BlogGang.com : : เด็กชายก้อง : โก้วเล้งไต้เฮียบ.... ใบไม้คืนสู่ราก (๗)

โก้วเล้งไต้เฮียบ.... ใบไม้คืนสู่ราก (๗)

จอกที่ ๕ : สุราหอมหวาน
ผู้ รู้ ใ จ ใ น ใ ต้ ห ล้ า
การปราศจากความรู้สึก บางเวลาเป็นความรู้สึกน่าสะพึงกลัว

กุหลาบที่ไร้หนาม

นับแต่โบราณกาล วีรบุรุษผู้กล้าเพียงคบหาผู้รู้ใจ ชืดชาทรัพย์สมบัติ

พาสนา ระบุไว้ในตอนนี้ว่า การคร่ำเคร่งทำงานบนหน้ากระดาษอย่างมุ่งมาดและจัดเจน โก้วเล้งทาบทามใครหลายคนมาปรากฏให้ผู้อ่าน อ่านเพลิดเพลินแบบฝังใจไม่ลืม

‘ลี้คิมฮวง’ --จอมยุทธ์มาดเข้มผู้แบกคุณธรรมและความรักไว้บนสองบ่าหนักอึ้ง แต่ไม่ยอมวางลง แล้วเก็บความทุกข์ตรอมไว้ในหัวใจ ทดแทนด้วยเหล้าและอารมณ์เศร้าวังเวง โดยไหว้วานมีดสลักบนไม้เป็นรูปหญิงคนรัก

‘อี้จับซา’ --ผู้คิดค้นสิบห้าเพลงกระบี่ โดยใช้ลำคอของคนโฉดแทนหินลับคมกระบี่ของตัวเอง อำลายุทธจักรด้วยการทิ้งกระบี่ลงในบึงน้ำ แล้วสลักเครื่องหมายที่หัวเรือ เพื่อความสะดวกกับการมาหยิบฉวยครั้งหน้า – สาธุชนพากันถอนหายใจในความฉลาดหลักแหลม

‘เฮ้งต๋ง’ --หนอนเกียจคร้านผู้เคลื่อนไหวน้อยกว่าโขดหินในลำธาร ไม่ชอบสาระแนกับใคร ช่ำชองกับชีวิต และรักเพื่อนมากกว่าผีเสื้อรักดอกไม้

‘อาฮุย’ -- สุนัขป่าเหงาและเยาว์วัยต่อโลก ผู้ร้อนรนคิดพิสูจน์ความไวของกระบี่ เดินหลงทางเข้าเมืองศิวิไลซ์แล้วพลั้งพลาดไปติดบ่วงรักของพรานใจคด

‘จับอิดนึ้ง’ --คนว้าเหว่แต่ไม่ต้องการคำปลอบโยนจากใคร ชีวิตอาภัพอับโชค โดนปรักปรำเข้าใจผิดตลอดเวลา ทว่าซุกซ่อนคำคุณธรรมไว้ในสายเลือด โดยไม่ชูธงอวดอ้างความดีแบบคนโสมมบางคน

‘ก๊วยไต้โล่ว’ -- ผู้ลืมความทุกข์โศกไว้ในครรภ์มารดา แล้วเพลิดเพลินกับชีวิตอย่างปลดกังวล รักเพื่อนมากกว่าชีวิตของตัวเอง

ใครและใครอีกหลายคน ผู้ก้าวเดินตามรอยหมึกของโก้วเล้งไปบนหน้ากระดาษนั้น ล้วนผูกพันอยู่กับคำ “คุณธรรมและน้ำใจระหว่างเพื่อน”

บางคนพูดว่า กุหลาบไร้หนามคือ ‘เ พื่ อ น’

ชีวิตคนมีผู้รู้ใจ

มีเพื่อนหญิงของ โก้วเล้ง บอกไว้ว่า

“ชีวิตมีผู้รู้ใจ แม้ตายก็ไม่อาลัย”

ผมขาวราวแปลกใหม่ กระทบไหล่คล้ายคุ้นเคย

คนบางคนคบหากันมาชั่วชีวิตกระทั่งผมหงอกขาว ความรู้สึกยังเจือจางเหมือนหมอกบางคลอเคลียผืนดินชุ่มยามเช้าก่อนถูกแสงแดดอ่อนขับไล่ไป

บางคนถูกสายลมแห่งโชคชะตาพัดพาให้ได้พบกันไม่นาน แต่คล้ายเศษเหล็กกับแม่เหล็ก แนบสนิทอย่างน่าพิศวง

ดอกไม้เหล็กแซ่โอ้ว

โอ้วทิฮวย แปลว่า ดอกไม้เหล็กแซ่โอ้ว เป็นเพื่อนรักของชอลิ่วเฮียง

ชอลิ่วเฮียงเป็นคนประหลาด จมูกไม่ดี แต่ชอบกลิ่นหอมของดอกไม้ โอ้วทิฮวยเป็นคนประหลาด ชอบประลองสุรากับชอลิ่วเฮียง พูดคำพูดสัพยอกหยอกล้อและกลั่นแกล้งชอลิ่วเฮียง

“สิ่งที่น่ากลัวที่สุดในโลกคืออะไร?”

คำตอบของโอ้วทิฮวยคือ “ความอ้างว้าง”

โอ้วทิฮวยคิดเสาะหาเพื่อนหญิงรำพึงรำพัน ปลอบโยนกันและกัน แต่ไม่กล้ามอบความรักออกไป เขาก่อกำแพงอยู่ชั้นนอกของหัวใจ ความรักของคนอื่นก็ไม่อาจเบียดแทรกเข้ามาได้

โอ้วทิฮวยยอมกล้ำกลืน ไม่มีเงินทอง ไม่มีบ้านช่อง ไม่มีเพื่อนหญิง ถึงกลับไม่มีเสื้อผ้าสวมใส่

แต่ในชีวิตไม่อาจขาด “เพื่อนและสุรา”

เขามักพูดว่า

“ไม่มีเพื่อน ตายเสียดีกว่า ลูกผู้ชายยอมหลั่งเลือด ศีรษะถูกปลิดปลง แต่ไม่อาจงดเว้นสุรา หากข้าพเจ้าตาย ไม่ต้องซื้อหาโลง จัดแจงเผาเป็นเถ้าถ่าน เทลงไหสุรา เท่านั้นก็เพียงพอแล้ว

พาสนาสรุปไว้ตอนท้ายของบทนี้ว่า

ชีวิตคนมีโอกาสเมามายสักกี่ครั้ง สามารถคบหาเพื่อนแบบนี้ หากยังไม่เมามายจะรอถึงเวลาใด?

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

Create Date : 15 กรกฎาคม 2548

Last Update : 15 กรกฎาคม 2548 18:39:39 น.

3 comments

Counter : 1193 Pageviews.

ดีที่ผมยังมีสหายผู้รู้ใจ

โดย: noom_no1

วันที่: 15 กรกฎาคม 2548 เวลา:21:04:56 น.

สวัสดีค้า ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมที่บล๊อคนะค้า

เพื่อนดีๆมีแค่คนเดียวก้อพอแล้ว ว่าแต่หายากจริงๆT_T

โดย: ปักเป้า (puxkapou

) วันที่: 16 กรกฎาคม 2548 เวลา:0:36:06 น.

ชีวิตผม แพ้สุราครับ...... ดื่มทีไร เมาทุกทีครับ ...

โดย: POL_US

วันที่: 17 กรกฎาคม 2548 เวลา:12:14:09 น.