แม่คร้าบบบ ...อย่าดับฝันผม

สองสามวันก่อนโทรไปหาหลานชาย (ลูกน้าน้องเบนซ์) วัย 18 ปี วัยรุ่นเลยล่ะค่ะรายนี้ เพื่อถามไถ่สารทุกข์สุกดิบ เบนซ์มาเรียนพิเศษช่วงปิดเทอมภาคฤดูร้อนค่ะ ที่ขอนแก่น เค้าเป็นเด็กเรียนดี อยู่ห้องคิงส์มาโดยตลอดตั้งแต่มอหนึ่งถึงมอหก ความประพฤติเรียบร้อย แอบซ่าส์บ้างตามประสาเด็กผู้ชาย ชอบเล่นดนตรี ร้องเพลงเพราะอีกต่างหาก แต่แอบขี้อายหน่อยๆ เราสองคนสนิทกันมากค่ะเพราะเราเลี้ยงเบนซ์มาตั้งแต่เด็ก อุ้มไปอาบน้ำอาบท่า ป้อนนม เปลี่ยนผ้าอ้อม เช็ดอึ โอยยย ทุกอย่าง ให้นม(จากเต้า)ได้คงให้ไปแล้วค่ะ

ดังนั้นมีอะไรหากเราถามเบนซ์จะบอกเราเสมอ หลังๆมาเรางานยุ่งไม่ค่อยได้โทรหาหลานเท่าไร แต่จากนี้ไปคิดว่าจะโทรมากขึ้นเพราะหลานจะขึ้นมอหกแล้วอาจต้องการคำปรึกษาเกี่ยวกับเรื่องการเรียนมากขึ้น หรือแม้กระทั่งเกี่ยวกับเรื่องของหัวใจ เพราะได้ข่าวมาว่าเบนซ์ของเรามีแฟนเป็นนักศึกษาปีหนึ่ง แหม่ๆๆ แอบข้ามรุ่นซะด้วย

แรกๆที่บ้านก็แอบหวงนิดนึงเพราะกลัวว่าจะเสียคน ไม่สนใจการเรียน โดยเฉพาะแม่ของเบนซ์นี่แอบกลุ้ม ส่วนเราก็พยายามชวนเค้าคุยเล่นๆเกียวกับเรื่องนี้ เค้าก็บอกว่าคบกันเป็นเพื่อน และบอกว่าไม่มีอะไรหรอก อะไรทำนองนี้ เราก็เลยบอกตรงๆไปว่า มีแฟนพี่ไม่ว่านะแต่ให้ดูแลตัวเอง อย่าให้เกินเลย ณ ตอนนี้เรื่องเรียนคือสื่งสำคัญ อนาคตเรต้องเจอคนอีกมากมายนะ รักกันให้สร้างสรรค์อย่ากอดคอกันจมน้ำ เบนซ์รับปากว่าจะตั้งใจเรียนให้ดีที่สุด เพราะความผันเค้าคือการได้สอบเข้าเรียนต่อมหาวิทยาลัย ไม่แพทย์ ก็เภสัชศาสตร์ วิศวะ หรือไม่ก็สถาปัตย์ (คณะนี้ไม่รู้ว่าเพราะเด็กเค้าเรียนอยู่เปล่านะถึงอยากเรียน)

ล่าสุดเบนซ์บอกว่านึกอยากเป็นเภสัชกรมากกว่าอย่างอื่น เราถามว่าทำไมเจ้าตัวบอกว่า ชอบ และรายได้ดีอีกต่างหาก เหตุผลอื่นใดก็ไม่สำคัญเท่าว่าเค้าบอกว่าชอบ เพราะเราเชื่อว่าไม่ว่าจะประกอบอาชีพใดหากเริ่มต้นด้วยคำว่าชอบแล้วล่ะก็ มันจะเป็นอาชีพที่เราทำแล้วมีความสุขที่สุด แต่หากได้ค่าตอบแทนที่ดีแล้วด้วยล่ะก็ คนๆนั้นก็จะโชคดีที่สุดแล้วล่ั่ะค่ะ เราเราเคยเจอมาหลายรายที่ไม่ชอบงานที่ตัวเองทำเลย แต่ที่ต้องทำก็เพราะเงิน ยกตัวอย่างง่ายๆก็คือแฟนเรานี่แหละ ไม่อยากเป็นเล้ยทนายความ เคยถามว่าถ้าไม่เป็นทนายความแล้วจะเป็นอะไรเค้าบอกนักบิน เราบอกว่าเครียดกว่าทนายอีกนะนั่น แต่ที่ทำอยู่ก็เพราะค่าตอบแทนที่คุ้มค่า นั่นคือข้อดีของงานที่ไม่ได้ชอบ เลยเอาวะทำก็ทำ

วกมาเรื่องเบนซ์ เค้าบอกเราว่าปัญหาตอนนี้คือแม่อยากให้เป็นครู(พันธุ์ใหม่) ตามโครงการอะไรสักอย่างนี่แหละ เพื่อความมั่นคงของชีวิต อย่างว่าแหละครอบครัวฝั่งแม่ของเราส่วนใหญ่รับราชการกัน ไม่มีใครทำงานแปลกๆ เรานี่แปลกสุดแล้วค่ะ ที่เป็นนักข่าว ทีนี้ด้วยความที่เบนซ์ไม่เป็น แต่แม่ก็พยายามพูดโน้มน้าวให้เบนซ์เปลี่ยนใจ จนเบนซ์ถอดใจจะเลือกห้อยท้ายเป็นลกดับสุดท้ายเพื่อแม่ เราฟังแล้วก็นะสงสารหลาน เบนซ์ขอร้องให้เราโทรหาแม่ให้หน่อยเพราะรู้ว่าแม่จะเชื่อเรา อ้าว งานเข้าเลยตรู

ว่าแล้วเราก็โทรหาน้าอีกคนนึงที่เป็นพยาบาล แบบว่าต้องการคำปรึกษานิดหน่อย น้าบอกว่าหลานชอบอะไรก็ให้ไปตามนั้นเลย อย่าบังคับฝืนใจ เพราะใืนใจไปเค้าก็ไม่มีความสุขในชีวิตเรียนน่ะเรียนได้ แต่เค้าจะทุกข์ไปตลอด เราก็เห็นด้วยกับที่น้าพูด เมื่อได้ความมั่นใจ เราก็เดินหน้าต่อ จัดการโทรไปเจรจากับน้าเรื่องนี้ ปรากฎว่าน้าเราบอกว่า หากลูกชายยืนยันว่าจะสอบเภสัชจริงๆก็ไม่ห้ามพร้อมสนับสนุนเต็มที่ แต่ที่ผ่านมาลูกชายเหมือนจะลังเล ถามว่าจะสอบอะไรทีไรก็ไม่ซ้ำเดิมสักที แถมยังบอกว่าหากมุ่งมั่นจริงๆ สอบได้เมื่อไรมีรางวัลใหญ่รออยู่ โอ้ไห อะไรจะขนาดนั้นหว่า นี่ขนาดไม่ได้ยกแม่น้ำทั้งห้ามาบอกว่าเป็นเภสัชดียังไงเท่าไรเลยนะ แค่เราบอกว่าลูกชายไมาชอบก็อย่าฝืนให้เค้าตัดสินใจด้วยตัวเอง ผิดถูกยังไงก็ให้เค้าเลือก และบทเรียนจะสอนเค้าให้เข้มแข็งได้

พอคุยกะแม่เสร็จเราก็โทรหาเบนซ์ เล่าทุกอย่างให้ฟัง เจ้าตัวหัวเราะออกมาได้ บอกว่า ขอบคุณค้าบบบบ แบบว่าเบนซ์เป็นเด็กพูดเพราะ ยังไม่เคยเห็นเค้าพูดหยาบคายกับใคร เบนซ์บอกว่า งั้นเบนซ์จะเลือกที่เบนซ์อยากเรียนจริงๆ และจะเลือกเภสัชอันดับแรก หมอคงไม่ไหว เราบอกอะไรก็ได้ขอให้เบนซ์ชอบและอยากทำจริงๆ ทุกคนเชียร์อยู่ ไม่ว่ายังไงทำให้ดีที่สุดละกัน เจ้าเบนซ์บอก ครับผม เบนซ์ค่อยสบายใจหน่อย

คุยกะบพี่ชายเสร็จเจ้าน้องสาว "เบสท์" ก็บอกว่าอยากโมีอะไรให้เราฟังเกี่ยวกับการเรียน เธอเล่าไปหลายอย่าง เราฟังไปก็อดหัวเราะตามไปไม่ได้ แบบว่าเบสท์เป็นเด็กที่อารมณ์ขันพูดเก่งมากกกกกกกก เราถามว่าโตขึ้นจะเป็นอะำไร เธอบอกว่า "น้องเบสท์มีความมุ่งมั่น ตั้งใจว่าจะเป็นแพทย์ ผิวหนังค่ะ" เอากะเธอสิคะ สาวน้อยคนนี้ นี่แค่จะเข้ามอหนึ่งนะคะ เธอวางแผนชีวิตไว้ได้ขนาดนี้เลยทีเดียว เราบอกทำไมถึงอยากเป็นหมอ เธอบอก เวลพาแม่ไปหาหมอผิวหนังทีไรเห็นแม่จ่ายค่ายาแพง (แม่เป็นฝ้าค่ะ ^_^) เลยคิดว่าหากเป็นหมอผิวหนังรักษาฝ้าให้แม่ซะเลย แต่จะว่าเธอฝันมาตั้งนานแล้วค่ะ เราก็คงต้องลุ้นอีก 6 ปีข้างหน้าว่าจะมีชือ นศพ.คนนี้ติดในโผรึเปล่า

แหม่ๆ เด็กปั้นเราทั้งคู่ใฝ่ดี รักเีรียนขนาดนี้ ไม่โม้ต่อ เอ๊ยเล่าสู่กันฟังก็กระไรชิมิคะ แค่เห็นเค้ามีความสุขเราก็สุขใจเกินพอแล้วค่ะ

Create Date : 08 เมษายน 2554 Last Update : 8 เมษายน 2554 1:09:56 น. Counter : 637 Pageviews.		8 comments
Share Tweet