รัตติกาลรำเพย...เมเปิ้ลสีขาว
ปกหลัง...มองเห็นผี! ความสามารถพิเศษเฉพาะตัวที่ไม่เค้ยไม่เคยจะอยากได้เป็นเงื่อนไขสำคัญที่ทำให้ สติมา ต้องรับสืบทอดดูแลตำหนักฟ้านภากาศ แทนพ่อที่เป็นถึงหมอผีชื่อดัง
หากไม่รับ พ่อก็ขู่ว่าจะสาปแช่ง แถมยังไปป่วนถึงที่ทำงานจนสุดท้าย... เธอก็ถูกไล่ออก สติมาจึงตัดสินใจหอบสมบัติอันน้อยนิดหนีออกจากบ้าน ไปอาศัยคอนโดฯซึ่งใช้เงินก้อนสุดท้ายในชีวิตซื้อมา แต่ใครจะคิดว่าหนีเสือแล้วจะปะจระเข้เพราะคอนโดฯ ที่คิดว่าน่าจะเป็นสวรรค์ก็ยังมีสิ่งที่เธอไม่อยากเจอที่สุดในโลก...ผอ สระ อี ผี!
ในเมื่อหนีจากผีไม่รอด หญิงสาวจึงตัดสินใจใช้ความสามารถนี้หาเงินเลี้ยงชีพชั่วคราว(ก็บอกแล้วว่ามีสมบัตินิดเดียว ไม่ทำงานจะเอาอะไรกิน) ทว่าเธอไม่คาดคิดว่านายจ้างคนใหม่คืออดีตคนรัก(โอ้ว โลกช่างกลมเนอะ) แถมงานที่ดูว่าง่าย (แค่คุยกับผี) กลับไม่ง่าย เพราะดันไปเกี่ยวพันกับคดีฆาตกรรมขึ้นมา
โอย... ตัดสินใจกลับไปสืบทอดตำแหน่งเจ้าตำหนักฟ้านภากาศตอนนี้ช้าไปมั้ยนี่
อ่านจบ...เรื่องนี้ดองไว้นานจนปลวกเกือบจะกินอยู่แล้วเชียวอารมณ์อยากอ่านแนวผีที่ไม่น่ากลัวค่ะ เรื่องนี้นางเอกเธอไม่ธรรมดาเลยนะเธอเป็นทายาทหมอผีชื่อดัง แถมยังมีออพชั่นเพียบอีกตะหากเพราะความสามารถพิเศษนี่แหละ เลยทำให้มาพบกับพระเอกอดีตคนรักว่างั้น...
เนื้อเรื่องก็ไม่ต่างจากปกหลังว่ามาหรอกค่ะเพราะพระเอกจู่ๆก็เกิดเห็นผีของแฟนเก่าที่หายตัวไปอย่างลึกลับขึ้นมาเลยว่าจ้างนางเอกให้ช่วยติดต่อสื่อสารให้หน่อยว่าเธอต้องการอะไร และเธอหายไปไหนดูเหมือนในเรื่องจะไม่เน้นคดีความเท่าไหร่นะคะ เพราะว่ารวบรัดตัดตอน มาไว ไปไวมากแต่ไปเน้นที่ความฮาของผีคอนโดนางเอกกะเพื่อนนางเอก และความรักของพระเอกนางเอกที่ดูกั๊กๆยังไงชอบกล
เอาเป็นว่าอ่านได้เพลินๆขำๆกับผีดาหลา ทึ่งปนอึ้งกับความคิดของพ่อนางเอกตอนท้ายเรื่อง แหม...คุณพ่อคะไม่กลัวลูกสาวขึ้นคานเลยนะคะ... และที่สำคัญเลยคือเรื่องนี้เล่มบางๆอ่านแป๊บเดียวจบ เคลียร์ทุกคดี