เฉลียง
พูดไปใครอาจคิดถึงวงดนตรีอารมณ์ดี

แต่เฉลียงชุดนี้ไม่ใช่วงดนตรี
แต่เป็นเฉลียงบ้านผมเอง
แล้วคนบ้านนี้ก็มีอารมณ์ดีคล้ายกัน
แม้บางครั้งจะมีอารมณ์เสียใส่กันบ้าง
นั่นก็ธรรมดาปถุชน
สุขทุกข์ปนกัน

เฉลียงบ้านหลังน้อยหลังนี้
อยู่ไม่ห่างไม่ไกลจากเขตแนวรั้ว
(คราวที่แล้ว พายุฤดูร้อน
ความแรงระดับพัดหลังคาบ้านพังหมุนผ่าน
ก็พานพารั้วอันบอบบางของบ้านผมไปด้วย)

ห่างกันพอมองเห็นสิ่งที่อยู่เลยรั้ว
ห่างกันพอคนหนึ่งคนจะเดินเลาะไปตามทางเดินน้อย
อันแวดล้อมไปด้วยต้นไม้ไม่ค่อยจะนาพันธุ์
อาจเป็นเพราะความแก่ตัวของคนปลูก
หรือจะอ้างโลกร้อนดี จึงทำให้ต้นไม้ไม่ขึ้นมากนัก

เมื่อก่อน ยามผมยังเด็ก เล็กกว่านี้นัก
ชมพู่ต้นไม่ใหญ่ แต่ดูอลังการในความคิดของเด็กน้่อย
ขึ้นตระหง่านขวางอยู่หว่างเฉลียงกับรั้ว
นานครั้งจึงจะออกลูกมาให้ทานกัน
แต่ก็ไม่ค่อยถูกปากนัก เพราะเป็นพันธุ์มะเหมี่ยว
ผิดจากความชอบ อันออกจะโปรดลูกเขียวๆ ฉ่ำๆ

นานวันผันผ่าน
ชมพู่ไม่ได้อยู่ในความต้องการของผู้เป็นใหญ่ในบ้านแล้ว
วันนี้จึงไม่เห็นมะเหมี่ยวต้นใหญ่ยืนอยู่ข้างรั้ว
เฉลียงจึงเคียงรั้วได้แนบแน่นขึ้น

ริมรั้วกับริมเฉลียงที่เคียงกันตอนนี้
จึงมีเพียงต้นดอกออกใบต้นเล็กน้อย
มีดอกเข็มดอกเหลืองตัดกับใบเขียว
ดอกสีม่วงของมะเฟืองที่รอหวาน
ลูกมะกรูดแข่งกันออกแทนมะนาว

แดดร่มลมตกเมื่อยามเย็น
แสงตกกระทบเฉลียงหน้าบ้าน
นั่งชมนก หอมกลิ่นต้นไม้
สัมผัสลมไล้ใบหน้าละมุน

ปล่อยวางหยุดเวลาไว้กับเก้าอี้ไม้ตัวยาว
ปล่อยให้โลกหมุนไปช้าๆ
ปล่อยให้สังคมหมุนเร็วไปอย่างที่กำลังเป็น

แสงงามยามนี้
ลมเย็นหอมกรุ่นเช่นนี้
ได้หมอนใบใหญ่สักใบ
เอนกายลงม้ายาว
มองทอดสายตาไปยังฟ้าไกล

บิดขี้เกียจยาวๆสักที
อืม...
สบาย

Create Date : 25 พฤษภาคม 2552
Last Update : 25 พฤษภาคม 2552 22:10:30 น.		7 comments
Counter : 8268 Pageviews.
Share Tweet