ประโยคเปิดจากเพลง Sound of Silence ของ Simon & Garfunkel จากยุคหกศูนย์ ผมแปะมันมันไว้ที่ผนังหัวใจตลอดมา ทุกครั้งที่อ่อนล้า ท้อแท้ หรือเปลี่ยวเหงา ผมจะนึกถึงประโยคเปิดของเพลงนี้ บางครั้งมันช่วยเยียวยา บางครั้งมันนำกำลังใจบางอย่างสู่ผม และในขณะที่อ่าน ใบหน้าอื่น ของนิวัต พุทธประสาท ไปจนกระทั่งจบ เพลงนี้คลออยู่ในความรู้สึกและนึกถึงอยู่ตลอด หากจะกล่าวไปแล้ว ผมคิดว่ามันเป็นเช่นเพลงซาวด์แทรคประกอบหนังสือเล่มนี้ สอดรับเข้ากับเรื่องราวของโกมล ซึ่งบางครั้งเขาก็สนทนาอย่างเงียบเชียบอยู่กับความหม่นมืดเพื่อนยากของเขา

เรื่องราวชีวิตของโกมลไม่ต่างจากชีวิตวัยรุ่นที่บ้านแตกหลายร้อยหลายพันคนเคยประสบ หากเขาก็บอกเล่าเรื่องราวออกมาอย่างสัตย์ซื่อ แม้บางครั้งนั่นคือการสนทนากับตัวเอง สิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากความเป็นครอบครัวแตกสลายมีอยู่ไม่กี่อย่างจนคล้ายจะเป็นรูปแบบ หากไม่เสพยาเสพติด คบเพื่อนไม่ดี ก็ยากที่จะประคองชีวิตให้อยู่รอด ชีวิตของโกมลก็เช่นกัน ไม่ได้ผิดไกลจากรูปแบบเหล่านี้เท่าไหร่นัก แต่ถึงกระนั้น ใช่ว่าจะไม่มีคนที่เอาตัวรอดและประสบความสำเร็จในชีวิตแม้ครอบครัวจะไม่สมบูรณ์ หากแต่การจะทำเช่นนั้นได้คงต้องพึ่งพาความรักเป็นสำคัญ ความเข้าใจและเห็นใจไม่อาจเพียงพอ โกมลโหยหาความรัก เขาคิดว่าเขาไม่เคยได้รับมันจากใคร ราวกับผู้คนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเขาเพียงเพื่อฝากรอยแผลและจากไป สุดท้ายเขาต้องการเพียงการแสดงความรักตอบกลับมาบ้าง แม้จะเป็นอ้อมกอดปลอมๆจากหญิงสาวแปลกหน้าบนเตียงในโรงแรมม่านรูด หากเขาก็อาจไม่เคยรับรู้ว่าผู้คนรอบข้างนั้นต่างก็ต้องการความรักแบบเขาเช่นกัน

ใบหน้าอื่น เป็นหนังสืออีกเล่มในจำนวนไม่มากเล่มที่ได้อ่านแล้วรู้สึกไม่อยากวาง ผมเชื่อว่าทุกคนเคยผ่านช่วงเวลาแบบโกมล หรือเคยมีความรู้สึกบางห้วงคล้ายกัน และหากว่าเป็นเช่นนั้นคุณก็จะสามารถเข้าถึงความรู้สึกของโกมลได้ไม่ยากเลย ผมก็เป็นเช่นนั้น ผมจบจากมหาวิทยาลัยที่โกมลเข้าเรียน ความรู้สึกของการเก็บหน่วยกิตระหว่างเรียนยังคงจดจำได้ ผมดีกว่าโกมลตรงที่มีเพื่อนฝูงมากมาย ผ่านช่วงเวลานั้นมาอย่างไม่โดดเดี่ยว และอีกอย่างที่ผมโชคดีกว่าเขามากๆ คงเป็นเรื่องยาเสพติด ที่ผมเคยสัมผัสและผ่านมาได้โดยไม่สูญเสียสิ่งใดไปมากนัก

ทุกคนต่างมีความคาดหวังให้ครอบครัวตัวเองเป็นเช่นนั้นเช่นนี้ และทุกความคาดหวังล้วนเฉียดใกล้ความสมบูรณ์แบบ บางครั้งเราคาดหวังจากการมองเห็นครอบครัวอื่น บางครั้งเราคาดหวังจากทัศนคติของตัวเอง ทุกความคาดหวังล้วนแล้วแต่ก่อเกิดขึ้นบนพื้นฐานที่อยากให้ครอบครัวมีความสุข ทั้งนี้ความสุขของแต่ละคนล้วนต่างกันไป ความคาดหวังเหล่านี้ไม่อาจเป็นดั่งใจได้ทั้งหมด บางส่วนล่มสลาย บางส่วนถูกทำให้ล่มสลาย แต่การแตกสลายของครอบครัวไม่อาจนำมาเป็นข้ออ้างในการดำเนินชีวิตที่ล้มเหลว หากก็ไม่อาจปฏิเสธเสียงแข็งว่าเหตุผลนี้จะไม่มีส่วนรับผิดชอบเอาเสียเลย แต่สิ่งที่สำคัญที่สุด ทุกคนต่างต้องการความรัก ไม่ว่าจะในรูปแบบใด จนบางครั้งผู้คนพร้อมที่จะมีใบหน้าอื่น เผื่อจะมีสักใบหน้าที่จะได้ถูกรักสักที

People talking without speaking, 

People hearing without listening …