ตำนานโค้งดารา อ.ศรีราชา และหนึ่งเสี้ยวหน้าของ'เขา'
พ่อเคยเล่าให้ฟังว่า แถวศรีราชา จังหวัดชลบุรีมีสถานที่หนึ่งชื่อ โค้งดารา ตำนานเล่าว่า เมื่อก่อนมันไม่ได้ชื่อโค้งดารา แต่ชื่อโค้งตาลา...
สมัยก่อนที่แถวนั้นมีแต่ไร่มัน ไร่อ้อยสุดลูกหูลูกตา
ชายคนหนึ่งชื่อตาลา เปิดร้านขายของชำเล็กๆตรงโค้งถนนย่านนั้น และเนื่องจากเป็นเส้นทางที่แยกไปเชื่อมกับถนนสาย 36 ออกอำเภอบ้านบึง หรืออำเภอหัวกุญแจได้
ไม่นานเลยมีรถประจำทางวิ่งผ่าน โค้งตาลาเลยคึกคักขึ้นอีก
ต่อมามีร้านขายข้าวแกงมาเปิด โดยอาศัยชาวไร่แถวนั้นเป็นลูกค้ากลุ่มใหญ่ ลูกสาวเจ้าของร้านข้าวแกงหน้าตาเข้าที
ชาวบ้านเลยเรียกย่านนั้นเสียใหม่ว่าโค้งดารา
ฉันตาลอย นั่งฟังพ่อเล่าเสียเพลิน จินตนาการเห็นฝุ่นจากรถเมล์เส้นโค้งดาราคลุ้งตลบไปทั่ว หมายใจว่าสักวันจะพาพ่อไปพิสูจน์ตำนานโค้งดาราให้ได้
*******
พ่อป่วยอยู่นาน... พอพ่ออาการดีขึ้น ฉันอยากพาพ่อไปสูดอากาศเสียหน่อย นึกขึ้นได้ถึงตำนานโค้งดาราที่ยังคาใจ เลยเสนอทริปสั้นๆ ชวนพ่อไปนั่งรถเล่นด้วยกัน
แถวนี้ ต้องเป็นหมู่บ้านโค้งดาราแน่ๆ เพราะมีป้ายบอกติดๆกัน เหมือนกลัวว่าเราจะไม่เชื่อ...
ในบ้านดารา มีหลายโค้ง
แต่โค้งที่พอจะเข้าเค้าตามตำนานที่สุด น่าจะเป็นโค้งนี้
วัดโค้งดารา ศูนย์รวมใจของชาวบ้าน
เราขับรถย้อนรอยตำนานโค้งดาราไปเรื่อย
ก่อนขับเลยไปยังเส้นที่ไปอ.บ้านบึงได้
พอถึงแยก พ่อกลับบอกว่า ลองตรงไปถนนสายเล็กหน่อยซิ
ฉันแย้งว่าเดี๋ยวหลงไหมพ่อ ไม่มีป้ายบอกว่าไปไหน
พ่อยืนยันว่า
ไปเหอะน่า หลงก็หลง ตอนนี้ยังไม่อยากรีบกลับบ้านวุ้ย....
และแล้ว หนุ่มปากแข็งก็สารภาพจนได้
ฉันหักพวงมาลัยไปตามสั่ง ปากก็อมยิ้มไปด้วย
เราหลงอยู่พักหนึ่งเพราะไม่แน่ใจว่า
เส้นทางข้างหน้าจะพาเราไปบรรจบกับถนนสายไหน
...คงจะมีนิมิตอะไรสักอย่างให้พ่อสนใจมาตามเส้นทางสายเล็กๆนี้
เพราะเราเดินทางไปไม่ไกล
ก็เจอบึงขนาดมหึมารอเราอยู่ข้างทาง
จากป้ายกะทัดรัดบอกเราว่า บึงใหญ่ที่เห็นคือ
อ่างเก็บน้ำหนองน้ำเขียว
เราตะลึงกับวิวตรงหน้า พ่อถึงกับโอ่เอากับฉันว่า นี่ถ้าพ่อไม่บอกให้เลี้ยวมา ไม่มีทางได้เจอวิวแบบนี้หรอก ฉันนึกแล้วก็เห็นจริง
ฉันพาพ่อลัดเลาะเลียบไปทางสันอ่าง
ปิดแอร์และเปิดกระจกสุดองศา
ลมเอื่อยพัดเข้าห้องโดยสาร
เหมือนจะชี้ชวนให้หยุดรถ
และออกไปกระโดดโลดเต้นกับดอกหญ้าข้างทางด้วยกัน
เมื่อฉันหยุดรถเพื่อลงไปถ่ายภาพ
ก็ได้ยินเสียงเหน็บของพ่อลอยลมมาด้วยอาการหมั่นไส้เต็มที่
พ่อไม่เข้าใจว่าหญ้าขจรจบจะมีอะไรน่าพิสมัยนักหนา
ฉันพาพ่อขับย้อนกลับมาที่ถนนตรงสันอ่างเส้นเดิม
น่าแปลกที่ถนนเส้นเดียวกัน แต่เมื่อมองต่างทิศทาง
วิวที่เห็นก็ให้มุมมองแตกต่างไปด้วย
พ่อหันหน้าออกไปมองวิวนอกหน้าต่าง
จากมุมที่ฉันนั่ง เห็นหน้าพ่อเพียงเสี้ยว
พ่อคงไม่รู้ว่า ฉันก็กระดี๊กระด๊า ถ่ายภาพวิวนอกหน้าต่างไปอย่างนั้น
เพราะอันที่จริง
เสี้ยวหน้าของคนที่นั่งข้างๆ
เป็นภาพที่ฉันอยากถ่ายเก็บไว้มากกว่าวิวไหนทั้งหมด
| Create Date : 22 พฤศจิกายน 2554 |
| Last Update : 22 พฤศจิกายน 2554 15:34:00 น. |
|
35 comments
|
| Counter : 14969 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 20 คน [
คนดีที่น่ารักพาคุณพ่อเที่ยวอีกแล้ว
ติดใจประโยคนี้จังเลยจ๊ะ
พ่อคงไม่รู้ว่า ฉันก็กระดี๊กระด๊า ถ่ายภาพวิวนอกหน้าต่างไปอย่างนั้น
เพราะอันที่จริง
เสี้ยวหน้าของคนที่นั่งข้างๆ
เป็นภาพที่ฉันอยากถ่ายเก็บไว้มากกว่าวิวไหนทั้งหมด
แล้วทำไมไม่ถ่ายมาออกบล็อกเลยล่ะจ๊ะ
ที่แรกบอกว่าศรีราชา ถ้าไม่บอกที่ก็คงจะเดาว่าเป็นอ่างเก็บน้ำบางพระ แต่ที่น้องอ้อยไปนี่พี่ไม่รู้จักจริง ๆ เป็นนักเรียนอยู่ศรีราชาหกปีก็จริงนะ แต่เวลาส่วนใหญ่ถูกจองจำอยู่แต่ในรั้วอ่ะ
เมื่อไรจะได้เห็นหน้าคุณพ่อสักทีนะ อยากเห็นจังทำไมคุณลูกถึงรักแสนรักอย่างนี้