ปกหลัง...เมื่อน้องสาวที่รัก… จะแต่งงานกับผู้ชายแก่คราวพ่อโดยไม่ฟังคำทัดทาน ‘พริสร’ตัดใจหันหลังให้ปัญหา หากเมื่อได้รู้ว่า ‘ว่าที่เจ้าสาว’หายตัวไป จึงต้องกลับมาค้นหาความจริง โดยมีคู่หูคือ ‘ฟ้าคราม’ ลูกชายของว่าที่เจ้าบ่าวซึ่งเหน็บแนมประชดประชันเก่งเป็นที่หนึ่ง

แต่นานไป คู่หูเกือบได้เปลี่ยนเป็นคู่ใจ ติดอย่างเดียว… เขาเป็นหนึ่งในผู้ต้องสงสัย
ผู้ต้องสงสัยที่มีบ่าไหล่ให้พักพิงยามอ่อนล้า ผู้ชายปากกล้าที่คอยยั่วให้ยิ้มยามสับสน

อะไรคือสิ่งที่เขาปกปิดเอาไว้ ความลับที่ต้องหาคำตอบความรักที่ต้องตัดสินใจ

วงกตวิวาห์ครั้งเก่าจะหาทางออกได้อย่างไรวงกตวิวาห์ครั้งใหม่จะเกิดซ้ำรอยหรือไม่

อ่านจบ...พริสรหรือพลีสหญิงสาววัยเบญจเพสที่ชีวิตนี้ไม่เหลือใครแล้วนอกจากน้องสาวเพียงคนเดียวอย่างพริมาพอรู้ว่าพริมาจะแต่งงานกับชายแก่กว่าพ่อก็ไม่เห็นด้วยแต่ไม่สามารถบังคับอะไรน้องสาวได้และยิ่งเห็นว่าครอบครัวของนิมมานทั้งลูกชายลูกสาวไม่มีใครยอมรับน้องสาวเธอสักคนแต่จู่ๆน้องสาวเธอก็หายตัวไป ทำให้พริมาต้องร่วมมือกับฟ้าครามในการตามหาน้องทั้งๆที่ฟ้าครามเองก็เป็นผู้ต้องสงสัยคนนึง แต่ยิ่งสืบสาวให้ลึกเท่าไหร่ก็ยิ่งพบว่าฉากหน้าสวยงามของน้องสาวมันไม่ได้เป็นอย่างที่คิดน้องสาวคนที่เธอคิดว่ารู้จักดีแต่เธอกลับไม่รู้อะไรเลยซะยิ่งกว่า...

คือพระเอกนางเอกเค้าเริ่มจากการไม่ชอบหน้ากันค่ะ แหม...ก็ใครจะไปรักกันแต่แรกเห็นยิ่งต่างคนต่างมีอคติฝ่ายนางเอกก็รู้เต็มอกว่าบ้านนี้รังเกียจน้องสาวเธอเลยเผื่อแผ่มาถึงเธอด้วยส่วนพระเอกก็รังเกียจน้องสาวนางเอกมากอย่างที่บอก (มันมีที่มาที่ไป)และด้วยนิสัยส่วนตัวของทั้งคู่เลยยิ่งทำให้เป็นการเกลียดขี้หน้าที่สมเหตุสมผลมากๆ

“ฉันยังไม่ได้บอกใช่ไหม”

“บอกอะไร”

“ฉันเองก็โคตรเกลียดคุณเลย”

“เราใจตรงกัน”

พระเอกนี่เป็นอะไรที่ดูเก๊ก หยิ่ง แบบเย็นชานิดๆแต่กวนเอาเรื่องเหมือนกันนะเวลาแกล้งแหย่นางเอกนี่รู้มั้ยคนอ่านเขินแทน...แบบว่ามันไม่มากแต่อดคิดไปไกลไม่ได้

ส่วนนางเอก...มีบุคลิกโดดเด่นดีนะคะ แบบว่าไม่นุ่มนิ่มแต่ก็ไม่ถึงกับกระด้างเกินแบบบางมุมดูนางเป็นผู้ใหญ่เพราะต้องดูแลตัวเองและน้องสาวตั้งแต่อายุยังน้อยแต่บางมุมนางก็น่าสงสาร อ่อนแอเพราะขาดที่พึ่งพิงทางใจ

เรื่องราวมีดราม่าหนักบ้าง เบาบ้าง แต่ก็แอบลุ้นอยู่เหมือนกันว่าน้องสาวนางเอกหายไปไหนหายไปกับใคร และอะไรที่ทำให้หายไปคือสะอึกเล็กๆกับจุดจบของเรื่องที่แอบคิดไว้ว่าบางทีมันไม่น่าจะแรงขนาดนี้แต่จบแบบนี้ก็ดีไปอีกแบบค่ะ เจ็บปวดและรู้สึกรู้สมไปกับตัวละคร บางทีโลกเราก็ไม่ได้ขาวสะอาด บางมุมก็แค่เทาๆบางมุมก็มืดมิด...และมนุษย์ทุกคนก็มีมุมมืดทั้งนั้นเพียงแต่ว่าเราจะสะกดความอยากได้ใคร่มี กิเลศตัณหาได้หรือไม่เท่านั้นเอง...

เรื่องค่อยๆเปิดด้วยความระแวงแคลงใจของทั้งนางเอกและพ่อพระเอกที่ต่างก็คิดกันไปว่าใครคือผู้ต้องสงสัยการร่วมมือกันระหว่างพระเอกนางเอกที่ค่อยๆทำให้เผยตัวตนที่แท้จริงออกมาและความจริงที่ค่อยๆตามหาก็ปรากฏให้เห็นทีละนิด แบบ...ทำให้อยากรู้ว่าแล้วไงต่อ...พอๆกับอยากรู้ว่าพระเอกนางเอกซึนๆอย่างนี้เค้าจะลงเอยกันได้ง่ายๆมั้ยเนี่ย....และแน่นอนมันไม่ง่าย 

ตัวละครอื่นๆอย่างเจ้ฟองนี่เป็นอะไรที่แรงดีนะคะ บางตอนก็นะ...นางแรงจนหมั่นไส้บางตอนนางก็น่ารักดี แต่ที่กรี๊ดเลยคือลุงแน่นพ่อพระเอกค่ะ เป็นคนแก่ที่อบอุ่นน่ารักมาก แถมยังหล่อกว่าลูกชายนิดหน่อยด้วย ฮา....

ลุงแน่นกล่าวไว้ว่า...”หลายเรื่องผิดพลาดเราแก้ไขได้แต่บางเรื่องแก้ไขไม่ได้ ทำได้แค่ขอโอกาสเริ่มต้นใหม่...ฯลฯ...”

เป็นรีวิวที่น่าจะวกไปวนมานิดนึง เพราะอ่านรวดเดียวจบตอนตีหนึ่งแถมตอนรีวิวกำลังเชียร์บอลไทย –เมียนมาร์อยู่ด้วยค่ะ เลยไม่ค่อยมีสมาธิเท่าไหร่ รวบรวมสติมาได้เพียงเท่านี้เอาเป็นว่าชอบและไม่ผิดหวังกับงานของภัสรสาค่ะ

ปล...คุณเทียนนี่แกกว้างขวางจริงๆนะคะ ไม่ว่าจะเรื่องไหนๆจะต้องมีคุณเทียนไปเป็นแขกรับเชิญตลอดๆและไม่ลืมที่จะเอาตัวป่วนอย่างยัยปักมาด้วยนี่สิ งานนี้เลยฮา...

ปล...ล...ขอพี่น้องหอยหลอดไปรับเชิญเรื่องอื่นๆบ้างสิคะ มาออกแค่ ณตะวันรอนแป๊บเดียวเอง เค้าอยากเจออ่ะนะ...