Bloggang.com : ชะเอมหวาน : ---ขอบคุณ..ความทุกข์---

---ขอบคุณ..ความทุกข์---

เฮ้อ....ได้กลับมาอัพบล็อกซักกะที

เรื่องราวมนุษย์เนี่ย..มันเยอะเกินจะเล่าหมดจริงๆเนอะ

ไม่ได้หายไปไหนนะ ก็มาดูทุกวันแหละ แต่ว่าได้แค่ดู..ต้องสอบ..และทำรายงานส่งวันเดียวกัน..คือวันนี้

เล่าย้อนไปว่า..เมื่อตอนที่รู้ว่าต้องทำร่างวิทยานิพนธ์ใหม่..แทบช็อค..มันไม่ได้ทำง่ายๆนะคะ..ต้องไปนั่งอ่าน วิเคราะห์สังเคราะห์อีก..แถมรายงานเทอมนี้ก็ท่วมท้นหัวแทบปริ...แถมต้องอ่านสอบ..

ระยะเวลาสองสามอาทิตย์เนี่ย เป็นช่วงเวลาที่เจอไอ้เม็ด ซีสต์ที่มือ..กลัวมะเร็งแทบแย่

แล้วคอมก็ดับไปเองวันละสองสามที สืบมาได้ความว่าพัดลมเสีย

เลยไปซื้ออีเบย์ ที่รองโนตบุ๊คให้มันเย็น เพราะที่นี่ซ่อมแพง
หาๆ ก็เห็นมีไอโฟนที่น้องชายอยากได้ เลยไปลองเล่นดู ติดลม

ดันไปประมูลไอโฟนได้..จากการซื้อครั้งแรกในชีวิต..เหมือนเล่นเกมซื้อของอะ แต่มันคืออีเบย์

เนื่องจากสมัครใหม่ ไม่มีpaypal จะต้องจ่ายเงินเค้า..ทำไม่ถูก ต้องรออีกสองสามวัน แต่เค้าระบุตอนนั้นว่าให้จ่ายเลย กลัวโดนหลอกอีกแน่ะ....
หาเรื่องจริงๆ

แล้ว...ระหว่างนั้น..พอแก้ๆเรื่องจ่ายเงินเสร็จ ก้อ...

ไวรัสกิน เพื่อนคนจีนเอาคอมไปลงโปรแกรมให้ แล้วตัดสินใจลงวินโดว์ให้เลย..

กรรมมากๆ

เพราะว่าไม่มีภาษาไทย ไม่มีไมโครซอฟออฟฟิศ แล้วจะเอาอะไรไปทำรายงาน

อ่านก็ไม่ออก..จะโทรกลับบ้านก็ไม่ได้ เพราะว่าเซฟ ยูเซอร์เนมกับพาสเวิร์ดไว้ที่ไมโครซอฟเวิร์ด

นั่งหาๆๆ ลนๆ เพราะเหลือสี่วัน..กว่าจะได้โทรกลับบ้าน

นั่งหาโปรแกรมกับน้องชาย...ทั้งวัน..

โดดเรียน เพราะว่างานทุกอย่างเซฟลงที่นี่ และที่ฮาร์ดไดร์ฟ แต่เข็ดแล้ว ครั้งที่แล้วเอาฮาร์ดไดรฟ์ไปเล่นคอมที่อื่นไวรัสลงรูปทั้งปีหายหมด..เลย..ไม่กล้าเอาไปเล่นที่อื่น

เพื่อนที่นี่ต่างก็มีเรื่องยุ่งๆของตัวเอง..เพราะเป็นช่วงใกล้สอบและส่งงาน
แบบโทรไปก็เข้าใจ เค้าจะช่วยอะไรเรามากก็ไม่ได้ เค้าก็มีงานของเค้าเหมือนกัน..เราเองก็เกรงใจ..เพิ่งมาใหม่..เฮ้อ แบบ ไม่รู่จะทำยังไง..สุดท้าย ดิ้นรนจนได้โทรกลับบ้าน

โทรกลับบ้าน..นั่งร้องไห้..แบบพูดไม่รู้เรื่องเลย

มันอัดอั้นและเครียดมากๆ เพราะว่า ตกตัวอื่นมันเอาคะแนนไปชดเชยได้

ถ้าตกตัวนี้..เทอมนี้ก้อไม่ต้องเรียนต่อ กลับบ้านได้เลย อดได้ปริญญากะเค้า

ตกตัวอื่นอ่านหนังสืออย่างเดียว ตกตัวนี้ต้องทำรายงานส่งด้วย
แถมกำหนดส่ง วันสุดท้ายคือวันสอบตอนเที่ยง..ตามตารางคือสอบเสร็จสิบเอ็ดโมงครึ่ง คือมันสองอย่างไง

ลงแข่งกีฬาสามัคคีเกมส์เล่นปิงปอง ก็ไม่ได้ซ้อมกะเค้าเล้ย..รู้สึกผิดนะเนี่ย..

รู้ว่าทำผิด..แต่ก็ไม่รู้จะแก้ยังไง..เพราะยังไม่ค่อยเข้าใจ อ่านหนังสือสอบก็ไม่รู้เรื่อง เพราะว่าห่วงส่งงาน และ ตอนนั้นนอนตีสามตีสี่ ตื่นเก้าโมง แบบ ปวดหัวสุดๆ จะนอนก็ไม่หลับ..
แบบว่าเข้าใจคนที่เค้าเครียดเลยอะ..นั่งทำไป หาข้อมูลไปร้องไห้ไป
ทำไม่ถูกและกดดัน เพราะว่าหนังสือก็ไม่ได้อ่าน..แถมโดดเรียนอีกต่างหาก

แต่...ก็ต้องขอบคุณ ที่เราตกวิชานี้ เพราะว่า ได้มีเวลามองหาหนังสือธรรมะที่ขนมาจากไทย

เราได้อ่านหนังสือธรรมะของอุบาสิกาคุณ รัญจวน อินทรกำแหง ที่เขียนเรื่อง เป็นอยู่อย่างไร ไม่เป็นทุกข์

ตอน ในเสียมีดี ในดีมีเสีย..สอนว่า คนเราไม่ได้สุขตลอดและทุกข์ตลอดหรอก..ถ้ามองอย่างเข้าใจ เราก็จะไม่เดือดร้อนกับมัน

เราอ่าน และเอามาใช้ในวันก่อนสอบ..คืนนั้น.ก็ยังนอนไม่หลับเหมือนเดิมแหละ..แต่เพราะตื่นเต้นมากกว่ากังวล

การที่เราอ่านเรื่องธรรมะ เลยลองเอามาเทียบๆดู กับเรื่อง ในเสียมีดี ในดีมีเสีย

วิชานี้ เป็นวิชาสำคัญสำหรับป.โท เพราะว่าจะต้องเอาไปใช้เต็มๆ ตอนเทอมสุดท้าย..การตกวิชานี้ ต้องทำรายงาน..ถือว่าเป็นการทบทวนบทเรียนที่ดีมาก และเป็นการซ้อมก่อนลงสนามจริงๆเทอมสามด้วย

ตกวิชานี้สอบกา คือเลือกช้อย..แต่เป็นช้อยแนววิเคราะห์..ก็เคยสอบมาทีนึงพอจะจับแนวได้ว่าเค้าจะออกอะไร

สอบตัวแรกของวิชาทั้งหมด..ถึงจะเร็วจนลนลานก็จริง..แต่ก็ถือว่า..สอบเสร็จก่อน เอาเวลาไปทำรายงานที่รออยู่เบื้องหน้าอีกมากมาย

และตอนที่เราทุกข์ยาก..ลำบากลำบน..แถมยังถือว่าเป็นคนหน้าแปลก..ไม่ใช่ คือมาใหม่..ไม่ได้รู้จักใครมาก่อน(ถึงจะแอดเค้าหรืออีเมลล์ แต่นั่นก็ไม่เหมือนกับการเห็นตัวจริงอยู่ดีนะ) เราก็ได้เห็นถึงน้ำใจของคนไทยที่นี่

เราได้รับความเมตตาจากพี่หมู่ ซึ่งเราไม่ได้รู้จักมาก่อน..เลย
ช่วยตอบคำถามและช่วยเราให้การมาอยู่อังกฤษครั้งนี้..ไม่ลำบากจนเกินไป
มารู้ทีหลังว่า พี่หมู่ ป.เอกเป็นประธานชมรมคนไทยที่เซอร์รี่..พี่หมู่น่าได้รับรางวัล พี่ชายดีเด่นของน้องๆนะ ฮี่ๆ เพราะว่า ช่วยเหลือน้องๆทุกคนและใจดีมากๆ สมแล้วที่ได้รับทุนกพ. กลับไปพัฒนาประเทศชาติ

ตอนที่เรากังวล เราอีเมลล์หาทุกคน ถึงงานเราเพื่อขอคำแนะนำ ทั้งอาจารย์ ทั้งเพื่อนๆคนไทย และ เราก็รู้แหละว่าเค้ายุ่ง แต่ทุกคน ตั้งแต่อาจารย์ไต้หวัน อาจารย์ที่ห้องสมุด อาจารย์วิชาวิจัยที่นี่ และเพื่อนคนไทย ตั้งแต่ แอ๊บ ,เจ ตุ๊ก ที่เป็นเพื่อนคุยกะเรา ชวนไปกินข้าวที่หอ และให้ยืมสร้อยพระหลวงปู่ทวด..เป็นที่พึ่งทางใจมากๆ

โดยเฉพาะ ทรายกะอ้น สองคนนี้เคยอยู่ปีที่แล้ว...อ้นเรียนป.เอก และทรายเรียนเตรียมที่นี่ก่อน และเค้าช่วยเราดู ช่วยหาว่าต้องไปเพิ่มตรงไหน จะขัดเกลายังไงแถมดูแกรมม่าและการจัดวาง..เรียกได้ว่า ถ้าขาดสองคนนี้..เราคง.ไมมีกะใจอ่านหนังสือคืนสุดท้ายจริงๆ ถึงจะแก้จนนาทีสุดท้ายก็เถอะ

เราได้กินขนมปังจากหมู เพื่อนมธ. แต่หมูเป็นเด็กทุนกพ.เก่งจริงๆ หมูใจดีและทำอาหารอร่อย..หมูเป็นเพื่อนที่คุยสนุก..และให้คำแนะนำดีมากๆ ขอบคุณหมูนะสำหรับขนมปังจากลอนดอน..ถึงจะเล็กๆน้อยๆ แต่ในยามที่เรา..แห้งเหี่ยวเช่นนี้..ขนมปังอันนั้นอร่อยมากๆ

ขอบคุณ เบนซ์กะอาต ที่แม้ว่าจะอยู่คนละหอ แต่ก็พยายามช่วยหาคนที่รู้เรื่องซื้อของออนไลน์ จนเราได้พี่เม มาช่วยจ่ายให้ก่อน..พี่เมใจดีจริงๆ เงินก็ไม่ได้น้อย..แต่ก็ยังยอมจ่ายให้ก่อน

พี่ตุ๋งด้วย สำหรับคำแนะนำ พี่ตุ๋งเป็นรุ่นน้องของพี่ปีเตอร์ที่เราสนิทด้วยที่จีน โลกจะกลมกันไปไหน รู้จักจากการที่เราไปแนะนำตัวเอง...และพี่เค้าก็ช่วยส่งแนวข้อสอบเก่ามาให้...แนะนำหลายอย่าง

เพื่อนในเวปด้วย..มีกำลังใจให้เราเสมอเลย..หลายคน ไม่เคยเห็นหน้ากันด้วยซ้ำ จริงมะ

และคนสำคัญ พ่อกับแม่และน้องชาย
น้องชายที่สละทุกอย่างมานั่งทำให้เลย..น่ารักจริงๆ

เรานะนั่งร้องไห้..แม่เราหัวเราะ

คงขำอะ ลูกสาวเป็นเอามาก..เหอๆ วันนั้นของเดือนด้วยแหละ..ไม่มีใครเค้าตกวิชานี้กัน(ตกกันวิชายากกว่านี้ ฮ่าๆ)
แล้วพออ่านธรรมะจบ อีกวันโทรมา น้ำเสียงแจ่มใสสุดๆ
พ่อแม่คงงงๆ แต่ก็ให้กำลังใจและข้อคิดเราเสมอ

พ่อบอกว่า ความดีที่เราทำน่ะ มันมองไม่เห็นหรอก
แต่ความดีที่ได้รับน่ะ เราก็มองไม่เห็นเหมือนกัน คือ..ทำไปเถอะ อย่างน้อยเราก็รู้ว่าเราทำความดี..เช่น การตอบคำถามคนในเวป หรือทำอะไรเพื่อคนอื่น แม้ว่าจะไม่ได้รู้จักมักจี่กับเค้า เป็นต้น

เพราะถึงแม้ว่าเราไม่รู้จักเค้า แต่วันนึง..ก็ไม่แน่ว่าเราอาจต้องการคำแนะนำเหมือนที่เค้ากำลังถามเราอยู่ก็ได้..แล้วก็ไม่มีใครรู้ว่าวันนั้นจะมาเมื่อไหร่

สอบเสร็จ วันจันทร์..สิบเอ็ดโมง วิ่งไปปริ๊นซ์รายงานเสร็จก็ก่อนเที่ยงพอดีๆ
มีเวลาไปพักล่วงหน้าอีกสักวัน

ได้โทรหา เล่นเอ็มคุยกะคนที่เราคิดถึงจะแย่..ไม่ได้เม้ากะใครเลย ทำแต่รายงาน

แล้วก็ไปซื้อของใช้ที่จำเป็นในเมือง เหมือนได้พักผ่อนให้รางวัลกับตัวเอง และไปดูขนมมาฝากเพื่อนๆที่น่ารักทั้งหลายด้วย

ค่ำๆเลยได้ดูละครที่อยากดู ทั้งบริษัทบำบัดแค้น ทั้งอาทิตย์ชิงดวง สักห้าตอนได้ อัพบล็อกทำข้าวผัดต้มยำ แล้วก็เล่าเรื่องท่องเที่ยวที่ดองๆไว้
โห..มีอีกหลายรายการ..
ระหว่างนั้นทำรายงานด้วยนะ เพราะต้องส่งอาทิตย์หน้าเหมือนกัน..
สรุป นอนตีสามเหมือนเดิม ฮ่าๆ

....ขอบคุณ ความทุกข์ ที่สอบตก..เพราะ ทำให้ตอนนี้เราเข้าใจความสุขมากๆ จริงๆ

Create Date : 24 กุมภาพันธ์ 2552

Last Update : 25 กุมภาพันธ์ 2552 4:39:18 น.

3 comments

Counter : 203 Pageviews.

ดีจังเลยคับ...ที่อย่างน้อยเวลาที่เราทุกข์...กลับเห็นว่ามีข้อคิดให้กับตัวเราอยู่...สู้ๆนะคับ...ถ้าเรารู้ว่าทำในสิ่งที่เราฝันไว้อยู่...ก้อไปให้ถึง...โดยปล่อยให้ทางที่เราได้ผ่านมาคือกำไรเมื่อเราไปถึงแล้วนะคับ...ขอติดตามBlogด้วยคน...加油!加油!...

โดย: Aun"."Dalian IP: 211.137.37.132 วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:18:03:50 น.

ยินดีค่า ยินดีี่ที่ได้รู้จักเช่นกันนะจ้ะ

ต้าเหลียนหน้าร้อนรึยังเอ่ย

ฝากไปเดินชินนีวาเฉียวด้วยนะคะ อิอิ

โดย: ชะเอมหวาน

วันที่: 2 มีนาคม 2552 เวลา:6:25:18 น.

พอดีวันนี้จัดบล็อกใหม่ แวะมาบอกข่าวดี(ย้อนหลัง)
ว่าคะแนนรายงานออกมาไฮโซมากค่ะ ๖๘
ในขณะที่คะแนนสอบก็หรูหรา ๗๗ได้

คือรวมๆ ไม่หารก็ได้ตั้ง๖๘ แต่เพราะว่าเป็นสอบซ่อม
เลยได้แค่เกือบ ๖๐
แต่ขนาดนี้ก็ยังมีสิทธิ์ลุ้น merit หรือเีกียรตินิยม อันดับ๒อยู่นะ

แถมเราก็ได้อีเมลล์ไปร้องเรียนกับคณะเรื่องความไม่เท่าเทียมกันทางการเรียน เพราะว่า เพื่อนที่จีนตอนนี้ก็ลาออกไป ๓คนแล้วอะ ไปเรียนที่อื่น..

ก็ดีถือว่าทำหน้าที่ตัวเองครบละ

โดย: ชะเอมหวาน

วันที่: 21 พฤษภาคม 2552 เวลา:8:34:12 น.