เด็กเรียนเกรียนต้องโดด

สวัสดีครับ ผมคิดว่าใครหลายๆคนคงเคยได้มีโอกาสโดดเรียนตอนที่ตัวเองยังเป็นนักเรียนกันอยู่บ้างไม่มากก็น้อยละ ผมก็คนหนึ่งละที่ค่อนข้างจะถนัดกับเรื่องเเบบนี้ ผมเป็นเด็กเรียบร้อยนะเเต่ของอย่างนี้ต้องมีบ้างละ เเละเหตุการณ์โดดเรียนของผมที่ทำให้ผมประทับใจในความสามารถของผมนั้นมีดังต่อไปนี้ครับ



สมัยผมเรียนอยู่ม.ต้นผมอยู่ห้อง3/2เเละในวันหนึ่งซึ่งเป็นวันตรุษจีน เด็กนักเรียนเกือบครึ่งจะหยุดเรียนกัน บ้างคนหยุดเรียนทั้งๆที่ตัวเองไม่มีเชื้อจีนกะเขาเลยเเต่ก็ยังอาศัยมั่วหยุดไปกับเขาด้วย ผมซึ่งชอบการมาโรงเรียนในวันตรุษจีนเพราะโรงเรียนมักร้างการสอนในวันนั้นเนื่องจากเด็กนักเรียนมาเรียนกันน้อย ผมกับเพื่อนได้รวมตัวอ่านการ์ตูนกันเพลิน คาบหนึ่งก็เเล้ว คาบสองก็เเล้วไม่มีวี่แววอาจารย์มาสอนซักคน ผมก็ได้ใจพรางสะแหยะยิ้มคิดว่างานนี้เสร็จโจร ฮ่าๆๆ เเต่เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็ปรากฎอยู่ตรงหน้า ณ. ห้องม.3/2ของผม ในคาบเรียนที่สามอาจารย์วิชาภาษาอังกฤษท่านได้เดินทางมาพร้อมกับอุปกรณ์ทรมานนักเรียนอย่างผมครบมือ ทั้งหนังสือเรียนภาษาอังกฤษเเบบต่างๆ ชีสเเบบทดสอบปึกใหญ่ พร้อมด้วยไมโครโฟนไร้สายอันเป็นสิ่งที่เเกภูมิใจมากรวมทั้งรังสีอำมหิตที่พร้อมจะฆ่านักเรียนให้ตายคาห้องได้เเม้เพียงเเค่ท่านชายตามอง





เมื่อผมเห็นท่านมีทีท่าว่าจะเข้าสอน ผมก็อุทานเป็นภาษาปาปัวนิวกินีตะวันออกว่า บ๊ะฮี้ฮ่าเเอ๊กป๊อก!!!! เเละด้วยการที่ผมภูมิใจในความโง่วิชาภาษาอังกฤษของตัวเองมากขนาดที่ผมสามารถไปเรียนภาษาอังกฤษกับเด็กป.6เเล้วสอบเเข่งกันผมยังอาจจะเเพ้ได้ ทำให้ผมต้องเรียกสติของตัวเองที่หลุดลอยไปเเล้วกลับเเละทำการชักชวนเพื่อนร่วมอุดมการณ์อีก2คนทำการเเหกหนีออกจากห้องเรียนนี้ไป สาเหตุที่ผมกับเพื่อนต้องทำเเบบนี้เพราะได้ไปสาบานต่อหน้าเจ้าพ่อปลาทองที่ตัวใหญ่ที่สุดในบ่อหน้าต้นหูกวางว่าวันนี้เราทั้ง3คนจะไม่ยอมเรียนหนังสือ(เฉพาะวันนี้เท่านั้น)ใครที่ผิดคำสาบานขอให้ตอนสอบปลายภาคได้โผยข้อสอบของปลอม
เเต่ว่าประตูหน้าห้องถูกท่านอาจารย์วิชาภาษาอังกฤษยืนสร้างอิทธิพลเเละคุมเชิงอยู่เเต่ท่านยังไม่ได้เข้าห้องเพราะยืนคุยกับเด็กนักเรียนคนอื่นอยู่ ยังมีประตูหลังที่สามารถอาศัยเป็นช่องทางผ่านของเหล่าบรรดาศิษย์เเสบได้อยู่ ตอนเเรกผมกะจะม้วนหน้าหกสูงพุ่งออกไปทางประตูหลังห้องเเต่ต้องหยุดการโชว์ยิมนาสติกไว้เพราะมีอาจารย์ที่ปรึกษาของผมมานั่งทำอะไรบ้างอย่างซึ่งมิอาจทราบได้เเละไม่มีเวลาถาม






ในเมื่อประตูห้องถูกปิดตายทั้ง2บานอย่างนี้เเละเวลาที่ผมมีอยู่ก็เหลือน้อยนิด สิ่งเดียวที่ผมนึกขึ้นมาได้นั้นก็คือการอาศัยวิชาที่ฝึกมาจากวัดเส้าหลินนั้นก็คือวิชาศิษย์กระโดดหน้าต่าง เมื่อเป็นเช่นนั้นผมเเละเพื่อนอีก2คนได้ทำการใช้วิชาที่สืบทอดกันมาในประเทศจีนกว่า2000ปีอย่างวิชาศิษย์กระโดดหน้าต่างโดยที่ผมเป็นหัวหมู่ทะลวงฟันกระโดดนำหน้าเพื่อนทั้ง2คนท่ามกลางสายตาของเหล่าบรรดาเพื่อนนักเรียนหญิงที่เห็นเหตุการณ์กว่า4-5คน เเต่ผมมั่นใจว่าพวกเธอจะปิดปากเงียบต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ไม่ใช่เพราะผมหล่อหรอกนะเเต่เป็นเพราะผมคือลูกหนี้รายใหญ่ของพวกเธอนั้นเอง5555 ซึ่งพวกเธอคงรู้ว่าการที่พวกเธอจะเอาเรื่องของผมไปฟ้องอาจารย์นั้นเท่ากับว่าหนี้สินของผมกับพวกเธอมีอันเป็นศูนย์(อืม...มรึงช่างเป็นลูกผู้ชายจริงๆ5555)






ในเมื่อผมเห็นว่าผมมีความได้เปรียบขนาดนั้นผมจึงไม่ลังเลใจที่จะเดินหน้าทำภารกิจต่อไปให้สำเร็จ(เรื่องเลวๆนี้ตั้งใจทำจริงๆ) เมื่อพวกผมทั้ง3คนได้กระโดดออกมาที่หน้าต่างเเล้วมายืนอยู่ตรงระเบียงนอกอาคารเรียนเเล้วซึ่งอยู่บนชั้นที่2ของตึกเรียน ผมมีเวลาจำกัดที่ต้องรีบทำภารกิจนี้ให้เสร็จเพราะด้านหลังตึกที่ผมออกมายืนนั้นเป็นทางเดินของบรรดานักเรียนซึ่งมีนักเรียนกว่า30-40คนได้เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดที่ผมทำเเละพวกเขาเหล่านั้นไม่ได้เป็นเจ้าหนี้ของผมด้วย หลายคนยืนรวมกลุ่มกันวิพากษ์วิจารณ์ต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น บ้างก็ว่าอาจจะเป็นลางร้ายของโลก บ้างก็ว่าหวยเลขท้าย2ตัวงวดนี้อาจจะเป็นเลขคู่ เฮ้ย..ไม่เกี่ยวกัน5555





ในฐานะหัวหมู่ทะลวงฟันผมจึงจำเป็นที่ต้องรักษาชีวิตของชาวบ้านไว้(ไม่ใช่บางระจัน) เฮ้ย....ของเพื่อนด้วยการรีบนำทัพจำนวน3คนพร้อมกระเป๋านักเรียนเเละรองเท้านันยางคนละคู่รีบพุ่งไปที่หน้าต่างของห้องม.3/3ทำการปีนหน้าต่างเพื่อเข้าตีต่อไป เเต่คุณพระ!!! ผมได้อุทานเป็นภาษาปาปัวนิวกินีตะวันออกอีกครั้งว่า บ๊ะฮี้ฮ่าเเอ๊กป๊อก!!!! อีกครั้งเพราะห้องม.3/3กำลังทำการเรียนการสอนกันอยู่ ฉับพลันมีสายตาคู่หนึ่งของนักเรียนสาวสวยน่ารักที่นั่งอยู่ตรงหน้าต่างคนหนึ่งได้มาสบตากันกับผม ดวงตาที่กลมโต จมูกได้รูป ริบฝีปากชมพู เเก้มใสๆ มันทำให้ผมนึกได้ว่านางฟ้าที่เขาว่าไม่มีจริงได้มานั่งอยู่ตรงหน้าผมนี้เเล้ว(ตอนหลังได้รู้ชื่อของเธอเเละได้เป็นเพื่อนกันเเค่นั้นจริงๆ เซ็ง..อยากจะบอกว่าเพื่อนมีเยอะเเล้ว) เเต่สิ่งเเรกที่ผมรู้สึกได้จากเเววตาของเธอคือ เธอพยายามจะบอกอาจารย์ในห้องว่า "อาจารย์ขา...มีตัวเงินตัวทอง3ตัวกำลังจะปีนเข้ามาในห้องคะ "






ผมจำเป็นต้องชักธงยกทัพกลับเเละเลือกเก็บความสวยน่ารักของเธอไว้เป็นพลังของหัวใจ ครั้งนี้ผมกับเพื่อนได้ย้ายทัพขึ้นเหนือไปที่ห้องม.3/1เเละระหว่างการเดินทางไปตามระเบียงนอกตึกเรียนยังมีสายตาของบรรดานักเรียนตรงทางเดินข้างล่างมองอยู่เเละคงคิดว่าไอ้พวกนี้มันทำอะไรกันวะ เเละเมื่อผมได้ไปถึงห้องม.3/1เป็นที่เรียบร้อย ผมได้ทำการสังเกตว่าในห้องนี้มีอาจารย์อยู่หรือเปล่าเเละผลก็คือไม่มีครับนอกจากเหล่าบรรดานักเรียนเจ้าของห้องที่กำลังสนุกสนานกันอย่างสุดเหวี่ยงราวกับว่าประเทศไทยคว้าเหรียญทองโอลิมปิกไปกว่า30เหรียญทอง ผมได้ทำการตะโกนบอกไปว่า ฆ่ามัน ไม่ใช่เเล้ว ผมได้นำเพื่อนอีก2คนปีนเข้าไปในห้องท่ามกลางบรรดาสายตาของนักเรียนในห้องนั้นที่เห็นเหตุการณ์การเข้าตี บังเอิญว่านักเรียนในห้องนั้นกว่า20คนผมรู้จักดีไม่ใช่เพราะพวกเขาเป็นเจ้าหนี้ผมนะ เอาเป็นว่าผมก็เป็นคนมีเพื่อนกะเขาเหมือนกันเเล้วกัน





ผมได้เดินไปทำความเคารพกับหัวหน้าห้องนี้ซึ่งผมรู้จักเธอดีเเละได้บอกกับเธอว่า ห้องของคุณกับห้องผมเป็นพันธมิตรที่ดีต่อกันเเละกันเสมอมา ผมอยากจะเสนอให้ยุบรวมห้องทั้ง2เป็นห้องเดียวกันโดยใช้ชื่อว่าห้องม.3/1-2 เธอตอบกลับมาว่า "จะบ้าเหรอ เมื่อเช้ากินยาผิดขวดมารึไง" ผมเข้าใจว่าเธอคงคิดว่าเป็นความเห็นที่ปัญญาอ่อนเเต่ไม่ใช่ครับ เธอพูดต่อไปว่า เดี๋ยวต้องเอาเรื่องนี้เข้าที่ประชุมของสหประชาชาติก่อนว่าจะเอายังไง อ้าวเฮ้ย ฮ่าๆๆๆ





ป.ล.เรื่องที่เขียนขึ้นมานั้นเป็นเรื่องจริงทั้งหมดที่เกิดขึ้นกับผมสมัยเรียนม.ต้นจริงๆ เเต่อาจจะเขียนให้มันเว่อไปบ้างเพื่อความสนุกนะครับเเต่โดยรวมเป็นเรื่องจริงกว่า90% ผิดพลาดประการใดก็ขออภัยไว้ที่นี้ด้วยครับ เเล้วผมจะหมั่นเข้ามาเขียนเรื่องสนุกๆสมัยเรียนทั้งตอนมัธยมเเละมหาวิทยาลัยให้อ่านกันครับ ชีวิตมีสาระเยอะเเล้วเอาเรื่องที่ไม่มีสาระบ้างก็ดีนะครับ

ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านมาจนจบ มีอะไรเเนะนำก็เชิญได้ครับ

Create Date : 07 ธันวาคม 2552 Last Update : 20 พฤษภาคม 2556 14:17:37 น. Counter : 963 Pageviews.		6 comments
Share Tweet