รักคุณคำเดียว...อุมาริการ์

ปกหลัง...รักษ์คุณเป็น ‘เชฟกระทะหล่อ’ของสาวๆ ค่อนประเทศ แต่กับพริ้มรส เขาก็แค่ ‘หน้าตาพอไปวัดไปวาได้!’ ด้วยเธอไม่แน่ใจว่าเขา ‘ขายฝีมือ’‘หน้าตา’ หรือ...‘กล้ามน่ากัด’ตรงต้นแขน กับ ‘ผมยาวพลิ้ว’ ที่สาวๆ อยากซุกไซ้กันแน่ ก็ใครใช้ให้เขามาเป็นคู่แข่งเชฟกระดูกเหล็ก คุณตาเธอกันล่ะแม้ไม่อยากให้ผู้เป็นตาชนะการแข่งขันชิงแชมป์สุดยอดเชฟขนมหวาน แต่ก็ไม่อยากให้แพ้อีกฝ่ายเช่นกัน!

เขาว่าเกลียดสิ่งไหนมักได้สิ่งนั้นพริ้มรสได้รู้ซึ้งก็วันนี้ เมื่อจู่ๆ จับพลัดจับผลูไปเป็นผู้ช่วยชิมขนมของรักษ์คุณเข้าโดยอีกฝ่ายไม่รู้ว่าเพิ่มสินคือตาของเธอ มิหนำซ้ำ ชิมขนมไปชิมขนมมา พริ้มรสกลับอยากชิมคนทำเสียอีกและยิ่งการแข่งขันเข้ารอบลึกเท่าไหร่ ศึกรักก็ยิ่งเข้มข้นขึ้นเท่านั้น เพราะสาวๆ ที่รายล้อมรอบกายรักษ์คุณคงไม่มีใครยอมการใกล้ชิดเชฟรูปหล่อจึงมีทั้งคำขู่และอันตรายจากคนในมุมมืด เธอควรจะถอยหรือบุกดี...เมื่อมีเชฟกระทะหล่อเป็นเดิมพัน!

อ่านจบ...ออกตัวก่อนว่าไม่ใช่แฟนพันธ์แท้บรรดาเบเกอรี่เท่าไหร่ค่ะ...รู้จักบ้างเคยชิมบ้างเป็นบางอย่าง...แต่หลังจากอ่านเรื่องนี้...สารภาพเลยว่าอยากจะลองมันทุกสิ่งอันที่มีอยู่ในเรื่องผู้เขียนบรรยายซะจนคนอ่านรู้สึกถึงกลิ่นวนิลาความกรอบนอกนุ่มลิ้นจนละลายในปาก...โอยยยย อยากมีเชฟรักษ์คุณไว้ที่บ้านสักคน 555

พระเอก...เป็นอะไรที่บุคลิกโดดเด่นมากทั้งดูเย็นชา ไม่แยแสโลก แต่กลับมีใบหน้าที่หล่อมากหล่อจนต้องถึงขนาดใช้ผ้าปิดปากเวลาทำขนมเพราะไม่อยากให้ลูกค้าซื้อขนมเพราะหน้าตาแต่อยากให้ซื้อเพราะรสชาติของขนมที่ทำ...โถๆๆๆพ่อคนหล่อที่น่าสงสาร แถมกว่าจะมาถึงวันนี้ได้ชีวิตเชฟก็ดราม่าไม่น้อยทุกวันนี้ยังต้องมีการทดแทนพระคุณด้วยการยอมคบกับลูกสาวของผู้มีพระคุณอีกด้วย

นางเอก...เธอเป็นแดจังกึมเวอร์ชั่นไทยมั้งคะลิ้นเธอดีมาก ชิมปุ๊บรู้ปั๊บว่าวัตถุดิบที่ทำมาจากอะไรแยกได้แม้แต่ความเข้มของช็อกโกแล็ตหรือกลิ่นของวนิลาที่มีแหล่งที่มาต่างกัน...นับถือนางจริงๆค่ะ นางเอกเธอเป็นหลานสาวของเชฟรุ่นใหญ่ที่ต้องการให้นางเอกมารับช่วงต่อร้านเบเกอรี่

เมื่อมีการแข่งขันสุดยอดเชฟ...ตาของนางเอกและรักษ์คุณก็สมัครเข้าแข่งขันด้วยการแข่งขันทำให้มิตรภาพของสองหนุ่มต่างวัยงอกงามขึ้นในขณะเดียวกันนางเอกไปชิมขนมร้านของพระเอกแล้ววิจารณ์ออกมาตรงๆทำให้พระเอกเค้าชอบใจมากเลยขอให้นางเอกมาช่วยชิมขนมที่ตัวเองจะใช้ในการแข่งขันนางเอกเลยออกอาการน้ำท่วมปากเพราะไม่กล้าบอกว่าตัวเองเป็นหลานของคู่แข่งและไม่กล้าบอกว่าตัวเองทำงานอยู่ในบริษัทที่เป็นสปอนเซอร์หลักของการแข่งขันด้วย นอกจากนี้ยังมีปัญหาเรื่องสาวๆของพระเอกอีกไหนจะไฮโซสาวลูกผู้มีพระคุณไหนจะภัยมืดที่คุกคามอย่างน่ากลัวและจับมือใครดมไม่ได้อีก

เรื่องนี้พระเอกเค้ามีเสน่ห์แบบแปลกๆนะคะลึกลับ น่าค้นหา เหมือนภูเขาไฟที่ถูกปกคลุมด้วยหิมะ ภายนอกเย็นชาแต่ข้างในเร่าร้อน ยิ่งตอนอยู่กะนางเอกด้วยแล้ว...แทบจะเขินแทนนางเอกค่ะ นอกจากจะรูปหล่อทำขนมเก่งแล้ว ยัง...ชอบพูดอะไรให้คิดไปไกลเรื่อยเลย

“พ่อกับแม่ของฉันอาจจะอยากตั้งชื่อทับศัพท์ให้ลูกก็ได้อีกอย่างดอกพริมโรสก็น่ารักดี”

“ใช่พริมโรสน่ารักมากจริงๆ”

“ดอกไม้งามหนามแหลมพิษเยอะ เคยได้ยินไหม”

“เรื่องนั้นผมไม่รู้ต้องได้ลองสัมผัสก่อน”

อีกอย่างที่ชอบในเรื่องคือ...ความเป็นครอบครัวของนางเอกกะคุณตาค่ะดูเหมือนจะทะเลาะกันบ่อยแต่ต่างก็รักและห่วงใยกันตอนสองตาหลานเค้าเถียงกันบางตอนก็น่ารักดีนะคะ

ส่วนเรื่องการบรรยายฉากการแข่งขันการทำขนม...โอ้ยยยย อ่านแล้วจินตนาการตามอย่างทรมาน คือมีรายละเอียดปลีกย่อยที่ทำให้มองเห็นภาพและสร้างความอยากรู้ในสิ่งที่เราไม่รู้ขึ้นมาเยอะเลยค่ะ ขอชมเลย...

ปล...ตามความคิดเห็นส่วนตัวนะคะคิดว่าเรื่องนี้อ่านแยกจากอีกสองเล่มได้ค่ะ เพียงแต่ว่า...เชื่อเถอะพอได้อ่านแล้วจะเกิดอาการอยากอ่านเรื่องอื่นๆต่อแน่นอนค่ะ...เพราะมันจะมีบางจุดที่เชื่อมต่อกับเรื่องอื่นด้วยถ้าไม่ติดใจอะไรก็สามารถอ่านแยกได้สบายค่ะแต่ถ้าเป็นคนอยากรู้อยากเห็นอย่างเราล่ะก็...รับรองไม่พลาดแน่ค่ะ 555

เอาเป็นว่าทั้งเรื่อง...นอกจากหิวขนมอยากชิมพระเอกแล้ว เวลาอ่านชื่อพระเอกทีไรก็อดเขินได้ไมได้ ยังกะถูกบอกรักยังไงยังงั้น...ผมรัก(ษ์)คุณ...>..<

คำเดียว...ไม่เคยพอ...เพราะทั้งหล่อและอร่อย