะไรเลย หวังว่าคงเข้าใจนะลูก” ลูกสาวพยักหน้าอีกรอบ “เอาล่ะอาเส่ไปนอนก่อนนะ พ่อมีเรื่องคุยกันน้องสักหน่อย” หล่อนพยักหน้าอีกรอบ

ตอนพยักหน้าน้ำตาเกือบไหล ออกมาจากห้องได้ ก็กลั้นไม่อยู่แล้ว เกิดอาการน้อยใจขึ้นมากระทันหัน ไม่ได้สิ จะไปอิจฉาน้องไม่ได้ ยังไงก็เป็นน้องยิ่งหัวบอกแบบนี้ ต่อมน้ำตามันยิ่งทำงานง่ายขึ้น โลกนี้มันไม่ยุติธรรมเอาซะเลย ไหนจะคนข้างนอกครหาอีก ตัวเองเป็นแค่ผู้จัดการแต่น้องสาวเป็นถึงรองประธาน มือขวาของเท่าประธาน โยวโยว่ออกมาเพื่อจะมาหาอะไรกินก็เห็นพี่สาวยืนร้องไห้อยู่ตรงระเบียง ก็พอจะเดาและเข้าใจว่าต้องมีเรื่องแน่ๆ อดสงสารไม่ได้ซะจริงๆ น้องสาวเดินเข้าไปใกล้ๆ
“เส่เจ๊เป็นอะไรไป ร้องไห้ทำไม” หล่อนถาม เสียงนุ่มๆพร้อมจับไปที่ไหล่
“เปล่านี้ ฉันไม่ได้เป็นอะไรนะ” คนร้องไห้ปฎิเสธ
“พี่ว่า ฉันโง่หรือเปล่า ถ้าคิดว่าฉันโง่ก็ไม่ต้องบอกนะ สักวันฉันก็รู้เองนั้นแหละ”
“ไม่มีอะไรหรอก ฉันแค่น้อยใจน่ะ แต่มันก็แค่แป็บเดียวนะ”
“ก็แบบนี้ทั้งปีนั้นแหละ คราวนี้เรื่องอะไรเหรอ”
“ก็แค่เรื่องทำงานน่ะ พอดีพี่ได้ทำงาน เป็นผู้จัดการน่ะด้านการเงิน” คนฟังทำหน้า ยิ้มๆ ก็ดีน่ะสิแล้วร้องไห้ทำไมกันนะ แปลกคน
“โอวหรูจะตาย หนูนึกว่าพี่จะได้เป็นพนักงานบัญชีก่อนซะอีก”
“แต่แมร์แมร์ได้เป็นมือขวาของพ่อ เรียกง่ายๆ เป็นรองประธานแถมยังได้ดูแล ตึกฉินเหมยที่ฉันกำลังจะไปทำงาน น้องสาวกำลังจะเป็นเจ้านายฉัน เข้าใจหรือยัง อย่างน้อยๆนะอย่างฉันนิ ก็น่าจะเป็น ผู้จัดการใหญ่สิ ไหนว่าว่างอยู่ไง จริงไหมจะได้ดูแบบว่าเท่าๆกัน ฉันลูกสาวคนรองนะ แต่นี้เฮ้อ................... แกไม่ใช่ฉันแกไม่เข้าใจหรอก แกจบด๊อกเตอร์มาแล้วนี้แกจะรู้อะไรล่ะว่าหัวอกคนลูกที่พ่อไม่เห็นค่าแบบฉันเป็นไง ถ้าฉันรู้แบบนี้ฉันดื้อกับพ่อแล้วเรียนถ่ายรูปดีกว่า” คนพูดโวยวายนิดหน่อยโยโยว่ถอนหายใจ หล่อนพอจะเข้าใจพี่สาวบ้าง การโดนตัดหน้าแบบนี้ คงก็อายเป็นธรรมดา
“อย่าคิดมากดีกว่าน่า คนเราถนัดคนละอย่าง ตัวพี่เองจบด้านบัญชีมา ก็ถูกแล้วที่พ่อเขาให้ทำงานด้านการเงิน แมรแมร์มันจบเศรษฐศาตร์และการบริหาร แถมจบจากเมืองนอกซะด้วย นั้นก็ไม่แปลกอีกล่ะต้องให้โอกาสดูก่อน จะตำแหน่งไหนก็ช่างเถอะ ทุกอย่างมันเริ่มจากศูนย์ทั้งนั้น พี่ดีเท่าไหร่อยู่ดีๆก็ได้เป็นผู้จัดการเลยจริงไหม แค่นี้ก็เบ่งยืดอกสบายแล้วใครๆก็อยากเป็นแค่นี้ก็หรูจะตาย ยังไงก็เป็นผู้บริหารระดับสูง หากขาดฝ่ายการเงินไปบริษัทจะเดินได้หรือเปล่า การเงินสิสำคัญที่สุดแล้ว พ่อเขาไว้ใจพี่นะ พี่เองก็ดีกว่าฉันซะอีกเป็นลูกพ่อแท้ๆแต่ทำงานอย่างอื่นไม่มีโอกาสช่วยท่านเท่าที่ควร เมื่อพี่มีโอกาสพี่ก็น่าจะทำให้ดีที่สุดนะ” คนร้องไห้ได้ยินเช่นนี้ก็มีความรู้สึกฮึดขึ้นมา จริงของน้องอย่างน้อยบริษัทก็เป็นของพ่อ แล้วเป็นลูกน้อง น้องสาวยังดีกว่าเป็นลูกน้องคนอื่น ไหนจะการทำงานครั้งนี้เป็นการทำงานครั้งแรกด้วย เสเส่หันไปยิ้มให้คนพูด สมแล้วที่น้องจบจิตวิทยามา ยังดีนะที่หล่อนให้กำลังใจปกติเคยให้ซะที่ไหน
“ว่าไงเจ๊”
“อืม ฉัน...ฉัน......คิดได้แล้วล่ะ ครั้งนี้อาจจะเป็นบททดสอบที่พ่อมีให้ฉันก็ได้ ขอโทษนะอาโยว่ไม่น่าไปพาลแกเลย”
“ไม่เป็นไรหรอกน่า ฉันน่ะเข้าใจพี่ดี พูดออกมาก็ได้ไม่ว่ากัน เอาน่าพอป๊าเห็นผลงานแล้ว ก็อาจจะให้ไปทำงานที่เครือใหญ่ ไม่ก็ให้เป็นผู้การใหญ่ในตึกฉินเหมย อย่าคิดมากเลย คนอื่นเขามีปัญหามากกว่าเราหลายเท่า เขายังอยู่ได้ เราล่ะปัญหาเล็กแค่นี้เอง” อืมจริงของโยวโยว่ ได้ยินประโยคนี้แล้วก็คิดถึง เจ้าของผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาทันที เขาจะทำใจให้มันผ่านไปได้หรือยังหนอปัญหาของเขาของมากกว่าของหล่อนซะอีก แล้วไหนจะน้องชายจิจิ้ล่ะ ตายจริงหล่อนลืมชื่อเขาแล้ว น้องชายคนตาย(พ่อสื่อตัวยง)Y_Y ทำไมขี้ลืมแบบนี้ เขาจะทำงานที่ไหนนะ เห็นว่าได้งานใหม่ เอ....ถ้าได้เจอชายหนุ่มหน้ามลนั้นอีกคงจะดี อย่างน้อยๆเขาก็ดูสนิทกับชิแลม จิจิ้ก็เพิ่งตาย เออ...ใช่แล้วสุสาน ฮ่องกงมีสุสานใหญ่ๆแค่สองที่เอง ถ้าไม่เจอที่นึงก็คงเจอที่นึงล่ะ
“นี้ๆ พรุ่งนี้ไปไหว้ อาม่ากันไหม” หือน้องสาวตกใจ มองหน้าคนถามแปลกๆร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นพูดถึงอาม่าเลย คิดยังไงน๊าเป็นไข้หรือเปล่า เสียใจจนเพี้ยนไปเลย
“เอาสิ ก็ดีเหมือนกันนะ” น้องสาวไม่รู้แผนที่แท้จริง ตอบตกลงแบบง่ายดาย ก็ดีเหมือนกันนานเท่าไหร่แล้วที่ไม่ได้ไปเยี่ยมอาม่าเลย “ชวนแฝดไปด้วยนะ ให้ไปไหว้บรรพรุษอาม่าจะได้ดลใจให้รักสามัคคีกันหน่อย”
“โอเค งั้นพี่ไปนอนก่อนนะ” หญิงสาวขอตัวไปนอนก่อน คนนั่งอยู่ทำหน้าไม่ถูก รับอารมณ์ของคนเดินไปไม่ทันเลยจริงๆมายังกับพายุรวดเร็ว หล่อนยิ้มที่มุมปากเหลียวมองขึ้นฟ้าวันนี้ อืม...สวยดีจัง เหลือบไปเห็นยังตัวบ้านด้านซ้ายเพราะเห็นไฟเปิดอยู่ ยิ่งทำให้ยิ้มไม่หุบ มิสอนามัยออกอาละวาด ฟารมฟารมคงอ่วมน่าดู น่าสงสารแทนคนทำความสะอาดจริงๆเลย.... ป่านนี้แล้วยังโดนปลุกให้มาทำงาน ฮื้ม......“ความสนุกมันกำลังเริ่มต้นขึ้นแล้วสิ”





Create Date : 11 สิงหาคม 2549
Last Update : 11 สิงหาคม 2549 0:27:43 น. 11 comments
Counter : 347 Pageviews.

 
เรียนสาวกเอเลี่ยนงับ
คือว่า แมร์ไม่ค่อยรู้จักระบบงาน ในบริษัทจริงๆเท่าไหร่นะคะ อาศัยตารางของท่านทิม มันอาจจะไม่สมจริงเท่าไหร่ พี่ๆก็อย่าได้เคืองโกรธ โทษฉันท์ใดเลยนะ แล้วก็เรื่อง ภาษา ตรงนี้แมรก็ทำไม่ค่อยดีเท่าไร่ อารมณ์ไม่ถึง (มีคนเขาบอกมา) คำอาจจะวกไปเวียนมา แต่ก็อยากให้ ทุกคนให้อภัยด้วยนะคะ จะพยายามมากกว่านี้ นะคะ โหะๆๆ


โดย: อิ๊วแมร์ (Napoleonquz ) วันที่: 11 สิงหาคม 2549 เวลา:0:22:00 น.  

 
มาจองพื้นที่ก่อนเป็นคนแรกก่อนสมาชิกคลับเอเลี่ยน อิอิ


โดย: ทับทิม IP: 61.90.148.132 วันที่: 11 สิงหาคม 2549 เวลา:7:48:14 น.  

 
สาวกเอเลี่ยนรายตัวคนแรก กิ๊บก๊าบบบ ตอนนี้ปูพื้นของจิ้งเสเส่ ทำให้รู้อะไรๆ เยอะขึ้น ผังงานถือว่าโอเคแล้วอ่ะแมรๆ ก็นะ ถ้าจะให้ดีเฟอเฟคต้องทำการบ้านเยอะกว่านี้ แต่ได้แค่นี้ถือว่าดีแล้วจ้า พี่หลินชมตรงที่แมรๆ สามารถสื่อภาพของตัวละครออกมาได้ชัดเจนมาก อย่างชิแลม เส่เส่ อ่านตัวละครนี้ทีไรก็มองทะลุไปถึงหน้าได้เลย ทั้งที่แมรดูละครที่พวกเค้าเล่นไม่กี่เรื่อง ส่วนสำนวน คำพูด การบรรยาย ไม่ไทยเกินไป คือกำลังเขียนฟิคจีน แต่ถ้าบรรยายให้ออกสำนวนนิยายไทย มันก็จะทำให้เสียอรรถรส จิ้นไม่ออกว่ากำลังอ่านฟิคจีนอยู่นะ อะไรแบบนี้
เด๋วตามไปอ่านตอน 7 ล่ะน้า


โดย: พี่หลิน IP: 210.246.150.23 วันที่: 11 สิงหาคม 2549 เวลา:10:23:58 น.  

 
ขอบคุณค่ะพี่หลินที่ชมมา เรื่องงานเนี๊ยแมร์จนปัญญาเลยพี่หลิน
ยังดีได้ แผนผังที่ทำงานจากท่านทิมโหะๆแมร์เองก็ยังไม่มีเวลาหาข้อมูลเลยครับ
กราบขออภัยแม่ยกมา ณ ที่นี้ การเขียนของแมร์อาจจะเหมือนลำน้ำนิดนึงคือ
เขียนแบบบทละคร ไม่ใช่นิยาย โหะๆยังไงก็ทนอ่านนิดนึงเน้อ.........
น้องใหม่ๆ คร๊าบบ
ปล เรื่องคำผิด อีกแล้วโหะๆ ไม่มีแป้นไทยนะบอกก่อน แล้วรอบนี้แมร์แบบโนคนเกาเพราะว่า อยากลองทำเดี่ยวๆบ้าง ยังไงก็ติชมได้นะคะ


โดย: Mare (Napoleonquz ) วันที่: 11 สิงหาคม 2549 เวลา:13:36:53 น.  

 
ลูกสาวท่านประธานซุน คุณหลินกุ ยอดไฮโซ เคะๆๆ


มารายงาตัวเป็นคนที่ 2 ฟาร์มฟาร์มหูชาเลยแหะ.........มิสอนามัย กับมิสโบ ฮ่าๆๆๆๆ ชอบๆๆน่ารักดี


โดย: farm IP: 124.157.146.116 วันที่: 11 สิงหาคม 2549 เวลา:20:31:44 น.  

 
มารายงานตัวอ่านแล้วจ้ามิสอนามัย

แหมกว่าท่านโคฟี่จะเซ็นอนุมัติให้พักผ่อน
ต้องขู่ว่า ถ้าไม่ให้หยุด จะให้แฝดมาถล่มสำนักงาน
ได้ยินแค่เนี้ย เซ็นให้หยุด 3 วัน

นิยายอ่านสนุกดีค่ะ คลายเครียด
เขียนแบบละครก็สนุกไปอีกแบบนะ
พี่ว่านิยายเอเลี่ยนเหมาะเขียนแบบละครมากกว่า


ไปอ่านตอนที่ 7 ต่อ ก่อนที่ท่านโคฟี่จะมาตามตัว


โดย: O-yohyo IP: 58.9.160.105 วันที่: 12 สิงหาคม 2549 เวลา:8:34:59 น.  

 
โหะๆมิสโบ ท่านโคฟี่ไมใช้งานแล้วนะ คิคิ ขอบคุณนะคะ มิสโบที่ชอบ ไปแล้วๆ


โดย: Mare IP: 138.217.228.246 วันที่: 12 สิงหาคม 2549 เวลา:20:58:43 น.  

 
ตามมาอ่านแล้วน้อง ว่องไวดีจริง แมร์ไม่ต้องคิดมากหรอกน่ะ พี่ว่าเรื่องของแมร์สนุกน่าติดตามดีออก การเขียนมันพัฒนาขึ้นได้อยู่แล้ว เข้ามาอ่านด้วยใจระทึก เรื่องอาชีพตอนพี่แต่งก็เหมือนกันเมกๆเอาเพราะเราก็ไม่เคยทำด้านนี้นี่เนอะ
พี่ตามอ่านตั้งแต่ลำน้ำจันทร์แล้ว ยังไงก็ตามอ่านกันต่อไป สมาชิกลำน้ำจันทร์หมายเลข 1


โดย: มิโดริ IP: 124.120.200.175 วันที่: 14 สิงหาคม 2549 เวลา:17:42:58 น.  

 
สาวกเอเลี่ยนขอรายงานตัวครับผม

คริๆๆ แมร์แต่งได้สนุกมากๆ ชอบมิสอนามัยจังเลย นิสัยเหมือนคนอายุ40


โดย: อาหมั่น IP: 58.8.26.125 วันที่: 15 สิงหาคม 2549 เวลา:14:16:32 น.  

 





โดย: copter IP: 161.246.1.35 วันที่: 11 มีนาคม 2551 เวลา:13:52:16 น.  

 
ฉันเป็นคนบ้า เอเลี่ยน


โดย: ไกรวิชญ์ IP: 161.246.1.37 วันที่: 11 มีนาคม 2551 เวลา:13:55:53 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Napoleonquz
Location :
เวสเทินเจ้าค่ะ Australia

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]






ลิขสิทธิ์งานเขียนทุกชิ้นในบล็อกแห่งนี้เป็นของผู้เขียนตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 ห้ามคัดลอก ดัดแปลง หรือนำไปเผยแพร่ต่อ ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดๆ ก็ตามโดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลงาน
Friends' blogs
[Add Napoleonquz's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.