เอเลี่ยน 10 พระอาทิตย์คล้อยต่ำลงเรื่อยๆ ถึงเวลาเลิกงานแล้วอาหมั่นมายืนรอชิแลมหน้าบริษัท เขาคือหนึ่งในพนักงานที่ไปห้องประชุมต้อนรับผู้จัดการใหญ่คนใหม่ อดแปลกใจไม่ได้ทำงานที่เดียวกันก็ไม่บอก.....มันน่านักนะอยู่บ้านเดียวกันแท้ๆ ถึงแม้จะรู้ว่าพี่ชายนิสัยยังไง แต่ก็นึกๆโกรธ..ผู้จัดการคนใหม่อยู่นิดๆ ได้รถใหม่ไม่พอแถมได้งานใหม่ สาวกรี๊ดกันทั้งตึก.... อุตส่าห์หลีกเลี่ยงการทำงานกับชิแลมมาเป็นปี ในที่สุดก็ได้ทำงานที่เดียวกัน ยังดีนะคนละตำแหน่ง “ผู้จัดการใหญ่ครับทางนี้ครับ” อาหมั่นโบกมืออยู่หน้าตึกเหมือนเด็กปั๊มกวักมือเรียกหาลูกค้า “ว่าไง ทำงานวันแรก” “ฮึ เหนื่อยน่ะสิ ก็พรุ่งนี้ลูกสาวท่านประธานจะมาทำงานแล้ว ทำความสะอาดกันใหญ่ เสียงก็ดังซะไม่มีสมาธิเลย กะอีแค่ลูกเจ้าของจะมาทำงานทำเป็น โธ่....และที่สำคัญ ตกใจที่เห็นหน้าผู้จัดการใหญ่แล้วตะลึงด้วย”คนฟังหัวเราะๆ ตบไหล่น้องชายเบาๆ “ทำไมอิจฉาฉันรึไง” “ก็มีบ้างน่า สาวๆในตึกพูดถึงแต่พี่คนเดียวรู้ไหม” ประโยคนี้ยิ่งทำให้คนที่ยืนตรงหน้าหัวเราะหนักกว่าเดิม อย่างนี้เขาเรียกว่าขี้อิจฉา “เฮ้อ...แกนี่นะ แล้วเนคไทน์ที่ให้ใส่ไปไหนซะแล้ว อุตส่าห์ซื้อมาแพงๆ” “อย่าให้เล่าเลย วันนี้นะซวยตั้งแต่เช้า” เขาพูดแบบไม่สบอารมณ์เท่าไหร่ ยิ่งตามันมองขึ้นไปตึกยอดสูง ยิ่งแค้นจัด แต่ก็จนปัญญาเพราะไม่รู้จะไปแก้แค้นที่ไหน ถ้าเจอขอขูดรถงามๆสักทีก็พอใจแล้ว -__<” ชิแลมยืนคุยกับอาหมั่นสักพัก มนุษย์เงินเดือนทั้งหลายก็เริ่มทยอยออกจากบริษัทเรื่อยๆ แต่แล้วเขาก็สะดุดตากับอะไรบางอย่าง สาวร่างบางชุดสีน้ำตาล ยืนหันซ้ายแลขวาอยู่คนเดียวตั้งนานสองนาน ชิแลมขอตัวแล้วเดินตรงเข้าไปหาคนที่ยืนอยู่คนเดียว “อ่ะแฮ่ม รอใครอยู่หรือครับคุณหลินกุ” “คุณชิแลม เอ๊ยไม่ใช่สิคะ ผู้จัดการใหญ่” หล่อนพูดแล้วยิ้ม “เรียกผมชิแลมก็ได้นะ ผมชอบให้คนเรียกชื่อนี้น่ะ แล้วนี่รอใครครับ” “คือว่า รถดิฉันน่ะสิมันเกเรวันนี้ไม่ยอมทำงาน เลยเอาไปเข้าอู่สักหน่อย ตอนนี้ก็รอทางบ้านมารับค่ะ” “ทางบ้านหรือทางอื่นกันแน่ครับ......”เขาพูดติดขำๆ หลินกุหน้าแดงจี๊ดคารมดีจังนะ “ทางไหนก็ไม่ทราบสิคะ รู้แต่ว่าเป็นชายหนุ่มรูปงามจะมารับ” ^_^ “เฮ้อ..............แบบนี้หนุ่มๆหลายคนอกหักกันแย่เลยนะครับ”เขาพูดพรางกระพริบตาให้เธอครั้งนึง กรี๊ด.....ตอนนี้เขายิ้มมีลักยิ้มด้วย ทอดสะพานหรือเปล่านะแบบนี้หลินกุยืนยิ้มแบบมีเชิง หล่อนเชิดหน้าเล็กน้อยแต่ตาก็ยังแลมองจุดมุ่งหมายเช่นเดิม “คุณหลินกุ” เสียงดังจากข้างหลังเขาสองคน หญิงสาวสองคนเดินเข้ามาพร้อมกันสองคน คนนึงหอบแฟ้มเอกสาร ส่วนอีกคนถือกระเช้าดอกไม้ที่เพิ่งได้มาติดมือมาด้วย “ต๋อมแต๋ม จางงี้ นี่คุณชิแลมคะ นี่ต๋อมแต๋มค่ะ เป็นรองผู้จัดการฝ่ายการขาย แล้วนี่ก็จางงี้เป็นเลขาคู่ใจดิฉันเองค่ะ” หลินกุยิ้มแนะนำเพื่อนร่วมงานอย่างภูมิใจสุด ๆ ต๋อมแต๋มสาวนอกที่แสนจะมั่นใจแต่งตัวเปรี้ยวเหมือนมะนาว มือขวาของหลินกุและจางงี้ เลขาหน้าหวานแสนโหดผู้เป็นเหมือนมือซ้ายของหล่อน เช่นนี้ฝ่ายตลาดเลยเป็นที่ยำเกรงแก่ฝ่ายอื่นๆ (แก๊งค์การตลาดใครขวางโดนเชือดO_o”) “สวัสดีค่ะ คุณชิแลม”สองสาวพูดขึ้นพร้อมกัน ชายหนุ่มยิ้มรับ “คุณชิแลมนี่ ดูใกล้ๆ หล่อเหมือนดาราเลยนะคะ ดูๆไปคล้ายๆพระเอกเรื่อง หัวใจปรารถนาที่เล่นกับเสอซือม่านไงคะ แถมชื่อก็คล้ายอีก”ต๋อมแต๋มพูดอย่างมั่นใจ สาวเปรี้ยวอย่างหล่อนติดละครอย่าบอกใคร (ปกติของมนุษย์เงินเดือน) คนฟังยิ้ม เอ....ตัวเขาหล่อขนาดนั้นเชียว ^_^เกือบจะลอยแล้วเชียว “ผมนี้นะครับจะเป็นพระเอกหนัง หนังคงเจ๊งแน่เลยถ้าเป็นเช่นนั้น” “ไม่หรอกค่ะ จะดังซะมากกว่านะคะ”จางงี้เสริมขึ้นมา “แล้ววันนี้คุณหลินกุกลับยังไงคะ เห็นว่ารถเอาเข้าอู่” รองหัวหน้าพรรค เอ๊ยรองผู้จัดการเอ่ยถาม คนที่ยืนขำอยู่เงียบๆ “คงรอ น้องชายมารับจ๊ะ” “งั้นกลับด้วยกันไหมคะ” จางงี้เอ่ยถาม เห็นหล่อนเป็นเลขาแบบนี้ มีรถยุโรปคันสวยอย่าบอกใคร หลินกุเองก็ไปไหนมาไหนกับรถเลขาหลายครั้ง... “แต่บ้านจางงี้อยู่เกาลูนนะ ส่วนบ้านฉันอยู่ลู่ชงไกลกันจะตาย วกไปวนมารอไอ้น้องชายนี่แหละง่ายดี” “งั้นผมไปส่งไหมครับบ้านผมอยู่จางซู่นี่เอง นี่ก็ใกล้ค่ำด้วย ถ้าเกิดน้องชายมาช้าล่ะ ยังไงก็โทรบอกก็ได้ว่าไม่ต้องมาแล้ว” หญิงสาวหน้าแดงไปถึงหู..............เสร็จตามแผน>o<” แบบนี้ล่ะจะได้รู้จักกันมากขึ้น ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้ ดูดีไม่พอนิสัยยังเพอร์เฟคอีก ก่อนตอบตกลงแอบสบตาแต๋มและเลขาหน้าหวานที่ยิ้มรออยู่แล้ว (เชียร์กันใหญ่)...... ต๋อมแต๋มและจางงี้ยืนดูจนสองคนไปลับตา ลึกๆก็แอบอิจฉานะเนี่ย ชายหนุ่มที่เพียบพร้อมแบบนี้มีสาวที่ไหนจะไม่ถวิลหาและหวั่นไหว อย่าว่าแต่คุณหลินกุเลยแม้แต่พวกหล่อนเองยังหวั่นๆเมื่ออยู่ใกล้เขา นี่แค่วันแรกนะนี่ถ้าวันต่อไปคง เฮ้อ....แต่ก็ได้แต่คิด เจ้านายหมายตาซะแล้ว ช่างเถอะยังมีคนที่เพอร์เฟคเหลืออยู่อีกเยอะ คราวนี้ถือว่ามาช้าไปก้าวครึ่ง ต๋อมแต๋มที่กำลังขับรถและจางงี้กำลังคิดเรื่องเดียวกัน แต่ไม่ได้พูดกัน เรื่องนี้ถ้าพูดออกไปคงไม่ดีแน่ๆ ตอนนี้ก็หวังว่าคราวนี้จะสมหวังสักทีนะคุณหลินกุ(สถิติอกหักห้าคนรวดในสามเดือน)..................สาธุ^/\^ _______________________________ หลังจากเห็นหน้าผู้จัดการคนใหม่ สองพี่น้อง แมร์แมร์และเสเส่ก็รีบออกมาดูป๊า เพราะโยวโยว่โทรไปบอกสองสาว แต่ผู้เป็นบิดาก็ไม่เป็นอะไรมากเพียงแต่พักผ่อนไม่เพียงพอ......แมร์แมร์ชวนแฝดน้องและพี่ทั้งสองไปโรงเรียนนานาชาติ หากเธอทำงานแล้วจะไม่มีเวลาแล้วหล่อนเองก็รู้ดีว่าแฝดคนน้องเป็นยังไง... (ขี้เกียจ >0<) “ถึงแล้ว” เสเส่บอก คราวนี้หล่อนเป็นคนขับรถเอง เพราะกลัวจะเกิดเหตุการณ์เมื่อเช้า โรงเรียนนานาชาติออทั่ม เป็นโรงเรียนเอกชนที่มีชื่อเสียงอย่างมากในฮ่องกง ห้าสิบเปอร์เซ็นต์เป็นเด็กต่างชาติที่พ่อแม่ย้ายมาทำงานที่ฮ่องกง ส่วนอีกห้าสิบเปอร์เซ็นต์เป็นลูกคุณหนู จากบ้านที่มีตระกูลและฐานะดี (ค่าเทอมมหาโหด) “โรงเรียนสวยดีนะตกแต่งดูดี” แมร์แมร์พูดแล้วเดินออกจากรถพร้อมทุกคน เด็กนักเรียนส่วนมากจะกลับบ้านกันแล้ว เว้นแต่เด็กๆที่ต้องฝึกดนตรีและกีฬาจะอยู่ต่ออีกหน่อย “ดีอย่างนี้ยิ่งคิดหนักเลยน่ะสิ แกแน่ใจแล้วนะอาฟาร์มจะเป็นอาจารย์” “นี่โยว่บอกกี่ครั้งแล้วอย่าทำลายความมั่นใจน้องสิ แกนิเป็นพี่ประสาอะไร”เสเส่ดุน้องสาวคนกลาง มองโลกในแง่ร้ายจริงๆ ถึงแม้มันจะเป็นความจริงตามที่หล่อนกล่าวก็เถอะ เกิดมายังไม่เคยเห็นแฝดคนน้องทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลย ยกเว้นวาดรูปแต่วิชาอื่นเกือบไม่รอด “ไม่เป็นไรนะ อาฟาร์มเจ๊น่ะเอาใจช่วยเสมอจ้า” คนฟังยิ้มแล้วพยักหน้า แต่เชิดหน้าใส่พี่อีกคนที่ยืนอยู่ใกล้ๆแมร์แมร์ พวกคุณนายทั้งหลาย...........โธ่จะทำให้ดูแค่สอนเด็กสบายกว่าล้างจานซะอีก ชิชิ คนที่ยืนใกล้อาเส่คิด “เอาล่ะไปกันเถอะจ๊ะ” เสเส่เดินนำหน้าพร้อมโยวโยว่ เห็นแบบนี้แล้วอยากจะกลับมาเป็นนักเรียนอีกจัง แฝดมองหน้ากันแล้วยิ้ม จำได้ว่าทุกๆครั้งที่สอบคณิตหรือสังคม แมร์แมร์ต้องปลอมตัวเป็นฟาร์มฟาร์ม ส่วนวิชาศิลปะ แฝดน้องสลับกัน ถึงห้องแซมมี่ทั้งหมดก็คุยกันตกลงกัน โชคยังดีพระเจ้าเข้าข้าง อาจารย์สอนศิลปะลาออกไปฟาร์มฟาร์มเลยได้ลาภลอยแบบไม่ต้องทำอะไรมาก ระหว่างคุยกันอยู่นั้นคนที่เพิ่งได้ทำงานใหม่ขอตัวไปห้องน้ำ แซมมี่บอกทางให้หล่อน ห้องน้ำอาจารย์อยู่ไม่ไกลห้องทำงานเธอเท่าไหร่ ครั้งแรกหล่อนชวนพี่ๆไปด้วยแต่ไม่มีใครไปสักคน เพราะติดลมบน(เล่าเรื่องครั้งก่อนเมื่อยังเอ๊าะๆ) .........เอาวะไม่ไปก็ไม่ต้องไป ฟาร์มฟาร์มเดินออกมาตามทางที่แซมมี่บอก ขากลับหล่อนได้ยินเสียงเปียโนดังมาจากห้องดนตรีอีกทาง ด้วยความที่ชอบเปียโนเป็นทุนเดิมจึงเดินไปตามเสียง...ใครกันนะเล่นดนตรีเพราะจังเลย เสียงนั้นใกล้ขึ้นใกล้ขึ้น แต่ก็หยุดไป คนที่เดินมาเพิ่งรู้สึกตัว อ่ะหยา.....เดินมาทางไหนแล้วนะห้องไหนเป็นห้องไหนเนี๊ย คนที่เดินไปฟังดนตรีชะเง้อหน้าเข้าไปมองในห้อง เห็นแต่เปียโนตัวเอง เอาแล้วซิ ใจเริ่มสั่นแล้ว........ พาลคิดไปถึงเรื่องที่เสเส่ชอบเล่าให้ฟัง ห้องดนตรีส่วนมากมักจะมีอาถรรพ์ Y_Y “คุณ” “อ๊าสสสสสสสสสสสสสสสส อย่าทำไรฉันเลย ฉันจะทำบุญไปให้นะ หูฉลามสุดอร่อยของฮ่องกงเลยเอ้า”คนพูดพนมมือพร้อมหลับตา “บ้าหรือเปล่า พูดเรื่องอะไร” คนฟังยังลืมตา ยังตัวสั่นและพยายามวิ่ง ผู้มาเยือนพยายามจะรั้งหล่อนไว้ กลัวว่าจะเป็นอะไรเข้า บางทีคนดีๆกว่าจะได้ดีมันก็ต้องเจ็บกันบ้าง “เปี๊ยะ”เสียงมือกระทบหน้าอย่างดัง “คุณ บ้าหรือเปล่าห๊า” เขากระแทรกเสียงอย่างแรงแล้ว จับมือคนตรงหน้าอย่างแน่น ฟาร์มฟาร์มค่อยๆลืมตา อ๊าส.............คนหรือเนี๊ย หล่อนค่อยๆจับแขนไหล่เขา “คุณจะบ้าอีกนานไหม”เขาตะคอก เอ...ผู้หญิงคนนี้หน้าคุ้นๆๆ อ่ะหยา..คุณหนูเทอร์โบ ที่เขาอยากจะแก้แค้นนิ ใช่แล้ว...เขาคืออาหมั่นหนุ่มหล่อผู้โชคร้ายที่สุดของวัน “คุณ...คุณ คุณน้องชายคุณจีจี้ใช่แล้ว ฉันจำคุณได้ โอ๊ยขอบคุณสวรรค์ ฉันฟาร์มฟาร์มจำฉันได้ไหม” “ผมก็จำคุณได้ คุณเป็นปุ๋ยผมก็จำคุณได้ดี” “ฉันหลงทางน่ะ พาฉันไปห้องคุณแซมมี่หน่อยสิ” “เรื่องอะไรล่ะ ผมจะกลับบ้านแล้ว ดันซวยมาเจอคุณนิล่ะ โดนตบฟรีๆเลย” “ฉันก็คิดว่าคุณเป็นผีนิ ไม่รู้ล่ะฉันป้องกันตัว หรือจะเอายังเรียกค่าเสียหายไหม จะเอาเท่าไหร่” โหย............อาหมั่นหน้ามืดกะทันหัน ผู้หญิงอะไรเอะอะก็เงิน นี่ล่ะหนา.......พวกลูกคนรวยวันๆได้แต่แบมือขอเงินพ่อและแม่ นั่งกินนอนกิน พ่อแม่ทำงานหลังแทบหัก “เอาสัก $1ล000,000เป็นไง รวยหนักหรือไง” “อย่ามาเล่นลิ้นกับฉันนะ บอกมาเร็วห้องคุณแซมมี่ทางไหน” “ทางโน้น แต่ระวังหน่อยนะคุณ โรงเรียนนี้ว่ากันว่าเฮี้ยนกันนัก ตอนผมนั่งเล่นเปียโนนะ ผมน่ะมีความรู้สึกว่าเหมือนมีใครมายืนมองอยู่” “อย่าโง่หน่อยเลยนะ จริงซะที่ไหนเรื่องผีๆเนี๊ย” พูดไม่ทันจบอาหมั่นก็คิดแผนดีๆ เขาดับไฟกะทันหัน หญิงสาวกรี๊ดลั่นเต้นเหมือนเจ้าเข้า....เขาหัวเราะแบบพอใจจึงเปิดสวิตช์ไฟอีกครั้ง “คุณ จะหาเรื่องฉันหรือไงทำไมต้องแกล้งฉันด้วย คนอะไรใจร้ายชะมัดเลย” “ทีคุณล่ะ แค่นี้มันยังน้อยไปนะสำหรับการที่ทำให้ผมไปทำงานเกือบสาย” “ฉันทำอะไร ตอนไหนบ้าหรือเปล่า” “ผมน่ะจำคุณได้ดี ขับรถไม่ดูตาม้าตาเรือแบบนั้นมีคุณคนเดียวละมั๊งหมดฮ่องกง ระวังจะตายไม่สวยเข้าสักวันนะคุณ” “นี่นาย ไอ้บ้า ฉันขับรถเมื่อไหร่กัน วันนี้ยังไม่ได้แตะพวงมาลัยรถเลย” หญิงสาวพูดแต่ตัวยังสั่นๆ เพราะยังแอบหวั่นกลัวๆ คนฟังยกไหล่ขึ้น คิดอะไรได้อีกนิดๆ “เอาล่ะๆ ขี้เกียจฟัง ไปเถอะ ห้องคุณแซมมี่น่ะ เดินตรงไปสักหน่อยเลี้ยวซ้ายก็ถึงแล้ว อย่าอยู่นานเลยเห็นหน้าคุณแล้วมัน ไม่มีอารมณ์เลย” “นี่นาย ไอ้ ไอ้....ไอ้ต้มจืดเอ๊ย ขอบใจย่ะ” คนพูดเอ่ยแล้ว สะบัดหน้าเดินไปตามทางที่เขาบอก บ้าจริงๆคนอะไรก็ไม่รู้ไม่รู้จักกันสักหน่อย....ชิ ว่าแต่เขามาทำอะไรที่นี้นะ นักเรียนหายไปไหนกันหมด หรือว่า...จะเป็นฆาตกรโรคจิต ตอนฆ่าคนแล้วจะมานั่งเล่นดนตรีเพื่อปลดปล่อยอารมณ์ อ่ะหยา.....ต้องรีบเดินแล้วไม่ได้ๆ ยิ่งหน้าตาดีๆอยู่เดี๋ยวโดนฆ่าหมกป่าแถวนี้ อาฟาร์มเดินไปอย่างระแวงๆ “เอใช่เหรอ ...ไม่ใช่ทางนี้นิ ไอ้บ้าไอ้โรคจิตแกล้งบอกทางผิด อย่าให้เจออีกนะ” คนพูดคนเดียว กลั้นหายใจและหลับตาเดินไป จนรู้สึกว่าชนอะไรบางอื่นจึงลืมตาขึ้น “กรี๊ดสสสสสสสสสสสส”สิ่งที่ชนรูปร่างเหมือนคน “อาฟาร์ม เป็นอะไรพี่เอง ฟาร์มฟาร์ม” “พี่เส่ งือๆๆ” “เป็นอะไรไป” “ฉันนึกว่าพี่เป็นผีน่ะสิ ฉันหลงทาง” คนพูดร้องไห้ “บ้าหรือเปล่า นี่มันยังไม่ค่ำเลยนะยะ ก็มาตามหาแกนั้นล่ะ นึกว่าตกส้วมตายไปแล้ว จำไว้ว่าผีไม่มีจริงหรอก” อาเส่พูดจบก็พยุงน้องสาวที่ขวัญหายขึ้น คิดอะไรเหมือนเด็กๆ แต่แล้วพี่น้องสองคนก็ต้องหยุด เมื่อได้ยินเสียงแปลกๆเสียงมันใกล้ๆเข้ามา สองคนมองหน้ากัน วิชาเกียร์หมาที่เคยเรียนมาตั้งแต่เด็กวันนี้ถึงเวลาได้ใช้ ............................เอ้าวิ่ง!!!!!!!!!!!!! ฟากอาหมั่นคิดขำนิดๆ เขาแกล้งบอกทางหล่อนผิดป่านนี้ไปโผล่แถวห้องวิทย์แล้ว ฮ่าฮ่า.... เขาต้องมาสอนพิเศษให้เด็กๆที่นี้ทุกๆวันพุธและพฤหัส หลังเลิกงาน จึงมาดูลาดเลาก่อนว่าห้องเป็นยังไง ที่ไหนได้มาเจอ ผู้หญิงประหลาดเข้า....ป่านนี้คงจับไข้แล้วมั้ง...เขายิ้มแล้วเดินออกไปจากตัวตึก... “ซะใจจริงๆเลยแก้แค้นสำเร็จแล้ว นี้ล่ะน๊าคุณหนูเทอร์โบ เวรกรรมมีจริง” ___________________________ อากาศเย็นๆกับอาหารมื้อค่ำ เสเส่และฟาร์มฟาร์มยังตัวสั่นไม่หาย จากโรงเรียนนานาชาติกลับถึงบ้านได้ก็เอาลูกประคำมาห้อยกันใหญ่o_O” หันไปเล่าให้ใครฟังเขาก็บอกไร้สาระ ฮึ่ม...อย่าให้เจอกับตัวแล้วกัน “เป็นไงบ้างเสเส่แมร์แมร์ บริษัทเราลูกคิดว่าไง”ผู้เป็นพ่อถามก่อนจะเอาสเต็กเข้าปาก แล้วตามด้วยไวท์แดง “อืม....ก็ดีน่ะค่ะพ่อ”เสเส่กล่าวแล้วยิ้ม คิดถึงหน้าผู้จัดการคนใหม่แล้ว อะไรๆมันก็ดีไปหมดสำหรับเธอ^_^มันดีจนลืมเรื่องยัยต๋อมแต๋มเจ้าของรหัสสุดหรูTomTam PD 3490ไปเลย ไหนจะยัยเสือดาวนั้นเอง บังอาจนักมาตัดหน้าอยู่เรื่อย เอาเถอะ...ต่อไปจะเอาเสือชิต้ามาขู่ก็อย่าหวังว่าจะถอยเลย “ดีตรงไหนเส่เจ๊ ตรงผู้จัดการใหม่หรือยังไง เข้าไปเริ่มแรกกระจก ก็เช็ดไม่สะอาด หนังสือพิมพ์ก็วางไว้ไม่เป็นที่ แถมลิฟต์ก็แสนจะอับ ไม่พอพนักงานยังปากเหมือนไปกินพริกมา การต้อนรับแย่มาก พนักงานขาดประสบการณ์และไม่รู้จักแก้ปัญหาเฉพาะหน้า ไม่เทคแคร์ลูกค้า...................................” “อ่ะหยา นี้มันบริษัทหรือโรงงานนรกนะ” “อืม พ่อก็พอจะรู้บ้าง แต่ผู้จัดการคนใหม่นี้ใช้ได้ใช่ไหม” “ค่ะดีค่ะป๊า”เหมือนคำตอบที่ได้จะไม่ตรงคำถาม พี่สาวคนรองดี๊ด๊าใหญ่เมื่อพูดถึงผู้จัดการใหญ่คนนี้ คนเป็นน้องหันหน้าหนี ชิชิ......แต่ก็น่ารักดีนะ “พ่อเพิ่งได้ตัวเขามาจากบริษัทอื่นน่ะ เขาเป็นคนที่เก่งมากๆเลยนะ ก็หวังว่าทุกอย่างคงจะดีขึ้น อ๋อ...คุณโจเขาจะเข้าไปบริษัทพรุ่งนี้ด้วยนะ ถ้าอาแมร์หรืออาเส่มีอะไรก็ให้ถามเขา เพราะเขาก็เป็นอีกคนที่พ่อไว้ใจ” “ค่ะ ป๊าคะ คุณโจนี้ ใช่ลูกชายท่าน รัฐมนตรีเว่ยหรือเปล่าคะ” ประธานจิ้งพยักหน้า อ๋อ....ลูกสาวสองยิ้มใส่กัน เห็นตามหน้าหนังสือมาก็บ่อย เดี๋ยวก็จะได้เจอตัวจริงแล้ว “แบบนี้ พี่โยว่ก็เจอเขาบ่อยสิ ลูกชายท่านเจ้านายพี่นี้” “บ้าหรือยังไงกัน อาฟาร์มฉันไม่เคยเจอเขาเลย ที่สำคัญฉันไม่ได้ทำงานการทูตนะยะ แค่ประสานงานกับกระทรวงก็เท่านั้นเอง” “อ๋อ ลืมไปว่าเป็นลูกน้องท่านโคฟีอานัน” มื้อค่ำวันนี้ ทุกคนพร้อมหน้าคุยกันในหลายเรื่อง เสเส่แอบเห็นสายตาผู้เป็นพ่อ ก็รู้สึกอบอุ่นใจขึ้นมาแบบบอกไม่ถูก นานเท่าไหร่ที่ลูกๆไม่ได้อยู่พร้อมหน้ากัน จะผิดแต่พี่ใหญ่แต่งงานไปซะแล้ว แบบนี้เขาคงโล่งใจขึ้นเยอะเลย.....หัวอกคนเป็นพ่อแม่ถึงแม้หล่อนจะไม่เข้าใจมาก แต่ก็พอเข้าใจ...มันยิ่งใหญ่กว่าอะไรซะอีก.... “หนูจะไม่ทำให้พ่อผิดหวังเลยค่ะ หนูสัญญา” _____________________ หลังมื้อค่ำสี่สาวก็มารวมกันห้องพี่รอง หล่อนบอกกับน้องๆว่ามีเทรนใหม่แฟชั่นล่าสุดมาบอก เรื่องอะไรที่น้องสาวทั้งหลายจะไม่มา เสเส่เอาชุดมากองรวมๆกันไว้ สามคนนั่งมองหน้ากัน อะไรกัน....เสื้อผ้าทำไมเยอะแบบนี้ “เจ๊จะย้ายบ้านหรือไง” “บ้าหรือไง อาแมร์ฉันก็เอามาให้แกลองไง เนี๊ยนะชุดเวิคกิ้งวูแมน อินเทรนสุดๆเลยนะ” โยวโยว่ทำหน้าหน่ายๆ หล่อนเคยสนใจเรื่องแฟชั่นซะเมื่อไหร่กัน แต่งให้มันสบายเป็นใช้ได้ เรื่องสวยไม่สวยก็ค่อยว่ากันใหม่ ง่ายๆสบายๆ “นี่ๆ แมร์ ชุดนี้นะใส่ไปวันพรุ่งนี้เลยนะ กระโปรงสั้นเหนือเข่านิดๆ แล้วก็ใส่รองเท้าบู๊ต แม่เจ้าเริด” “เสเจ๊ จะบ้าหรือเปล่า ให้น้องมันใส่สั้นขนาดนั้น เวลานั่งก็ หวอออกพอดี” “แกสิบ้า โยวโยว่ นี้เขาเรียกว่า แฟชั่น F-A-S-H-I-O-N เข้าใจหรือเปล่า มิสโบราณ จะให้น้องมันนุ่งกี่เพาไปทำงานหรือยังไงกัน” “ก็มันสั้น ดูสิไหนๆเทียบตัวดูสิ” โยวโยว่เอากระโปรงไปวัดกับตัวน้อง แมร์แมร์เริ่มงง “เห็นมะ สั้นจริงๆ” “ก็มันกระโปรงสาวทำงานนิจ๊ะ พอใส่บู๊ตไปมันก็ไม่สั้นนะ ดูสิสั้นตรงไหน เลยเข่ามานิดเดียวเอง” “พี่ว่าอาแมร์ใส่กระโปรงเลยเข่าลงไปดีกว่านะ ดูดีกว่าหวานๆดีออก” “No Noไม่ได้นะ ชุดนี้ล่ะ เริดแล้วเป็นถึงท่านประธานน้อยนะ ใส่แบบที่แกเลือกสิ เขาจะว่าเอาได้ว่า ลามะลงมาจากทิเบตหรือเปล่า” เสเส่เถียงสุดฤิทธิ์ ฝาแฝดนั่งกินผลไม้รอ เถียงกันเข้าไป จะให้ใส่อะไรก็ได้ทั้งนั้นล่ะ “ก็เพราะสั้นๆแบบนี้น่ะสิ อาชญากรรมมันเลยมากขึ้นมากขึ้นทุกวัน” เฮ๊ย.........พาลไปเรื่องอื่นแล้วน้องฉันT_T เสเส่ยิ้มแห้งๆ ให้สองคนที่กำลังนั่งกินผลไม้อยู่ อืม..ให้มันได้แบบนี้เอาเรื่อง อาชญากรรมมาขู่คิดว่าจะกลัวเหรอ “แกก็แบบนี้ อาชญากรรมก็เรื่องนึง ทำไมถ้าเรารู้จักเซฟตัวเองซะอย่าง แกน่ะมันขี้บ่นชาตินี้จะหาแฟนได้หรือเปล่าห๊า” อีกคนเลือดขึ้นนะ จะให้เอาเวลาที่ไหนไปหาแฟน “รู้ได้ไงว่าฉันไม่มี” แฝดหยุดกินนิ่งไปสักครู่แล้วรีบเข้ามาใกล้ๆคนพูด สามคนพี่น้องจ้องพี่คนกลางแบบจริงจัง เอาล่ะสิโยวโยว่เอ๊ยเผลอพูดอะไรออกไป....มีแฟนกับเขาที่ไหนกันเล่า “แกว่าอะไรนะ แกมีแฟนแล้ว” เสเส่หยุดทำหน้าสงสัย “ทำไมฉันมีแฟนไม่ได้หรือไง” “ได้สิ ใครบอกไม่ได้ แล้วเขาเป็นใครเหรอ บอกหน่อยสิ” แมร์แมร์ถามค่อยๆ คนฟังทั้งสองก็ใจจดใจจ่อกับคำตอบ ใครกันนะที่ชนะใจพี่สาวพวกหล่อนได้ “ก็....เรื่องไรจะบอกล่ะ ความลับไว้ถึงเวลาจะบอก” คนพูดไม่รอที่จะให้เค้นอีกหรอก หล่อนรีบเดินออกจากห้องไป ทิ้งให้สามคนนั่งหน้าเอ๋อ ... โอ๊ยพระเจ้าจอรช เห็นติ๋มๆ หงิมๆ ไม่พูดไม่จานี้ซุ่มครับ มีแฟนก่อนเพื่อนเลย “แกว่า ใครเป็นแฟนอาโยว่หรือ” “หนูจะรู้ได้ไงเสเจ๊ ก็นั่งฟังด้วยกัน” “ไม่ได้ล่ะ ฉันต้องรู้ให้ได้คอยดู กรี๊ดดดดดดดดดดดด ไม่ยอมๆน้องมีแฟนก่อนแล้ว งือๆ” เสเส่กระโดดขึ้นไปบนเตียงทำท่า ทุรนทุรายงืม...ยัยโยว่เสือซุ่ม แบบนี้จะยอมน้องไม่ได้ เรื่องนี้ไม่มีถอยแน่นอน โยวโยว่เดินออกมาจากห้องได้ ก็เหมือนยกภูเขาออกจากอก หล่อนพูดอะไรออกไปนะ แล้วใครจะมาเป็นแฟนเนี๊ย ขนาดเพื่อนที่เป็นผู้ชายยังแทบไม่ค่อยมี โอ๊ย....ยัยโยว่เอ๊ยจะยังไงดีคราวนี้ คนคิดเดินหน้าซีดกลับไปที่ห้อง...ทำไงดีพระเจ้าช่วยลูกด้วย... ________________________ หลินกุกลับถึงบ้านแล้ว วันนี้หล่อนยิ้มหน้าบานเป็นพิเศษหลังจากรับดินเนอร์แล้ว สาวไฮโซสุดมั่นเดินมาเดินเล่นแถวๆสระว่ายน้ำ แล้วคิดไปถึงคนที่ขับรถมาส่ง หล่อนจะใจง่ายไปหรือเปล่านะ...... เจ้าแม่อกหักอย่างหล่อนคิดหนัก “พี่สาววันนี้ใครมาส่งเหรอ” “รอน หือว่าอะไรนะ” “ถามว่าวันนี้ใครมาส่ง เห็นแวบๆว่าเป็นผู้ชายซะด้วย” “ผู้จัดการใหญ่น่ะ ก็ไม่มีอะไรหรอก บ้านเขาอยู่ตรงนี้เอง เขาเลยอาสามาส่ง” “เฮ้อ...คนนี้จะจริงไหมหรือเปล่าหน๊อ” คนเป็นน้องชายเอ่ยขึ้นปนหัวเราะ เห็นพี่สาวเจ็บหลายทีก็อดสงสารหล่อนไม่ได้ อาจจะเป็นเพราะพี่สาวเป็นคนที่มั่นใจในตัวเอง ผู้ชายส่วนมากก็ไม่อยากให้ผู้หญิงควบคุมไปเสียทั้งหมด “อะไรกัน เรานี้ว่าแต่รถพี่เสร็จหรือยัง” เขายิ้ม “คร๊าบบบบ เสร็จแล้ว” “ทีหลังก็อย่า ขับซิ่งนักล่ะ จะขับก็ไปขับรถแกโน่น ขับรถฉันที่ไรก็มีเรื่องทุกทีเลย แล้วนี้พรุ่งนี้เข้าบริษัทหรือเปล่ายังไงก็เข้าหน่อยนะ ลูกสาวท่านประธานจะมาทำงาน วันนี้เลยวุ่นเลย เหนื่อยยัยคนพี่ฉันเคยเจอแล้ว ปากร้ายเหมือนกันนะ ท่าทางจะเป็นมิตรยาก คนอะไรสวยก็ไม่สวยปากก็ไม่ดี>-<”(เสเส่แอบจาม) คนน้องเพิ่งกลับจากอังกฤษ นังนี่มันยังเด็กแต่ท่านประธานจิ้งกับไว้ใจหล่อนมาก แสดงว่ามันดีอะไรเด็ดแน่นอน ระวังตัวล่ะจำทำอะไรต่อไปนี้ แล้วก็อย่าไปหลงเสน่ห์พวกเขาเข้าล่ะ” “ครับ จะเด็ดแค่ไหนกันเชียว ยังไงก็ไม่เกี่ยวกับผมอยู่แล้ว ทำอะไรก็ช่างสิ” ชายหนุ่มพูดแล้วนั่งลงข้างๆพี่สาว พวกบ้านฉินในสายตาเขาไม่มีความสำคัญเลย ลูกสาวแต่ละคนจริงๆเขาก็ไม่เคยเห็นจังๆสักที เห็นแต่เสเส่ที่ปาปารัชซี่ชอบถ่ายมาหล่อนเป็นคนสวยไม่เหมือนที่สาวพูดสักนิด.....แต่ก็เถอะไม่เห็นจะแคร์ไม่ใช่สเปค แล้วใช่ว่าน้องสาวจะหน้าตาดีเหมือนพี่ และจำได้ว่าอีกคนนึงชื่อโยวโยว่ยัยจอมโก๊ะน้องสาวเสเส่ เมื่อปีสองปีที่แล้วเป็นคู่เต้นรำของเขาตอนเปิดเครือบริษัทแห่งใหม่ แล้วแต่งตัวเหมือนตุ๊กตา เหยียบเท้าเขาหลายทีตอนเต้นรำ(แถมหล่อนใส่ส้นเข็ม) ดังนั้นรอนจึงไม่เคยคิดจะสนใจลูกสาวบ้านฉินเลย.... (เข็ดครับเข็ด) รอน น้องชายสุดที่รักของหลินกุ ลูกชายคนสุดท้องของท่านประธานซุน ไป่ซุนหยาง คู่แข่งและเพื่อนร่วมงานของท่านประธานจิ้ง เด็กนอกอิมพอตจากอเมริกา ตอนนี้ทำงานเป็นผู้จัดการด้านการผลิตของตึกฉินเหมย เขาเป็นชายหนุ่มที่พกความมั่นใจมาสุด เหมือนกับพี่สาวของเขาไม่น่าแปลกหากจะเจอเขาในนิตยสารไฮโซต่างๆเหมือนกับหลินกุ “แล้วนี่ แอนนาเป็นไงบ้าง” หลินกุเอ่ยถามแฟนสาวของน้องชาย เขานี้คาสโนว่าตัวจริง “น่าเบื่อจะตาย เลิกได้เป็นเลิก ผู้หญิงอะไรเห็นเราเป็นบัตรเครดิต ตั้งแต่ผมจีบเธอนะ หมดเงินเป็นล้านๆแล้ว พอผมไม่ซื้อให้ก็งอน แบบนี้อย่าได้พบกันอีกเลย” “ก็ผู้หญิงนี้ อยากได้นั้นอยากได้นี้ แต่ก็ดีนะ ฉันก็ไม่อยากได้น้องสะใภ้อย่างนั้นเหมือนกัน นี้ๆ ตาลนี่กำลังจะกลับมาจาก อิตาลีล่ะแกจำเขาได้มะ” “ยัยตาลนี่จอมคว่ำครวญ อืมจำได้สิ” “นี่อย่าไปว่าเขาแบบนั้นสิ กลับมาคราวนี้เขาเปลี่ยนแล้วจ๊ะ สวยขึ้นมากๆเลยนะรู้ไหม” “พี่จะเป็นแม่สื่อให้ผมเหรอ ฮ่าฮ่า” “เปล่า แกไม่เคยได้ยินคำว่า เรือล่มในหนองทองจะไปไหนเหรอ ถึงบ้านเขาจะสู้บ้านจิ้งไม่ได้แต่ก็ไม่ได้ แต่ก็นะ ถ้าเราดองกันไว้ก็ดีสิ” “พี่ครับ ความรักมันเป็นความรู้สึกของคนสองคนนะ ถึงคู่ผมจะตาบอดหูหนวกหากคู่กันแล้วไม่ได้แคล้วกันหรอก” “จ๊ะ พ่อคนดีฉันจะคอยดู” หลินกุและรอนนั่งคุยกัน พูดถึงการรับมือของคนที่จะมาใหม่ปากหล่อนบอกว่าไม่กลัวแต่ก็หวั่นนิดๆ สองคนทำงานมานานกว่าแล้วอยู่ดีๆ ก็โดนชุบมือเปิดตำแหน่งผู้จัดการใหญ่ก็ไม่ได้(อันนี้ให้อภัยได้^_^ ) ผู้จัดการฝ่ายบัญชีก็โดนชวดไป (อันนี้แกต้องตาย) อย่างที่รู้กันสองบ้านไม่ถูกกันต่อหน้าผู้คนก็คล้ายๆจะสนิทกัน แต่หลังฉากหั่นกันแทบไม่เหลือชิ้นดี สองพี่น้องเป็นคนฉลาด....งานนี้แมร์แมร์และเสเส่จะอยู่ได้สักกี่น้ำต้องคอยดู.....สงครามเย็นมันใกล้จะเปิดขึ้นแล้ว ```````````````` สวัสดีค่ะวันนี้ไม่มีเอ็มวีนะคะ ทำไม่ทัน พรุ่งนี้ขอแก้ตัวแล้วกันเนอะ ฟังเพลงประกอบไปก่อนนะคะ ปั่นเร็วไปไม่รู้จะดีหรือเปล่า ติชมได้นะคะ วันนี้เน้นแกล้งคนเป็นพิเศษ อยากให้รู้จักตัวละครเยอะๆก่อน คิคิ ไม่ว่ากันนะคะไปนะครับ เอนจอยๆๆๆ   Create Date : 19 สิงหาคม 2549 14 comments Last Update : 20 สิงหาคม 2549 20:50:28 น. Counter : 446 Pageviews. Share Tweet

รีบมาจองที่ก่อน โหะๆ หมายเลข 1 ขอเวลาอ่านสักครู่นะ   โดย: ทับทิม (เหอเทียนอวี้ ) 19 สิงหาคม 2549 21:00:55 น.

มารวดเร็วกว่าแสงเลยนะท่านทิม งิงิงิ   โดย: แมร์ (Napoleonquz ) 19 สิงหาคม 2549 21:30:59 น.

อ่านจบแล้ว โหะๆ ไอ้เสียงดังแปลกนี่มันใช่ ผ..สระอี..หรือเปล่าเนี่ย อี๋ยๆ หมูหยองจังเลย อาหมั่นนี่ร้ายนะเนี่ย แอบบอกทางผิด ฟาร์มๆเลยโดนแกล้งอีกแล้ว ส่วนหลินกุก็มีน้องชายซะด้วย เอ่อ..มีใครแอบใต้โต๊ะรึเปล่า ฟาร์มๆโดนแกล้งให้กลัวผี พร้อมพี่สาวอาเส่ คิคิ   โดย: ทับทิม (เหอเทียนอวี้ ) 19 สิงหาคม 2549 21:32:57 น.

อันนี้คือความสมัครใจของทุกคนท่านทิม ขอเฉลยใหม่ว่า เสียงที่ได้ยิน แท้แล้วเป็นเสียงของคนทำความสะอาด จ๊ากก สปอยไหมเน้อ คิคิ   โดย: Mare (Napoleonquz ) 19 สิงหาคม 2549 21:37:31 น.

อ่านแล้วๆ เพลงเพราะดีค่ะแมร์ ใครร้องอ่ะ อ่านไปฟังเพลงไป เข้าบรรยากาศดีจ้า ในที่สุดอาหมั่นก็ได้แก้แค้น แม้จะผิดตัวแต่ก็คุ้ม คริๆ แมรๆ คงจะรีบจริงๆ เห็นผิดหลายที่เลยจ้า ทำให้อ่านสะดุด ก่อนแปะตรวจอีกทีก็ดีนะจ๊ะ คุณหลินกุเสือชีต้าไหงเรียบโร้ยขนาดนี้เนี๊ยะ อ่านไปจิ้นหน้าคริสตี้ไป ก็สมกะหน้าที่เรียบร้อยของเค้าอ่ะนะ อดไม่ได้ที่จะลุ้นให้เสเส่พบชิแลมอีกอ่ะ ถึงจะอยากแกล้งแต่วิญญาณสาวกเอเลี่ยนมันเรียกร้อง รู้สึกตอนนี้น้ำเยอะไปหน่อย ตอนหน้าขอเนื้อเยอะๆนะคะแมร์ โดยเฉพาะคู่เอกอ่ะ ชอบบบบ รอตอนต่ออย่างใจจดจ่อพร้อม mv จ้า   โดย: พี่หลิน IP: 203.188.60.61 19 สิงหาคม 2549 21:53:15 น.

ถ้าสมัครใจก็แล้วไปนะ คิคิ สงสารฟาร์มๆโดนรังแก โล่งอกไปนะนึกว่าจะหมูหยองซะแล้ว ที่แท้ เสียงแปลกๆก็คนทำความสะอาดนี่เอง (ฟู่) สปอยๆไปแล้ว   โดย: ทับทิม (เหอเทียนอวี้ ) 19 สิงหาคม 2549 21:57:18 น.

เด๋วว่างๆแมร์จะมาแก้นะงับ ตอนนี้ยังไม่ค่อยว่างเลย ขอโตดนะงับพี่น้อง คราวนี้ก็ถือว่า อ่าน เล่นๆๆๆๆน้ำจิ้มๆคิคิ   โดย: mare (Napoleonquz ) 19 สิงหาคม 2549 22:06:15 น.

แงงงงงงงงโดนแกล้งอีกแระ ..... โดนผีหลอกอีก หลงทางอีกตั้งหาก ตรงกับชีวิตจริงเล้ยยย .......น่ากลัวชะมัดเลย......... **ดูๆไปคล้ายๆพระเอกเรื่อง หัวใจปราถนาที่เล่นกับเสอซือม่านไงคะ แถมชื่อก็คล้ายอีก”555555+ **ยังดีนะค่ะพี่ทิม ที่พี่ทิมยังเห็นใจน้องแหนม ป้าๆทั้งหลายเค้าพอใจกันค่ะ ไม่ต้องใต้โต๊ะก็รู้ใจกันแล้วค่ะพี่ทิม   โดย: farm IP: 124.157.200.159 19 สิงหาคม 2549 23:45:50 น.

อ๊าย อาย มัวแต่ตั้งหน้าตั้งตาอ่าน ด้วยใจจดจ่อ จนไม่ได้เปิดโสตประสาทด้านการรับฟัง กว่าจะรู้ตัวว่ามีเพลง ก็ตอนมาอ่านที่แมร์บอกเนี่ยแหล่ะ โถ โถ คุณหนูหลินกุ ประวัติอกหัก ช่างน่าสงสาร ในที่สุดแก๊งเสือดาวแห่งบ้านจาง ก็ออกมาจนครบ เอาล่ะ ต่อไปจะได้ลุ้นการช่วงชิง ระหว่างเสือดาวกับเสือเส่ ไม่รู้จะเชียร์ใครดีอ้ะ ---------- เจ้าฟาร์ม หนอย ตอนแรกก็แอบสงสารแล้วเชียว แต่ดูซิ ดูซี่ มาโพสกันแบบนี้ ขอเก็บความสงสารลงหีบทิ้งทะเลซะเลย แมรแมร์ กลั่นแกล้งอย่าให้ยั้งนะคะ   โดย: O-yohyo IP: 58.9.157.81 20 สิงหาคม 2549 11:02:31 น.

ปากนะปาก ป้านะป้า ไม่น่าทำกับหลานแบบนี้เลย   โดย: farm IP: 58.147.18.41 20 สิงหาคม 2549 14:35:03 น.

>   โดย: O-yohyo IP: 58.9.157.81 20 สิงหาคม 2549 17:36:28 น.

ขอเชิญนายน้อยเอ่อฉุนมาปราบเด็กจอมกวนทางนี้หน่อยค่ะ   โดย: O-yohyo IP: 58.9.157.81 20 สิงหาคม 2549 17:39:10 น.

ฮ่าๆๆ สะใจได้แกล้งฟาร์มๆๆ ดีที่ไม่มีวิ่งสะดุดอะไรหัวทิ่มพื้นแบบชีวิตจริง 555 เมื่อไหร่จะถึงพรุ่งนี้ที่คู่พระนางจะได้เจอกันน้า ฮิฮิ 555 ชอบมุขนี้จัง คิดได้ไงอ่ะ ชิแลมหน้าเหมือนพระเอกเรื่องหัวใจปรารถนา   โดย: อาหมั่น IP: 58.8.24.190 20 สิงหาคม 2549 18:27:25 น.

สนุกๆๆ มากค่ะ พี่แมร์   โดย: ทะเล IP: 202.129.9.112 22 สิงหาคม 2549 6:36:32 น.