เครื่องบินกระดาษสื่อรัก

หมุนเข็มนาฬิกาย้อนเวลากลับไปรื้อลิ้นชักความทรงทำสมัยเรียนปี2 วันนั้นเวลาเที่ยงกว่าๆแดดแรงเหมาะแก่การตากผ้าและสังเคราะห์แสงของพืช ผมนั่งอยู่กับเพื่อนปล่อยให้เวลาผ่านไปอย่างช้าๆให้เวลาทำหน้าที่ฆ่าเวลา อ่ะ...งงไหม เพื่อรอการมาถึงเวลาบ่ายโมงฤกษ์เปิดให้ลงทะเบียนช่วงรอบบ่าย พระอาทิตย์ยังทำหน้าที่ของตัวเองอย่างเคร่งครัดใบหน้าที่ไม่ได้ลงซันบล็อคเกิดเม็ดเหงื่อพยายามผุดแข่งแย่งพื้นที่กันบนใบหน้า ผมและเพื่อนจึงตกลงว่าควรย้ายก้นนิ่มๆของตัวเองเข้าที่ร่มเพื่อหลบร้อน นับว่าเป็นความโชคดีปลื้มปนปิติอย่างมหาศาลในวันที่คนเยอะราวกับมาคอนเสิร์ตฉลอง30ปีคาราบาวยังมีม้านั่งหินอ่อนเหลือให้พวกเราได้จับจองเป็นเจ้าของพักผ่อนหย่อนกายา




เมื่อก้นสัมผัสกับม้านั่งหลังพิงทำมุม70องศากับแกนโลกผมอุทานเบาๆว่า "อู้ววววว" เหลือบมองเข็มนาฬิกาเวลายังเดินติ๊กต๊อก สักพักเพื่อนได้สะกิดผมด้วยการเตะเบาๆที่หน้าแข้งพร้อมกับส่ายหน้าให้มองไปทางด้านหลังนับว่าเป็นการให้เกียรติแล้วที่มันไม่เอาเท้ามาสะกิดที่หัวไหล่ผม ผมทำตามอย่างว่าง่ายดั่งสุนัขเซนต์เบอร์นาร์ดที่ถูกฝึกมาอย่างดี ตัดออกจากห้วงความคิดภาพที่อยู่ตรงหน้าคือนักศึกษาสาว3คนหน้าตาน่ารักมาก ผมอยากลงไปนอนดิ้นบนพื้นแล้วพูดว่า " จะเอาแบบนี้กลับบ้านๆๆ " เหมือนเด็กอยากได้ของเล่นเลยทีเดียวแต่หิริโอตัปปะเข้ามาทำหน้าที่ได้ทันเวลาก่อนที่ผมจะแสดงพฤติกรรมเลวทรามนั้นลงไป




" เอาห่อกลับบ้านได้ไหม " ผมถาม เพื่อนตอบว่า" คนน่ะไม่ใช่ผัดไทย ถ้ามันห่อกลับบ้านได้กูขอ2 " สิ้นเสียงตอบกลับเพื่อนผมมันฉีกกระดาษเอามาพับเป็นเครื่องบินกระดาษ ผมนั่งมองพร้อมกับแบ่งเศษกระดาษบ้างส่วนมาทดเลขคิดสูตรหาผลลัพธ์หวยเลขท้าย2และ3ตัวในงวดต่อไปอย่างตั้งใจ พับเครื่องบินกระดาษเสร็จเพื่อนหยิบปากกามาเขียนบนปีกเครื่องบินว่า " น่ารักน่ะ " ผมชักสังหรณ์ใจรีบคว้าข้อมือเพื่อนเหมือนมันจะรู้ก็ตอบกลับมาว่า " เดี๋ยวกูรับผิดชอบเอง " เอาล่ะซิเพื่อนผมจะทำการเสี่ยงทายหาคู่โดยผมนั่งเป็นสักขีพยานอยู่ใกล้ๆ เมื่อทุกอย่างเสร็จเพื่อนผมได้ร่อนเครื่องบินกระดาษเสี่ยงทายไปยังโต๊ะที่3สาวนั่งอยู่ แต่อนิจจาวัตตะสังขารามันไม่ได้เรียนจบโรงเรียนการบิน ไม่เคยฝึกบินกับการบินไทยและสงสัยเมื่อเช้าคงลืมไหว้เจ้าที่หรือเหยียบธรณีประตูมา เครื่องบินกระดาษลำน้อยล่องลอยไปตกอีกโต๊ะหนึ่ง




คำว่า "ฉิบหายแล้ว" คงใช้ได้ดีกับสถานการณ์นี้เพราะคนที่หยิบเครื่องบินกระดาษมาอ่านเป็นชายร่างสูงใหญ่ผิวเข้มไว้หนวดหน้าตาพร้อมจะมีเรื่องกับตัวเองได้ตลอดเวลา ผมหันมาขอความเห็นกับไอ้เพื่อนตัวดีมันก็หนีไปแล้ว " เดี๋ยวกูรับผิดชอบเอง " คำนี้ก้องอยู่ในหัวผมตลอดเวลา ชายคนนั้นยืนขึ้นพร้อมเบิกเนตรสอดส่ายสายตามองหาเป้าหมาย ซึ่งผมคิดว่าถ้าคนส่งเป็นผู้หญิงเขาคงจะดีใจแต่ถ้ารู้ว่าเป็นผู้ชายผมอาจโดนกระทืบได้ ทั้งที่เราไม่ได้เป็นคนทำแต่ก็ผิดข้อหาให้ความสะดวกในการก่อคดีรู้สึกว่าสถานการณ์ตอนนั้นร้ายแรงกว่าในลิเบียอีก ได้แต่นั่งทำตัวเนียนไม่ให้มีพิรุธหยิบมือถือมาคุยทั้งที่ไม่มีใครโทรมาแล้วรีบชวนเท้าตัวเองเดินออกไป



อืม....ตอนนั้นโชคดีจริงๆ สงสัยว่าถ้าพี่แกคนนั้นเขาชอบผู้ชายล่ะ
โอ้ว... งานเข้าเต็มๆเลยซิคร๊าบบบบบ


เขียนเสร็จแล้วมานั่งดูยาวเหมือนกันแฮ่ะ งั้นอ่านแบบย่อดีกว่า


" เพื่อนผมจีบสาวโดยร่อนเครื่องบินกระดาษไปจีบแต่มันไปตกอีกโต๊ะนึง
แล้วก็ปล่อยให้ผมซวยอยู่คนเดียว จบ!! " ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ

Create Date : 27 พฤษภาคม 2554 Last Update : 7 มีนาคม 2555 4:18:19 น. Counter : 2518 Pageviews.		220 comments
Share Tweet