Episode เด็กบ้านนอก ตอนผมเหยียบ New York City แล้วนะ

สวัสดีครับ พี่ๆ เพื่อนๆที่เคารพรักทุกท่าน
เด็กบ้านนอก หายไปเดือนกว่าๆ ไม่ได้ป่วยหรืออะไรหรอกครับ
ก็ ทำงานที่ ท่าน Advisor ให้มา
อีกไม่นาน ผมก็จะกลับเมืองไทยแล้ว
เด็กบ้านนอก ดีใจหลายเด้อ
ตอนนี้ถือว่าเป็นบทจบของตอน ความมีน้ำใจของชาวไกลบ้านนั่นเองครับ

ขอเล่าเรื่องการเข้าไป New York City (NYC) หน่อยนะครับ
ผมขอเรียกรวมๆไปเลยนะครับว่า NYC เพราะผมไม่รู้ว่า
ตรงไหนคือ Queens, BrooklynหรือManhattan (ก็บ้านนอกอ่ะ)
หลังจาก Trip กลับจากเมืองไทย ผมลงเครื่องที่สนามบิน JFK ประมาณ 6 โมงเช้า
และวางแผนว่าจะพักที่ NYC ซักสามวัน
ผมได้ติดต่อ กับคุณลุง Smartupid (ตอนแรกจะเรียกพี่ แต่กลัวคุณลุงจะเขิน อิอิ)
ได้รับความเมตตาจากคุณลุงมารับที่ สนามบิน
คุณลุงพากินโจ๊กร้านจีน แสนอร่อย จ้าวเดิมที่ผมกินก่อนกลับไทย
การเดินทางครั้งนี้ นาน 17 ชั่วโมง ผมมาจากเมืองไทย 30-35 องศาเซลเซียส
มาเจออุณหภูมิเมกา 0 องศา แบบนี้ ไข้รับประทานตามระเบียบ
แถม ตอนลงเครื่องมันหัวนิดๆ จมูกผม ก็เลือดพุ่งอีกต่างหากครับ
ไม่ได้ มีสาวอวบอั๋นไหนมาปาดหน้าหรอกนะครับ
แต่เป็น ไซนัสอักเสบต่างหาก (ถามหมอแล้วครับ)
ถ้าใครมีอาการแบบผมคือ ตอนเครื่องกำลังลดระดับควาสูง แล้ว ปวดที่หัวคิ้วมากๆ
ต้องเอานิ้วหัวแม่โป้ง มากดแรงๆ (หัวแม่โป้งมือนะครับ ไม่ต้องถึงขั้น หัวแม่โป้งเท้า)
เดาได้ว่า โพรงไซนัสอาจจะอุดตันครับ วันหลังเตรียมยาพ่นไปด้วยเลยครับ

ได้นั่งรถชม บรรยากาศยามเช้าของ ที่นี่ มีหมอกบางๆ
แหม ช่างเหมือนวิว เมืองนอกจริงๆเลย (ก็เมืองบนอกนี่หว่า)
ระหว่างทาง ผมก็เห็นตามสี่แยก ไฟแดง
เขามีป้ายว่า No Turn On Red เอ๊ะ มันคืออะไรนะ?
ด้วยความบ้านนอกของผม เข้าใจไปว่า “ไฟจะไม่เปลี่ยนเป็นสีแดง”
เอ๊ะ แล้วมันจะมีไฟแดงเอาไวทำไรฟะ แบบนี้ต้องเขียวตลอดศกดิ
เก็บความสงสัยไว้ จนมารู้วันหลังว่า อ๋อ เขาไม่ให้เลี้ยวขวา ถ้าไฟยังแดงอยู่
เพราะที่เมกาเขามักจะ เลี้ยวขวาผ่านตลอด ยกเว้นบางแยกที่มีป้ายนี้
แหม ถ้าผมได้ขับรถในเมกา คงวุ่นพิลึกครับ ไม่ get ป้ายจราจรเขาหลายอันเลย
และก็มาถึงบ้านคุณลุง ได้เจอคุณป้า (ภรรยาคุณลุง Smartupid) และครอบครัว
ทุกคนน่ารักมากครับ

พอตกเย็นคุณลุงได้พาไปเจอ เพื่อนๆ ซึ่งทุกคนก็ Welcome มากเลย
เราขับรถดูบรรยากาศของ NYC ดู Fifth Avenue (เกือบปีเพิ่งจะได้มาเห็นซักที)
และ Time Square เจอ Display ป้ายไฟวิ่ง แสงสีวูบวาบ ทำเอา เด็กบ้านนอกตาลายไปเลย
ต่อมาไปดู Ground Zero ที่ราบเป็นหน้ากลอง (ตึกWorld Trade เดิม)
แต่นั่งไปได้สักครู่ กลายเป็นคุณลุงและเพื่อนๆ ดูกันเองแล้วครับ
แบบว่าผมหลับอ่ะครับ อิอิ มารู้ตัวอีกทีก็กำลังกลับบ้านแล้ว

วันต่อมา มื้อเช้าคุณป้า ต้มข้าวต้มขาว (แถวบ้านเรียกข้าวต้มกุ๊ย)
กินกับ หมูหยอง ผักกาดดอง และเป็ดย่าง
ไม่รู้ทำไมนะครับ มื้อนี้อร่อยมากๆ ซึ่งปกติถ้าหม่อมแม่ต้มข้าวต้มขาวให้กิน
ผมก็ อิดออดไม่ค่อยยอมกิน อยากกินโน่นกินนี่มากกว่า (แบบว่าผมเรื่องมากอ่ะ)
แต่พอห่างบ้านห่างเมือง ค่อยมารู้ว่า มันอร่อยเหลือเกิน
ทำให้ผมต้มกินเองตอนหลังไปอีกหลายครั้งเลยครับ ทำก็ง่าย

พอตกบ่ายคุณป้าและเพื่อน พาผมไปชิมอาหารไทย ร้านชื่อดังของ NYC
ไม่บอกก็คงรู้นะครับ ว่าร้านไหน นั่นคือร้านศรีประไพนั่นเอง
เคยได้ยินมา น๊าน นานแล้วว่าร้านนี้ดัง
ใจก็นึกประมาณร้านข้าวแกง ที่มีแกงหลายๆอย่าง ตักราดข้าว แบบแถวตลาดบ้านเรา
ปรากฏไปถึง โหย! เป็นร้านหรู ออก Hiso ซะงั้น
รสชาติอาหารอร่อยกลมกล่อม ตามแบบ อาหารไทยในเมืองนอกครับ
ผมสั่ง ก๋วยเตี๋ยวหมู รสชาติ โอเค (ถ้าทำให้ใครหิว ต้องขออภัย)
เราไม่ควรคาดหวังว่า จะได้ชิมรสชาติอาหารไทยแบบไทยแท้ๆนะครับ
อย่างผักกระเพรา ส่วนใหญ่เขาก็จะใช้ใบโหระพาแทน
เพราะ เครื่องปรุงที่เมกาหาได้ยากกว่า และก็ ราคาแพงด้วยครับ
จะว่าไปแล้วผมอยู่เมกานี่ เก่งเรื่องทำอาหารขึ้นเยอะเลย
เมนูที่ผมทำมาแล้วนะ อย่าหาว่าโม้ จะยกตัวอย่างให้ฟังครับ
ทำแกงเขียวหวาน, พะโล้, หมักแหนมสด มัดเป็นลูกตุ้มกับมือ คิดดู!
เพาะถั่วงอก (งัดวิชา ปอสองมาใช้)
และที่สำคัญ นวดทอดมันปลากินเองด้วยนะ
อาจารย์ยิ่งศักดิ์ เตรียมตัวหนาวได้เลย ถ้าชายน้อยกลับไทย!
เป็นไงครับ ใครอยากจองผมเป็น พ่อบ้าน ลงชื่อด่วนน!! อิอิ

ต่อมาตกเย็น คุณลุงและคุณป้า กับเพื่อนๆ ได้ไปกินอาหารไทยอีกแห่ง
ร้านนี้ชื่อ ล้านชาวไทย เป็นร้านเล็กๆครับ
แต่คนเยอะทีเดียว และที่สำคัญ อาหาร อร่อยมากครับ
ทั้งราดหน้า ก๋วยเตี๋ยวเป็ด ผัดไทย รสชาติ ใกล้เคียงที่เมืองไทยมากครับ
ยิ่งพวกอาหารรสจัดนี่ สอบผ่านฉลุย แซ่บหลายเด้อ
แต่ร้านออกจะตกแต่งแบบธรรมดา ไม่หรูหราเท่าร้านแรก แต่ฝีมือ โอเคเลย
ไม่ได้ค่าโฆษณาใดๆนะครับ ผมเล่าตามที่ได้สัมผัสมาจริงๆ
จริงๆร้านอาหารไทยใน NYC มีอีกเยอะเลย
ถ้ามีโอกาสได้ไปชิมจะมาเล่าให้ฟังอีกครับ

จบเรื่องกินแล้ว วันต่อมาคุณป้าพาไปซื้อของร้าน Grocery ไทย
เนื่องจากแถว Binghamton บ้านผมไม่มีร้านไทย มีแต่ร้านจีน, เวียตนามกับลาว
ได้เห็น ขนมไทย อาหารแห้งสารพัด ดูแล้ว น่าอิจฉาคนใน NYC จริงๆเลยครับ
ช่างอุดมสมบูรณ์จริงๆ คิดดูครับ ที่ Binghamton เวลาไปเจอข้าวต้มมัดไทย, ลูกชิ้นหมูไทย
มาวางในร้านเวียตนาม ผมต้องรีบตุนเป็นการใหญ่ เพราะไม่ได้มีมาบ่อยๆ รันทดแท้น้อ!

ส่วนเรื่อง Life Style ของคนใน NY
ผมดูแล้วก็คล้ายกับชีวิตในเมืองหลวงทั่วไป
มีความจอแจ เร่งรีบ ทุกคน แข่งกับเวลา
แต่ก็มีความศิวิไล ความใหญ่โต อลังการ และความ Hi Tech
สมแล้วครับที่เป็นเมืองในฝันที่หลายๆคน ตั้งใจจะมาเที่ยว มา Shopping
เชื่อป่าวครับ เพื่อนฝรั่งเพื่อนแถวบ้านผม ( Binghamton) หลายคนไม่เคยเข้า NYC เลยครับ
และเขาถือว่าการได้เข้ามา NYC เป็นเรื่องน่าสนุก น่าตื่นเต้น
คงเหมือน สมัยผมอยู่ต่างจังหวัดครับ ตอนได้เข้า กรุงเทพ มันช่าง Hiso เสียนี่กระไร

Trip NYC คราวนี้ เป็น Trip ที่ผมประทับใจมากๆครับ
เพราะได้รับความเมตตาจากครอบครัวของ คุณลุง
ซึ่งเป็นสมาชิกชาวไกลบ้านของเรา
เป็นมิตรภาพที่มีค่าซึ่งผมจะจดจำตลอดไปครับผม

Create Date : 25 กุมภาพันธ์ 2550		9 comments
Last Update : 25 กุมภาพันธ์ 2550 14:58:18 น.
Counter : 1024 Pageviews.
Share Tweet