สวัสดี ..พรุ่งนี้วันพระ แรม ๑๔ ค่ำ เดือน ๑๑
**************"สุข...ถ้าไม่ได้ใช้ ....ก็หามีค่าไม่"************** (คำว่า สุข ในที่นี้คือ สภาวะธรรมที่เกิดจากใจ)
หากนิยามคำว่า เงิน คือของมีค่า...แต่ถ้าไม่ได้ใช้จะมีค่าหรือไม่? เสมือนหนึ่งว่า เธอมี สุข อยู่ในตัวตน แต่ไม่เคยเอาออกมาใช้เลย...แล้วหรือจะมีสุข... แต่ก็ไม่อยาก...เอาเปรียบทุกข์....เพราะว่า ถ้าไม่มีทุกข์ แล้วสุขจะเกิดขึ้นได้อย่างไร...
สุขหรือทุกข์ ล้วนผลิตมาจากแหล่งเดียวกัน คือ...ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ (อายตนะ ๖)
ตา เห็น ภาพ ----> ใจ = สุข ตา เห็น ภาพ ----> ใจ = ทุกข์
หู ได้ยิน เสียง ----> ใจ = สุข หู ได้ยิน เสียง ----> ใจ = ทุกข์
แต่มีสภาวะอย่างหนึ่งที่ไม่ต้องอาศัย ตา หู จมูก ลิ้น กาย แต่สามารถตรงเข้าสู่ที่ ใจ ได้เลย..สภาวะนี้คือ สภาวะธรรม เช่น เธอคิดว่าจะทำบุญ หรือไปปฏิบัติธรรม ----> ใจ = สุขทันที เพราะฉะนั้น ...พรุ่งนี้วันพระ...ขอเธอจงเข้าสู่สภาวะธรรมกันดีกว่านะ สภาวะธรรมในที่นี้ คือ ธรรมดา ที่เธอต้อง ไม่ยินดีหรือยินร้ายมากนัก (ค่าเป็นกลาง) สภาวะธรรมชาติของ ตา หู จมูก ลิ้น นั้น ถ้าไม่มีอะไรมากระทบ นั่นคือ...เป็นกลาง
ขอให้เธอจงพิจารณาน้อมกาย สำรวมใจ ปฏิบัติ ดังต่อไปนี้ :- ๑. ทานอาหารแต่พอควร (ถ้าอิ่มมากกายจะไม่สบาย เมื่อกายไม่สบายเป็นเรื่องยากที่ใจจะสงบ) ๒. ใช้วาจาเท่าที่จำเป็น (ขอโทษนะ...ถ้าพูดมาก การสำรวมทางใจจะน้อย) ๓. รักษาใจให้ปกติ (ถ้าใจคิดอยากโน่น อยากนี่ ให้สำรวมโดยการสวดมนต์หรือใด ๆ ก็ตามเพื่อให้ปกติ) สำหรับเธอผู้ที่ทำงานค่อย ๆ ปฏิบัติสิ่งเหล่านี้ก่อน...เพื่อให้เป็น ค่ากลาง นำสู่ความสุขทางสภาวะธรรม..จะวิ่งตรงสู่ ใจ..แล้วก็จะสงบนิ่งอยู่ (สงบจากการปรุงแต่ง การกระทบ)
นี่แหละเธอ....เมื่อน้อมกาย สำรวมใจ...สุขต้องใช้ ...ถึงได้มีค่า
คนป่าหาธรรม
|
กลางกาย ประตูธรรมให้เจอ เข้าได้ อะไรก็หายหมด
เจออย่างเดียว ความสุขเพียวๆ สุขแบบประหลาดๆ
สว่าง เย็น เบาๆ หวิวๆ เหมือนกะลอยได้ เนื้อตัวอิ่มเอมไปหมด ไม่เว้นสมองก็ผ่องปลื้มนำตาไหล พรากๆ เหลือเชื่อนอะ