Bloggang.com : keigolin : รับลมหนาวบนดอยอ่างขางกับดอยผ้าห่มปก ตอนที่ 3 (ตอนจบ)

รับลมหนาวบนดอยอ่างขางกับดอยผ้าห่มปก ตอนที่ 3 (ตอนจบ)

ก่อนที่จะเข้านอนในคืนนั้น พวกเราทั้ง 5 คนก็เดินเกาะกลุ่มกันไปห้องน้ำด้วยกันหมด และก็ได้แวะเช็คอุณหภูมิกันเพื่อเป็นความรู้ว่า ณ ขณะนั้นน่ะมันกี่องศาแล้ว ผลที่ออกมาก็คือ ...

หนาวมากมาย หนาวจนมือแข็ง มือไม้สั่นถ่ายรูปกันเบลอไปหมดเลยล่ะค่ะ

แล้วคืนนั้นก็รีบนอนขดตัวอยู่ในถุงนอน ก่อนที่เราจะตื่นกันประมาณตี 3 ได้ แล้วมาล้างหน้าแปรงฟัน ... แน่นอนว่าด้วยอุณหภูมิขนาดนั้นเนี่ย น้ำวางไว้เฉย ๆ ก็ยังเย็นราวกับน้ำแช่เย็นได้เลย ล้างหน้าไปก็ยะเยือกกันไปทีเดียว

แล้วเราก็รีบ ๆ ออกเดินทางขึ้นดอยผ้าห่มปกให้ทันก่อนที่พระอาทิตย์จะขึ้น ซึ่งระหว่างทางเราก็อาศัยไฟฉายล้วน ๆ ลื่นล้มก็ตั้งหลายหน วิวทิวทัศน์รอบข้างเป็นยังไงบ้าง พวกเราไม่มีใครรู้เลยล่ะค่ะ (เดี๋ยวจะให้ดูรูปตอนขาลงละกันเนอะ)

และเราก็โชคดีด้วยที่ได้เพื่อนร่วมทางได้อีกคนนึง ซึ่งเค้ามากับเพื่อน ๆ หลายคน แต่ไม่ตื่นกันซักคน เลยเหลือเค้าแค่คนเดียว มาเดินร่วมทางด้วยกันกับกรุ๊ปของเคโกะอ่ะค่ะ อัธยาศัยดีมาก ๆ แถมเคยมาหลายครั้งแล้วด้วย เลยนำทางพวกเราได้ดีเลยล่ะค่ะ ... ขอบคุณนะคะพี่ตั้น ^^

จวบจนรุ่งสาง เราก็ฟันฝ่าขึ้นมาจนถึงยอดดอยจนได้ ซึ่งคนเยอะมากมาย (อีกแล้ว) เลยล่ะค่ะ

มองซ้ายมองขวาก็ยังไม่เจอพระอาทิตย์ขึ้นซะที ทั้ง ๆ ที่ก็สว่างไปแล้ว ... เอ .. พระอาทิตย์หายไปไหนน้า ...

พอสายมากแล้ว เราถึงได้เห็นพระอาทิตย์ที่ขึ้นสูงไปเสียแล้ว ทำให้หลาย ๆ คนค่อย ๆ ทะยอยกันเดินลงเขากันไปทีละกลุ่มสองกลุ่ม เนื่องจากอดได้ชมพระอาทิตย์ขึ้นเสียแล้วนั่นเอง

แต่แล้ว ... ก็มีใครคนนึงหันไปเจอกับทะเลหมอกเข้าอย่างจัง เลยทำให้กลุ่มหลัง ๆ อย่างกลุ่มของเคโกะมีโอกาสได้ชื่นชมกับทะเลหมอกยามเช้าอากาศหนาว ๆ เช่นนั้น

มาดูทะเลหมอกกันยาว ๆ ไปเลยนะคะ

หลังจากที่ชื่นชมกับทะเลหมอกจนหนำใจ ก็ได้เวลาเดินลงจากดอยค่ะ

ผ่านป้าย ก็ถ่ายรูปป้ายเป็นหลักฐานซักนิดว่า มาถึงละน้า ...

พอได้เวลาเดินลง คราวนี้เคโกะถึงได้เห็นบรรยากาศของสองข้างทางค่ะว่าเป็นยังไงบ้าง บางตอนก็ชันมาก บางตอนก็อยู่ริมหน้าผา ซึ่งน่าหวาดเสียวมาก ๆ เลยแหละค่ะ ไม่รู้ว่าไอ้ตอนขาขึ้นน่ะ ขึ้นมาได้ยังไง

บางส่วนของขาลงซึ่งเคโกะคิดว่าค่อนข้างชันค่ะ

ยังชันได้อีก

แต่สองข้างทางก็เป็นป่าที่สภาพยังสมบูรณ์ เขียวชอุ่มอยู่เลยน่ะค่ะ สูดอากาศเต็มปอดแล้วรู้สึกดีมากมายจริง ๆ

เขาสองลูก ... แต่จริง ๆ เคโกะว่ามันมากกว่านั้นนะ ขึ้น ๆ ลง ๆ ไปตลอดทางเลยอ่ะค่ะ

แล้วก็มาถึงข้างล่างโดยสวัสดิภาพ ... รึเปล่า

ไหน ๆ ก็สว่างแล้ว เลยขอถ่ายรูปรอบ ๆ ซะหน่อย (ตอนขาขึ้นมาเย็นแล้วอ่ะค่ะ ถ่ายรูปอะไรไม่ค่อยได้)

เริ่มจากจุดกางเต็นท์

และจุดสวัสดิการขายของเล็ก ๆ น้อย ๆ ซึ่งในกลุ่มของเคโกะเองก็ไม่ได้แวะไปชิมเลยอ่ะค่ะ เพราะพวกเราเตรียมของกินขึ้นมากันเยอะมากกกกกก 555

แล้วหลังจากนั้นพวกเราก็เก็บของกันอีกพักใหญ่ ก่อนจะปุเลง ๆ ลงมาจากดอย มาเก็บของที่บ้านพี่เจ้าถิ่นอีกครู่ใหญ่ รวมถึงอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าด้วยค่ะ เนื่องจากบนดอยน้ำเย็นเกิ๊นนนน อาบไม่ไหวอ่ะ 55

จากนั้นเราถึงเริ่มต้นเดินทางมุ่งหน้ากลับสู่กรุงเทพฯกัน ... กว่าจะมาถึงกรุงเทพฯ ก็เป็นเวลาเช้ามืดของวันใหม่แล้วอ่ะค่ะ เดินทางการทรหดอดทนจริงๆ เลย

สำหรับทริปนี้ โดยส่วนตัวก็พอใจมากนะคะ สนุก และได้อารมณ์ไปอีกแบบ เพราะไม่เคยเที่ยวแนวนี้มาก่อนเลย ส่วนใหญ่ก็จะไปเที่ยว ไปพักผ่อนแบบสบาย ๆ อ่ะค่ะ

แต่พอเอารูปที่พี่ ๆ เค้าแอบถ่ายเคโกะมาดู ... เฮ้ยยยย ทำไมหน้าตาช้านดูน่าเบื่อหน่ายขนาดนั้นล่ะ -*-

ก็ว่าอยู่ว่าทำไมพี่เค้าคอยแอบเป็นห่วงอ้ะค่ะว่าเคโกะยังแฮปปี้อยู่ไหม ยังโอเคอยู่ไหมเรื่อย ๆ เลย

สนุกจริง ๆ นะพี่ แต่ไหงหน้าตาเป็นงั้นก็ไม่รู้อ่ะ

แต่ก็นะ มีเรื่องแอบเซ็งนิดนึง ตรงที่ทริปนี้เสียของไปอีกแล้วค่าคุณขา ...

ทำแว่นแตกไป 1 อัน กับรองเท้า 1 คู่ ฮือ ๆๆๆ ต้องตัดแว่นใหม่เลย แง้ ๆๆๆๆ

...

สำหรับการเดินทางในครั้งนี้ ก็ต้องขอบคุณพี่ ๆ ที่ออฟฟิศที่ชวนให้ร่วมทางไปด้วยกัน คอยดูแลเคโกะตลอดทางเลย
ขอบคุณแม่ที่ปล่อยให้ลูกตัวน้อยออกมาเที่ยว แม้ว่าจะเป็นวันพ่อก็ตาม
ขอบคุณเงินเดือน ที่เหลือให้พอเที่ยวได้อีก

และขอบคุณสำหรับการเยี่ยมชมค่ะ