|
|
|
|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 |
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
บทสรุปของนักกิจกรรม
บทสรุปของนักกิจกรรม
เวลามีปัญหา ดนย์ ต้องโดนก่อน เวลามีงาน ดนย์ ต้องโดนเรียก เวลาปฏิเสธ ดนย์ ต้องโดนว่า เวลาคะแนนออก ดนย์ ต้องทำใจ
..........นี่เป็นบทเรียนของดนย์ที่จะจำไปจนวันตายว่า การเรียนและกิจกรรมมันไปด้วยกันได้โดย "เวลา" ภาคเรียนแรกดนย์ได้เกรดสี่ทุกวิชา โดยมีกิจกรรมเบาๆให้ทำ เช่น แต่งกลอน เขียนเรียงความ ซึ่งได้รางวัลทุกครั้งที่ส่ง และในภาคเรียนนั้นมีนักเรียนที่ได้ ๔.๐๐ สองคน ..........ภาคเรียนที่สองทุกคนคงประสบเคราะห์กรรมเดียวกันคือ การจัดกิจกรรมกีฬาสี ซึ่งแน่นอน มันต้องทำลายเวลาเรียนของเราแน่ๆ แต่ดนย์ไม่คิดว่ามันจะทำลายความหวังของดนย์ด้วย ทุกวิชาต่างอ้างกันว่าสอนไม่ทัน ต้องหาเวลาสอนเสริม ซึ่งเวลานั้นเป็นเวลาของการฝึกซ้อมเชียร์และพาเหรดให้น้องๆ อดีตรูปแบบการสอนของอาจารย์จะสอนเพียง ๔๐ นาที เพื่อให้นักเรียนได้ทำกิจกรรมเต็มที่ แต่ปัจจุบันที่เป็นอยู่คือสอนเต็มอัตราเพื่อให้จบตามกระบวนการเรียนการสอน คำถามของดนย์จึงเกิดขึ้น "แล้วเวลาซ้อมอยู่ที่ไหน?" เพราะโรงเรียนก็ไม่อนุญาตให้นักเรียนกลับบ้านเย็นด้วย ด้วยความเป็นประธานของงาน ความรับผิดชอบต้องมีเยอะแน่ แม้ว่าจะเป็นกิจกรรมเล็กๆก็ตาม มันมีทั้งงานบัญชี งานสวัสดิการ งานฝึกซ้อม รวมไปถึงวิ่งไล่จับน้องๆผู้ด้วยวัยมาซ้อม ความเหนื่อยหน่ายทั้งหลายวนเวียนตลอดระยะเวลา ๒ เดือน กับการเรียนอันเต็มพิกัด ที่อาจารย์มักจะพร่ำพูดอยู่เสมอว่า "ต้องจัดเวลาให้เป็น" ..........คำพูดของอาจารย์จะอบรมได้ดีกับเพื่อนอีกคนของดนย์ที่ได้เกรดเท่ากัน เพราะเมื่อถึงเวลาเลิกซ้อมเค้าก็จะกลับทันที ดนย์ยอมรับและเข้าใจตรงจุดนี้ ก็คงจะเห็นใจเค้าด้วยเพราะบ้านอยู่ไกลและเค้าก็เป็นผู้หญิงด้วย ซึ่งแตกต่างกับดนย์เลยที่บ้านใกล้และเป็นผู้ชาย จุดนี่นี่แหละที่อาจารย์มักจะอ้างกับดนย์และปล่อยให้ดนย์ทำงานค่ำได้ แต่ก็โชคดีอยู่บ้างที่เพื่อนต่างห้องของดนย์มีพ่อมารับ เลยพึ่งใบบุญชิ่งกลับก่อน เพื่อป้องกันการร้องเรียกจากอาจารย์ให้อยู่ช่วยงานก่อน แต่บางครั้งดนย์ก็ยังกลับไม่ได้ เพราะต้องดูน้องๆทุกคนในสีว่ากลับบ้านกันรึยัง ซึ่งในบางวันผู้ปกครองน้องเค้ามาแล้วแต่น้องไม่อยู่ เราก็ต้องวิ่งวุ่นต่ามหา หรือจะเป็นปัญหาที่หนักสำหรับดนย์มากคือ ต้องฟังผู้ปกครองน้องๆอ้างเหตุต่างๆนานาให้ลูกหลานเค้ากลับก่อน (ในช่วงหลังๆดนย์ใส่อารมณ์กับน้องๆอย่างที่ไม่มีควรเลียนแบบ ทำให้ผู้ปกครองเค้าเงียบๆไปบ้าง และเราก็โดนตำหนิ) ..........แม้แต่วันเสาร์อาทิตย์ดนย์ก็ต้องหนีเรียนพิเศษเพื่อจะทำงานกีฬาให้มันเสร็จ โดยมีเพื่อนไม่ถึงสิบคนมาช่วยเหลือ ที่แปลกคือ ไม่มีสีของดนย์มาช่วยเลย ทั้งๆที่ดนย์แบ่งหน้าที่กันแล้ว รุ่นพี่ที่คุมดนย์ก็มักจะใช้เสียงสูงจี๊ดของเขาพูดจู้จี้ตลอด เวลาที่ดนย์มีปัญหาเค้าดันไม่อยู่ ดนย์ก็ไม่เคยเข้าใจเพื่อนคนนั้นคนที่เกรดเท่ากันว่า ทำไมแม้แต่ใบสปอนเซอร์ที่ให้ไปขอแถวบ้าน เค้าถึงไม่ไปยื่นให้ เฮ้อ ชีวิต ตอนนั้นดนย์โกรธมากๆ ..........ใจจริงของคนย์คิดว่าคงมีวิชาเดียวที่ได้เกรด ๓.๕ เพราะไม่ค่อยถนัดเท่าไหร่ แม้ว่าจะอ่านมากขนาดไหนก็ตาม แต่ผลออกมาคือวิชาวิทยาศาสตร์ดนย์ได้แค่เกรด ๓ สำหรับบางคนคงคิดว่ามันเยอะแล้ว แต่ว่าดนย์คิดว่าเด็กสายศิลป์อย่างดนย์ต้องเจอวิทย์ยากๆอีกเหรอ สอนก็สอนเร็ว ไม่เข้าใจ อธิบายครั้งที่ ๑ เป็น ก พออธิบายอีกครั้งก็กลายเป็น ข ค ง ไม่เหมือนกันสักครั้ง ทั้งๆที่น่าจะค่อยๆสอน มันทำให้ดนย์หวนนึกถึงอาจารย์ชีวะคนเก่า ที่ดนย์แรกดนย์ก็ไม่ค่อยจะชอบ แต่ด้วยกระบวนวิธีสอนของเขาทำให้ดนย์ชอบ และตั้งใจเรียน เฮ้อ ถอนหายใจอีกรอบ มันเหนื่อยจัง หนทางของความสำเร็จระหว่างดนย์กับกับเพื่อนคนนั้นมันแตกต่างกันจริงๆ เค้าได้อ่านเต็มที่ เราต้องเบียดเวลานอนอ่าน เค้าไม่ต้องทำงานกีฬาสีให้เหนื่อยมาก แต่ดนย์ต้องแบกภาระอันหนักอึ้ง ตอนสุดท้ายเกรดของดนย์ฮวบลงมาหลายจุดได้ไม่ถึง ๓.๙ มันทำให้พ่อแม่ดนย์พลาดหวังไปเล็กน้อย แต่ดนย์สิกดดัน ๆไม่ใช่กดดันเพราะเกรดน้อยนะ แต่ดนย์กดดันในรูปแบบที่ไม่มีความยุติธรรมให้กับเด็กกิจกรรมเลย แม้ตอนปิดภาคเรียนดนย์ยังเจอกิจกรรม ที่สำคัญ ไม่มีของตอบแทน!
แล้วสาเหตุใดดนย์ถึงทำกิจกรรมต่อไปแม้มันจะท้อใจ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ก็เพราะดนย์อยากทำเพื่อ "โรงเรียน"ไง แม้ "คน" ในโรงเรียนมักจะอ้างว่า "ให้" มาตลอดไง
Create Date : 20 มีนาคม 2549 |
Last Update : 20 มีนาคม 2549 21:44:06 น. |
|
4 comments
|
Counter : 761 Pageviews. |
|
|
|
|
โดย: aom IP: 203.113.16.241 วันที่: 24 มีนาคม 2549 เวลา:14:45:07 น. |
|
โดย: Ka~Ze [โหมดลัทธิ] IP: 124.121.6.118 วันที่: 5 เมษายน 2549 เวลา:14:02:34 น. |
|
โดย: TAYA IP: 203.130.128.230 วันที่: 23 กันยายน 2549 เวลา:9:48:31 น. |
|
| |
|
ดนย์ |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
สมัยผมเรียนมัธยมก็ไม่ได้เรียนเก่งอะไรมากมากย และก็ไม่ได้แบกรักิจกรรมขนดาที่น้องดนย์รับ
แต่ที่รู้สึกเหมือนกันคือ คนเรามี 2 สปีชีย์ อย่างน้อยก็ ในเหตุการนี้ แหละ
คือพวก ทำกิจกรรม กับไม่ทำกิจกรรม...
เชื่อว่า คนที่ทำกิจกรรมย่อมมีเหตึผลในใจตัวเอง แม้ว่าจะต้องแลกกับเวลา
จะต้องแลกกับเกรดอันไม่พึงประสงค์
แต่เชื่อเถอะครับ ชีวิตไม่ได้มีแค่การเรียน
ถึงจุดจุดหนึง จะรู้ว่า เกรด 3.9 หรือ 3.0 บางทีมันก็ไม่ได้วัดกันตรงนั้น
แต่ "ใจ" ตะหากที่วัดกัน สักวันน้องจะรู้ครับ