ปิดท้ายเด็ดอีกแล้ว

อ่านข้อความที่บรรยายความดีใจที่ได้เกิดเป็นคนไทยกับข้าวเหนียวมะม่วงแล้วอดยิ้มไม่ได้เลยเชียว 555+



เรื่องโชค ขึ้นอยู่กับดวงคุณน้ำอ้อยด้วยหละค่ะ

ยังไงอย่าลืมส่งที่อยู่ทางหลังไมค์มาให้ด้วยนะคะ

สวัสดีค่ะพี่น้ำอ้อย

ขอบคุณมากๆนะคะที่คิดถึงหนู

หนูอยากจะบอกความในใจว่าคิดถึงพี่มากๆเหมือนกันค่ะ

ทำไมหนูหาเวลาว่างไม่เจอเลย อยากอัพบล็อก อยากแวะมาทักทายทุกๆท่าน

ขอเวลาหนูสักพักนะคะ หนูจะกลับมาลั้ลล้าเช่นเคย อิอิ

ว่าแล้วก็นึกอยากก๋วยจั๊บขึ้นมาเลยอ่ะ น่าอร่อยมากมายค่ะ

ข้าวเหนียวมะม่วงงงงงงงงงงง ชอบมากกกกกกกกกกกกกก

ก๋วยจั๋บน่าทานจังเลยค่ะคุณน้ำอ้อย
เห็นแล้วอยากไปเดินเล่นแถวนั้นบ้างจังเลย

ข้าวเหนียวมะม่วงทำให้ผมกลืนน้ำลายเอื๊อกๆเลยครับ แหะๆๆ





สิทธารถะผมไม่แน่ใจว่าคนอื่นแปลด้วยหรือเปล่านะครับ
ผมเห็นปกนี้ปกเดียวครับคุณน้ำอ้อย
ดีใจที่เพิ่งมาอ่านตอนนี้
เพราะผมอ่านด้วยความเข้าใจ
ด้วยความสนุกสนาน ด้วยความล้ำลึก

ถ้าอ่านเร็วกว่านี้ผมอาจรู้สึกแค่ปลื้ม
แต่คงไม่ได้รู้สึกร่วมไปกับตัวละครอย่างสิทธารถะ

ผมอ่านหนังสือเล่มนี้จบผมไม่คิดอยากบวชเลยครับ
แต่คิดว่ามีหลายส่วนที่เราเป็นเหมือนสิทธารถะ
และมีหลายส่วนที่ไม่เหมือนกันเลย

เคยเดินสวนอุดหนุนร้านโปสการ์ดคุณชุมพล ด้วยความประหลาดใจ
ขาย 3 ใบ 10 แล้วจะอยู่ได้ไงวะ ที่นี่...สวนนะเนี่ย

ไม่นานร้านนี้ก็จากไป

3 ปีผ่านไปแล้วเราก็ได้ดีใจอีกครั้ง เราได้จ่ายตังค์ซื้อโปสการ์ดของคุณพี่ชุมพล ที่บ้านศิลปิน

ซื้อของดีๆ มีคุณภาพแล้วมีความสุขนะ

ุคุณอ้อยรู้มั้ย

ถ้าคุณอ้อย เป็นนักดนตรี เราก็คงซื้อซีดีเพลงแผ่นแท้

เราอ่านแล้วชอบคลองหลวงตอนที่ 2 นี้มากกกกก...

"จนขาเป็นตะคริวอย่างสาวน้อยคนนี้เลยเชียว.." หุๆๆๆ คิดเก่งจัง

ทั้งก๋วยจั๊บและข้าวเหนียวมะม่วงน่าทานมากๆ

ได้อ่านสมใจแล้วครับ ชอบจัง

เห็นเขาว่า ข้าวเหนียวมะม่วงเป็นของหวาน 1 ใน 10 ของโลก
ผมยังหาต้นตอไม่เจอเลย …. ใคร หน๊อ เป็นผู้จัดอันดับ

//picpost.postjung.com/113147.html

สวัสดีอีกรอบนะคะ

มาบอกว่า เราคงส่งให้ได้สัปดาห์หน้าหละค่ะ

เพราะ..วันนี้ลืมเอามา แล้วเราจะไม่อยู่ไทยยาวตั้งแต่พรุ่งนี้เลยหละค่ะ เง่อ...กลับมาอีกทีวันจันทร์หน้าเลยค่ะ

ดีใจที่ได้คุยหลังไมค์กันนะคะ เลยได้รู้จักกันเพิ่มขึ้นอีกนิดเนาะ

น้ำอ้อยทานก๋วยจั๊บกับข้าวเหนียวมะม่วงเผื่อป้าแอ๊ดหรือเปล่าคะ
ของชอบทั้งสองอย่างเลยค่ะ

น้ำอ้อย..

หนึ่งเห็นแล้วอยากเดินเกี่ยวแขนกับใครสักคนไปเดินเล่นที
ที่นี่จัง
เรียบๆ ง่ายๆ ไม่รีบร้อน เดินปล่อยอารมณ์ไปเรื่อยเปื่อยได้เลยเนอะ

ก๋วยจั๊บน่ากินที่สุดเลย


ไม่ปล่อยให้คิดถึงกันนานจ้ะ...
มาชวนไปปั่นจักรยานเที่ยวกรุงฮานอยด้วยกันจ้า

ชอบดูดาวด้วยตาเปล่าครับ

เอื้อมไม่ถึงสักที หุๆๆๆ

เห็นข้าวเหนียวมะม่วงน้ำลายไหล
ที่บ้านมีมะม่วงน้ำดอกไม้ครับ หอมหวาน แต่ไม่มีข้าวเหนียวดังในภาพ

อาทิตย์ที่ผ่านมา รายการเปรี้ยวปากทางช่องสามก็พาไปชิมอาหารแถวคลองบางหลวง ดูแล้วนึกถึงคุณน้ำอ้อยเลยค่ะ

บล็อคนี้ของกินน่าหม่ำมากกกก โดยเฉพาะข้าวเหนียวมะม่วง ข้าวเหนียวฉ่ำกะทิแบบนี้ เห็นแล้วกลืนน้ำลายดังเอื๊อกเลย แต่ไม่ค่อยชอบมะม่วงน้ำดอกไม้เท่าไหร่ ชอบอกร่องมากกว่า หวานสนิทใจดี

ผมเคยคิดอยากบวชอยู่ครั้งเดียว
นั่นคือตอนที่ใกล้เรียนจบมหาวิทยาลัย
เหมือนเป็นแว๊บนึงที่อยากค้นหาเส้นทางธรรมด้วยการคิดบวช (ไม่สึกตลอดชีวิต)

แต่ครูที่ผมสนิทมากท่านพูดกับผมว่า

"ถ้ารู้ว่าไปบวชวัดไหน จะตามไปต่อว่าเลย" 5555

คือท่านบอกกับผมว่า
เรียนมาตั้งเยอะเอาความรู้ความสามารถไปช่วยเหลือคนอื่นก่อน
แล้วค่อยบวชเถอะ..


นั่นเป็นครั้งเดียวในชีวิตที่ผมคิดจะบวช
เพราะหลังจากนั้นไม่ว่าจะเผชิญทุกข์อะไรในใจ
ผมไม่เคยคิดจะบวชอีกเลย
เพราะได้รู้แล้วว่า

ไม่ว่าจะบวชหรือไม่บวช
ไม่เกี่ยวข้องใดใดใกับการลดหรือเพิ่มทุกข์ในใจเลย
ไม่ว่าเราจะเป็นหญิงหรือชาย เด็กหรือคนชรา
เราสามารถเข้าถึงธรรมได้ทั้งนั้น

การบวชอาจช่วยได้ในเรื่องของ "บรรยากาศ"
แต่บรรยากาศไม่เกี่ยวกับการรู้ธรรม
การศึกษาสูงๆก็ไม่ได้ช่วยให้คนละกิเลส
ความรวย อำนาจ เงินทอง ผ้าเหลือง
เหล่านี้เป็นเพียง "รูปแบบ"
ซึ่งไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรเลยกับการบรรลุธรรม


ผมมักจะได้ยินหลายคนชอบพูดว่า
ตัวเองปฏิบัติธรรมมาน้อย หรือบางคนบอกว่าตนเองเป็นผู้หญิง
เลยไปถึงนิพพานไม่ได้
ไม่รู้ว่าอะไรทำให้เขาเชื่อแบบนั้น...

ถ้าไม่วางความรู้แบบนี้
คุณก็จะต้องเชื่อไปตลอดชีวิตว่าคุณนิพพานไม่ได้เพราะไม่ได้บวช
หรือนิพพานไม่ได้เพราะไม่มีอาจารย์มาเป็นครูนำทาง
หรือนิพพานไม่ได้เพราะไม่ได้นั่งสมาธิทั้งวันทั้งคืน...


ผมอาจจะคิดถึงนิพพานในรูปแบบที่ตัวเองเชื่อว่า "ไปได้"
และเชื่อว่าทุกคนไปถึงได้ เพียงแต่คุณเชื่อหรือเปล่าว่าคุณไปนิพพานได้หรือรู้แจ้งกระจ่างธรรมได้


คนเราใช้ธรรมะและศาสนาเหมือนคู่มือในการเดินทาง
คือ รู้เยอะมากครับว่าอะไรเป็นอะไร
บางคนจำพระไตรปิฏกได้ทั้งชุด
รู้ไปทุกอย่างเลย

เว้นอย่างเดียว...คือ ยังไม่เคยออกเดินทางครับ
หรือเริ่มออกเดินทางบ้างแล้ว
แต่ดันไปผิดทิศผิดทางเสียอย่างนั้นเอง.

ตอนอ่านสิทธารถะจบ
มีหลายบทหลายตอนที่ผมรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นสิทธารถะด้วยซ้ำ
คือเป็นขบถหน่อยๆครับ 5555

ตอนที่โควินทะตัดวินบวชกับพระพุทธเจ้า
แต่สิทธารถะเลือกที่จะสึกออกจากการเป็นพระ

ผมว่านี่เป็นการท้าทายตัวเองที่ยิ่งใหญ่มาก
ถึงแม้ที่สุดแล้วสิทธารถะจะพ่ายแพ้ต่อกิเลสที่ยั่วเย้า
แต่โควินทะก็ไม่ได้บรรลุธรรมใดใดใเลย
แม้จะอยู่ใกล้ชิดและปฏิบัติในแนวทางคำสอนของพระพุทธองค์


ตัวอย่างที่ชัดเจนมากนอกจากโควินทะแล้ว
ยังมีพระอานนท์ที่รับใช้ใกล้ชิด
แต่กลับบรรลุธรรมได้ในภายหลังจากที่พระพุทธองค์ทรงดับขันธ์
เป็นตัวอย่างของการยึดติดในความรู้ ยึดติดในความเป็นสมณะ


ผมชอบมากที่สุดตอนที่สิทธารถะนั่งลงแล้วคุยกับสายน้ำจนรู้แจ้งในธรรม
"แม่น้ำ" ขุนเขา เสียงลมพัด คนบ้า เด็กทารก ความทุกข์
ความตาย ความรัก การพลัดพราก ฯลฯ


เมื่อมาถึงตอนนี้อะไรหรือสิ่งใด
ก็ล้วนแต่เป็นครูนำทางแก่จิตของเราได้ทั้งสิ้นครับ

นี่ทำให้ผมชอบหนังสือเล่มนี้มากในรอบหลายปีที่อ่านหนังสือมาเลยทีเดียวครับ

โควินทะตัดสินใจบวช

.
.

ผมพิมพ์ผิดครับ แหะๆๆ

สวัสดีนางกวัก
ขอกินข้าวเหนียวมะม่วงบำรุงพุงก่อน
แล้วจะไปบวชบรุษชูชก
(ตรงข้ามกับบวชชีพราหมณ์)
หึ หึ
วันนี้วันคอขาด ยังแวะมาเที่ยวอีก.....

ชอบข้าวเหนียวมะม่วง
อยากกินมากกกกกก:)

สวัสดีค่ะ
งานยุ่ง ถึงยุ่งมาก

ภาษาโบราณขามีคำหนึ่งว่า ยุ่งขิง
ตอนนี้ รักแรกคลิกยุ่งถึงระดับประมาณ ยุ่งกระชาย ( หมายถึงยุ่งกว่ายุ่งขิงเสียอีก ดูสิ ขนาดลอก อิน เข้าบล็อก ยังไม่สามารถเลย : (

มาลาชั่วคราวอีกแล้ว ไว้สร่างซาจากงานได้ จะแวะมาอัพบล็อก และทักทายเพื่อนๆเช่นเดิมค่ะ

ขอบคุณค่ะ

ข้าวเหนียวม่ะม่วง

อรุณสวัสดิ์ครับคุณน้ำอ้อย

แวะมาทักทายคุณน้ำอ้อยค่ะ
มาด้อมๆ มองๆ ว่ามีบล้อกใหม่มารึป่าว อิอิอิ
คุณน้ำอ้อยสบายดีนะค้า

อะ โหล คิดถึงจังเลยคะคุณน้ำอ้อยขา พี่อรเข้ามาเห็นทั้งก๊วยจั๊บ กับข้าวเหนียวมะม่วงแล้ว อีม ไม่ข้ามพรุ่งนี้แน่เลย
พี่อรเพิ่งได้ข้อมูลมาว่า ข้าวเหนียวมะม่วงเมืองไทติดอันดบที่ได้เป็นของหวาน อันดับ 7 ของโลกนะคะ ยินดีด้วยกับคนไทยทุกคนคะ หนับหนุนประโยคที่คุณน้ำอ้อยเขียนเอาไว้
"ฉันอยากยกมือไหว้จานของหวานตรงหน้า...

ยังยืนยันว่าทุกครั้งที่ได้กินข้าวเหนียวมะม่วง ฉันจะอดปลื้มและตื้นตันไม่ได้ว่า บุญเหลือเกินที่ได้เกิดเป็นคนไทย.." คะ แต่แล้วหนุ่มหล่อที่นี่งหันหลังนี้แกน่ากลัวนะพี่อรว่า หากไปเจอกลางคืนมืดๆดำๆ ด้วยหละก็มีหวังพีอรเผ่นแนบเน่เลยคะ กลายเป็นหุ่นไล่คน ได้เลย
แหม คุณน้ำอ้อยเข้าใจเอารูปมาลงนะคะ อีกรูปเป็นนางกวัก แต่รูปบน ก็แบบที่บอกนะคะหุ่นไล่คน contrast กันได้ดีจริงๆคะ
ไปหละนะคะ นานๆเข้ามาที อน่าเพิ่งเบื่อกันนะคะ แล้วขอโทษด้วยนะคะทั้พีอรไม่เข้ามาทักทายกันเลย แต่งัยก็คิดถึงเจ้าแม่ซี้ยงไฮ้พา tour คลองบางหลวง
นะคะ จุ๊ฟฟฟฟฟฟ

อรุณสวัสดิ์ครับคุณอ้อย

โห เสริจหา คลองบางหลวง
เจอblog นี้ ติดใจมากกับคำบรรยาย
ยินดีได้รู้จักคนชลบุรีด้วยกันอีกคนนะคะ

ชอบสำนวนของคุณจริงๆ