โก้วเล้งไต้เฮียบ.... ใบไม้คืนสู่ราก (๙) ตอนจบ

จอกที่ ๗ : สุราพิษ
เ บ็ ด ต ก ก วี
คำพูดบางคำไม่ต้องกล่าวจากปากก็สามารถได้ยิน


ล้ำค่ากับจำเป็น

“บนโต๊ะมีสุราไม่น้อย ทำไมท่านไม่ดื่ม?”
“เราไม่ดื่มสุรากับท่าน”
“เพราะเหตุใด?”
“ท่านดื่มสุรามากเกินไป”
“นั้นยิ่งสอดคล้องต้องกัน”
“คนเมามายเกินไป มักทำลายอารมณ์สุนทรีย์ในการดื่มของคนอื่น”

พาสนา เขียนไว้ในโก้วเล้งไต้เฮียบในตอนนี้ว่า คนอ่านของโก้วเล้งมักสูดได้กลิ่นหอมของสุราระเหยอบอวลในหน้ากระดาษ ผู้เขียนเจนจบกับการดื่มสุราอย่างไม่อนาทรร้อนรนกับคำค่อนแคะของใคร ตัวละครจำนวนไม่น้อยนั้นแทบว่า ถอดแบบมาจากผู้เขียนราวคัดสำเนา
ค่ำคืนหนึ่ง เหง่ยคังพูดกับโก้วเล้ง “ในโลกมีของเหลวล้ำค่าสองชนิด ชนิดหนึ่งคือสุรา อีกชนิดคืออะไร?”
โก้วเล้งหัวเราะแล้วตอบว่า “นั่นต้องเป็นน้ำ”
“เราถามคนหลายคน มีแต่คุณคนเดียวที่ตอบถูก”
โก้วเล้งครุ่นคิดนิ่งนานในความเงียบหลายนาที ก่อนพูดว่า
“น้ำเป็นสิ่งจำเป็น ไม่อาจขาดได้ คนขาดน้ำต้องตาย แต่ไม่ควรใช้คำว่า ล้ำค่า เปรียบกับน้ำ”

“ในโลกมีของเหลวล้ำค่าเพียงชนิดเดียว ของเหลวชนิดนั้นคือ สุรา”
“เพราะสุราบันดาลให้ใครแทบทั้งนั้นลืมเรื่องที่ควรลืมเลือน และความโง่บัดซบของคนเราคือ มักหมกมุ่นเฝ้ากังวลแต่เรื่องที่ไม่ควรคิดถึง”


ชุบชีวิตจากสุรา

โก้วเล้งดื่มสุราหนักแบบไม่สะทกสะท้านกับเสียงข่มขู่และท้าทายของทูตนรก ชีวิตเป็นของเขาไม่ใช่กงการอะไรของนรกหรือสวรรค์

สุราเปลี่ยนความหม่นหมองเป็นรื่นเริง แต่ทุบตีร่างกายทรุดโทรมรวดเร็ว

แล้วไม่นานโก้วเล้งก็ล้มป่วย แพทย์สั่งห้ามแตะต้องสุราเด็ดขาด

ความสงบเงียบบำบัดอาการเจ็บป่วยได้อย่างวิเศษ ในความวังเวงของชีวิต โก้วเล้งนอนเฉาอยู่บ้านแล้วเขียนบทความให้แก่นิตยสารเฟรชของฮ่องกง ในชื่อไพเราะว่า “ชุบชีวิตจากสุรา”

“ข้าพเจ้าเป็นนักดื่ม ทั้งยังดื่มอย่างดุดัน เคยดื่มกับยอดนักดื่มชื่อเสียงลือเลื่องหลายคน
คนมีชื่อกับการดื่มสุรา ไม่แน่ว่าจะดื่มได้จริง บางคนชนะเพราะดื่มมายาวนานตลอดชีวิต บางคนชนะเพราะดื่มเชื่องช้าอ้อยอิ่ง และหลายคนแขวนป้ายชื่อเสียงจอมปลอม
‘กองทัพตั้งได้ง่าย ยอดขุนพลยากแสวงหา’ คนดื่มสุรามีไม่น้อย แต่ยอดนักดื่มแท้จริงมีไม่มากนัก

ไม้กวาดทุกข์

พาสนาเขียนในบทนี้ไว้ว่า ‘สุรา’ ถูกขนานนามเป็น ‘ไม้กวาดทุกข์’ และ ‘เบ็ดตกกวี’

สุราดีหรือเลวก็เมามายแหลกลาญได้เหมือนกัน ถ้าคนดื่มลอยคว้างอยู่กลางทะเลทุกข์คนเดียว หรือหัวใจแตกสลายกลายเป็นผุยผง สุราชั้นยอดยามล่วงล้ำผ่านลำคอก็ขมฝาดเฝื่อน

โก้วเล้งพูดและเขียนเกี่ยวกับสุราไว้ไม่น้อย

สุราไม่เมามายโดยง่าย หากเมามาย บางโอกาสยากจะฟื้นตื่นได้ คล้ายกับคนน่ารักที่สุด บางเวลากลับกลายเป็นคนน่าหวาดกลัวที่สุด!

คนขื่นขมจำนวนไม่น้อยคบหาสุราเป็นเพื่อนแบบไม่ยอมพรากจากกัน ดื่มด่ำกับเพื่อนราวอูฐปากแห้งดื่มน้ำดับกระหาย ปากและท้องรองรับราวมหาสมุทรรองรับสายน้ำ

แต่สุรานั้นไม่ว่าใครหรือใคร หากดื่มจนเมามาย ความเคลื่อนไหวย่อมผิดแปลกจากธรรมดา

ใครบางคนเคยพูดน้อยกว่าปลาตัวหนึ่ง พอสาดสุราเข้าท้อง ใบหน้าคล้ายเพิ่มปากอีกสิบปาก พูดจาไม่หยุดยั้ง คำพูดไม่ควรพูด พอเมามายก็ประดังพร่างพรู รุ่งเช้าต้องกระซิบถามคนร่วมโต๊ะว่าพูดอะไรออกไปบ้าง

น่าแปลกว่า คนบางคนพอดื่มสุราแปรเปลี่ยนเป็นเงียบขรึม ในปากคล้ายอมไข่ไก่ฟองหนึ่ง นั่งนิ่งเงียบงันเป็นตอไม้ ไม่พูดจาแม้สักคำเดียว แต่บางคนชอบคร่ำครวญหวนไห้ ยิ่งร่ำไห้ยิ่งโศกระทม ถึงคุกเข่าลงวิงวอน ประเคนเงินทองให้สองร้อยหมื่นก็ยังคงร่ำไห้ไม่สร่างโศก

คนบางคนชอบหัวเราะ ราวกับว่า ปรากฏเงินทองร่วงหล่นลงจากฟ้าเกลื่อนกลาด นอกจากตัวเองแล้วไม่มีใครเก็บได้ ถึงบ้านถูกเพลิงไหม้หรือถูกตบหน้าสักสิบฉาดก็ยังคงหัวเราะสนั่นหวั่นไหว

บางคนเมามายก็หลับไป ใครจับโยนลงแม่น้ำเย็นเฉียบก็ยังหลับสนิท

บางคนไม่รู้จักหนักเบา อ่อนแอแทบไม่มีแรงฆ่าไก่ เข้าใจว่าตัวเองเป็นมนุษย์จอมพลัง บังเกิดความฮึกหาญ ชอบต่อยตี คนฉลาดปราดเปรื่อง พอดื่มสุราเมามายเกินพิกัดก็อาจกลายเป็นตัวโง่งม

พอสุรารินไหลถึงท้อง บางคนชอบพนัน บางคนชอบโอบกอดหญิงงาม บางคนชอบร้องรำทำเพลง บางคนชอบพูดคุยกับเดือนดาว จิ้งหรีด และหิ่งห้อย

ในสุรา คนบางคนกลับกลายเป็นปราชญ์ผู้รอบรู้ทุกเรื่องราว ถือเหตุผลมากกว่าคนอื่น ไม่ว่าทำสิ่งใดล้วนถูกต้อง ที่ผิดพลาดต้องเป็นคนอื่น

แต่สำหรับบางคนเมื่ออารมณ์ดื่มสุราปะทุ แม้ฟ้าถล่ม ดินทลายยังต้องดื่มสุราก่อนค่อยว่ากล่าว ความสุขระทมเศร้าของชีวิตเป็นเรื่องเพียงเล็กน้อย ขอเพียงในมือโอบกอดแก้วสุราก็พึงพอใจแล้ว

“ความสามารถในเชิงสุรา บางครั้งไม่ดีเลิศดังที่คาดคิดไว้”
“บางคนพบว่าตัวเองเมามายอย่างน่าสยดสยอง แทบว่าถูกถีบหล่นลงในโตรกผาแห่งความทุรัดทุรน”
“หากไม่อยากเมามาย มีเพียงวิธีเดียวเท่านั้น”
“วิธีใด?”
“ยังคงอย่าได้ดื่ม วิธีนี้ถึงไม่ดีนัก แต่ได้ผลยิ่ง น่าเสียดาย คนจำนวนไม่น้อยไม่ยอมเลือกวิธีนี้ ทุกวันจึงมีคนดื่มสุราเมามายเกลื่อนกลาด”

สุราราดรดทุกข์

ร่ำสุราพึงเมามาย วาจาหลังเมามายเป็นคำพูดจากดวงใจ ช่วงเวลาใกล้เมามาย จิตใจมักสะเทิ้นที่สุด

ปีศาจสุรา หากขาดสุรา คล้ายกับปลาถูกจับขึ้นจากน้ำ ไหนเลยมีชีวิตอยู่ได้!
ก่อนสิ้นใจไม่กี่วัน โก้วเล้งยังคงดื่มสุราอย่างไม่หวาดหวั่นต่อความตาย

“ความตายเป็นเรื่องที่อาจหลีกเลี่ยง ไหนเลยปล่อยให้เรื่องเล็กน้อยทำลายอารมณ์ดื่มสุรา”

ในงานศพ เพื่อนรักของโก้วเล้ง “หวังอยู่” จัดหาสุราคอนยัค เอ็กซ์.โอ. ๑๐๐ ขวดใส่ลงไปในโลง ทว่าโลงมีพื้นที่จำกัด จึงใส่เพียง ๔๘ ขวดเท่ากับอายุพอดี

โก้วเล้งคล้ายผูกความคับแค้นไว้กับสุรา ต้องดื่มสุราในโลกจนหมดสิ้นจึงยอมเลิกรา
แต่สุราในโลก ไหนเลยดื่มได้หมดสิ้น
คิดไหว้วานสุราราดรดความทุกข์ แต่ทุกข์กลับถาโถมโครมครืน!

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

คำคมแถมท้าย (อยู่ในหนังสือเล่มนี้เหมือนกัน)

“สุราเป็นยาพิษกัดกร่อนลำไส้
ปล่อยทิ้งไว้เป็นเภทภัยแก่ผู้คน”

คนขายเกาลัดถกเถียงกับหลวงจีนผู้เคร่งในหลักธรรม

- - - - - - - - - - - - - - - -

“ข้าพเจ้าไม่ใช่ ‘ปีศาจสุรา’
มีแต่ช่วงเวลาที่เบิกบานใจ
และไม่เบิกบานใจ
จึงกระหายใคร่ดื่มสุรา”

ข้อแอบอ้างแยบยลของคนผู้คบสุราเป็นเพื่อนทุกข์และสุข

- - - - - - - - - - - - - - - -

“หากยังมีเรื่องโหดร้ายกว่าการไม่ดื่มสุรา
นั่นคือ การดื่มสุรากับคนที่น่าเบื่อหน่ายที่สุด
คนโบราณว่าไว้ พบคนที่รู้ใจ สุราพันจอกน้อยเกินไป
สนทนาไม่ถูกคอ เพียงครึ่งคำก็มากเกิน

คนหิวโหยความเมา แต่ชิงชังมารยาทจอมปลอมพูดอย่างองอาจ

- - - - - - - - - - - - - - - -

“ขุนเขาไม่ต้องสูงเด่น
เพียงมีเซียนสถิตก็เลื่องชื่อ
สายน้ำไม่ต้องลึก
เพียงมีมังกรอาศัยก็ศักดิ์สิทธิ์
สุราไม่ต้องราคาแพง
ขอเพียงมีคนรู้ใจก็เปลี่ยนเป็นเลิศรส”

เขา (ผู้สะสมความเหงาไว้ในเปลือกหัวใจ) ถอนหายใจแล้วพูดกับเพื่อนรักคนนั้น

- - - - - - - - - - - - - - - -

“ในบางครั้งคนสองคนเคียงขนานกันกำลังพอดี
หากเพิ่มอีกคนหนึ่งก็เบียดเสียดเกินไป
คล้ายกับการดื่มสุรา...
บางครั้งสองคนจึงเบิกบาน
เพิ่มอีกคนหนึ่งกลับกลายเป็นน่ารำคาญแล้ว”

ฝูงคนเมาหลายคนคิดแบบนั้น

- - - - - - - - - - - - - - - -

Create Date : 30 กรกฎาคม 2548		7 comments
Last Update : 30 กรกฎาคม 2548 23:48:22 น.
Counter : 5401 Pageviews.
Share Tweet