แก้เผ็ดโจรขโมยรถเข็น

ห่างหายจากการอัพบล๊อกไปนานเลยครับ วันนี้คันไม้คันมือไม่ใช่เพราะอยากเขียนอะไรหรอกครับ ไอ้ที่คันไม้คันมือนี้เพราะเป็นโรคหิดนะ ก๊ากกกกกกก ไม่ขำเเฮะ ไม่เป็นไรพยายามต่อไป พอดีว่าเกิดนึกเรื่องเเปลกๆของตัวเองได้ขึ้นมาง่ายๆซะอย่างนั้น ทั้งที่ตอนเเรกคิดเท่าไรก็คิดไม่ออกเเต่พอมาส่องกระจกสำรวจความหล่อของตัวเอง พรางคิดในใจว่า เออ....ไอ้เรานี้ก็น่ากินดีเเฮะ อยู่ๆเรื่องเเปลกๆในชีวิตมันก็คิดออกมาได้เฉยเลย งั้นลองไปอ่านดูหน่อยเเล้วกันครับว่า เรื่องเเปลกๆของผมมันเเปลกจริงเปล่า


เเพร่ง1.รถเข็นหาย

บ้านผมอยู่ใกล้กับห้างโลตัสมาก จึงทำให้ทุกอาทิตย์ผมต้องมีหน้าที่เข้าไปซื้อของใช้ประจำบ้าน ด้วยความที่ว่าจริงๆเเล้วผมจะเข้าไปนั่งมองสาวๆมากกว่าเเละก็เข้าไปตากเเอร์ ส่วนไอ้เรื่องซื้อของเป็นเีรื่องรอง เเละเวลาเราซื้อของเราก็ต้องมีรถเข็นประจำตำเเหน่งเพราะเราจะไปเอาของที่เราจะซื้อไปฝากใส่รถเข็นของคนอื่นก็ไม่ได้ บางครั้งรถเข็นมันก็เกะกะผมมากเดินไม่สะดวก ผมมักจะเอารถเข็นไปเเอบจอดตามบริเวณที่คิดว่าไม่น่าจะเกะกะใครเเต่ในรถเข็นไม่มีของอะไรอยู่ ถ้าปล่อยไว้อย่างนั้นเดี๋ยวมีคนเอาไปใช้เเทนเเน่ๆ ผมมักจะเอาของที่อยู่เเถวๆมายัดๆๆๆใส่ลงรถเข็น

ครั้งหนึ่งเคยไปจอดเเถวแผนกชุดชั้นในผู้หญิงเพราะคนมันน้อย ด้วยความที่มือไว(จริงๆเป็นของถนัด)เลยไปหยิบเอายกทรงผู้หญิงมาใส่รถเข็นกันเหนียว2-3คู่ ยังจำได้ติดตาเลยว่าเป็นไซร์ใหญ่เเถมสีชมพูด้วย ^ ^ พอดีพี่พนักงานเดินมาเห็นพอดี เขาทำหน้าเหมือนเข้าใจผมเหมือนเเกพยายามจะบอกผมว่า " น้องรู้ตัวเองเเล้วซินะว่าชอบอะไร ไม่เป็นไรยังไม่สาย" เเหม...ผมอยากจะตอบเเกไปว่าผมไม่ใช่กระเทยครับ กระเทยที่ไหนจะกันคิ้ว ทาปาก ดัดขนตาอย่างผม โว้ย...นั้นเเหละกระเทย

เข้าเรื่องๆ เพราะการที่มีของอยู่ในรถเข็นจะทำให้คนอื่นไม่เอารถเข็นของเราไปใช้เวลาที่ผมเดินไปที่อื่น เเต่ เเต่ เเต่ เเต่ เเต่ สำหรับคนอื่นมักจะเป็นอย่างที่ผมพูดไว้เเต่กับผมเเล้วมักจะไม่ใช่อย่างนั้นครับ 10 ครั้งที่ผมจอดรถเข็นไว้ทั้งที่มีของอยู่ข้างในมักจะโดนขโมยซัก4ครั้ง ถ้าถามว่าเป็นพนักงานมาเก็บไปรึเปล่า ตอบได้เลยว่าไม่ใช่เเน่อนเพราะของที่อยู่ในรถเข็นถูกเอามากองไว้ตามชั้นต่างๆที่รถเข็นจอดอยู่ใกล้ๆหมดเลย ถ้าอย่างนั้นเเสดงว่ารถเข็นผมถูกขโมย ตอนเเรกก็จะไปเเจ้งตำรวจนะเเต่เกรงว่าผมจะโดนข้อหากวนตีนเจ้าพนักงานขณะปฏิบัติหน้าที่ ซึ่งอาจจะไม่ผิดตามประมวลกฎหมายฉบับไหนเเต่ตำรวจก็อาจจะใช้อำนาจตามที่มีขังลืมผมได้ อืม...ไม่ดีกว่าอย่าเสี่ยงเลย จะหันไปฟ้องนายกรัฐมนตรีก็เกรงว่าเรื่องมันจะบานปลายกลายเป็นปัญหาของชาติอีก(นี้ผมรักชาตินะ) ก็เลยกลับไปเอารถเข็นคันใหม่ก็ได้(วะ)

จนกระทั่งวันนึงผมคิดเล่นๆมาจะรอดักโจรขโมยรถเข็นดูซิว่ามันเป็นใคร เมื่อคิดได้เช่นนั้นก็รีบทำตามปรกติคือเอารถเข็นไปจอดไว้ในที่ๆคนมองเห็นได็ถนัดเเต่ไม่เกะกะใคร เเล้วผมก็ไปยืนมองอยู่ห่างๆเพื่อจะดูว่าใครมันมาทำการขโมยรถเข็นของผม อีกอย่างรถเข็นผมไม่ติดสัญญาณกันขโมยเเละไม่มีไฟเลี้ยว(ที่ไหนบ้านป้าเอ็งมีวะ) ผมทำอย่างนี้อยู่4-5ครั้งก็ไม่เคยเจอตัวขโมย(โอ้...มรึงนี้ว่างมากนะ) จนวันหนึ่งผมได้เห็นในสิ่งที่ผมต้องการนั้นคือ สาวสวยในชุดเกาะอก อยู่ในวัยน่าจะม.ปลาย เฮ้ย...มรึงมาจับโจรไม่ใช่รึ ขออภัยจริงๆเอาใหม่ๆ เจอเเล้วครับเป็นพี่ผู้ชายท่านหนึ่งครับอายุเท่าไรไม่ได้ถาม เเกไม่ได้หยิบของในรถเข็นผมออกไปวางที่ชั้นใกล้ๆเเต่เอามันไปด้วยทั้งรถเเละของเลย ผมก็ตามซิครับตามไปห่างๆเพื่อรอจังหวะที่จะได้ทำการบุกปฏิบัติการชิงรถเข็นกลับมา

รอเเล้วรอเล่าก็ไม่มีโอกาสซักทีที่พี่ผู้ชายเเกจะออกห่างจากรถเข็น ตอนเเรกก็คิดว่า จะไปเอารถเข็นอีกคันมาพุ่งชนรถเข็นของเเกที่เดิมเป็นของผมเพื่อที่จะได้ให้พี่เเกเรียกประกันมาเคลียเเต่ก็ดูจะปัญญาอ่อนไปอีก อีกอย่างผมเองก็ไม่มีใบขับขี่รถเข็นด้วย ของที่อยู่ในรถเข็นที่เดิมทีเป็นของผมพี่เเกก็ยังดีนะเข็นตามไปคืนที่ชั้นทุกอันเลย ตอนเเรกก็เกือบจะท้อใจกลับบ้านไปคิดฆ่าตัวตายเเล้ว(โห..เรื่องมันร้ายเเรงขนาดนั้นเลยรึไง) เมื่อพี่ผู้ชายเเกจะเอารถเข็นไปตรงที่บริเวณคิดเงิน ผมเองก็จะไปหาอะไรกินเเล้วเพราะตอนนั้นคิดว่ารู้ยั้งงี้ไปเรียกหน่วยอรินทราชมาช่วยดีกว่า

เเต่ว่าฟ้าเป็นใจครับ พี่ผู้ชายเเกหยุดจอดรถเข็นทิ้งไว้เเล้วเดินไปดูเสื้อผ้าโดยที่เเกยืนห่างจะรถเข็นเเค่เมตรกว่าๆเองครับ ผมเองก็เห็นว่าคงเเอบชิงไปไม่ได้เพราะระยะประชิดไปเดี๋ยวตัวประกันได้รับบาดเจ็บ เเต่ผมคิดว่ายังไงก็ต้องเเก้เผ็ดละวะ ผมรีบเดินเข้าใกล้รถเข็นเเล้วหยิบเอาของในรถเข็นออกมา2อย่างนั้นคือกระปุกเเยมกับน้ำมันพืชเเล้วรีบชิ่งไปที่อื่นโดยที่เเกยังไม่รู้ว่าโดนผมทำการลักลอบขโมยไปเเล้ว ผมยืนดูจนกระทั่งพี่เเกเอาของไปคิดเงิน ผมได้เห็นสีหน้าเเกดูออกว่ามีของบ้างอย่างหายไปเเค่นี้มันก็สุขใจเเล้วครับ อืม.......ผมนี้จะเลวไปไหมนะ


ป.ล.ตอน2รออีกซะหน่อยเเล้วกัน ช่วยติดตามด้วยนะครับ

Create Date : 29 ธันวาคม 2552 Last Update : 18 มีนาคม 2553 15:40:30 น. Counter : 1307 Pageviews.		33 comments
Share Tweet