Bloggang.com : keigolin : Honeymoon Trip@Chiang Rai#2 (จบ) :: จะเก็บอยู่ในความทรงจำตลอดไป

Honeymoon Trip@Chiang Rai#2 (จบ) :: จะเก็บอยู่ในความทรงจำตลอดไป

สวัสดีค่ะ .. ต่อจากความเดิมตอนที่แล้วนะคะ แอบมีเพื่อนมาบ่นว่าจบห้วน ๆ ดื้อ ๆ ไปมั้ย .. เอ่อ แอบเจ้านายอัพบล็อกในเวลางานก็งี้แหละค่ะ ความคิดสร้างสรรค์ไม่ค่อยจะมี ฮาๆ

เอาล่ะ .. หลังจากที่ทำความเคารพสุสานนายพลต้วนเรียบร้อยแล้ว ก็ลงมาจากศาลาสุสานมาบริเวณที่จอดรถ ซึ่งก็เหมือนแหล่งท่องเที่ยวทั่ว ๆ ไปอ่ะค่ะ ที่จะมีร้านค้าต่าง ๆ นานาอยู่แถว ๆ ที่จอดรถ .. ที่นี่ก็เหมือนกัน แต่ร้านค้าเปิดไม่เยอะนัก มีอยู่สองสามร้านเท่านั้นเอง ผลิตภัณฑ์ที่ขายก็เหมือน ๆ กันอ่ะค่ะคือขายชา และผลไม้อบแห้ง .. แน่นอนว่าทั้งสองอย่างนี้มีให้ชิมฟรีด้วย

เสร็จโจรเราสองคนอ่ะจิ ฮี่ๆ ก็เดินปรี่เข้าไปที่ร้านนึงค่ะ ก็ตามสูตรอ่ะนะ พนง.ขายของก็ยกชามาให้ชิม (เราชิมกันแล้วลงความคิดเห็นเหมือนกันค่ะว่าชาที่ไร่ 101 อร่อยกว่า)

ชิมชาไปมา ก็ส่งภาษาจีนคุยกับพนง.ไปด้วย (อย่างที่บอกไปแล้วอ่ะค่ะว่าบนดอยนี้เดินไปเหอะ ส่งภาษาจีนคุยได้กับทุกคนค่ะ) ดูเค้าประหลาดใจนะคะว่าเด็กกรุงทำไมพูดจีนชัดแจ๋วขนาดนี้ ฮาๆ

แอบปลื้มเล็กน้อยอ่ะค่ะ คือเค้าชมเคโกะว่าสำเนียงชัดแจ๋วมาก เลยถามว่าเรียนมากี่ปี อะไรเงี้ยะอ่ะค่ะ

แล้วไม่รู้ว่าลูกค้าน้อย หรืออยากขายเต็มที่ เค้าเลยจัดแจงเอาถาดผลไม้สำหรับชิมฟรีไปเติมให้เต็ม แล้วยกไปให้พวกเรากินให้เต็มที่พร้อมทั้งชาที่ชงให้แล้วกาใหญ่ นั่งกินดื่มกันอยู่ที่โต๊ะหินข้าง ๆ ร้าน บรรยากาศดีมากค่ะ

กินกันเล็กน้อยพองาม .. ทั้ง ๆ ที่จริง ๆ แล้วก็อยากกินหมดถาดนั่นแหละค่ะ แต่เกรงใจอ่ะ ของก็จะไม่ซื้อ กินหมดได้ไงนิ

แล้วพวกเราก็เดินจากไป ทั้งไม่ลืมที่จะกล่าวขอบคุณเค้าเป็นภาษาไทยและภาษาจีนค่ะ

จุดมุ่งหมายถัดไปของพวกเราก็คือ "วัดร่องขุ่น" นั่นเอง ซึ่งเคโกะมีความหลังกับที่นี่พอสมควรค่ะ คือ คราวก่อนนู้นนนนน (นานนะ) เคโกะมีโอกาสได้มาเที่ยวยกแผนกกับที่ทำงานเก่า ๆๆๆ (แปลว่าก่อนหน้าที่ทำงานล่าสุดอ่ะนะ) แต่เคโกะไม่สบายค่ะ เป็นตะคริวด้วย เดินไม่ไหวเลย ก็เลยอดเที่ยว ได้แต่นั่งอยู่ในรถตู้ แอบมองสถานที่ท่องเที่ยวแต่ละแห่งผ่านกระจกรถ

และวัดนี้ก็เป็นหนึ่งในจุดท่องเที่ยวในตอนนั้นค่ะ

พูดง่าย ๆ ก็คือ มาแก้มือนั่นแหละ - -"

จากดอยแม่สลองมุ่งหน้าไปวัดร่องขุ่นนั้น ระยะทางไม่ใช่น้อย ๆ (ขากลับแวะไร่ชา 101 ซื้อชามา 1 ห่อด้วยค่ะ เป็นอูหลงก้านอ่อน อร่อยสุด ๆ ละ ที่นี่รับบัตร ไม่ชาร์จด้วยนะคะ) กว่าจะถึงวัดก็เลยเย็น ๆ หน่อยละ

ปรากฏว่า ปิดเวลาทำการไปซะแล้ว

ได้แต่เดินเล่นรอบ ๆ ค่ะ ห้ามขึ้นอุโบสถนะคะ

ที่นี่เค้าห้ามอะไรหลายอย่างเข้าวัดนะคะ แปลก ๆ ดี ห้ามอย่างอื่น ๆ ก็เข้าใจ แต่ห้ามพกร่มเนี่ย ไม่เก็ทค่ะ (ผู้รู้วานบอกทีค่ะ)

เดินไปรอบ ๆ ค่ะ สวยมาก ๆ เลยทีเดียว วิจิตรบรรจงอ่อนช้อยงดงามมาก ๆ

ไหน ๆ ก็เข้าวัดไม่ได้ เลยแวะชิมชาร้านนี้เลยค่ะ ป้ายเค้าก็ทำลวดลายอ่อนช้อยตามวัดไปด้วยอ่ะนะ .. แต่รสชาติไม่ผ่านค่ะ recommend ให้ผ่านไปเลยดีกว่า

ข้ามมาเช้าวันสุดท้าย จริง ๆ แล้วกะว่าจะนอนเล่นพักผ่อนชิลล์ ๆ กันก่อนเอารถไปคืนที่สนามบินนะคะ แต่คุณสามีก็ว่าจะพาเคโกะไปเดินวัดร่องขุ่นอีกรอบค่ะ (แก้มือแล้วแก้มืออีก) ก็เลยได้ไปอีกรอบ

ป้ายอีกอันนึง ห้ามคนเมาเข้าวัด

เช้านี้เราจ๊ะเอ๋กับกรุ๊ปทัวร์ทั้งเอเชียและยุโรปลงกันเต็มพื้นที่ค่ะ ถ่ายรูปหลบคนสุดชีวิต เลยได้ภาพมุมกว้าง ๆ แบบนี้มา ดูไกล ๆ แบบนี้ก็ยังสวยค่ะ

ทางขึ้นพระอุโบสถมีสวนประติมากรรม เข้าใจว่าเป็นการแสดงถึงนรกภูมิ ให้เตือนใจแก่ผู้มาเยี่ยมชมนะคะ

ตรงนี้เป็นมือหลาย ๆ มือ ชวนให้คิดถึงเหล่าเปรตขอส่วนบุญจากความทุกข์ทรมานในอเวจีอ่ะค่ะ ... คือมืออื่น ๆ ก็ปกติอ่ะนะ แต่ทำไมมีอยู่เล็บเดียวที่ทาสีแดงล่ะเนี่ย งงได้อีก

แม้แต่เสาก็ยังงดงามอ่อนช้อยเลยนะคะ ความน่ากลัวของหัวกระโหลกหายไปเลยอ่ะ

นี่ก็ด้วยค่ะ กรวยจราจร จะงามไปไหน

แล้วก็มีตู้โชว์ของที่นักท่องเที่ยวลืมไว้ค่ะ มากมายก่ายกองจริง ๆ ไม่ใช่ว่ามีตู้นี้ตู้เดียวนะคะ หลายตู้มาก ๆ บางอย่างก็เป็นของที่ไม่น่าจะลืมอ่ะค่ะ อย่างกุญแจรถเงี้ยะ ลืมได้ไง แล้วขับอะไรออกไปหว่า

แวะซื้อของฝากกันแถว ๆ นั้นด้วยเล็กน้อยค่ะ อย่างหมูยอ (ก็คราวที่มาแล้วไม่ได้เดินเที่ยวนั่นแหละค่ะ เค้าเม้าท์กันว่าอร่อยอ่ะ) แล้วก็ผลไม้อบแห้ง อันจะขาดเสียมิได้ .. ชอบเป็นการส่วนตัวค่ะ แหะๆ .. ก่อนที่จะกลับโรงแรม พักผ่อน และเก็บข้าวของกัน

จวนเจียนได้เวลาคืนรถ ก็วนรถไปเติมน้ำมันคืนให้เต็มถัง แล้วก็มุ่งหน้าไปที่สนามบินค่ะ แวะทานข้าวเที่ยงก่อนถึงสนามบินเล็กน้อย มีร้านอาหารตามสั่งอยู่ประปราย แต่แวะร้านนี้เพราะคนเยอะสุด

ของคุณสามีจัดหนัก ข้าวเปล่า+กับข้าวสองอย่าง

ของเคโกะค่ะ จัดเบา ๆ ก๋วยจั๊บซักชามก็พอแล้ว

สำหรับรสชาติร้านนี้ถือว่าผ่านนะคะ ^^

แล้วก็เข้าสนามบินกันซะทีค่ะ มีเจ้าหน้าที่ของ Hertz มารออยู่แล้ว ก็ส่งคืนรถเรียบร้อย ก่อนเดินสบาย ๆ กันเข้าเกท พอถึงหน้าเกทปุ๊บ อ้าว .. ดีเลย์นี่นา .. ไม่บอกกันเลย

แต่ก็ดีเลย์ไปนิดหน่อยอ่ะค่ะ ก็หยวน ๆ อ่ะนะ ... แล้วทริปนี้ก็จบลงพร้อมด้วยความทรงจำมากมายที่ยากจะลืมเลือน ตามหัวเรื่องอ่ะค่ะ อิอิ

ขอบคุณทุกท่านที่แวะเยี่ยมชมนะคะ