เสียงใครในความมืด

ไม่ได้มาอัพที่Group Blogนี้เสียนานคิดถึงๆ จากการอัพบล็อกเมื่อตอนที่แล้วที่เล่าเรื่องเกี่ยวกับสิ่งเร้นลับที่ยังคงรอการพิสูจน์จากผู้เชี่ยวชาญด้านจิตวิญญาณ ตอนนี้จะมาเล่าเรื่องผีที่เขาชนไก่ตอนที่ผมไปฝึกร.ด.ปี3ที่นั้น โดยครูฝึกท่านเป็นคนเล่าให้ฟังหลังจากที่หมวดผมได้ฝึกเสร็จแล้วและนั่งรอให้หมวดอื่นๆฝึกให้เสร็จจะได้เดินกลับค่ายพักพร้อมกัน เรื่องที่ครูฝึกเล่ามีอยู่ทั้งหมด3-4เรื่องไปเริ่มที่เรื่องแรกเลยดีกว่าครับ


ป.ล.รายละเอียดของเรื่องผมจำได้ค่อนข้างจะครบเพราะยังเอามาเล่า
ให้คนอื่นฟังอยู่บ่อยๆ อีกอย่างวิธีในการเล่าผมจะเล่าเรื่องในแบบของ
ผมเองน่ะครับ
อ้อ....ย้ำอีกทีว่าเรื่องที่เล่าไม่ได้เกิดขึ้นกับผม
แต่เป็นเรื่องที่ครูฝึกท่านเล่าให้ฟังครับ


เสียงใครในความมืด



เมื่อแสงตะวันลับขอบฟ้าตัดกับทิวเขาเบื้องหน้าเข้าสู่ช่วงเวลากลางคืนที่เขาชนไก่ ถ้าไม่นับแสงไฟจากกระบอกไฟฉายของครูฝึกและแสงจันทร์นวลผ่องที่ยังปราณีมีให้เห็นบ้าง บรรยากาศยามค่ำที่นั้นเต็มไปด้วยความเงียบเข้าปกคลุม เสียงแมลงกรีดร้องเป็นระยะแทรกตัวผ่านความมืด สายลมยามค่ำในคืนเดือนมกราหอบความหนาวเย็นมาสะกิดที่ผิวให้รู้สึกได้บ้าง 1ในวิชาที่นักศึกษาวิชาทหารปีที่3ต้องเรียนก็คือ การฝึกเดินทางตอนกลางคืน ซึ่งในการฝึกครูฝึกจะแบ่งร.ด.ออกเป็นหมวดๆ ในแต่ล่ะหมวดจะมีร.ด.อยู่ประมาณ50-55คน โดยจะมีครูฝึก2คนประจำอยู่ในแต่ล่ะหมวด เมื่อจบการแบ่งสรรปันส่วนเสร็จก็ได้เวลาฝึก ครูฝึกจะให้ร.ด.เดินเรียงแถวไปทีล่ะคนโดยที่หัวแถวจะมีครูฝึก1คนเดินนำหน้าและครูฝึกอีกท่านจะเดินปิดท้ายเเถว




ร.ด.หมวดหนึ่งได้เช็คจำนวนสมาชิกในหมวดก่อนทำการฝึกได้ทั้งหมด "53คน" หลังจากนั้นก็ฟังคำสั่งให้เริ่มทำการฝึกได้ ทุกชีวิตได้เดินผ่านความมืดโดยมีเพียงไฟฉาย2กระบอกนำพาเเสงไฟเป็นเครื่องนำทางให้ไปถึงยังจุดหมาย แค่การพูดกันเบาๆก็สามารถได้ยินไปไกลเพราะไม่มีเสียงอะไรนอกจากเสียงฝีเท้าที่ย่ำผ่านซากใบไม้แห้งกับเสียงกิ่งไม้โยกไหวตามแรงลม อยู่ๆครูฝึกท่านหนึ่งก็สั่งให้หยุดและให้เช็คยอดสมาชิกอีกครั้งท่ามกลางความมืดขนาดมองที่ฝ่ามือตัวเองยังไม่เห็น ร.ด.คนแรกนับ1พร้อมกับสะบัดหัวไปข้างหลังตามที่ได้ฝึกวิธีนับแบบทหารมา คนต่อๆไปก็ขานรับ 2 3 4 5 ไปเรื่อยๆจะถึงร.ด.คนสุดท้ายตะโกนแจ้งยอด" 54.... 54คนครับ " สิ้นเสียงร.ด.คนสุดท้ายเริ่มมีเสียงวิพากษ์วิจารณ์ตามมาจากปากบรรดาร.ด.แข่งกับเสียงลมที่พัดผ่านยอดต้นยูคาลิปตัสที่ขึ้นเรียงรายตามทาง 54คนแสดงว่าต้องมีใครเกินมา1คนเพราะก่อนหน้านี้นับได้53คนไม่ใช่เหรอ




เสียงพูดคุยถึงเหตุการณ์นี้ยังคงดังอยู่จนครูฝึกต้องสั่งให้นับใหม่อีกครั้ง ผลลัพธ์ยังคงเป็นเช่นเดิม54คน ความแปลกใจปนสงสัยได้เข้ามาเป็นหนึ่งในบทสนทนาในตอนนั้น จนกระทั้งมีสิ่งหนึ่งได้ดึงความสนใจของร.ด.ทุกคนนั้นก็คือ เสียงจากครูฝึกที่บอกให้ทุกคนเงียบและเดินต่อไป อีกทั้งยังกำชับว่าถ้าใครยังพูดเรื่องนี้ต่อคืนนี้ได้ฝึกกันเหนื่อยทั้งคืนแน่ สิ้นเสียงครูฝึกเหตุการณ์ได้กลับสู่ความเงียบอีกครั้งโดยปล่อยให้เสียงลมทำหน้าที่ทำลายความเงียบแทน ทั้งหมดได้เดินผ่านไปตามทางที่เลาะเลี้ยวริมป่าไปได้ซักพักก็ถึงที่หมาย ตรงจุดนี้เป็นค่ายที่จะใช้กางเต้นท์นอนจึงมีแสงสว่างจากหลอดไฟอีออนพลังงานเครื่องปั่นไฟให้แสงสว่างอยู่ ครูฝึกเรียกรวมพลเพื่อทำการนับจำนวนยอดอีกครั้ง คราวนี้ก็ยังสร้างความแปลกใจให้อีกที่นับได้53คนเหมือนตอนนับครั้งแรก




เหล่าบรรดานักเรียนร.ด.ต่างก็มองหน้ากัน พยายามหาเหตุผลมารองรับต่อสิ่งที่เิกิดขึ้น ต่างคนต่างมีเหตุผลเป็นของตัวเองจนกระทั่งครูฝึกท่านพูดว่า เรื่องที่เกิดขึ้นนี้ไม่ได้เกิดมานานเเล้วน่ะ ร.ด.ทั้งหลายต่างหยุดคุยและรอฟังคำอธิบายที่มากกว่านี้จากปากครูฝึก ครูฝึกท่านก็พูดต่อว่า ไม่ต้องแปลกใจหรอกเมื่อหลายปีก่อนเรื่องแบบนี้ก็เกิดขึ้นมาบ่อยๆ ที่กองร้อยอื่นก็โดนแบบนี้แต่หลังๆไม่เห็นจะมีนึกว่าไปเกิดใหม่แล้ว คำตอบที่ได้รับนอกจากจะไม่ช่วยให้เข้าใจยังสร้างความสงสัยมากขึ้นไปอีก อะไรคือสิ่งที่ครูฝึกนึกว่าไปเกิดใหม่เเล้ว ครูฝึกก็เล่ายาวให้กระจ่างว่า เมื่อ10กว่าปีที่เเล้วมีร.ด.คนหนึ่งเสียชีวิตขณะทำการฝึกที่เขาชนไก่ แต่ด้วยความที่เขายังไม่ถึงคาดดวงวิญญาณจึงเร่ร่อนไปมาอยู่ที่เขาชนไก่ บ้างครั้งก็มาฝึกร่วมกับร.ด.รุ่นน้องด้วย ก็อย่างเหตุการณ์ที่ได้ผ่านมาเมื่อครู่นี้และจำนวนที่เกินมา1คนนั้นก็น่าจะเป็นเขาเองนี้แหละที่เข้ามาขอฝึกด้วย ที่ครูสั่งไม่ให้พูดถึงเรื่องนี้ตอนที่เดินอยู่ในแถวเพราะเกรงว่าถ้าเกิดดวงวิญญาณนั้นรู้ตัวว่าตัวเองตายเเล้วอาจจะทำร้ายนักเรียนคนอื่นในแถวได้ครูจึงสั่งให้เงียบไว้ หลังๆก็ไม่ค่อยมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นครูก็นึกว่าไปเกิดใหม่แล้วซะอีก





ตอนที่ผมได้ฟังเรื่องนี้จบสิ่งแรกที่คิดก็คือ ถ้าเป็นเราอยู่ในหมวดนั้นและครูฝึกเกิดเล่าเรื่องนี้ให้ฟังก่อนฝึก ที่สำคัญมันดันมาเกิดแบบนี้ที่หมวดเราอีก ผมคงเสียวน่าดูว่าเพื่อนที่อยู่ข้างหน้าหรือข้างหลังเราจะเป็นรุ่นพี่ร.ด.ที่ไม่ยอมไปเกิดหรือป่าวน่ะครับ


จบตอนนี้ไว้แค่นี้ครับ ตอนหน้าจะมาเล่าเรื่องผียายแก่ในทุ่ง เป็นเรื่องที่เกิดในเขาชนไก่เหมือนกันครับฟังมาจากครูฝึกอีกทีเหมือนเดิม

ขอบคุณที่อ่านจบจบครับ

รักแม่มากๆครับ ขอให้คุณแม่ของเพื่อนๆพี่ทุกท่าน
มีสุขภาพที่แข็งแรงทุกท่านเลยครับ

Create Date : 11 สิงหาคม 2553 Last Update : 15 พฤศจิกายน 2555 2:01:20 น. Counter : 2193 Pageviews.		227 comments
Share Tweet