<<
มีนาคม 2549
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
262728293031 
 
20 มีนาคม 2549
 

บทสรุปของนักกิจกรรม

บทสรุปของนักกิจกรรม

เวลามีปัญหา ดนย์ ต้องโดนก่อน
เวลามีงาน ดนย์ ต้องโดนเรียก
เวลาปฏิเสธ ดนย์ ต้องโดนว่า
เวลาคะแนนออก ดนย์ ต้องทำใจ


..........นี่เป็นบทเรียนของดนย์ที่จะจำไปจนวันตายว่า การเรียนและกิจกรรมมันไปด้วยกันได้โดย "เวลา" ภาคเรียนแรกดนย์ได้เกรดสี่ทุกวิชา โดยมีกิจกรรมเบาๆให้ทำ เช่น แต่งกลอน เขียนเรียงความ ซึ่งได้รางวัลทุกครั้งที่ส่ง และในภาคเรียนนั้นมีนักเรียนที่ได้ ๔.๐๐ สองคน
..........ภาคเรียนที่สองทุกคนคงประสบเคราะห์กรรมเดียวกันคือ การจัดกิจกรรมกีฬาสี ซึ่งแน่นอน มันต้องทำลายเวลาเรียนของเราแน่ๆ แต่ดนย์ไม่คิดว่ามันจะทำลายความหวังของดนย์ด้วย ทุกวิชาต่างอ้างกันว่าสอนไม่ทัน ต้องหาเวลาสอนเสริม ซึ่งเวลานั้นเป็นเวลาของการฝึกซ้อมเชียร์และพาเหรดให้น้องๆ อดีตรูปแบบการสอนของอาจารย์จะสอนเพียง ๔๐ นาที เพื่อให้นักเรียนได้ทำกิจกรรมเต็มที่ แต่ปัจจุบันที่เป็นอยู่คือสอนเต็มอัตราเพื่อให้จบตามกระบวนการเรียนการสอน คำถามของดนย์จึงเกิดขึ้น "แล้วเวลาซ้อมอยู่ที่ไหน?" เพราะโรงเรียนก็ไม่อนุญาตให้นักเรียนกลับบ้านเย็นด้วย ด้วยความเป็นประธานของงาน ความรับผิดชอบต้องมีเยอะแน่ แม้ว่าจะเป็นกิจกรรมเล็กๆก็ตาม มันมีทั้งงานบัญชี งานสวัสดิการ งานฝึกซ้อม รวมไปถึงวิ่งไล่จับน้องๆผู้ด้วยวัยมาซ้อม ความเหนื่อยหน่ายทั้งหลายวนเวียนตลอดระยะเวลา ๒ เดือน กับการเรียนอันเต็มพิกัด ที่อาจารย์มักจะพร่ำพูดอยู่เสมอว่า "ต้องจัดเวลาให้เป็น"
..........คำพูดของอาจารย์จะอบรมได้ดีกับเพื่อนอีกคนของดนย์ที่ได้เกรดเท่ากัน เพราะเมื่อถึงเวลาเลิกซ้อมเค้าก็จะกลับทันที ดนย์ยอมรับและเข้าใจตรงจุดนี้ ก็คงจะเห็นใจเค้าด้วยเพราะบ้านอยู่ไกลและเค้าก็เป็นผู้หญิงด้วย ซึ่งแตกต่างกับดนย์เลยที่บ้านใกล้และเป็นผู้ชาย จุดนี่นี่แหละที่อาจารย์มักจะอ้างกับดนย์และปล่อยให้ดนย์ทำงานค่ำได้ แต่ก็โชคดีอยู่บ้างที่เพื่อนต่างห้องของดนย์มีพ่อมารับ เลยพึ่งใบบุญชิ่งกลับก่อน เพื่อป้องกันการร้องเรียกจากอาจารย์ให้อยู่ช่วยงานก่อน แต่บางครั้งดนย์ก็ยังกลับไม่ได้ เพราะต้องดูน้องๆทุกคนในสีว่ากลับบ้านกันรึยัง ซึ่งในบางวันผู้ปกครองน้องเค้ามาแล้วแต่น้องไม่อยู่ เราก็ต้องวิ่งวุ่นต่ามหา หรือจะเป็นปัญหาที่หนักสำหรับดนย์มากคือ ต้องฟังผู้ปกครองน้องๆอ้างเหตุต่างๆนานาให้ลูกหลานเค้ากลับก่อน (ในช่วงหลังๆดนย์ใส่อารมณ์กับน้องๆอย่างที่ไม่มีควรเลียนแบบ ทำให้ผู้ปกครองเค้าเงียบๆไปบ้าง และเราก็โดนตำหนิ)
..........แม้แต่วันเสาร์อาทิตย์ดนย์ก็ต้องหนีเรียนพิเศษเพื่อจะทำงานกีฬาให้มันเสร็จ โดยมีเพื่อนไม่ถึงสิบคนมาช่วยเหลือ ที่แปลกคือ ไม่มีสีของดนย์มาช่วยเลย ทั้งๆที่ดนย์แบ่งหน้าที่กันแล้ว รุ่นพี่ที่คุมดนย์ก็มักจะใช้เสียงสูงจี๊ดของเขาพูดจู้จี้ตลอด เวลาที่ดนย์มีปัญหาเค้าดันไม่อยู่ ดนย์ก็ไม่เคยเข้าใจเพื่อนคนนั้นคนที่เกรดเท่ากันว่า ทำไมแม้แต่ใบสปอนเซอร์ที่ให้ไปขอแถวบ้าน เค้าถึงไม่ไปยื่นให้ เฮ้อ ชีวิต ตอนนั้นดนย์โกรธมากๆ
..........ใจจริงของคนย์คิดว่าคงมีวิชาเดียวที่ได้เกรด ๓.๕ เพราะไม่ค่อยถนัดเท่าไหร่ แม้ว่าจะอ่านมากขนาดไหนก็ตาม แต่ผลออกมาคือวิชาวิทยาศาสตร์ดนย์ได้แค่เกรด ๓ สำหรับบางคนคงคิดว่ามันเยอะแล้ว แต่ว่าดนย์คิดว่าเด็กสายศิลป์อย่างดนย์ต้องเจอวิทย์ยากๆอีกเหรอ สอนก็สอนเร็ว ไม่เข้าใจ อธิบายครั้งที่ ๑ เป็น ก พออธิบายอีกครั้งก็กลายเป็น ข ค ง ไม่เหมือนกันสักครั้ง ทั้งๆที่น่าจะค่อยๆสอน มันทำให้ดนย์หวนนึกถึงอาจารย์ชีวะคนเก่า ที่ดนย์แรกดนย์ก็ไม่ค่อยจะชอบ แต่ด้วยกระบวนวิธีสอนของเขาทำให้ดนย์ชอบ และตั้งใจเรียน เฮ้อ ถอนหายใจอีกรอบ มันเหนื่อยจัง หนทางของความสำเร็จระหว่างดนย์กับกับเพื่อนคนนั้นมันแตกต่างกันจริงๆ เค้าได้อ่านเต็มที่ เราต้องเบียดเวลานอนอ่าน เค้าไม่ต้องทำงานกีฬาสีให้เหนื่อยมาก แต่ดนย์ต้องแบกภาระอันหนักอึ้ง ตอนสุดท้ายเกรดของดนย์ฮวบลงมาหลายจุดได้ไม่ถึง ๓.๙ มันทำให้พ่อแม่ดนย์พลาดหวังไปเล็กน้อย แต่ดนย์สิกดดัน ๆไม่ใช่กดดันเพราะเกรดน้อยนะ แต่ดนย์กดดันในรูปแบบที่ไม่มีความยุติธรรมให้กับเด็กกิจกรรมเลย
แม้ตอนปิดภาคเรียนดนย์ยังเจอกิจกรรม ที่สำคัญ ไม่มีของตอบแทน!


แล้วสาเหตุใดดนย์ถึงทำกิจกรรมต่อไปแม้มันจะท้อใจ

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ก็เพราะดนย์อยากทำเพื่อ "โรงเรียน"ไง แม้ "คน" ในโรงเรียนมักจะอ้างว่า "ให้" มาตลอดไง



Create Date : 20 มีนาคม 2549
Last Update : 20 มีนาคม 2549 21:44:06 น. 4 comments
Counter : 761 Pageviews.  
 
 
 
 
เข้าใจน้อง "ดนย์" นะครับ

สมัยผมเรียนมัธยมก็ไม่ได้เรียนเก่งอะไรมากมากย และก็ไม่ได้แบกรักิจกรรมขนดาที่น้องดนย์รับ
แต่ที่รู้สึกเหมือนกันคือ คนเรามี 2 สปีชีย์ อย่างน้อยก็ ในเหตุการนี้ แหละ
คือพวก ทำกิจกรรม กับไม่ทำกิจกรรม...
เชื่อว่า คนที่ทำกิจกรรมย่อมมีเหตึผลในใจตัวเอง แม้ว่าจะต้องแลกกับเวลา
จะต้องแลกกับเกรดอันไม่พึงประสงค์

แต่เชื่อเถอะครับ ชีวิตไม่ได้มีแค่การเรียน

ถึงจุดจุดหนึง จะรู้ว่า เกรด 3.9 หรือ 3.0 บางทีมันก็ไม่ได้วัดกันตรงนั้น
แต่ "ใจ" ตะหากที่วัดกัน สักวันน้องจะรู้ครับ

 
 

โดย: Nutty Professor วันที่: 20 มีนาคม 2549 เวลา:23:11:19 น.  

 
 
 
ทำดีไม่เคยได้ดี อย่าทนอีกต่อไปเลยนะ นึกว่าเพื่อนคนนี้ขอร้องเถอะ เราไม่อยากเห็นดนย์เหนื่อยอีกแล้ว เชื่อเราเถอะนะ
 
 

โดย: aom IP: 203.113.16.241 วันที่: 24 มีนาคม 2549 เวลา:14:45:07 น.  

 
 
 
กิจกรรม......
กีฬาสี.....
รับน้อง....
บูมน้อง.....
.....
ตาย!!!
เกรดร่วง เพราะไอ้วิชาเลขวิชาเดียว
.....
แต่...
ไม่สนโว้ย!!
ม.5มีงานต.อ.-ต.ท. กับงานอื่นเพียบเลย
จะทำมันทุกงานเลย
ชดเชยทีปีนี้ไม่ค่อยได้ทำอะไรเพื่อโรงเรียนเลย
 
 

โดย: Ka~Ze [โหมดลัทธิ] IP: 124.121.6.118 วันที่: 5 เมษายน 2549 เวลา:14:02:34 น.  

 
 
 
อยากให้ทั้งกำลังใจและให้ทั้งข้อคิด ในฐานะที่ (เข้าใจว่าจะเป็นพี่คุณหลายปีมาก)

การทำกิจกรรมเป็นสิ่งที่จะช่วยให้เรารู้จักชีวิตจริงมากขึ้นกว่าตำรา รู้จักปัญหา รู้จักคน รู้จักโลกมากขึ้น ต่อไปเราจะแกร่งกับชีวิต พอเข้ามหาลัย ก็มีกิจกรรม พอไปทำงานก็มีสังคม เราเป็นคนที่ได้กำไร เพราะเราได้ฝึกก่อนใคร
ในด้านดี เราก็เห็นว่าใครน่าจะเป็นเพื่อนเราต่อไปได้
ทำดีไว้ไม่เสียหลาย

เห็นชอบเขียนบทความประวัติศาสตร์ รักในหลวง ก็ดีแล้ว
ทำไมไม่ลองเอาพระราชดำรัสมาไว้เตือนใจเราล่ะ

ลองหาดูสิ เรื่องเศษเหล็กกับดาบก็ดี หรือเรื่องเหรียญมีสองด้านก็ได้ นั่นแหละตรงกับชีวิตน้องเลย

อย่าเศร้ากับคนที่ไม่มีค่ากับเรา เก็บเอาไว้ให้กับคนที่เรามีค่า

ชีวิตยังอีกยาวไกล......

 
 

โดย: TAYA IP: 203.130.128.230 วันที่: 23 กันยายน 2549 เวลา:9:48:31 น.  

Name
Opinion
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก

ดนย์
 
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




สวัสดีครับ...Hello...Bonjour à tous, Je m'appelle DON...................พระจากไปใจประชาก็ว้าหวั่น...พระมิ่งขวัญอนันต์คุณการุณชาติ...พระคือพระผู้เมตตาผู้เสริมศาสตร์...พระสถิตย์ในใจราษฎร์นิจนิรันดร์ ......น้อมสำนึกในพระกรุณาธิคุณ สมเด็จพระโสทรเชษฐภคินีในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ขอทรงสถิตย์บนชั้นฟ้า ปวงประชาศรัทธามิรู้ลืม..........................................................“ครู” ประดุจ “เรือจ้าง” ใครช่างเปรียบ “ครู” ควรเทียบฟ้ากระจ่างกว้างไพศาล “ครู” ตักเตือนเมตตา-อภิบาล “ครู” สอนสั่งวิชาการ...วิชาคน“เรือจ้าง” ใครช่างเปรียบ “ครู” ควรเทียบแสงสว่างกลางไพรสณฑ์ เป็นแสงทองส่องชี้ชีวิตคน พระคุณล้นเกินรำพรรณจำนรรจา แม้ไม่มีข้าวตอก- ดอกไม้หอม ประดับพร้อมเป็นพุ่มพานอันหรูหรา แต่ขอนำจิตร้อยถักอักษรา ประณตน้อม “สักกาฯ” พระคุณ “ครู”...................ใครคือครู ครูคือใคร ในวันนี้ ใช่อยู่ที่ปริญญามหาศาล ใช่อยู่ที่เรียกว่าครูอาจารย์ ใช่อยู่นานสอนนานในโรงเรียน ครูคือผู้ชี้นำทางความคิด ให้รู้ถูกรู้ผิดคิดอ่านเขียน ให้รู้ทุกข์รู้ยากรู้พากเพียร ให้รู้เปลี่ยนแปลงสู้รู้สร้างงาน ครูคือผู้ยกระดับวิญญาณมนุษย์ ให้สูงสุดกว่าสัตว์ดิรัจฉาน ครูคือผู้สั่งสมอุดมการณ์ มีดวงมานเพื่อมวลชนใช่ตนเอง ครูจึงเป็นนักสร้างผู้ใหญ่ยิ่ง สร้างคนจริงสร้างคนกล้าสร้างคนเก่ง สร้างคนให้ได้เป็นตัวของตัวเอง ขอมอบเพลงนี้มาบูชาครู..................เกิด....เป็นครูต้องดิ้นรนทนต่อสู้ เกิด...เป็นครูในโลกนี้มีหวั่นไหว เกิด...เป็นครูแม้มีจนต้องทนไป เกิด...เป็นครูถึงอย่างไรไม่ถ่ายโอน เกิด...เป็นครูขอยึดมั่นอยู่ที่เดิม เกิด...เป็นครูจะเสริมตัวใช่หัวโขน เกิด...เป็นครูอยู่ศึกษาอย่ามาโยน เกิด...เป็นครูไม่ขอโอนไปไหนเอย..................เกิด....เป็นครูในวันนี้ต้องต่อสู้ เกิด....เป็นครูในวันนี้ไม่หวั่นไหว เกิด....เป็นครูไม่ใช่ต้องทนไป เกิด....เป็นครูมีความคิดได้ใช่ตามกัน เกิด....เป็นครูไม่ย่อท้อต่ออุปสรรค เกิด....เป็นครูมีความรักต่อศิษย์มั่น เกิด....เป็นครูต้องต่อสู้ให้พร้อมกัน เกิด....เป็นครูตั้งมั่นไม่ถ่ายโอน................................สงวนลิขสิทธิ์ ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2539 ห้ามผู้ใดละเมิด ไม่ว่าการลอกเลียน หรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดของข้อความใน blog แห่งนี้ไปใช้ ทั้งโดยเผยแพร่และเพื่อการอ้างอิง โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร จะถูกดำเนินคดี ตามที่กฏหมายบัญญัติไว้สูงสุด..................ยินดีต้อนรับเข้าสู่ don's blog ครับ

[Add ดนย์'s blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com