กลับมาแล้วหลังจากหายไปเป็นแรมเดือน

เมื่อคืนตื่นมาส่งแฟนขึ้นแท็กซี่ไปสุวรรณภูมิราวตีสาม ทำเราหลับต่อไม่ได้เพราะมันจะสว่างแล้ว เลยต้องหันมาเปิดคอมพ์เล่นเน็ตยามดึก โทรไปหาถามว่าถึงไหนแล้ว แฟนบอกสบายถึงสนามบินเรียบร้อยปลอดภัยดีไม่มีปัญหาเราก็หายห่วง เราเลยกำชับบอกไปถึงญี่ปุ่นเมลมาด้วยหากมีเวลาและมีเน็ต ไม่มีก็ไม่เป็นไรขอให้เที่ยวให้สนุกละกัน แฟนบอกแทงยูๆ เอ๊ย Thank you ๆ ว่าไปแล้วเราก็ไม่ได้ใจหายหรือเศร้าอะไรเล้ย ผิดวิสัยคนจากกันกับคนรัก (รึเปล่าหว่า) เพราะเคยเห็นมาเค้าต้องน้ำตาร่วงกันไม่ใช่เหรอ แต่เรานี่กลับรู้สึกเฉยๆ มากกว่าเพราะรู้ว่าอีกไม่เกิน 6 เดือนก็จะได้เจอกันอีก แฟนบอกว่าเด๋วมาหาใหม่น่าจะมิ.ย. หรือไม่สงกรานต์ดูงานก่อน หากไม่มีอะไรยุ่งก็จะมาหาอีก เราก็อืมม แล้วแต่ยูยังไงก็ได้นะพร้อมเสมอ (พร้อมเรื่องอะไรหว่า)

ช่วงเวลาที่เราสองคนอยู่ด้วยกันที่นี่เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมากมายค่ะ มีงอนกันบ้างไม่เข้าใจกันบ้างแต่ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรเลยประสาลิ้นกับฟัน เรารู้สึกสบายใจที่ได้อยู่ด้วยกัน แฟนบอกเค้าก็รู้สึกเหมือนกัน ... เราเคยบอกไปว่าเรากำลังทำวีซ่าคู่หมั้นเมื่อเดือนส.ค.ที่ผ่่านมา แต่เราเพิ่งส่งเอกสารไปให้แฟนน่าจะช่วงต.ค.ที่ผ่านมา เราเข้าใจดีว่าที่ผ่านมาแฟนค่อนข้างยุ่งโดยเฉพาะเรื่องงานที่ต้องดูแลเองหลังจากตกงานเค้าก็ออกมาทำบริษัทของตัวเองรับงานเอง เค้าวิตกว่าการงานเค้าจะไม่มั่นคง กลัวจะมีปัญหาภายหลังเลยยังไม่ส่งเอกสารไป เราก็ไม่ได้ถามเพราะคิดว่าสถานการณ์แบบนี้คงไม่เหมาะที่จะถามเรื่องวีซ่า เราอยากให้เค้าพร้อมจริงๆก่อน ค่อยส่งเอกสารไป (แอบกลัวกัดก้อนเกลือกิน 555)


กระทั่งที่เค้ามาหาเรา เราสองคนไม่ได้คุยกันเรื่องนี้เลยลืมๆไปด้วยซ้ำ กระทั่งวันนึงเราปรึกษาว่าจะทำวีซ่าท่องเที่ยวอีกรอบอยากไปเยี่ยมพี่ที่เรารู้จักที่ซานฟราน แฟนบอกไม่ได้หรอกเพราะหากทำวีซ่าท่องเที่ยวยูต้องบอกว่าไม่รู้จักใครใช่มั้ย ไอจะทำวีซ่าคู่หมั้นให้มันจะขัดกันนะ เดี๋ยววีซ่ามีปัญหา เราก็เหวอกิน หันมาถามอีกรอบ อะไรนะ ยูจะส่งเอกสารไปสมัครวีซ่าแล้วเหรอ แฟนบอกอืม เราเลยแซว เกิดอะไรขึ้นยูพร้อมแล้วเหรอ (เจ้าบ่าวกลัวฝนค่ะ) แฟนบอกใช่พร้อมแล้ว เราบอกจริงเหรอเนี่ย แฟนลูบหัวบอกว่า I love you เราก็ซึ้งอ่ะนะ เพราะเค้าไม่ค่อยพูดอะไรแบบนี้เท่่าไร ถ้าบอกว่า I love you นี่แสดงว่ารู้สึกจริง ส่วนเรื่องทำวีซ่านี่ เราบอกถ้ายูแน่ใจในตัวยูและไอแล้วก็ดำเนินการไปได้เลย ไอไม่มีปัญหา (อยากลงจากคานทองเต็มแก่)

ตกเย็นเราสองคนไปบอกพ่อกะแม่พร้อมกัน ทั้งสองคนตื่นเต้นดีใจกับเรา บอกว่ารอให้วีซ่าผ่านค่อยว่ากันจะแต่งยังไงที่ไหน เราสองคนตกลงว่าจะจัดงานที่กรุงเทพ ให้ญาติๆมาที่นี่ดีกว่าเพราะเราจัดการงานได้ง่าย เราบอกหากไม่มีปัญหาติดขัด 4-6 เดือนก็ได้วีซ่าแล้วล่ะ แม่บอกรอมาได้เป็นสองสามปีรออีกหน่อยก็ไม่มีปัญหาอะไร เพราะมั่นใจว่าแฟนเราดูแลเราได้ และเป็นคนดี

เราถามแฟนว่าทำไมยูถึงอยากแต่งงานกับไอ แฟนบอกเพราะเราเป็นคนดี อยู่ด้วยแล้วสบายใจ จากที่อยู่ด้วยกันมาคบกันมาเค้ารู้จักเรามากพอและมั่นใจว่าอยู่ด้วยกันได้ตลอดไป ไม่ได้คบสองสามเดือนแต่ง เราก็เซอร์ไพรส์นิดหน่อยเพราะแฟนเป็นเจ้าบ่าวที่กลัวฝน แต่บทจะเลิกกลัวก็เลิกขึ้นมาเฉยเลย

อันที่จริงเราก็แปลกใจตั้งแต่เราได้ยินเค้าคุยกับที่บ้านเค้าแล้วล่ะ เรื่องแต่งงานเรื่องหมั้นแต่เราคิดว่าเค้าคงถามกันธรรมดา แต่ก็แปลกใจอยู่ดีเพราะปกติบ้านนี้ไม่เคยถามเรื่องแบบนี้กันเราคบกับแฟนมาสองปีแม่แฟนไม่เคยถามว่าเมื่อไรจะแต่งงานกัน กระทั่งก่อนที่แฟนจะบอกว่าจะแต่งงานจะหมั้นกับเรา แฟนให้คุยกับแม่เค้า แม่ถามว่า เมื่อไรยูสองคนจะแต่งงานกัน เมือ่ไรยูจะมาที่นี่อีก เราบอกขึ้นอยู่กับแอนดรูว่าเมื่อไรจะอนุญาตให้เราไปอเมริกา แม่แฟนบอกหากแอนดรูไม่ยอมสักที ยูมาอยู่กับไอได้เลยว่างั้นเราก็ขำ ยังบอกแฟนเลยว่าแม่ยูถามว่าเมื่อไรเราจะแต่งงานกันสักที แฟนก็ไม่พูดว่าอะไรหัวเราะเฉยๆ เราก็เลยคิดว่าเค้าไม่ได้คิดอะไร

กระทั่งตอนเค้าไปบอกกับพ่อแม่เรานั่นแหละเราถึง อ้าวเหรอจริงจังหรือเนี่ย แฟนบอกจริงน่ะสิ คิดว่าเล่นๆเหรอ เราก็นะจริงก็จริงวะ ถ้าเธอพร้อมชั้นพร้อมไปด้วยกัน .... ไม่เล่นตัวแล้วงานนี้


จะลงจากคานทั้งทีอย่าเล่นตัวเดี๋ยวแห้วค้าบพี่น้องค้าบ 555

Create Date : 16 มกราคม 2554 Last Update : 16 มกราคม 2554 8:26:54 น. Counter : 520 Pageviews.		2 comments
Share Tweet