02.30 ของเช้าวันสิ้นเดือนกันยา ผมพบตัวเองนอนนิ่งอยู่บนเตียง หลังจากปิดหนังสือ พรมจูบแผ่วเบาที่สันปก บนใบหน้ายังมีคราบจางของน้ำตาหลงเหลืออยู่ และก่อนปิดตาหลับใหลในรุ่งสาง ผมเปิดตาค้างทบทวนเรื่องราวที่ได้พบเจอผ่านตัวหนังสือของ David Nicholls และล่ามหนังสือชั้นเยี่ยมอย่าง คุณนพดล เวชสวัสดิ์ ไม่บ่อยนักกับการปิดเล่มอ่านหนังสือบนเตียงนอนของตัวเองกลางดึก แต่เล่มนี้เป็นข้อยกเว้น ไม่ผิดไกล ข้อยกเว้นนั้นได้รับการพิสูจน์ไม่มีข้อโต้แย้งว่าผลที่ได้ตอบกลับมานั้นเยี่ยมเพียงใด ผมกำลังกล่าวถึงพลังในการเล่าเรื่องจาก ... One Day หนึ่งวัน นิรันดร์รัก

ผลงานล่าสุดจากสำนักพิมพ์ที่ผมคิดว่าน่าจับตาขณะนี้(ส่วนตัว) โดยเฉพาะสัปดาห์หนังสือที่กำลังจะมาถึงสำนักพิมพ์นี้มีผลงานออกมาให้เลือกหยิบมากมาย สำนักพิมพ์เอิร์นเนส ผมเรื่มจับตามอง รู้สึก และกลายเป็นติดตาม อันที่จริงผมอุดหนุนมาสองเล่มก่อนหน้าแล้ว เพียงแต่ยังไม่ได้ให้ความสนใจเท่าไร แต่หลังจากล่ามหนังสือที่ผมชื่นชอบ คุณนพดล เวชสวัสดิ์ มีผลงานแปลจากสำนักพิมพ์มากเล่มขึ้น อีกทั้งยังเป็นผลงานที่ไม่ธรรมดา ผมจึงคิดว่าการเลือกหนังสือและผู้แปลของสำนักพิมพ์นี้ไม่สามัญดาษดื่น จึงกระตุ้นต่อมติดตามให้ทำงาน เหมือนตอนที่เป็นกับสำนักพิมพ์กำมะหยี่ และมติชน เมื่อครั้งออกงานของเฮียมู เป็นอาทิ

หลังจากผมเขียนถึง 1Q84 ในบทความก่อน แบบไม่สปอยล์เนื้อเหาและผู้อ่านบางท่านก็ตอบรับด้วยยินดี ผมจึงตั้งธงในใจเป็นกำลังแล้วว่า จะเขียนถึงหนังสือที่อ่านจบแล้วชื่นชอบ อยากให้มีคนได้อ่านตาม โดยไม่ฉีกเปิดเนื้อในเลือดไหลซิบออกมาเป็นแน่แท้ อย่างไรก็แล้วแต่ อาจมีบ้างหลุดนิดหลุดหน่อย วับแวม พอให้เลือดลมสูบฉีด ราวกับวัยรุ่นแอบอ่านหนังสือโป๊ใต้โต๊ะในคาบเรียนชีววิทยาชวนหลับ ถ้าอยากรู้ว่าผมจะเขียนถึงหนังสือเล่มนี้อย่างไร เลื่อนสายตาตามผมลงมาเลยครับ

หนึ่งวัน นิรันดร์รัก เล่าเรื่องผ่านตัวละครหลักสองคน ชาย หญิง, เด็กซ์เตอร์ เมย์ฮิว และ เอ็มมา มอร์ลีย์ เรื่องราวเริ่มขึ้นในเช้าวันหลังจบการศึกษา จากการผ่านคืนวันที่แสนสุขของเอ็มมา(ฝ่ายเดียว?) หลังจากปาร์ตี้ฉลองเรียนจบ นำพาทั้งคู่ให้ผ่านเรื่องราวมากหลาย ผ่านปีค.ศ.มากมายราวกับมองต้นไม้ข้างทางขณะขับรถ ผ่านสุขสาหัส ทุกข์ปรี่เปรม เหงา สลับกันเหงา ระยะทาง 20 ปี กับเรื่องราวชีวิตของเขาทั้งสองคน เราจะได้สัมผัสรู้ สัมผัสรัก กับชีวิตของทั้งสอง ทั้งจุดต่ำสุด จุดสูงสุด(หากคุณจะเรียกอย่างนั้นนะ) แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นเรื่องราวที่เราได้รับรู้ไปพร้อมๆกับการขับเคลื่อนของแต่ละปี ที่มีหนึ่งวันของแต่ละปีตรงกัน คือ วันนักบุญสวิตธิน หรือทุกวันที่ 15 กรกฎาคม ของทุกปี ล้วนบอกกล่าวอย่างสัตย์ซื่อ หากจะกล่าวให้ชัด เราจะได้รับรู้เรื่องจริงของแต่ละฝ่ายว่ารู้สึกอย่างไร โดยไม่มีจริตใดกั้นขวาง คุณจะคิดได้เองว่า จะเห็นใจหรือสะใจ จะร่วมรับทุกข์หรือร่วมมีสุขกับทั้งสอง เรื่องราวสามัญของหนุ่มหล่อเจ้าเสน่ห์ในยุค 80-90 ที่มีประกายออกจากตัวอยู่ตลอดเวลา จนได้ทำงานที่(คิดว่า)เหมาะกับตัวเอง อย่างอาชีพหน้ากล้อง เป็นพิธีกรรายการทีวี ส่วนอีกเรื่องราวของสาวสามัญ ที่มีพร้อมทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นหน้าตา สมอง ไหวพริบ อุดมการณ์ และเสน่ห์(ที่ไม่รู้ตัว) สิ่งเดียวที่ขาดหายไป คือความเชื่อมั่นในตนเอง แต่สิ่งที่หายไปนั้นมีเพียงเขา เด็กซ์ คนเดียวที่รู้มาตลอดว่ามีในตัวเธอ เอ็ม แต่เธอก็เลือกที่จะปฏิเสธในสิ่งนั้น และใช้ชีวิตที่เปล่าดายมายาวนาน ทั้งที่รู้แน่แก่ใจว่าตนนั้นวันนึงจะสามารถเป็นนักเขียนได้

ขณะอ่าน คุณอาจจะอยากเขกกระโหลก เด็กซ์ กับความงี่เง่า อวดดีของเขา อาจจะอยากตำหนิ เอ็ม ว่าทำไมไม่มั่นใจตัวเองอีกซักหน่อย อาจจะเสียน้ำตา(ผมเสียไปเยอะ) ไปกับเรื่องราวที่สั่นสะเทือนในหลายช่วงของชีวิต แต่เชื่อผมเถอะ คุณจะเอาใจช่วยพวกเขาตลอดทั้งเล่ม เรื่องราวเหล่านี้ได้ถูกบอกเล่าผ่านแผ่นฟิล์มมาแล้วก่อนหน้าหนังสือจะวางแผงไม่นานนัก และผมเป็นคนหนึ่งในโรงที่นั่งร้องไห้ไปกับเรื่องราวของ เด็กซ์,เอ็ม และตัวหนังสือก็ทำได้ดียิ่งกว่าที่ฟิล์มทำได้ดีมาแล้วซะอีก เพียงแต่หากคุณดูหนังก่อนก็จะรู้ถึงบทสรุปของเรื่อง แต่ไม่ต้องห่วง หนังสือทำให้คุณเต็มตื้นกับฉากเดิม ประโยคคำพูดเดิม ได้ไม่เสียอรรถรสเลยแม้สักกระผีกเดียว

ผมได้หนังสือเล่มมาจากความอนุเคราะห์ของมิตรท่านนึงที่ผมเคารพและชื่นชอบในตัวเขาเป็นอย่างมาก และมีโอกาสได้แลกเปลี่ยนทรรศนะ อีกทั้งได้รับคำแนะนำเกี่ยวกับหนังสืออีกมากมาย ผมรู้จักหนังสือเล่มนี้มานานก่อนเวอร์ชั่นหนังจะออกฉาย เมื่อรู้ว่าเวอร์ชั่นหนังสือแปลโดย นพดล เวชสวัสดิ์ ผมหล่นคำพูดออกมาว่า หากเป็นท่านผู้นี้แปลล่ะก็ มิน่าจะเฉียดใกล้เรื่องรักธรรมดาสามัญหรอกนะ ท่านผู้นั้นกล่าวตอบกลับมาสั้นสั้นว่า “ไม่มีรักไหนธรรมดาสามัญ” และบัดนี้หนังสือเล่มนี้ก็ได้พิสูจน์ตัวกับผมแล้วว่า ไม่มีรักไหนธรรมดาสามัญ ผมอยากให้ One Day หนึ่งวัน นิรันดร์รัก ได้พิสูจน์ตัวเองกับพวกคุณดุจเดียวกับผม